۱۴۰۴-۰۷-۱۵

صدور حکم اعدام نسیمه اسلام زهی و همسرش به همراه یک تن دیگر

۱۳ مهر ۱۴۰۴-کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران،  ۱۳ مهرماه ۱۴۰۴ – در ادامه روند صدور احکام سنگین برای زندانیان اهل سنت، سه زندانی با نام‌های نسیمه اسلام زهی، ارسلان شیخی و فردی به نام حسن از سوی دادگاه انقلاب تهران به اتهام «محاربه» به اعدام محکوم شدند.
به گفته منابع مطلع، این حکم در حالی صادر شده است که روند بازداشت، بازجویی و محاکمه آنان با نقض گسترده اصول دادرسی عادلانه همراه بوده است.

نسیمه اسلام زهی، زن ۴۱ ساله بلوچ از اهالی بخشان سراوان در استان سیستان‌وبلوچستان، همراه با همسرش ارسلان (عبدالرحمان) شیخی اهل کردستان، در شهریور ۱۴۰۲ در منزل خود در ملارد کرج بازداشت شدند.
در جریان یورش نیروهای امنیتی، گزارش شده که همسر او مسلح بوده و در جریان درگیری، یکی از مأموران اطلاعاتی کشته و دیگری زخمی شده است. پس از این حادثه، نیروهای امنیتی نسیمه و همسرش را همراه با فرزند خردسالشان بازداشت و به زاهدان منتقل کردند.

به گفته منابع محلی، در گزارش‌های امنیتی عنوان شده است که آنان در زمان بازداشت سلاح همراه داشتند و متهم به «عضویت در داعش» شدند. پس از بازجویی اولیه در زاهدان، پرونده برای پیگیری بیشتر به دادسرای امنیت تهران منتقل گردید.

بازجویی در بند ۲۰۹ و زایمان در زندان

نسیمه اسلام زهی پس از انتقال به تهران، سه ماه در سلول انفرادی بازداشتگاه وزارت اطلاعات، موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین، تحت بازجویی قرار گرفت و سه ماه دیگر نیز در سلول‌های چندنفره همین بازداشتگاه نگهداری شد.
او در زمان بازداشت باردار بود و فرزندش تسنیم را در زندان به دنیا آورد.
به گفته نزدیکانش، دختر دو ساله دیگر او به نام عایشه هنگام بازداشت از مادر جدا و به بهزیستی منتقل شد. خانواده با پیگیری‌های مداوم موفق شدند سرپرستی این کودک را بازپس گیرند و قرار است به‌زودی عایشه به خواهر نسیمه تحویل داده شود.

نسیمه و نوزادش تا مدتی در قرنطینه اوین همراه با چند زندانی اهل سنت دیگر از ملیت‌های مختلف (پاکستانی، افغانستانی و ارمنستانی) در شرایط بسیار نامناسب بهداشتی نگهداری می‌شدند.

انتقال درخشان رحیمی از بند زنان زندان مرکزی سنندج بە مکانی نامعلوم

۱۱ مهر ۱۴۰۴-هه نگاو

درخشان رحیمی، شهروند کورد اهل سنندج (سنە) و متهم سیاسی محبوس در بند زنان زندان مرکزی این شهر، به مکان نامعلومی منتقل شده و با گذشت سه روز هیچ اطلاعی از سرنوشت وی در دست نیست. وی در جریان جنگ ١٢ روزه اسرائیل و جمهوری اسلامی ایران توسط اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و بە “همکاری با اسرائیل” و “ارتباط با کوملە” متهم شدە است.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، روز چهارشنبە ٩ مهرماه ۱۴۰۴ (١ اکتبر ٢٠٢٥)، درخشان رحیمی، شهروند ۴۳ ساله و اهل سنندج از بند زنان زندان مرکزی این شهر بە مکانی نامعلوم منتقل شدە است.تا زمان تنظیم این خبر، اطلاعی از سرنوشت درخشان رحیمی در دسترس نیست.

درخشان رحیمی روز جمعە ٢٩ شهریور ١٤٠٤ (١٩ سپتامبر ٢٠٢٥)، پس از سە ماه بازداشت در بازداشتگاه اطلاعات سپاه بە بند زنان زندان مرکزی این شهر منتقل شدە بود.

این شهروند در تمام مدت بازداشت خود در بازداشتگاه اطلاعات سپاه تاکنون از اساسی‌ترین حقوق خود شامل حق تماس با خانواده و دسترسی به وکیل محروم بوده و خانواده‌اش نیز از سرنوشت وی بی‌اطلاع نگه داشته شدە بودند.

هەنگاو پیشتر گزارش داده بود که، درخشان رحیمی و دو برادرش به نام‌های ادریس و رزگار رحیمی، عدنان مولایی و یک شهروند دیگر که در شیرینی‌فروشی این خانواده مشغول به کار بود، در جریان جنگ ١٢ روزه اسرائیل و جمهوری اسلامی ایران توسط اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و در یک پروندە مشترک بە “همکاری با اسرائیل” و “ارتباط با کوملە” متهم شدە بودند.

قابل ذکر است که طی هفته گذشته دو برادر وی، ادریس و رزگار رحیمی، که روز چهارشنبه ۱۲ شهریورماه ۱۴۰۴ (۳ سپتامبر ۲۰۲۵) از بازداشتگاه اطلاعات سپاه به زندان مرکزی سنندج منتقل شده بودند، با وثیقه و موقتاً تا پایان مراحل دادرسی از این زندان آزاد شده‌اند.

درخشان رحیمی به همراه چهار نفر دیگر روز شنبه ۷ تیرماه ۱۴۰۴ (۲۷ ژوئن ۲۰۲۵) توسط نیروهای اطلاعات سپاه در سنندج بازداشت و تمامی وسایل الکترونیکی وی از جمله تلفن همراه و لپتاپ وی ضبط شدە بود.

الهام صالحی به حبس و مجازات تکمیلی محکوم شد

۱۴ مهر ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – الهام صالحی، فعال مدنی محبوس در زندان قرچک ورامین، توسط شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به یک سال حبس تعزیری و دو سال ممنوعیت فعالیت در فضای مجازی محکوم شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، الهام صالحی به حبس و مجازات تکمیلی محکوم شد. این حکم توسط شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران صادر و امروز به خانم صالحی ابلاغ شده است. بر اساس رای صادره، این فعال مدنی به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است. او همچنین به عنوان مجازات تکمیلی به مدت دو سال از فعالیت در فضای مجازی منع شده است. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این شهروند ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “این حکم صبح امروز پس از حضور خانم صالحی در شعبه قضایی مذکور به وی ابلاغ شده است.”

جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات خانم صالحی روز یکشنبه ۶ مهرماه برگزار شد. اتهامات فعالیت تبلیغی علیه نظام، نشر اکاذیب و حضور بدون حجاب در ملاعام، از جمله اتهامات مطروحه علیه این شهروند است.

این فعال مدنی در تاریخ ۴ شهرویورماه سال جاری به زندان قرچک ورامین منتقل شد. وی اوایل مرداد ماه، توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی‌اش در تهران بازداشت شده بود.

الهام صالحی، متولد ۱۳۶۷، فعال مدنی ساکن تهران است که پیش از این نیز به واسطه فعالیت های خود سابقه برخوردهای قضایی را داشته است.

دادگاه تجدیدنظر؛ ۱۰ زن بهائی مجموعا به ۹۰ سال حبس و مجازات‌های تکمیلی محکوم شدند

۱۴ مهر ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – محکومیت نگین خادمی، یگانه آگاهی، یگانه روح‌بخش، ندا بدخش، مژگان شاهرضایی، شانا شوقی فر، آرزو سبحانیان، پرستو حکیم، بهاره لطفی و ندا عمادی، شهروندان بهائی ساکن اصفهان، توسط شعبه ۴۷ دادگاه تجدیدنظر این استان عیناً تایید شد. آنها در مرحله بدوی توسط دادگاه انقلاب این شهر مجموعا به ۹۰ سال حبس، جزای نقدی و مجازات‌های تکمیلی محکوم شده بودند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، حکم بدوی ۱۰ زن بهائی ساکن اصفهان به مجموعا ۹۰ سال حبس، جزای نقدی و مجازات‌های تکمیلی، در مرحله تجدیدنظر عینا تایید شد. این حکم در تاریخ ۶ مهر ۱۴۰۴، توسط شعبه ۴۷ دادگاه تجدیدنظر اصفهان صادر و به وکیل مدافع این شهروندان ابلاغ شده است. بر این اساس خانم‌ها ندا بدخش، آرزو سبحانیان، یگانه روح‌بخش، مژگان شاهرضایی، پرستو حکیم، یگانه آگاهی، بهاره لطفی، شانا شوقی فر، نگین خادمی و ندا عمادی از بابت اتهامات “تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی” و “مشارکت در انجام فعالیت تبلیغی و آموزشی انحرافی مغایر با شرع مقدس اسلام”، با مصادیقی نظیر برگزاری کلاس‌های آموزشی زبان انگلیسی، نقاشی، موسیقی، یوگا و اردوهای طبیعت‌‌گردی برای خردسالان، نونهالان و نوجوانان ایرانی و اتباع کشور افغانستان، مجموعاً به ۹۰ سال حبس، ۹۰۰ میلیون تومان جزای نقدی، ضبط اموال به نفع دولت، منع خروج از کشور و منع استفاده از فضای مجازی محکوم شدند. بخشی از این محکومیت‌ها به حالت تعلیق درآمده است.

یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این افراد، ضمن تایید این موضوع به هرانا گفت: «جلسه دادگاه تجدیدنظر، بدون ابلاغ قبلی و حضور متهمان تشکیل و حکم به‌صورت غیابی علیه آنها صادر شد. همچنین مرجع قضایی مذکور این پرونده را “امنیتی و محرمانه” ارزیابی کرده و رای صادره تنها به وکیل مدافع این افراد ابلاغ شد.»

در مهرماه سال گذشته، در نتیجه دادرسی بدوی به اتهامات این افراد، یگانه آگاهی، یگانه روح‌بخش و نگین خادمی هر کدام به ۱۰ سال حبس و ۱۰۰ میلیون تومان جزای نقدی محکوم شدند؛ یک سوم از محکومیت حبس و جزای نقدی آنان به حالت تعلیق در آمد. ندا بدخش، مژگان شاهرضایی، شانا شوقی فر، پرستو حکیم و آرزو سبحانیان نیز با حکم مشابه مواجه شدند که نیمی از محکومیت حبس و مجازات نقدی هر یک از این پنج زن تعلیق شد.

ندا عمادی و بهاره لطفی نیز هر یک به پنج سال حبس و ۵۰ میلیون تومان جزای نقدی محکوم شدند. مدت چهار سال از میزان حبس صادره و نیمی از جزای نقدی برای هر یک از این افراد نیز به حالت تعلیقی درآمد.

از باب مجازات‌های تکمیلی، هر یک از این شهروندان بهائی به ضبط اموال توقیفی شامل گوشی‌ها، لپ‌تاپ‌ها، وسایل دیجیتال، ارزهای خارجی، طلا‌ها و جواهرات به نفع دولت، دو سال منع خروج از کشور و دو سال منع استفاده از فضای مجازی محکوم شدند.

پس از صدور کیفرخواست این پرونده، جلسه بدوی دادگاه رسیدگی به اتهامات انتسابی این شهروندان در تاریخ ۲ مهر ۱۴۰۳ در شعبه اول دادگاه انقلاب اصفهان برگزار شده بود.

این ۱۰ زن بهائی، در تاریخ ۱ آبان ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و طی دو ماه در تاریخ های متفاوت با تودیع وثیقه از زندان دولت آباد اصفهان آزاد شدند. آنها در دوران بازداشت خود انواع «شکنجه‌های روانی و تهدید به شکنجهٔ فیزیکی» را تحمل کردند.

یگانه آگاهی پیش از این نیز سابقه بازداشت را داشته است. همچنین یگانه روحبخش که در زمان بازداشت ۱۹ سال سن داشت، فرزند آرزو سبحانیان، دیگر متهم این پرونده است. شهروندان بهائی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.

بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از ۳۰۰ هزار نفر بهائی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهائیان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.

نیلوفر حاجیان با وثیقه از زندان آزاد شد

۱۴ مهر ۱۴۰۴-ایران وایر

نیلوفر حاجیان، قهرمان کیک‌بوکسینگ و فعال حقوق زنان، روز دوشنبه ۱۴ مهر ۱۴۰۴ از زندان آزاد شد. طبق اطلاع‌ ایران‌وایر، آزادی او با قرار وثیقه انجام شده است.

خانم حاجیان، قهرمان کیک‌بوکسینگ، داور و مربی رسمی این رشته، و همچنین ورزشکار رشته‌های موی‌تای و جوجیتسو است.

این فعال مدنی روز یازدهم مرداد ۱۴۰۴ بازداشت شد و خانواده‌اش تا مدتی از سرنوشت او اطلاعی نداشتند.

نیلوفر حاجیان متولد سال ۱۳۶۹ در تهران است. او پس از مدتی زندگی در خارج از کشور، برای فعالیت‌های مدنی در جهت نشان دادن« استقلال زنان» به ایران بازگشت. اطرافیان خانم حاجیان می‌گویند او با پست‌ها و متن‌های خود در صفحه اینستاگرام تلاش می‌کرد حقوق شهروندی زنان ایران را یادآوری کند.

۱۴۰۴-۰۷-۱۴

تایید حکم اخراج یک معلم در رشت توسط دیوان عدالت اداری

۱۱ مهر ۱۴۰۴-ایران وایر

 

به گزارش شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، شعبه ۲۸ تجدید نظر دیوان عدالت اداری رای اخراج خانم اسدی را تایید کرده است. او که از فعالان صنفی معلمان به شمار می رود، پیشتر پس از رد صلاحیت از سوی هسته گزینش به دیوان عدالت شکایت کرده بود. این نهاد در مرحله نخست رای صادره علیه او را فاقد مبنای قانونی دانسته و نقض کرده بود.

با این حال هسته گزینش وزارت آموزش و پرورش دوباره صلاحیت خانم اسدی را رد و بر تصمیم خود پافشاری کرد؛ تصمیمی که اکنون با رای نهایی دیوان عدالت اداری تایید شده است.

شهربانو اسدی از دبیران باسابقه زبان و ادبیات فارسی در ناحیه ۲ آموزش و پرورش رشت و از چهره های شناخته شده صنفی معلمان گیلان است.

 

لینک فراخوان جلسه عمومی کانون دفاع از بشر در ایران در تاریخ 5 اکتبر 2025

https://ravabet.bashariyat.org/?p=2402

گزارشی از اعدام ۲ زندانی از جمله یک زن در زندان زنجان

۱۳ مهر ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – حکم یک زندانی که پیشتر از بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر به اعدام محکوم شده بود، مورخ ۹ مهرماه در زندان زنجان اجرا شد. از سوی دیگر، با احراز هویت یک زندانی زن که در تاریخ ۲ مهرماه، در زندان زنجان اعدام شده، شمار اعدام شدگان روز مذکور در این زندان به دو نفر افزایش یافت.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از سازمان حقوق بشر ایران، سحرگاه روز چهارشنبه ۹ مهر ۱۴۰۴، یک زندانی در زندان زنجان اعدام شد.

هویت این زندانی که از بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر بازداشت و به اعدام محکوم شده بود، خسرو مرادلو، ۲۷ ساله، پدر یک کودک خردسال و اهل زنجان گزارش شده است.

از سوی دیگر، سازمان حقوق بشر ایران از افزایش شمار اعدام شدگان تاریخ ۲ مهرماه، در زندان زنجان خبر داد.

بر اساس این گزارش، علاوه بر اجرای حکم اعدام کیوان محمدی که از بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر به چوبه دار آویخته شد، یک زندانی زن نیز در این زندان اعدام شده است.

هویت وی، رویا عباس‌زاده، ۲۵ ساله، اهل یکی از روستاهای بین تاکستان و زنجان، عنوان شده است.

در این گزارش آمده است: خانم عباس‌زاده که قربانی ازدواج اجباری بوده است، چهار سال پیش از بابت قتل نامزدش بازداشت و توسط دادگاه کیفری به اعدام محکوم شده بود.

تا لحظه تنظیم این گزارش، اعدام این زندانیان توسط مسئولین زندان و نهادهای متولی اعلام نشده است.

بر اساس آماربرداری سالانه مرکز آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در سال ۲۰۲۴، دست‌ کم ۹۳۰ تن در زندان‌های کشور اعدام شده‌اند؛ رقمی که بالاترین میزان اعدام ثبت‌ شده در دست‌کم ۱۲ سال گذشته به‌ شمار می‌رود. با این حال، مقامات زندان و سایر نهادهای مسئول تنها حدود ۶٪ از این اعدام‌ها را به‌طور رسمی اعلام کرده‌اند؛ مسئله‌ای که بیانگر فقدان شفافیت، پنهان‌ کاری ساختاری و نبود سازوکارهای پاسخ‌ گویی در روند اجرای مجازات اعدام در ایران است.

پس از برگزاری جلسه دادگاه؛ مینا مشهدی مهدی با تودیع وثیقه آزاد شد

۱۳ مهر ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – امروز یکشنبه، جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات مینا مشهدی مهدی، مستندساز، در شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران برگزار شد. خانم مشهدی در پایان جلسه با تودیع وثیقه آزاد شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات مینا مشهدی مهدی، مستندساز، برگزار شد. مریم کیان‌ارثی، وکیل مدافع این مستندساز با انتشار مطلبی در این خصوص اعلام کرد که خانم مشهدی مهدی امروز یکشنبه ۱۳ مهرماه، در شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب محاکمه شد. این وکیل دادگستری افزود: خانم مشهدی مهدی در پایان جلسه با تودیع وثیقه آزاد شده است.

