ایران‌وایر
صدها زن عمدتا میان‌سال و از گروه‌های مختلف اجتماعی در تبریز روز شنبه و دوشنبه ۲۱ و ۲۳ مرداد ۱۴۰۲ در مقابل اداره منابع طبیعی و استانداری این شهر تجمع کرده و شعار دادند: «اورمو گولو سوسوزدور»؛ یعنی «دریاچه ارومیه تشنه است!»
حالا بنا به اطلاعات رسیده به «ایران‌وایر»، دست‌کم شش زن، از جمله «رقیه کبیری» و «نگار خیاوی»، دو شاعر و نویسنده سرشناس به اداره اطلاعات تبریز احضار و در آن‌جا بازجویی شده‌اند.
در جریان این دو تجمع، ماموران امنیتی با تحقیر این زنانِ خواستار نجات دریاچه ارومیه گفته بودند: «شما زن‌های پیر را چه به این کارها؟!»
صفحه اینستاگرام «آزاد قادین» که در مورد فعالیت‌های زنان آذربایجانی اطلاع‌رسانی می‌کند، روز چهارشنبه ۲۴ مرداد گزارشی را درباره آن‌چه در تجمع زنان تبریزی رخ داد، به زبان ترکی آذربایجانی منتشر کرده است.
در بخشی از این گزارش آمده است که ماموران حین تجمع، بین زنان معترض رفته و به آن‌ها گفته‌اند: «۱۰، ۱۵ پیرزن دور هم جمع شده‌اید این‌جا؟!»
آزاد قادین این توهین جنسیت‌زده از سوی ماموران امنیتی را به‌عنوان ادعای آن‌ها مبنی بر بی‌اهمیت بودن تجمع روز دوشنبه توصیف کرده و نوشته است: «اما بعضی از همین ۱۰، ۱۵ پیرزن بلافاصله بعد از تجمع یا فردایش به اداره اطلاعات احضار شدند که نشان می‌دهد کسانی‌که [حکومت] قصد داشتند بگویند مهم نیستند، بسیار هم مهم هستند.»
منبع آگاه «ایران‌وایر» می‌گوید تا جایی که او مطلع است، تاکنون شش نفر از زنان سرشناس حاضر در این تجمع احضار و بازجویی شده‌اند اما احتمالا تعداد آن‌ها بسیار بیشتر از این حرف‌ها است: «فقط سه نفر اطلاع‌رسانی کرده‌اند و سه نفر دیگری که من از احضارشان مطلع هستم، فعلا بنا به دلایلی موضوع را علنی نکرده‌اند.»
به گفته این فعال مدنی ترک، نگار خیاوی، شاعر سرشناس بعد از تجمع در خیابان تحت تعقیب قرار می‌گیرد و ماموران سعی داشته‌اند به زور وسایل شخصی و کیف او را بگردند و وقتی او مقاومت می‌کند و می‌گوید باید مجوز قضایی داشته باشند، آن‌ها تهدید می‌کنند که با مجوز قضایی می‌روند و خانه‌اش را زیر و رو می‌کنند: «همین کار را هم کردند. چند ساعت بعد با برگه رفتند در خانه‌اش و وسایل شخصی، موبایل و کامپیوترش را با خود بردند و هنوز هم پس نداده‌اند. خودش را هم برده و بازجویی کرده‌اند.»
او درباره احضار رقیه کبیری، دیگر شاعر و نویسنده سرشناس تبریزی نیز می‌گوید: «به خانم کبیری در منزلش زنگ زده‌اند و اداره اطلاعات احضارش کرده است. در تلفن تهدید کرده بودند که اگر نیایید، می‌آییم خانه‌تان را می‌گردیم!»
او درباره بازجویی چند ساعته این فعالان نیز می‌گوید: «سوال اصلی آن‌ها این بوده که ببینند چه کسی تجمع را سازمان‌دهی کرده است و به دنبال روابط‌‌شان بوده‌اند تا ببینند با چه کسانی در ارتباط هستند. در مورد بچه‌های‌شان که در خارج درس می‌خوانند هم پرسیده بودند.»
بنا به گفته منبع «ایران‌وایر»، نیروهای امنیتی قصد داشته‌اند از این زنان که در تجمع نجات دریاچه ارومیه در تبریز شرکت کرده بودند، تعهدنامه بگیرند که در هیچ تجمع دیگری شرکت نمی‌کنند. این در حالی است که این زنان تاکید داشتند تلاش برای نجات دریاچه ارومیه حق قانونی آن‌ها است و هیچ تعهدی امضا نکرده‌اند.
او توضیح می‌دهد: «در بین این ۲۰۰ نفری که در تجمع دوشنبه شرکت کرده بودند، زنان شناخته شده زیاد هستند و حداقل ۲۰ یا ۳۰ نفر فعالیت محیط زیستی و اجتماعی و خیریه داشته و دارند یا نویسنده، موزیسین و نقاش هستند. در واقع، این چکیده جامعه تبریز است که سال‌ها در این زمینه‌ها فعالیت کرده و با تجربه و دغدغه محیط زیست و زندگی مردم، مطالبه نجات دریاچه ارومیه را عنوان کرده‌اند ولی دارند این‌گونه سعی می‌کنند آن‌ها را سرکوب کنند.»
حالا مشخص نیست آیا نهادهای امنیتی به احضار، بازجویی و تهدید زنانی ادامه می‌دهند که تاکید می‌کنند مادرند و دغدغه زیست بچه‌ها و نوه‌های همه، از جمله مسوولان و نیروهای امنیتی که آن‌ها را سرکوب می‌کنند را دارند و احضار، بازجویی و تهدید این مادران ادامه خواهد یافت؟!
