مشکل بی آبی در خوزستان به مسئله ای حاد برای مردم این خطه تبدیل شده است. این مشکل منجر به اعتراضات مکرر مردم این استان شده است. زنان و کودکان از مشکلات مضاعف بهداشتی و سلامتی رنج می برند. این وضعیت در شرایط بحران کرونا دو چندان ضریب خورده است.
خوزستان، تشنه ای ایستاده بر لب آب
خوزستان دارای پنج رودخانه بزرگ و ۷ سد آبی است و در جنوب غرب کشور در کرانه خلیج فارس قرار گرفته است. با این همه، مردم این استان نفت خیز از بی آبی مفرط رنج می برند.
به نوشته رسانه های حکومتی رژیم ملایان، حداقل ۵۰۰ روستا در خوزستان سیستم آبرسانی و آب آشامیدنی پایدار ندارند. ولی مشکل بی آبی در خوزستان فقط به روستاها محدود نمی شود. طی سال‌های اخیر مردم شهرهای بزرگ این استان همچون اهواز، آبادان و خرمشهر نیز همواره به کیفیت نامناسب و غیر استاندارد آب آشامیدنی اعتراض کرده اند.
به طور مثال در سطح شهر اهواز که مرکز خوزستان می باشد، مناطقی هستندکه مشکلات حاد آب دارند. فرسودگی لوله های شبکه آبرسانی باعث قطعی مکرر آب در مناطق کوت عبدالله، سه راه خشایار، سیاحی، عین دو و پردیس می شود.
جمعه ۶ تیر ماه ۹۹ مردم روستای ام طمیر در اهواز در اعتراض به قطع مکرر و طولانی آب با مسدود کردن جاده قدیم اهواز- خرمشهر دست به اعتراض زدند.
مردم خرمشهر بارها به دلیل شور بودن آب آشامیدنی در مقابل اداره آب و فرمانداری این شهر دست به اعتراض زده اند.
مردم آبادان بارها به طعم بد و ناسالم بودن آب آشامیدنی در این شهر اعتراض کرده اند.
برخی از روستاهای شهرستان شوش از آب شرب محروم هستند. اهالی این روستاها برای دسترسی به آب، اقدام به حفر چاه در کنار منازل خود می کنند اما به دلیل کم آبی منطقه و گرمای زیاد، چاه های حفر شده پس از مدتی خشک می شوند. مردم این روستا ناگزیرند آب آشامیدنی مورد نیاز خود را از شهرستان شوش خریداری و علاوه بر تأمین آب، مبلغ بالایی جهت انتقال آن به روستا پرداخت کنند.
صادق حقیقی پور، مدیرعامل آب و فاضلاب خوزستان گفت، «حدود ۷۰۰ روستای استان خوزستان در بحث تأمین و توزیع آب مشکل دارند و ما بارها این مسئله را اعلام کرده ایم. اما دولت اعتنایی نمی کند.» (خبرگزاری رسمی ایرنا – ۲۴ خرداد ۱۳۹۹)
مجتبی یوسفی عضو مجلس رژیم در اهواز به تازگی اعتراف کرد مردم ۸۰۰ روستای خوزستان به رغم نزدیکی به ۵ سد بزرگ و ۷ رودخانه به آب شرب پایدار دسترسی ندارند. (خبرگزاری حکومتی فارس – ۲۰ مرداد ۹۹)
در بسیاری از مناطق استان خوزستان به ویژه در مناطق حاشیه ای شهر و روستایی، لوله ها در شبکه فاضلاب غرق می شوند و آب لوله کشی ترکیبی از آب و فاضلاب است.
زنان، کرونا و مشکل بی آبی در خوزستان
زنان و کودکان قربانیان اصلی بی آبی در خوزستان هستند و مشکلات آنها در بحران کرونا تشدید شده است.
سلامت زنان سلامت جامعه است، اما زنان خوزستان در نبود آب شرب و قطعی های مکرر آب با مشکلات فراوانی چه به لحاظ بهداشت و سلامت فردی و چه به لحاظ نگهداری و مراقبت از کودکان خود، مواجه هستند. آنها می گویند نه آب آشامیدنی دارند و نه آبی برای استحمام و شستشوی لباس.