وکیل مدافع خانم مشهدی مهدی بدون اشاره به اتهامات مطرح شده علیه موکلش اظهار داشت که در این جلسه نمایندگان خانه سینما نیز حضور داشته‌اند.

خانم مشهدی مهدی در تاریخ ۳۱ تیرماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت و چندی بعد به زندان قرچک ورامین منتقل شده بود.

مینا مشهدی‌ مهدی، مستندساز، تدوینگر و بازیگر است. آثاری از او در جشنواره‌های هنری مختلف به نمایش درآمده است.

صدور حکم اعدام نسیمه اسلام زهی و همسرش به همراه یک تن دیگر

۱۳ مهر ۱۴۰۴-کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران،  ۱۳ مهرماه ۱۴۰۴ – در ادامه روند صدور احکام سنگین برای زندانیان اهل سنت، سه زندانی با نام‌های نسیمه اسلام زهی، ارسلان شیخی و فردی به نام حسن از سوی دادگاه انقلاب تهران به اتهام «محاربه» به اعدام محکوم شدند.
به گفته منابع مطلع، این حکم در حالی صادر شده است که روند بازداشت، بازجویی و محاکمه آنان با نقض گسترده اصول دادرسی عادلانه همراه بوده است.

نسیمه اسلام زهی، زن ۴۱ ساله بلوچ از اهالی بخشان سراوان در استان سیستان‌وبلوچستان، همراه با همسرش ارسلان (عبدالرحمان) شیخی اهل کردستان، در شهریور ۱۴۰۲ در منزل خود در ملارد کرج بازداشت شدند.
در جریان یورش نیروهای امنیتی، گزارش شده که همسر او مسلح بوده و در جریان درگیری، یکی از مأموران اطلاعاتی کشته و دیگری زخمی شده است. پس از این حادثه، نیروهای امنیتی نسیمه و همسرش را همراه با فرزند خردسالشان بازداشت و به زاهدان منتقل کردند.

به گفته منابع محلی، در گزارش‌های امنیتی عنوان شده است که آنان در زمان بازداشت سلاح همراه داشتند و متهم به «عضویت در داعش» شدند. پس از بازجویی اولیه در زاهدان، پرونده برای پیگیری بیشتر به دادسرای امنیت تهران منتقل گردید.

بازجویی در بند ۲۰۹ و زایمان در زندان

نسیمه اسلام زهی پس از انتقال به تهران، سه ماه در سلول انفرادی بازداشتگاه وزارت اطلاعات، موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین، تحت بازجویی قرار گرفت و سه ماه دیگر نیز در سلول‌های چندنفره همین بازداشتگاه نگهداری شد.
او در زمان بازداشت باردار بود و فرزندش تسنیم را در زندان به دنیا آورد.
به گفته نزدیکانش، دختر دو ساله دیگر او به نام عایشه هنگام بازداشت از مادر جدا و به بهزیستی منتقل شد. خانواده با پیگیری‌های مداوم موفق شدند سرپرستی این کودک را بازپس گیرند و قرار است به‌زودی عایشه به خواهر نسیمه تحویل داده شود.

نسیمه و نوزادش تا مدتی در قرنطینه اوین همراه با چند زندانی اهل سنت دیگر از ملیت‌های مختلف (پاکستانی، افغانستانی و ارمنستانی) در شرایط بسیار نامناسب بهداشتی نگهداری می‌شدند.

۱۴۰۴-۰۷-۱۳

وضعیت وخیم جسمانی زینب جلالیان؛ عمل جراحی ناتمام و بازگشت اجباری به زندان

۱۱ مهر ۱۴۰۴-کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۱۱ مهرماه ۱۴۰۴ – زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد و تنها زن محکوم به حبس ابد در زندان‌های دیکتاتوری حاکم، در شرایطی وخیم جسمانی قرار دارد. او پس از انجام عمل جراحی فیبروم در یکی از بیمارستان‌های یزد، تنها ۲۴ ساعت بعد بدون تکمیل روند درمان و برخلاف توصیه‌های پزشکی، به زندان بازگردانده شد. این اقدام بار دیگر نگرانی‌ها نسبت به محرومیت او از حقوق درمانی و افزایش فشارهای سیستماتیک بر زندانیان سیاسی را تشدید کرده است.

بازگشت اجباری پس از عمل جراحی

بر اساس گزارش منابع مطلع، زینب جلالیان ماه‌هاست با خونریزی داخلی، مشکلات کلیوی و دردهای شدید دست و پنجه نرم می‌کند. او حتی پیش از این جراحی، در تیرماه ۱۴۰۳ به دلیل دردهای حاد به بهداری زندان مرکزی یزد منتقل شد، اما بدون ملاقات با پزشک متخصص و تنها با اقدامات ابتدایی به بند بازگردانده شد. اکنون علاوه بر مشکلات مزمن، عوارض پوستی و ضعف عمومی وضعیت جسمانی او را به مرحله‌ای بحرانی رسانده است.

  • گروگان‌گیری دختر بلوچ ریحانه ایرندگانی، توسط نیروهای امنیتی در چابهار
  • سمیه رشیدی؛ قربانی خاموش بی‌عدالتی زندان

فشار برای ندامت‌نامه در ازای درمان

در خردادماه ۱۴۰۳، تیمی از مأموران وزارت اطلاعات در دو نوبت با زینب جلالیان ملاقات کرده و شرط دسترسی او به بیمارستان و خدمات درمانی را نوشتن ندامت‌نامه اعلام کردند. او این شرط را قاطعانه رد کرده و تأکید کرده است که درمان حق قانونی و انسانی اوست. این رفتار پیش‌تر در آبان ۱۴۰۲ نیز تکرار شده بود و مقامات تهدید کرده بودند در صورت عدم ابراز ندامت، جلالیان از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم خواهد شد.

شرایط بحرانی زینب جلالیان

زینب جلالیان با مشکلات مزمن کلیوی، دردهای ناحیه پهلو و اکنون جوش‌ها و لکه‌های پوستی روبه‌رو است. محرومیت از معاینه تخصصی و درمان مناسب، فشار جسمی قابل توجهی بر او وارد کرده و سلامت بلندمدت او را تهدید می‌کند. خانواده و منابع نزدیک به او بارها نسبت به این وضعیت هشدار داده‌اند اما پاسخی از مقامات دریافت نکرده‌اند.

واکنش نهادهای حقوق بشری

بیست و دو نهاد حقوق بشری و سیزده مدافع حقوق بشر در بیانیه‌ای مشترک، وضعیت جلالیان را نمونه‌ای آشکار از شکنجه و فشار غیرقانونی دانسته و خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط او شدند. علاوه بر این، نه گزارشگر ویژه سازمان ملل با انتشار بیانیه‌ای هشدار داده‌اند که ادامه حبس و عدم رسیدگی پزشکی به جلالیان می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری برای سلامتی او داشته باشد. آنان تأکید کرده‌اند که «زمان بسیار حیاتی است» و هرگونه تأخیر می‌تواند به مرگ او منجر شود.

گروگان‌گیری دختر بلوچ ریحانه ایرندگانی، توسط نیروهای امنیتی در چابهار

۱۱ مهر ۱۴۰۴-کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۱۱ مهرماه ۱۴۰۴ – روز پنج‌شنبه ۱۰ مهرماه ۱۴۰۴، در منطقه گلشهر؛ نیروهای نظامی و امنیتی با یورش به منزل یک خانواده بلوچ، «ریحانه ایرندگانی» دختر ۲۱ ساله بلوچ را به‌جای برادرش بازداشت کردند. این اقدام که از سوی نزدیکان خانواده «گروگان‌گیری» توصیف شده، موجی از نگرانی و اعتراض را در میان فعالان و نهادهای حقوق بشری برانگیخته است.

بازداشت بدون حکم قضایی

منابع مطلع می‌گویند مأموران با حضور سنگین و حتی استفاده از پهپاد، خانه خانواده ایرندگانی را محاصره کردند. اما زمانی که برادر ریحانه در منزل حضور نداشت، مأموران بدون ارائه حکم قضایی و بدون توضیح قانونی، ریحانه را بازداشت و به مکان نامعلوم منتقل کردند. خانواده تأکید کرده‌اند که این اقدام صرفاً با هدف وادار کردن برادر او به «خودمعرفی» صورت گرفته است.

نگرانی شدید خانواده

خانواده ریحانه ایرندگانی می‌گویند هیچ نهادی مسئولیت بازداشت را نپذیرفته و تاکنون توضیحی درباره وضعیت یا اتهام او داده نشده است. آنها این اقدام را مصداق روشن «گروگان‌گیری» و «نقض کرامت انسانی» دانسته و از نهادهای مدافع حقوق بشر خواسته‌اند برای آزادی فوری و بی‌قید و شرط ریحانه اقدام کنند.

