مهاجرت بی سابقه پرستاران زن

زنان نیروی تغییر

رسانه های حکومتی در ایران از مهاجرت بی سابقه پرستاران زن خبر می دهند. بنا به آمار رصدخانه مهاجرت ایران، «زنان بزرگترین سهم را در آمار بیکاری دارند و جمعیت بالقوه مهاجرت در ایران هستند.» (روزنامه حکومتی آرمان ملی – ۵ بهمن ۱۴۰۰)

بسیاری از پرستاران زن به دلیل فشارهای بیش از اندازه، دوری از فرزندان و خانواده و استرس های ناشی از آن قراردادهای خود را لغو کردند.

پرستاران زن تمایل بیشتری به مهاجرت دارند
عوامل مختلفی در مهاجرت پرستاران زن مؤثر می باشد.

محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار، پیشتر در این رابطه گفته بود: «آمار مهاجرت پرستاران احتمالاً نسبت به گذشته، ۲۰۰ تا ۳۰۰درصد افزایش داشته است. در کشور ما شرایط بد است و پرستاران امنیت شغلی ندارند.» (روزنامه حکومتی آرمان ملی – ۵ بهمن ۱۴۰۰)

رژیم ایران برای احتراز از پرداخت حقوق کامل به پرستاران، از استخدام رسمی پرستاران خودداری می کند. بیشتر پرستاران ایران با قراردادهای موقت ۸۹روزه به کار مشغول هستند. در این قراردادها، حقوق ماهانه پرستاران بسیار کمتر از حداقل حقوق رسمی است، از مزایا و کارانه و بیمه محروم هستند و امنیت شغلی نیز ندارند. با این حال، همین حقوق کم هم به طور مرتب به پرستاران پرداخت نمی شود.

آرمین زارعیان، رئیس هیأت مدیره نظام پرستاری تهران، یکی از اصلی ترین دلایل مهاجرت پرستاران را «عدم دریافت به موقع و دقیق پاداش کرونا،‌ بی تدبیری در زمینه حفظ منابع انسانی و عدم جذب نیروهای ۸۹ روزه» توضیح داد.

با توجه به وضعیت نابسامان پرستاران رژیم هیچ اقدامی برای استخدام نیروی جدید نمی کند.
حقوق کمتر و ساعات کار طولانی تر
خیلی از پرستاران کمتر از ۵میلیون تومان حقوق دریافت می کنند. با این حال اگر حداقل حقوق پرستاران را در بهترین شکل ۵ میلیون تومان در نظر بگیریم، این در مقایسه با کف حقوق بازار کار جهانی که به طور میانگین ۲هزار دلار در ماه، یک اختلاف ۱۰برابری را نشان می دهد. باید در نظر گرفت که ساعات کار پرستاران در ایران بعضاً دو برابر میانگین ساعت کار پرستاران در جهان و بیشتر است. حقوق کم و ساعات کار طاقت فرسا، از عوامل مهاجرت پرستاران هستند.

رژیم تا کنون وعده های زیادی به پرستاران داده است اما حتی در مقابل خدمات شبانه روزی هیچ پاداشی به پرستاران نمی دهند. معوقات آنها به موقع پرداخت نمی شود. دریافتی یک ماه آنها هم بر اساس قانون نیست. به طور مثال اگر کارانه یک پرستار ۸۰۰ تومان است به جای هر ماه ۸۰۰ تومان، ماهی ۵۰ تا ۱۰۰تومان با آنها حساب کرده اند.