در فقدان لوله کشی مناسب، زنان خوزستان مجبور به حمل آب می باشند. این موضوع مشکلات جسمی زیادی نیز برای زنان به بار می آورد. زنان برای تهیه آب آشامیدنی باید ساعتهای طولانی در صف بایستند تا بتوانند یک دبه آب قابل شرب برای خانواده هایشان تأمین کنند.
در بحران همه گیر کرونا و وضعیت قرمز در استان خوزستان، زنان و مردم این استان با مشکلاتی بیش از پیش مواجه هستند چرا که شستن مستمر دست با آب و صابون یکی از واجبات مقابله با ویروس کرونا است. علاوه بر این، سالم نبودن آب نیز خود موجب به خطر افتادن سلامتی و تضعیف سیستم ایمنی بدن شده و مردم این استان را بیش از پیش مستعد ابتلا به بیماری کرونا می کند.
غیزانیه، نوک کوه یخ
مشکل بی آبی در خوزستان در روز ۳ خرداد ۹۹ با انفجار خشم مردم در غیزانیه و افکار عمومی را به خود جلب کرد.
محمد باوی عضو شورای بخش غیزانیه در مورد بی آبی مردم گفت: «مردم آب برای خوردن ندارند چه برسد به اینکه برای مصارف بهداشتی استفاده کنند.» (خبرگزاری حکومتی ایلنا – ۶خرداد ۱۳۹۹)
یکی از اهالی این منطقه در این رابطه گفت: «وقتی آدم در حال خفه شدن است مجبور به دست و پا زدن است و ما به خاطر اینکه صدایمان به مسئولان برسد مجبور شدیم برای چند دقیقه جاده اهواز را ببندیم که یکان ویژه جواب مردم تشنه را با گلوله داد.» (خبرگزاری حکومتی علم و فناوری– ۹ خرداد ۹۹)
در جریان این اعتراض و سرکوب آن به دست مأموران حکومتی شماری از مردم معترض از جمله یک کودک بر اثر اصابت گلوله مجروح شدند.
غیزانیه با بیش از ۲۶ هزار نفر جمعیت که اکثراً کشاورز و دامدار هستند، در۴۰ کیلومتری شرق اهواز و در مسیر ماهشهر، رامشیر و رامهرمز قرار دارد. غیزانیه با ۶۰۰ حلقه چاه نفت و تولید روزانه بیش از ۵۰۰ هزار بشکه نفت، از محروم‌ترین بخش‌های استان و میزبان شرکت‌های نفتی، گازی و بزرگ‌ترین میادین نفتی کشور است. (سایت حکومتی دنیای اقتصاد – ۸ خرداد ۹۹)
اهالی منطقه غیزانیه حداقل از سال ۸۳ با مشکل کم آبی دست و پنجه نرم می کنند و مردم منطقه روزها و چه بسا ماهانه از آب شرب محروم می باشند. (سایت حکومتی مشرق – ۵ خرداد ۹۹)
بیشتر اهالی شغل خود را که دامپروری و کشاورزی است از دست داده اند. مردم غیزانیه در آفتاب سوزان تابستان باید با سهمیه آب موجود در بشکه‌ها روز را به شب برسانند. (خبرگزاری حکومتی ایلنا – ۶خرداد ۱۳۹۹)
بودجه آب خوزستان به کجا می رود؟
رژیم ملایان به جز وعده های توخالی اقدامی برای حل مشکل بی آبی در خوزستان انجام نداده است.
به عکس سپاه پاسداران با احداث سدهای متعدد در محلهای نامناسب موجب انحراف مسیر رودخانه ها و بروز مشکل بی آبی در خوزستان، این استان حاصلخیز و نفت خیز بوده است. در عین حال اقدام به فروش و صادر کردن آب ایران به کشورهای همسایه از جمله عراق نموده است.
در رژیم سراپا فاسد ملایان، مشخص نیست بودجه هایی که برای حل مشکل آب و فاضلاب در خوزستان اختصاص داده می شوند به کجا می روند. سایت حکومتی آفتاب نیوز به تاریخ ۲۲تیر ۹۹ در این باره نوشت، «از وام بانک جهانی که هنوز مشخص نیست چه شد، تا برداشت از صندوق توسعه ملی و ردیف بودجه های دیگر، هنوز در کنار ردیف این منابع مالی، مشکلات آب و فاضلاب استان خوزستان پابرجاست.»
source https://zanan.bashariyat.org/?p=39695