  • سمیه رشیدی؛ قربانی خاموش بی‌عدالتی زندان
  • ضبط و مصادره وسایل بازداشت‌شدگان در اطلاعات رشت

تکرار الگوی گروگان‌گیری در بلوچستان

فعالان بلوچ می‌گویند این اولین بار نیست که چنین اقداماتی رخ می‌دهد. در سال‌های اخیر بارها گزارش شده که نیروهای امنیتی در سیستان و بلوچستان به‌جای فرد تحت تعقیب، بستگان او را بازداشت کرده‌اند. چنین الگوهایی نه‌تنها امنیت روانی خانواده‌ها را از بین می‌برد، بلکه اعتماد عمومی نسبت به ساختار قضایی و امنیتی کشور را نیز به‌شدت خدشه‌دار می‌کند.

نقض آشکار حقوق بشر در گروگانگیری دختر بلوچ ریحانه ایرندگانی

اقدام نیروهای امنیتی در بازداشت ریحانه ایرندگانی مصداق بارز نقض حقوق بنیادین بشر است. بر اساس اعلامیه جهانی حقوق بشر:

  • ماده ۳ (حق زندگی و آزادی): هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد. بازداشت خودسرانه ریحانه نقض این ماده است.
  • ماده ۵ (ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی): بازداشت به‌عنوان اهرم فشار بر بستگان، مصداق رفتار تحقیرآمیز و غیرانسانی است.
  • ماده ۹ (ممنوعیت بازداشت خودسرانه): هیچ‌کس نباید خودسرانه دستگیر، بازداشت یا تبعید شود. اقدام مأموران بدون حکم قضایی آشکارا ناقض این ماده است.
  • ماده ۱۲ (حمایت از حریم خصوصی و خانواده): هیچ‌کس نباید در زندگی خصوصی، خانواده یا منزلش مورد مداخله خودسرانه قرار گیرد. یورش به منزل خانواده ایرندگانی نقض مستقیم این ماده است.

اکنون، نگاه‌ها به سرنوشت ریحانه ایرندگانی دوخته شده است؛ دختری که تنها به‌دلیل جایگزین شدن به‌جای برادرش، قربانی سیاست‌های فشار و سرکوب نیروهای امنیتی شده است. فعالان حقوق بشر می‌گویند این نوع گروگان‌گیری نه‌تنها نقض قوانین داخلی و بین‌المللی است، بلکه باید زنگ خطری برای جامعه جهانی باشد تا بر توقف چنین رویه‌های غیرقانونی پافشاری کند.

زن‌کشی در مهاباد؛ قتل شهلا کریمانی به‌دست شوهر و برادر شوهرش

۱۱ مهر ۱۴۰۴-ایران وایر

سازمان حقوق بشر «هانا» از قتل زنی ۳۸ساله با هویت «شهلا کریمانی»، اهل و ساکن مهاباد به‌دست شوهر و برادر شوهرش خبر داد.

بر اساس این گزارش شهلا کریمانی به‌شکلی فجیع توسط مردان نزدیک به خود از طریق خفگی و بیش از ۱۵روز قبل به قتل رسیده است.

شوهر و برادر شوهر این زن جوان بر اساس آن‌چه هانا گزارش داده «احتمالا از روسری برای خفه کردن» او استفاده کرده‌اند.

پیکر خانم کریمانی که مادر دو کودک است بعد از مدتی ناپدید شدند پیدا شده و در اعترافات اولیه شوهر و برادر شوهر او به قتل‌اش اعتراف کرده‌اند.

آن‌ها همچنین تایید کرده‌اند که پس از ارتکاب به قتل پیکر این زن جوان را به‌شکل پنهانی در قبرستان روستای «بفروان» از توابع شهرویران مهاباد دفن کرده‌اند.

هانا همچنین به‌نقل از منابع آگاه نوشته است که به‌احتمال بسیار فرد سومی نیز در انجام این قتل مشارکت داشته اما شوهر و برادر شوهر شهلا کریمانی گفته‌اند، به‌دلیل «مسایل ناموسی» او را کشته‌اند و هویت فرد سوم را فاش نکرده‌اند.

ناکارآمدی قوانین مدنی و خانواده جمهوری اسلامی و نبود حمایت کافی از زنان تحت خشونت در ایران یکی از علت‌های وقوع جنایت‌های ناموسی است. این ساختار زمینه‌ساز اعمال خشونت و سلب حق حیات از زنان به دست مردانی است که عموما از بابت این‌که این خشونت‌ها تبعات و مجازاتی برای آن‌ها ندارد خیال راحتی دارند.

بر اساس اطلاع ایران‌وایر در ماه شهریور تنها در شهر شادگان در خوزستان ۵زن به‌دلایل ناموسی کشته شدند.

چنین ساختار قانونی، به گفته هانا، زمینه‌ساز اعمال خشونت و حتی سلب حیات زنان توسط نزدیک‌ترین مردان خانواده است.

ایران‌وایر همچنین از ابتدای سال ۱۴۰۴ گزارش ۶۲ زن‌کشی دریافت کرده است که البته نام و نشان برخی از آن‌ها افشا نشده است و برخی هم هنوز در مرحله راستی‌آزمایی هستند. روایت‌های برخی از این زن‌کشی‌ها با جزییات بیشتر در ایران‌وایر منتشر شده اما برای مطالعه بیشتر فهرست کوتاه آن‌ها در این خبر در دسترس شماست:

 شهریور۱۴۰۴، «شیما سلیمانیان»، ۱۵ساله در شادگان به‌دست پسرعموی خود کشته شد.

۱۹شهریور۱۴۰۴ یک مرد در مشهد همسر خود را کُشت. این زن نامش فاش نشد.

۱۶شهریور۱۴۰۴، زن ۱۵ساله‌ای به اسم  «فاطمه» به‌دست عمویش سر بریده و پیکرش در آبادان پیدا شد. هیچ شکایتی از عموی فاطمه ثبت نشده و او آزاد است. فاطمه اهل شادگان بود.

۱۵شهریور یک مرد دختر شش ساله‌اش را با ضربات چاقو به قتل رساند. رسانه‌ها گفتند پدر قاتل به‌دلیل استعمال شیشه مرتکب قتل شده است.

۱۱شهریور۱۴۰۴، «ثریا علیمحمدی» به‌دست همسر سابقش در سقز عامدانه سوزانده شد.

۱۱شهریور۱۴۰۴ مردی همسر و دو دخترش را در مراغه کشت.

(در هفته دوم شهریور یک مادر مجرد به‌دست همسر سابق و یک زن مستقل دیگر به‌دست برادران و پدرش در شادگان کشته شده‌اند، اما جزییات این قتل ها روشن نیست.)

سوم شهریور در جاده هفت حوض مشهد یک مرد با شلیک زنش را کشت. مرد قاتل سپس خود را هم کشت.

۳۰مرداد زنی ساکن تهران، توسط برادرش با ضربات چاقو کشته شد.

۲۸مرداد۱۴۰۴، «نسیبه تفکری» زن جوان اهل زاهدان که مادر یک کودک خردسال نیز بوده، توسط پدرش به قتل رسید.

۲۴مرداد۱۴۰۴، زن جوان اهل آمل به همراه دو فرزندش و پنج‌نفر از خانواده‌اش توسط شوهرش با انگیزه اختلافات خانوادگی کشته شد.

۲۱مرداد زنی اهل فیروزکوه توسط شوهرش با سلاح گرم به قتل رسید.

۲۰مرداد۱۴۰۴، «شیدا کاردگر»، ۱۵ساله اهل روستای درونکلای بابل با سلاح سرد مردی که خواهان ازدواج با او بود کشته شد.

۱۳مرداد۱۴۰۴، «شهلا عارفخانی»، اهل نیشابور توسط همسرش به قتل رسید.

 ۹مرداد۱۴۰۴، زن ۷۲‌ساله‌ای در الیگودرز استان لرستان توسط همسرش به قتل رسید.

۴مرداد۱۴۰۴ زنی به اسم «مریم یاراحمدی» در تهران به‌دست همسرش کشته شد. دختر ۱۳ساله این زوج به‌نام «هستی حسینی» نیز به‌دست پدرش کشته شد.

۱مرداد ۱۴۰۴، دختری ۱۷‌ساله به‌نام «زهرا شکاری» در شهر بابک توسط شوهر خواهرش با انگیزه ناموسی به قتل رسیده.

۱مرداد ۱۴۰۴، «حمیرا فاضل منش» مادر یک پسر ۱۱ساله در شیراز به‌دست شوهرش کشته شد.

۲۸تیر۱۴۰۴، مردی همسر و دو فرزند خود را در خرم‌آباد لرستان کشت.

۱۴تیر۱۴۰۴، «نیلوفر فتحی» در فومن استان گیلان کشته شد.

۱۱تیر۱۴۰۴، «نرگس برافرازی» در نیشابور با سلاح سرد توسط شوهرش کشته شد.