در کشوری مثل آمریکا برای هفت ساعت کار، یک پرستار چهار هزار دلار حقوق دریافت می کند. اما در ایران یک پرستار برای ۱۰ تا ۱۲ ساعت کار که البته تا ۲۰ ساعت در روز هم می رسد، حدود ۱۲۰دلار حقوق می گیرد. (روزنامه حکومتی آرمان ملی – ۲۳ مهر ۱۳۹۹)

مهاجرت بی سابقه پرستاران زن از ایران
در مقابل خدمات شبانه روزی هیچ پاداشی به پرستاران نمی دهند.
نبود فرصت های شغلی برای پرستاران زن
نبود فرصت های شغلی و وضعیت فاجعه بار اقتصادی در ایران یکی دیگر از دلایل مهاجرت پرستاران زن است. بر اساس نظرسنجی ها، اقشار سنی ۳۰ تا ۴۵ سال بیشتر تمایل برای مهاجرت دارند.

کشورهای عربی حوزه خلیج فارس مقصد اول پرستاران و نیروی کار متخصص و نیمه متخصص ایرانی هستند. در بسیاری از کشورهای همسایه ایران که با کمبود نیروی کار متخصص رو به رو هستند این فرصت برای جذب نیروی کار نیمه ماهر و ماهر از ایران را پیش رو دارند.

قبل از شیوع کووید ۱۹، ایران با کمبود شدید پزشک و پرستار و کادر پزشکی مواجه بود و وضعیت آن با فاصله زیاد زیر استانداردهای بین المللی قرار داشت. با توجه به بالا گرفتن موج ششم و بحرانی که مجدداً در بیمارستان ها در حال وقوع است، کمبود پرستاران و بالا رفتن درصد مهاجرت پرستاران زن طبعاً ضایعه ای جبران ناپذیر برای کادر درمان و بیمارانی است که در این شرایط به کرونا مبتلا می شوند.

مهاجرت بی سابقه پرستاران زن از ایران
مهاجرت بی سابقه پرستاران زن از ایران
در ایران خبری از استانداردها نیست
پس از شیوع کرونا در ایران، وضعیت سرانه تعداد پرستاران به تخت های بیمارستانی نسبت به میانگین های جهانی در وضعیت بسیار پایین و نگران کننده ای قرار گرفت. در این شرایط با توجه به وضعیت نابسامان پرستاران رژیم هیچ اقدامی برای استخدام نیروی جدید نمی کند.

وضعیت استاندارد جهانی ۴پرستار به ازای یک تخت است. در کشورهایی با شاخص های بدتر از ایران، بیش از سه پرستار به ازای هر تخت یا هر هزار نفر جمعیت دارند. اما در ایران به «نصف حداقل استانداردهای جهانی و نصف برخورداری مردم از حداقل های مراقبتی» هم نمی رسد. (روزنامه حکومتی آرمان ملی – ۵ بهمن ۱۴۰۰)

محمد شریفی مقدم،‌ دبیرکل خانه پرستاری، متوسط کشوری را ۹دهم درصد تخمین می زند. فاجعه اینجاست که در برخی از استانها و شهرستانها گزارشاتی منتشر شده مبنی بر اینکه ۲۵ بیمار را یک پرستار مدیریت می کند. این خبر را معاون توسعه و مدیریت منابع سازمان نظام پرستاری اعلام کرد. (روزنامه حکومتی خراسان – ۲۵ شهریور ۱۴۰۰)

در نتیجه همین بی عملی در حوزه پرستاری و درمان، جامعه پرستاری و پیراپزشکی در دوره کرونا ۱۴۰نفر از کادرهای خود را از دست داده است. با توجه به این آمار ایران در صدر آمار تلفات پرستاران در دوره کرونا می باشد. محمد میرزا بیگی، رئیس کل سازمان نظام پرستاری آخرین آمار ابتلا پرستاران به کرونا را ۱۳۶هزار اعلام کرد. (روزنامه حکومتی جهان صنعت – ۲۰ شهریور ۱۴۰۰)

با توجه به عواملی که برشمرده شد، می توان تصور کرد که چرا در بحبوحه بحران کرونا و بیش از نیم میلیون مرگ ناشی از کووید ۱۹، پرستاران و پزشکان ایرانی ناگزیر از مهاجرت می شوند.

source https://zanan.bashariyat.org/?p=48755