۱۶ مرداد ۱۴۰۴- ایران وایر
روزنامه «اعتماد» در گزارشی که به چگونگی اعزام نخستین تیم از دختران ژیمناست ایران به رقابت‌های برون مرزی پرداخته، با «زهرا اینچه درگاهی»، رییس فدراسیون این رشته ورزشی مصاحبه کرده است.
زهرا اینچه درگاهی که پیش‌از این سابقه برکنار شدن از سمت خود با دستور نهادهای دولتی و امنیتی را داشته، در گفت‌وگو خود، از دشواری‌هایی که برای تولد ژیمناستیک زنان در ایران پس از انقلاب متحمل شده سخن گفته و مدعی شده که به‌دلیل کارشکنی‌های «معاونت زنان وزارت ورزش و جوانان»، مجبور شده شخصا این موضوع را از نهادهای بالادستی پیگیری کند.
او گفته شخصا لباس دختران ژیمناست را به کمیسیون زنان مجلس برده، با این‌که «چادری» نبوده، اما به مصلحت چادر به سر کرده و به ستاد «امر به معروف و نهی از منکر» رفته، با صداوسیما لابی کرده تا تصویری ولو کوتاه از پوشش زنان ژیمناست پخش شود و با مراجع بالادستی لابی کرده است تا در نهایت، وزارت ورزش و شخص معاون زنان این وزارتخانه را برای اعزام اولین تیم ژیمناستیک زنان ایران متقاعد کند.
زهرا اینچه درگاهی در این گفت‌وگو، بارها تاکید کرده که «فریبا محمدیان» نه‌تنها تمایلی به شکل‌گیری ژیمناستیک زنان در ایران نداشته، که تمامی تلاش خود را برای ناکام ماندن تلاش‌های فدراسیون ژیمناستیک برای اعزام دختران به رقابت‌های برون مرزی کرده بود.
فریبا محمدی، زنی که در ورزش ایران می‌گویند «زن‌ستیزترین زن ورزش ایران» است کیست و چرا وزارت ورزش، معاونت نیمی از ورزشکاران کشور ایران را در دست «زنان ضد زن» می‌دهد؟
***
زهرا اینچه درگاهی، رییس فدراسیون ژیمناستیک چه گفته است؟
زهرا اینچه درگاهی، رییس فدراسیون ژیمناستیک ایران به روزنامه اعتماد گفته است: «خود من قهرمانی بودم که قربانی انقلاب و جنگ شدم. من سال ۱۳۵۶ ژیمناستیک را در تهران با مربی چینی شروع کردم. داشتیم برای المپیک لس‌آنجلس ۱۹۸۴ آماده می‌شدیم و برنامه هم این بود که دختران ژیمناست ایران مدال بگیرند. سرمربی تیم ملی چین، مربی ما بود. انقلاب شد و جنگ؛ خلاصه این‌که نشد. اما حسرتش از همان موقع با من ماند. من می‌دیدم که دخترانمان چقدر انگیزه دارند. بیش از ۵۰درصد جمعیت بیش از سیصد هزار نفری ژیمناستیک دختر هستند که سال‌ها بدون هیچ امیدی ادامه می‌دادند. من برای این‌ها امید ایجاد کردم. انگیزه ایجاد کردم. تصاویر دختران مرا در تلویزیون دولتی روسیه نشان دادند. پوستر شدند این دختران. برند شدند؛ آن هم با همین حجابشان.»
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش در مورد سنگ‌اندازی‌های مکرر فریبا محمدیان، معاون زنان دوره کنونی همچنین دوره وزارت «مسعود سلطانی‌فر» در دولت «حسن روحانی» نیز توضیح داده است: «من تصویب لباس رسمی و فرم دختران ایرانی با حجاب اسلامی را در فدراسیون جهانی گرفتم. اما در ایران، خانم محمدیان زیر بار تایید لباس نمی‌رفت. من هم رفتم سراغ کمیسیون زنان مجلس. لباس‌ها را دیدند و تایید کردند. بعد بلند شدم رفتم ستاد امر به معروف و نهی از منکر. من چادری نیستم. چادر سرم کردم و رفتم آنجا و گفتم مگر شما امر به معروف و نهی از منکر نیستید؟ همه‌اش که نمی‌شود نهی از منکر کرد. ورزش مگر معروف نیست؟ یک روز دعوتشان کردم آمدند فدراسیون. خانم معاونت بانوانشان را هم با خودشان آوردند اردوی دختران. دو، سه نفر آمدند و آن خانم رفت اردو را دید و آمد گفت خوب است شرایطشان.»
زهرا اینچه درگاهی در بخشی دیگر در مورد چگونگی گرفتن مجوز نهایی از وزارت ورزش و جوانان به روزنامه اعتماد گفته است: «من برای خانم محمدیان نوشتم شما که از صداوسیما نباید سخت‌گیرتر باشید. از ستاد امر به معروف که نباید سخت‌گیر باشید. کمیسیون زنان مجلس هم که حمایت کرده! دیگر حرف حسابتان چیست؟ می‌شود اعلام نظر صریح بفرمایید؟ دیگر نمی‌توانست مخالفت کند. به من نامه مجوز داد در نهایت ناچاری و بی‌میلی! حتی نیامد اردوی بچه‌های من را ببیند.»
موضوع تنها و غریب ماندن تیم ژیمناستیک زنان ایران در تورنمنت بین‌المللی روسیه، حتی مورد اعتراض رسانه‌های داخل ایران نیز قرار گرفته بود.