۱۱تیر۱۴۰۴، «صدیقه رستمی» و «لیلا رستمی»، دو خواهر در شهر ایلام به‌دست همسر صدیقه با شلیک اسلحه کمری کشته شدند.

۷تیر۱۴۰۴، «سولماز عباسی» مربی باسابقه والیبال زنان در ارومیه به دست شوهرش کشته شد.

۹تیر۱۴۰۴، «پریا غلامی» در کرمانشاه به‌دست همسر و مادر همسرش کشته شد.

۱۵ خرداد ۱۴۰۴ سمیرا مهرآوران ۲۲ ساله اهل شهر خور از توابع لار در استان فارس به دست شوهرش کشته شد.

۲۷اردیبهشت۱۴۰۴« «یاسمن نصرتی» در منطقه امیریه شاهرود به‌دست همسرش کشته شد.

۲۷اردیبهشت۱۴۰۴، «فریده باقری» و «الیانا کوهی»، مادر و دختر اهل جایدشت فیروزآباد در استان فارس به‌دست داماد فریده و همسر الیانا کشته شدند.

۱۷اردیبهشت۱۴۰۴، «مائده خطیبیان» اهل زاهدان در مشهد به‌دست همسرش کشته شد

۱۷اردیبهشت۱۴۰۴، «مبینا کندابی» در کردکوی به دست شوهرش کشته شد.

۱۴اردیبهشت۱۴۰۴، «سمیرا نوربخش» در کرمانشاه با شلیک گلوله شوهرش کشته شد.

۱۲اردیبهشت۱۴۰۴، «فاطمه برخورداری» معلم شهر سبزوار به‌دست شوهرش کشته شد.

۱۰اردیبهشت۱۴۰۴، «ماهرو تندپور» در یاسوج به‌دست خواستگارش کشته شد.

۸اردیبهشت۱۴۰۴، «گلاب فرامرزی» در دالاهو به دست دامادش کشته شد.

۱اردیبهشت۱۴۰۴، «ستاره موسی‌پور»، دختری ۱۸ساله از اهالی روستای گوگرد در بخش قطور شهرستان خوی، به‌دست برادر همسرش با شلیک گلوله به قتل رسید.

۳۱فروردین۱۴۰۴، مردی در مرکز مشاوره خانوادگی تبریز همسرش را به قتل رساند.

۲۸فروردین۱۴۰۴، یک دختر ۱۸ساله به نام «فاطمه سلطانی» که در منطقه بیست‌متری شهرستان اسلام‌شهر از توابع تهران مشغول‌به‌کار بود، توسط پدرش به قتل رسید.

۱۸فروردین۱۴۰۴، «زهرا کردیزدی» و دخترش «آرشیدا مرادی» در شهر بروجن چهارمحال و بختیاری به‌دست همسرش کشته شد.

۱۵فروردین۱۴۰۴، پدری در روستایی در «اسلام‌آباد غرب» استان «کرمانشاه» دختر ۱۲ساله خود را به نام «آیلار ظاهرپور» با سلاح گرم به‌قتل رساند.

۶ فروردین ۱۴۰۴، «فرزانه مرادی» (اقلیت یارسان) زن باردار هشت‌ماهه که در انتظار تولد دوقلوهای خود بود، در دهستان کوزران از توابع استان کرمانشاه با شلیک دو گلوله توسط همسرش به قتل رسید.

۴فروردین۱۴۰۴، «سمیه مطیرپور» در جزیره مینو به‌دست شوهرش کشته شد.

تایید حکم اخراج یک معلم در رشت توسط دیوان عدالت اداری

۱۱ مهر ۱۴۰۴-ایران وایر

 

به گزارش شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، شعبه ۲۸ تجدید نظر دیوان عدالت اداری رای اخراج خانم اسدی را تایید کرده است. او که از فعالان صنفی معلمان به شمار می رود، پیشتر پس از رد صلاحیت از سوی هسته گزینش به دیوان عدالت شکایت کرده بود. این نهاد در مرحله نخست رای صادره علیه او را فاقد مبنای قانونی دانسته و نقض کرده بود.

با این حال هسته گزینش وزارت آموزش و پرورش دوباره صلاحیت خانم اسدی را رد و بر تصمیم خود پافشاری کرد؛ تصمیمی که اکنون با رای نهایی دیوان عدالت اداری تایید شده است.

شهربانو اسدی از دبیران باسابقه زبان و ادبیات فارسی در ناحیه ۲ آموزش و پرورش رشت و از چهره های شناخته شده صنفی معلمان گیلان است.

 

لینک فراخوان جلسه عمومی کانون دفاع از بشر در ایران در تاریخ 5 اکتبر 2025

https://ravabet.bashariyat.org/?p=2402

۱۴۰۴-۰۷-۱۲

پذیرش اعاده دادرسی؛ انیسا فنائیان، شهروند بهائی آزاد شد

۱۰ مهر ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – امروز پنجشنبه ۱۰ مهرماه، انیسا فنائیان، شهروند بهائی، در پی پذیرش درخواست اعاده دادرسی در دیوان عالی کشور، با تودیع وثیقه از زندان سمنان آزاد شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز پنجشنبه ۱۰ مهر ۱۴۰۴، انیسا فنائیان آزاد شد. بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، در پی پذیرش درخواست اعاده دادرسی این شهروند بهائی در دیوان عالی کشور، وی با تودیع وثیقه از زندان سمنان آزاد شد. پرونده وی جهت بررسی مجدد به شعبه هم عرض ارسال شده است.

در تاریخ ۲۱ اسفند ۱۴۰۳، خانم فنائیان در یکی از خیابان های شهر سمنان، جهت اجرای حکم حبس خود توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان سمنان منتقل شد.

وی در آذرماه سال گذشته، توسط شعبه هفت دادگاه تجدیدنظر استان سمنان به ریاست قاضی جواد رئیسی و مستشار علی مومنی از بابت اتهام “تشکیل گروه با هدف برهم زدن امنیت کشور” به هفت سال حبس و در خصوص اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به یک سال حبس محکوم شده بود. با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی هفت سال حبس برای او قابل اجرا خواهد بود.

انیسا فنائیان اواخر سال ۱۴۰۲ در مرحله بدوی توسط دادگاه انقلاب سمنان از بابت اتهام “تشکیل گروه با هدف برهم زدن امنیت کشور” به ۱۰ سال حبس، از بابت اتهام “فعالیت آموزشی یا تبلیغی انحرافی مغایر یا مخل به شرع مقدس اسلام در قالب فرقه، گروه، جمعیت یا مانند آن” به تحمل پنج سال حبس، پرداخت مبلغ ۵۰ میلیون تومان جزای نقدی و ۱۵ سال محرومیت از حقوق اجتماعی درجه پنج و در خصوص اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به یک سال حبس محکوم شد. همچنین مبلغ ۴۳۵۰ دلار که دارایی شخصی اعضای خانواده که از اتاق دختر انیسا فنائیان ضبط شده بود، به نفع دولت مصادره شده است.

انیسا فنائیان شهروند بهائی ساکن سمنان که پیشتر سابقه تحمل حبس دارد، اواخر مرداد ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از چندی با تودیع وثیقه آزاد شد.

لازم به ذکر است که انیسا فنائیان خواهرزاده عطاالله رضوانی است. پیشتر هرانا با انتشار گزارشی اعلام کرد که پس از ۱۱ سال از قتل عطاالله رضوانی، شهروند بهائی، دادگاه کیفری یک ویژه نوجوانان استان هرمزگان با تأیید وقوع قتل عمدی، درخواست خانواده وی برای پرداخت دیه از صندوق بیت‌المال را “به دلیل بهائی بودن مقتول” رد کرد.

در دهه گذشته، جامعه بهاییان در ایران بیش از هر اقلیت مذهبی دیگری هدف برخوردهای امنیتی و قضایی قرار گرفته است. بررسی گزارشات سالانه مرکز آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نشان می‌دهد که طی سه سال اخیر، به‌ طور میانگین ۷۲ درصد از گزارش‌های مربوط به اقلیت‌های مذهبی، به نقض حقوق شهروندی بهاییان اختصاص داشته است.

علیه مرضیه محمودی، روزنامه‌نگار پرونده قضایی تشکیل شد

۱۱ مهر ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – علیه مرضیه محمودی، روزنامه‌نگار در دادسرای فرهنگ و رسانه پرونده قضایی تشکیل شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، برای مرضیه محمودی، روزنامه‌نگار پرونده قضایی تشکیل شده است. خانم محمودی با انتشار مطلبی در این خصوص نوشت: “پرونده جدیدی در دادسرای فرهنگ و رسانه برای من تشکیل شده است. حدس می‌زنم برای کدام توییت بوده و واقعا تاسف‌آور است.”

مرضیه محمودی روزنامه‌نگار و سردبیر سابق پایگاه خبری تجارت نیوز پیشتر نیز به واسطه فعالیت های خود سابقه برخوردهای قضایی را داشته است.

