مدیران جامعه بهاییان ایران در حال حاضر در آستانه نهمین سال از دوران محکومیت ده ساله خود، محروم از حق آزادی مشروط در زندان‌های اوین و رجایی شهر به سر می‌برند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، فریبا کمال‌آبادی، مهوش ثابت، بهروز توکلی، جمال‌الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضایی و وحید تیزفهم، عضو هیئتی به نام «یاران» بودند که اداره امور اقلیت بهایی را بر عهده داشت. شش نفر از آنها، در اواخر اردیبهشت ۱۳۸۷ در یورش هم‌زمان نیروهای امنیتی به منازلشان در تهران دستگیر شدند. یکی از آنان (مهوش ثابت)، پیش‌تر در اواسط اسفند ۱۳۸۶ در مشهد بازداشت شده بود.
پس از حدود دو سال و نیم حبس انفرادی و بازجویی‌هایی که بدون حضور وکیل و مشاوره حقوقی در بند ۲۰۹ زندان اوین انجام شد، در مرداد ۱۳۸۹ قاضی محمد مقیسه، رئیس شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران برای هر یک از متهمان ۲۰ سال حبس تعیین کرد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۱۰ سال حبس کاهش پیدا کرد.
کیفرخواست اولیه آنها مواردی از قبیل «جاسوسی، فعالیت تبلیغی علیه نظام و همکاری با اسرائیل» را در برمی‌گرفت.
دستگیری گروهی و محاکمه غیرعلنی سرپرستان یکی از بزرگ‌ترین اقلیت‌های دینی غیرمسلمان ایران، از سوی آمریکا، اتحادیه اروپا و سازمان ملل متحد محکوم شد، اما از نظر مقامات ایرانی آن اعتراضات غیرموجه بود.
گروه‌های مدافع حقوق بشر بارها با نام بردن از این هفت نفر به عنوان «زندانیان عقیده در ایران» خواستار آزادی آنها شده‌اند.
بنا به گزارش رادیو فردا؛ در نامه‌ای که بیت العدل که بالاترین نهادی اداری بهائیان در جهان است در نامه‌ای که به مناسبت نهمین سالگرد بازداشت این هفت نفر به بهائیان ایران خطاب کرده، نوشته که بهائیان در این سال‌ها مورد اذیت و آزار توسط حکومت ایران قرار گرفتند.
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران، عاصمه جهانگیر نیز در گزارش خود وضعیت اقلیت‌های دینی در ایران را بسیار نگران‌کننده توصیف کرده است.
مقامات جمهوری اسلامی بهاییت را یک دین نمی‌دانند و آن را یک «فرقه ضاله» توصیف می‌کنند. بااین‌حال، آنها تأکید دارند که گزارش‌های سازمان ملل متحد و گروه‌هایی نظیر عفو بین‌الملل و دیدبان حقوق بشر در مورد تبعیض گسترده علیه بهاییان کذب محض است.