فریبا محمدیان چگونه و از کجا به ورزش ایران آمد؟
فریبا محمدیان، ۱دی۱۳۹۵ جانشین «رباب شهریان» در وزارت ورزش و جوانان شده بود. نخستین حکم اویی که به نظر ناشناخته‌ترین مدیر زن ورزش ایران می‌رسید را، مسعود سلطانی‌فر، از بدنام‌ترین مدیران دهه‌های اخیر ایران به‌عنوان وزیر ورزش و جوانان وقت صادر کرد.
کنار رفتن شهریان برای بانوان ورزشکار ایران شکست تلقی می‌شد؛ مهم‌ترین و همراه‌ترین حامی آن‌ها ناگهان و بدون دلیل واضحی، از سمت خود کنار رفت.
رباب شهریان نقش غیرقابل انکاری در اعزام تمام تیم های ورزشی دختران یا ورزشکاران زنان ایران داشت که از سوی حراست وزارت ورزش برای خروج از کشور منع می‌شدند. مهم‌ترین نمونه آن، اعزام تیم فوتسال دختران به رقابت‌های جهانی بود و البته، تلاش برای گرفتن مجوز جهت برگزاری رقابت‌های موتورسواری دختران در ایران.
در همان زمان، منابع خبری، فریبا محمدیان را به‌عنوان چهره‌ای تحمیل شده از سوی دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی به ورزش ایران معرفی کردند. زنی که از دومین سال دولت حسن روحانی و بدون هیچ کارنامه‌‌ای، به مدت کمتر از دو سال ریاست فدراسیون اسکیت را برعهده گرفت و ناگهان به بالاترین پست تصمیم‌گیری برای زنان ورزشکار ایرانی رسید.
در دوران معاونت فریبا محمدی در زمان وزارت مسعود سلطانی‌فر، موضوع ورود زنان به ورزشگاه‌ها با چالش‌هایی جدی‌تر از قبل مواجه شد، اعزام تیم‌ها و ورزشکاران زن به رقابت‌های خارج از کشور کُند شد و درصد اعزام ورزشکاران زن به «اردوهای آماده‌سازی بین‌المللی»، به نزدیکی صفر رسید.
او بار دیگر اما این بار در دولت «مسعود پزشکیان» به ورزش ایران بازگشت تا تقریبا همان خط و مشی معاونت زنان دولت «ابراهیم رئیسی» را در قبال ورزش زنان ادامه دهد؛ زن‌ستیری و معنی مطلق تحجر در ورزش.
از تفکرات فریبا محمدیان معاون ورزش زنان چه می‌دانیم؟
آنچه از فریبا محمدیان در دوران ریاستش بر حوزه ورزش زنان به‌جا مانده، در محدود و منع کردن ورزشکاران و تماشاگران زن خلاصه می‌شود.
فریبا محمدیان ۱۸شهریور۱۳۹۶، در روزهایی که زنان ایران برای حضور در ورزشگاه‌ها تلاش می‌کردند به خبرگزاری «فارس» گفت: «فعلا نمی‌توان منتظر حضور دختران ایرانی در ورزشگاه بود. شرایط جامعه ما برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها مهیا نیست و همه‌چیز مربوط به زیرساخت‌ها نمی‌شود.»
او به‌صورت مستقیم به موضوع «شرع اسلام» اشاره کرده و گفته بود: «برخی مسائل در فرهنگ اسلامی ما جایی ندارد، از جمله ورود زنان به ورزشگاه‌ها.»
فریبا محمدیان ۲۶مهر۱۳۹۶، بار دیگر به فارس گفت: «نمی‌توان انتظار داشت که بپذیریم دخترانمان به چنین جاهای پر از جمعیتی بروند.»
او ۲اسفند۱۳۹۶ به «ایسنا» گفت: «وزارت ورزش و جوانان تنها نهاد تصمیم‌گیرنده نیست و نهادها و دستگاه‌های دیگری هستند که وزارت ورزش و جوانان باید از آن‌ها تبعیت کند؛ اما موضوع ورود زنان به ورزشگاه‌های ما ارتباطی به فیفا ندارد و فیفا نمی‌تواند در این مورد دخالت کند.»
ولو این‌که در نهایت فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) دخالت کرد و زنان ایران ولو محدود، وارد ورزشگاه‌ها شدند.
فریبا محمدیان در بازگشت مجدد خود به وزارت ورزش و جوانان، اعزام تیم‌ها و ورزشکاران زن به رقابت‌های بین‌المللی را محدودتر کرد. او ۳۰تیر۱۴۰۴ در دفاع از عملکرد خود در زمینه محدودسازی اعزام ورزشکاران زن به رقابت‌های برون مرزی گفته بود: «موضوع نفوذ فقط در حوزه سیاست نیست. در حوزه ورزش هم می‌بینیم برخی افراد زیاده‌خواه به‌دنبال القای اهداف خود با استفاده از ابزارهای مختلف هستند و ما جلوی آن ایستادیم.»
او در همین سخنرانی گفته بود: «الگوی ما باید حضرت زینب باشد که صدای کربلا را به گوش جهان رساند، نه الگوهای غربی.»
خبرنگاران و عکاسان زن ورزشی در ایران، دوران معاونت فریبا محمدیان را پرچالش‌ترین روزهای کار حرفه‌ای خود می‌دانند. برخی از آن‌ها طی سال‌های اخیر به «ایران‌وایر» گفته بودند که دوران معاونت فریبا محمدیان، فضای شغلی‌شان امنیتی و نفوذ و نظارت حراست وزارت ورزش حتی بر فعالیت‌های آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی آن‌ها نیز، افزایش یافته است.