وضعیت وخیم جسمانی زینب جلالیان؛ عمل جراحی ناتمام و بازگشت اجباری به زندان

۱۱ مهر ۱۴۰۴-کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۱۱ مهرماه ۱۴۰۴ – زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد و تنها زن محکوم به حبس ابد در زندان‌های دیکتاتوری حاکم، در شرایطی وخیم جسمانی قرار دارد. او پس از انجام عمل جراحی فیبروم در یکی از بیمارستان‌های یزد، تنها ۲۴ ساعت بعد بدون تکمیل روند درمان و برخلاف توصیه‌های پزشکی، به زندان بازگردانده شد. این اقدام بار دیگر نگرانی‌ها نسبت به محرومیت او از حقوق درمانی و افزایش فشارهای سیستماتیک بر زندانیان سیاسی را تشدید کرده است.

بازگشت اجباری پس از عمل جراحی

بر اساس گزارش منابع مطلع، زینب جلالیان ماه‌هاست با خونریزی داخلی، مشکلات کلیوی و دردهای شدید دست و پنجه نرم می‌کند. او حتی پیش از این جراحی، در تیرماه ۱۴۰۳ به دلیل دردهای حاد به بهداری زندان مرکزی یزد منتقل شد، اما بدون ملاقات با پزشک متخصص و تنها با اقدامات ابتدایی به بند بازگردانده شد. اکنون علاوه بر مشکلات مزمن، عوارض پوستی و ضعف عمومی وضعیت جسمانی او را به مرحله‌ای بحرانی رسانده است.

  • گروگان‌گیری دختر بلوچ ریحانه ایرندگانی، توسط نیروهای امنیتی در چابهار
  • سمیه رشیدی؛ قربانی خاموش بی‌عدالتی زندان

فشار برای ندامت‌نامه در ازای درمان

در خردادماه ۱۴۰۳، تیمی از مأموران وزارت اطلاعات در دو نوبت با زینب جلالیان ملاقات کرده و شرط دسترسی او به بیمارستان و خدمات درمانی را نوشتن ندامت‌نامه اعلام کردند. او این شرط را قاطعانه رد کرده و تأکید کرده است که درمان حق قانونی و انسانی اوست. این رفتار پیش‌تر در آبان ۱۴۰۲ نیز تکرار شده بود و مقامات تهدید کرده بودند در صورت عدم ابراز ندامت، جلالیان از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم خواهد شد.

شرایط بحرانی زینب جلالیان

زینب جلالیان با مشکلات مزمن کلیوی، دردهای ناحیه پهلو و اکنون جوش‌ها و لکه‌های پوستی روبه‌رو است. محرومیت از معاینه تخصصی و درمان مناسب، فشار جسمی قابل توجهی بر او وارد کرده و سلامت بلندمدت او را تهدید می‌کند. خانواده و منابع نزدیک به او بارها نسبت به این وضعیت هشدار داده‌اند اما پاسخی از مقامات دریافت نکرده‌اند.

واکنش نهادهای حقوق بشری

بیست و دو نهاد حقوق بشری و سیزده مدافع حقوق بشر در بیانیه‌ای مشترک، وضعیت جلالیان را نمونه‌ای آشکار از شکنجه و فشار غیرقانونی دانسته و خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط او شدند. علاوه بر این، نه گزارشگر ویژه سازمان ملل با انتشار بیانیه‌ای هشدار داده‌اند که ادامه حبس و عدم رسیدگی پزشکی به جلالیان می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری برای سلامتی او داشته باشد. آنان تأکید کرده‌اند که «زمان بسیار حیاتی است» و هرگونه تأخیر می‌تواند به مرگ او منجر شود.

گروگان‌گیری دختر بلوچ ریحانه ایرندگانی، توسط نیروهای امنیتی در چابهار

۱۱ مهر ۱۴۰۴-کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۱۱ مهرماه ۱۴۰۴ – روز پنج‌شنبه ۱۰ مهرماه ۱۴۰۴، در منطقه گلشهر؛ نیروهای نظامی و امنیتی با یورش به منزل یک خانواده بلوچ، «ریحانه ایرندگانی» دختر ۲۱ ساله بلوچ را به‌جای برادرش بازداشت کردند. این اقدام که از سوی نزدیکان خانواده «گروگان‌گیری» توصیف شده، موجی از نگرانی و اعتراض را در میان فعالان و نهادهای حقوق بشری برانگیخته است.

بازداشت بدون حکم قضایی

منابع مطلع می‌گویند مأموران با حضور سنگین و حتی استفاده از پهپاد، خانه خانواده ایرندگانی را محاصره کردند. اما زمانی که برادر ریحانه در منزل حضور نداشت، مأموران بدون ارائه حکم قضایی و بدون توضیح قانونی، ریحانه را بازداشت و به مکان نامعلوم منتقل کردند. خانواده تأکید کرده‌اند که این اقدام صرفاً با هدف وادار کردن برادر او به «خودمعرفی» صورت گرفته است.

نگرانی شدید خانواده

خانواده ریحانه ایرندگانی می‌گویند هیچ نهادی مسئولیت بازداشت را نپذیرفته و تاکنون توضیحی درباره وضعیت یا اتهام او داده نشده است. آنها این اقدام را مصداق روشن «گروگان‌گیری» و «نقض کرامت انسانی» دانسته و از نهادهای مدافع حقوق بشر خواسته‌اند برای آزادی فوری و بی‌قید و شرط ریحانه اقدام کنند.

  • سمیه رشیدی؛ قربانی خاموش بی‌عدالتی زندان
  • ضبط و مصادره وسایل بازداشت‌شدگان در اطلاعات رشت

تکرار الگوی گروگان‌گیری در بلوچستان

فعالان بلوچ می‌گویند این اولین بار نیست که چنین اقداماتی رخ می‌دهد. در سال‌های اخیر بارها گزارش شده که نیروهای امنیتی در سیستان و بلوچستان به‌جای فرد تحت تعقیب، بستگان او را بازداشت کرده‌اند. چنین الگوهایی نه‌تنها امنیت روانی خانواده‌ها را از بین می‌برد، بلکه اعتماد عمومی نسبت به ساختار قضایی و امنیتی کشور را نیز به‌شدت خدشه‌دار می‌کند.

نقض آشکار حقوق بشر در گروگانگیری دختر بلوچ ریحانه ایرندگانی

اقدام نیروهای امنیتی در بازداشت ریحانه ایرندگانی مصداق بارز نقض حقوق بنیادین بشر است. بر اساس اعلامیه جهانی حقوق بشر:

  • ماده ۳ (حق زندگی و آزادی): هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد. بازداشت خودسرانه ریحانه نقض این ماده است.
  • ماده ۵ (ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی): بازداشت به‌عنوان اهرم فشار بر بستگان، مصداق رفتار تحقیرآمیز و غیرانسانی است.
  • ماده ۹ (ممنوعیت بازداشت خودسرانه): هیچ‌کس نباید خودسرانه دستگیر، بازداشت یا تبعید شود. اقدام مأموران بدون حکم قضایی آشکارا ناقض این ماده است.
  • ماده ۱۲ (حمایت از حریم خصوصی و خانواده): هیچ‌کس نباید در زندگی خصوصی، خانواده یا منزلش مورد مداخله خودسرانه قرار گیرد. یورش به منزل خانواده ایرندگانی نقض مستقیم این ماده است.

اکنون، نگاه‌ها به سرنوشت ریحانه ایرندگانی دوخته شده است؛ دختری که تنها به‌دلیل جایگزین شدن به‌جای برادرش، قربانی سیاست‌های فشار و سرکوب نیروهای امنیتی شده است. فعالان حقوق بشر می‌گویند این نوع گروگان‌گیری نه‌تنها نقض قوانین داخلی و بین‌المللی است، بلکه باید زنگ خطری برای جامعه جهانی باشد تا بر توقف چنین رویه‌های غیرقانونی پافشاری کند.

زن‌کشی در مهاباد؛ قتل شهلا کریمانی به‌دست شوهر و برادر شوهرش

۱۱ مهر ۱۴۰۴-ایران وایر

سازمان حقوق بشر «هانا» از قتل زنی ۳۸ساله با هویت «شهلا کریمانی»، اهل و ساکن مهاباد به‌دست شوهر و برادر شوهرش خبر داد.

بر اساس این گزارش شهلا کریمانی به‌شکلی فجیع توسط مردان نزدیک به خود از طریق خفگی و بیش از ۱۵روز قبل به قتل رسیده است.

شوهر و برادر شوهر این زن جوان بر اساس آن‌چه هانا گزارش داده «احتمالا از روسری برای خفه کردن» او استفاده کرده‌اند.

پیکر خانم کریمانی که مادر دو کودک است بعد از مدتی ناپدید شدند پیدا شده و در اعترافات اولیه شوهر و برادر شوهر او به قتل‌اش اعتراف کرده‌اند.

آن‌ها همچنین تایید کرده‌اند که پس از ارتکاب به قتل پیکر این زن جوان را به‌شکل پنهانی در قبرستان روستای «بفروان» از توابع شهرویران مهاباد دفن کرده‌اند.

هانا همچنین به‌نقل از منابع آگاه نوشته است که به‌احتمال بسیار فرد سومی نیز در انجام این قتل مشارکت داشته اما شوهر و برادر شوهر شهلا کریمانی گفته‌اند، به‌دلیل «مسایل ناموسی» او را کشته‌اند و هویت فرد سوم را فاش نکرده‌اند.

ناکارآمدی قوانین مدنی و خانواده جمهوری اسلامی و نبود حمایت کافی از زنان تحت خشونت در ایران یکی از علت‌های وقوع جنایت‌های ناموسی است. این ساختار زمینه‌ساز اعمال خشونت و سلب حق حیات از زنان به دست مردانی است که عموما از بابت این‌که این خشونت‌ها تبعات و مجازاتی برای آن‌ها ندارد خیال راحتی دارند.

بر اساس اطلاع ایران‌وایر در ماه شهریور تنها در شهر شادگان در خوزستان ۵زن به‌دلایل ناموسی کشته شدند.

چنین ساختار قانونی، به گفته هانا، زمینه‌ساز اعمال خشونت و حتی سلب حیات زنان توسط نزدیک‌ترین مردان خانواده است.

ایران‌وایر همچنین از ابتدای سال ۱۴۰۴ گزارش ۶۲ زن‌کشی دریافت کرده است که البته نام و نشان برخی از آن‌ها افشا نشده است و برخی هم هنوز در مرحله راستی‌آزمایی هستند. روایت‌های برخی از این زن‌کشی‌ها با جزییات بیشتر در ایران‌وایر منتشر شده اما برای مطالعه بیشتر فهرست کوتاه آن‌ها در این خبر در دسترس شماست:

 شهریور۱۴۰۴، «شیما سلیمانیان»، ۱۵ساله در شادگان به‌دست پسرعموی خود کشته شد.

۱۹شهریور۱۴۰۴ یک مرد در مشهد همسر خود را کُشت. این زن نامش فاش نشد.

۱۶شهریور۱۴۰۴، زن ۱۵ساله‌ای به اسم  «فاطمه» به‌دست عمویش سر بریده و پیکرش در آبادان پیدا شد. هیچ شکایتی از عموی فاطمه ثبت نشده و او آزاد است. فاطمه اهل شادگان بود.

۱۵شهریور یک مرد دختر شش ساله‌اش را با ضربات چاقو به قتل رساند. رسانه‌ها گفتند پدر قاتل به‌دلیل استعمال شیشه مرتکب قتل شده است.

۱۱شهریور۱۴۰۴، «ثریا علیمحمدی» به‌دست همسر سابقش در سقز عامدانه سوزانده شد.

۱۱شهریور۱۴۰۴ مردی همسر و دو دخترش را در مراغه کشت.

(در هفته دوم شهریور یک مادر مجرد به‌دست همسر سابق و یک زن مستقل دیگر به‌دست برادران و پدرش در شادگان کشته شده‌اند، اما جزییات این قتل ها روشن نیست.)

سوم شهریور در جاده هفت حوض مشهد یک مرد با شلیک زنش را کشت. مرد قاتل سپس خود را هم کشت.

۳۰مرداد زنی ساکن تهران، توسط برادرش با ضربات چاقو کشته شد.

۲۸مرداد۱۴۰۴، «نسیبه تفکری» زن جوان اهل زاهدان که مادر یک کودک خردسال نیز بوده، توسط پدرش به قتل رسید.

۲۴مرداد۱۴۰۴، زن جوان اهل آمل به همراه دو فرزندش و پنج‌نفر از خانواده‌اش توسط شوهرش با انگیزه اختلافات خانوادگی کشته شد.

۲۱مرداد زنی اهل فیروزکوه توسط شوهرش با سلاح گرم به قتل رسید.

۲۰مرداد۱۴۰۴، «شیدا کاردگر»، ۱۵ساله اهل روستای درونکلای بابل با سلاح سرد مردی که خواهان ازدواج با او بود کشته شد.

۱۳مرداد۱۴۰۴، «شهلا عارفخانی»، اهل نیشابور توسط همسرش به قتل رسید.

 ۹مرداد۱۴۰۴، زن ۷۲‌ساله‌ای در الیگودرز استان لرستان توسط همسرش به قتل رسید.

۴مرداد۱۴۰۴ زنی به اسم «مریم یاراحمدی» در تهران به‌دست همسرش کشته شد. دختر ۱۳ساله این زوج به‌نام «هستی حسینی» نیز به‌دست پدرش کشته شد.

۱مرداد ۱۴۰۴، دختری ۱۷‌ساله به‌نام «زهرا شکاری» در شهر بابک توسط شوهر خواهرش با انگیزه ناموسی به قتل رسیده.

۱مرداد ۱۴۰۴، «حمیرا فاضل منش» مادر یک پسر ۱۱ساله در شیراز به‌دست شوهرش کشته شد.

۲۸تیر۱۴۰۴، مردی همسر و دو فرزند خود را در خرم‌آباد لرستان کشت.

۱۴تیر۱۴۰۴، «نیلوفر فتحی» در فومن استان گیلان کشته شد.

۱۱تیر۱۴۰۴، «نرگس برافرازی» در نیشابور با سلاح سرد توسط شوهرش کشته شد.

۱۱تیر۱۴۰۴، «صدیقه رستمی» و «لیلا رستمی»، دو خواهر در شهر ایلام به‌دست همسر صدیقه با شلیک اسلحه کمری کشته شدند.

۷تیر۱۴۰۴، «سولماز عباسی» مربی باسابقه والیبال زنان در ارومیه به دست شوهرش کشته شد.

۹تیر۱۴۰۴، «پریا غلامی» در کرمانشاه به‌دست همسر و مادر همسرش کشته شد.

۱۵ خرداد ۱۴۰۴ سمیرا مهرآوران ۲۲ ساله اهل شهر خور از توابع لار در استان فارس به دست شوهرش کشته شد.

۲۷اردیبهشت۱۴۰۴« «یاسمن نصرتی» در منطقه امیریه شاهرود به‌دست همسرش کشته شد.

۲۷اردیبهشت۱۴۰۴، «فریده باقری» و «الیانا کوهی»، مادر و دختر اهل جایدشت فیروزآباد در استان فارس به‌دست داماد فریده و همسر الیانا کشته شدند.

۱۷اردیبهشت۱۴۰۴، «مائده خطیبیان» اهل زاهدان در مشهد به‌دست همسرش کشته شد

۱۷اردیبهشت۱۴۰۴، «مبینا کندابی» در کردکوی به دست شوهرش کشته شد.

۱۴اردیبهشت۱۴۰۴، «سمیرا نوربخش» در کرمانشاه با شلیک گلوله شوهرش کشته شد.

۱۲اردیبهشت۱۴۰۴، «فاطمه برخورداری» معلم شهر سبزوار به‌دست شوهرش کشته شد.

۱۰اردیبهشت۱۴۰۴، «ماهرو تندپور» در یاسوج به‌دست خواستگارش کشته شد.

۸اردیبهشت۱۴۰۴، «گلاب فرامرزی» در دالاهو به دست دامادش کشته شد.

۱اردیبهشت۱۴۰۴، «ستاره موسی‌پور»، دختری ۱۸ساله از اهالی روستای گوگرد در بخش قطور شهرستان خوی، به‌دست برادر همسرش با شلیک گلوله به قتل رسید.

۳۱فروردین۱۴۰۴، مردی در مرکز مشاوره خانوادگی تبریز همسرش را به قتل رساند.

۲۸فروردین۱۴۰۴، یک دختر ۱۸ساله به نام «فاطمه سلطانی» که در منطقه بیست‌متری شهرستان اسلام‌شهر از توابع تهران مشغول‌به‌کار بود، توسط پدرش به قتل رسید.

۱۸فروردین۱۴۰۴، «زهرا کردیزدی» و دخترش «آرشیدا مرادی» در شهر بروجن چهارمحال و بختیاری به‌دست همسرش کشته شد.

۱۵فروردین۱۴۰۴، پدری در روستایی در «اسلام‌آباد غرب» استان «کرمانشاه» دختر ۱۲ساله خود را به نام «آیلار ظاهرپور» با سلاح گرم به‌قتل رساند.

۶ فروردین ۱۴۰۴، «فرزانه مرادی» (اقلیت یارسان) زن باردار هشت‌ماهه که در انتظار تولد دوقلوهای خود بود، در دهستان کوزران از توابع استان کرمانشاه با شلیک دو گلوله توسط همسرش به قتل رسید.

۴فروردین۱۴۰۴، «سمیه مطیرپور» در جزیره مینو به‌دست شوهرش کشته شد.

۱۴۰۴-۰۷-۱۱

پریا مرندیز، شهروند بهائی به ۳ سال حبس و مجازات تکمیلی محکوم شد

۸ مهر ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – پریا مرندیز، شهروند بهائی، توسط شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به سه سال حبس و دو سال محرومیت از فعالیت در فضای مجازی محکوم شد. بخشی از محکومیت حبس این شهروند به حالت تعلیق درآمده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، پریا مرندیز، شهروند بهائی به حبس و مجازات تکمیلی محکوم شد. بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، خانم مرندیز اخیرا توسط شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به سه سال حبس محکوم شد. این حکم از بابت اتهامات فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران در طول جنگ ۱۲ روزه و فعالیت تبلیغی در راستای تحکیم و تقویت رژیم اسرائیل علیه وی صادر شده است. علاوه بر این، او به مدت دو سال از فعالیت در فضای مجازی محروم شده است.

با اعمال قانون ۱۳۴ مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی دو سال حبس در خصوص اتهام فعالیت تبلیغی در راستای تحکیم و تقویت رژیم اسرائیل برای این شهروند بهائی قابل اجرا خواهد بود. ۱۸ ماه از حبس صادره به مدت پنج سال به حالت تعلیق درآمده است.

جلسه رسیدگی به اتهامات پریا مرندیز در تاریخ ۳۱ شهریور در شعبه مذکور برگزار شده بود. جلسه بازپرسی این شهروند بهائی نیز در تاریخ ۲۵ مرداد، در شعبه سه بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه ۳۳ تهران برگزار شد. در پایان جلسه وی با تودیع وثیقه سه میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.

پریا مرندیز در تاریخ‌های ۳۰ خرداد، ۱۰ و ۲۲ تیرماه نیز توسط وزارت اطلاعات احضار شده و هر بار چند ساعت مورد بازجویی قرار گرفته بود.

خانم مرندیز در تاریخ ۲۷ خرداد، توسط نیروهای امنیتی به صورت کوتاه‌مدت بازداشت شده بود. همزمان محل سکونت وی مورد تفتیش قرار گرفت. در جریان این بازرسی، ماموران تعدادی از وسایل شخصی او و اعضای خانواده، از جمله کتاب‌ها، عکس‌های مذهبی، لپ‌تاپ‌ها و تلفن‌های همراه را ضبط کردند. در دهه گذشته، جامعه بهاییان در ایران بیش از هر اقلیت مذهبی دیگری هدف برخوردهای امنیتی و قضایی قرار گرفته است. بررسی گزارشات سالانه مرکز آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نشان می‌دهد که طی سه سال اخیر، به‌ طور میانگین ۷۲ درصد از گزارش‌های مربوط به اقلیت‌های مذهبی، به نقض حقوق شهروندی بهاییان اختصاص داشته است.

خدیجه مبارکی دیل، معلم آموزش و پرورش به ۴ ماه انفصال از خدمت محکوم شد

۸ مهر ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا ــ خدیجه مبارکی دیل، معلم ساکن بویراحمد، توسط هیات تخلفات اداره کل آموزش و پرورش استان کهکیلویه و بویراحمد به چهار ماه انفصال از خدمت محکوم شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، خدیجه مبارکی دیل، به انفصال از خدمت محکوم شد. خانم مبارکی دیل توسط هیات تخلفات اداره کل آموزش و پرورش استان کهکیلویه و بویراحمد، به چهار ماه انفصال از خدمت محکوم شد. براساس اطلاعات دریافتی هرانا، انتشار مطالب انتقادی توسط این معلم، دلیل اصلی صدور حکم ذکر شده است.

حکم مذکور در تاریخ ۲۹ شهریورماه صادر و امروز سه‌شنبه ۸ مهرماه به این معلم ابلاغ شده است.

خدیجه مبارکی دیل، متولد ۱۳۵۸ و معلم مدارس بویراحمد است.

گزارشی از محکومیت و احضار رعنا کورکور، از اعضای خانواده‌های دادخواه جهت اجرای حکم حبس

۷ مهر ۱۴۰۴-هه نگاو

رعنا کورکور، خواهر مجاهد کورکور، زندانی سیاسی اعدام‌شده توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران به سه سال حبس محکوم شده و جهت اجرای این حکم احضار شد.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، رعنا کورکور، خواهر مجاهد کورکور به سه سال حبس محکوم شد و روز پنجشنبه ۳ مهرماه ۱۴۰۴ (۲۵ سپتامبر ۲۰۲۵) از تحویل خود جهت اجرای این حکم خبر داد.

رعنا کورکور پیشتر، روز پنجشنبە ١٤ تیرماه ١٤٠٣ (٤ جولای ٢٠٢٤) در منزل خود واقع در تهران توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از یک ماه با تودیع وثیقه آزاد شده بود.

مجاهد کورکور، از بازداشت‌شدگان جنبش ژن، ژیان، ئازادی سحرگاه چهارشنبه ۲۱ خردادماه ۱۴۰۴ (۱۱ ژوئن ۲۰۲۵)، پس از ۹۰۴ روز بازداشت در زندان شیبان اهواز اعدام شد.

وزارت امور خارجه آمریکا ادامه بازداشت پخشان عزیزی را محکوم کرد

۹ مهر ۱۴۰۴-صدای آمریکا

وزارت امور خارجه آمریکا در بیانیه‌ای به زبان فارسی ادامه بازداشت پخشان عزیزی را محکوم کرد.

در این بیانیه آمده است آمده است که «فعال ایرانی کرد-تبار، پخشان عزیزی» در «اوت ۲۰۲۳ به همراه اعضای خانواده اش دستگیر شد» و ایالات متحده ادامه بازداشت خودسرانه و شکنجه او را «محکوم» می‌کند.

وزارت امور خارجه در این بیانیه گفته است که پخشان عزیزی «به اعدام در یک محاکمه ساختگی» محکوم شد و «اکنون با خطر اعدام روبرو است.»

این بیانیه می‌گوید پخشان «از داشتن وکیل محروم شده و در سلول انفرادی زندان اوین محبوس است.»

وزارت خارجه می‌گوید «ما از رژیم ایران می‌خواهیم که اعدام او را متوقف کند، او و همه زندانیان سیاسی را فوراً آزاد کند و به کارزار ترور علیه مردم خود پایان دهد.»

این بیانیه می‌گوید: «استفاده سیستماتیک [جمهوری اسلامی] ایران از حکم اعدام به عنوان ابزاری برای سرکوب، بی‌توجهی رژیم به حقوق بشر و استانداردهای بین المللی را نشان می‌دهد، در حالی که بیش از ۱۰۰۰ اعدام در سال ۲۰۲۵ انجام شده است و اعدام‌ها همچنان ادامه دارد.»

وزارت امور خارجه آمریکا گفت «به پاسخگو قرار دادن رژیم در قبال این جنایات» ادامه خواهد داد.

اطلاعیه ۱۶۳۹ کمیته دفاع از حقوق زنان با موضوع فریادی برای صلح در میان زخم‌های خشونت

۱۴۰۴-۰۷-۱۰

سنندج؛ گزارشی از بازداشت و متهم کردن پنج شهروند کورد از جملە یک زن به “همکاری با اسرائیل”

۸ مهر ۱۴۰۴-هه نگاو

پنج شهروند کورد اهل سنندج (سنە) با اسامی درخشان رحیمی و دو برادرش به نامهای یاسین رحیمی، رزگار رحیمی، عدنان مولایی و یک شهروند دیگر کە هویت وی هنوز مشخص نشدە است، در جریان جنگ ١٢ روزه اسرائیل و جمهوری اسلامی ایران توسط اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و در یک پروندە مشترک بە “همکاری با اسرائیل” و “ارتباط با کوملە” متهم شدە و اکنون در زندان مرکزی سنندج محبوس می‌باشند.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، عدنان مولایی، درخشان رحیمی بە همراه دو برادر خود یاسین و رزگار رحیمی و همچنین یک شهروند دیگر که در شیرینی‌فروشی این خانواده مشغول به کار بود و هویت وی از سوی هەنگاو در دست برسی است، پس از سە ماه بازداشت در اطلاعات سپاه بە زندان مرکزی سنندج منتقل و بە “همکاری با اسرائیل” و “ارتباط با کوملە” متهم شدەاند.

یک منبع مطلع در اینبارە بە هەنگاو اعلام کرد کە، یاسین و رزگار رحیمی روز چهارشنبە ١٢ شهریور ماه ١٤٠٤ (٣ سپتامبر ٢٠٢٥) از بازداشتگاه اطلاعات سپاه بە زندان مرکزی سنندج منتقل شدەاند.

این شهروندان در مدت بازداشت خود در بازداشتگاه اطلاعات سپاه تاکنون از اساسی‌ترین حقوق خود شامل حق تماس با خانواده و دسترسی به وکیل محروم بوده است.

هەنگاو پیشتر گزارش داده بود که، درخشان رحیمی، شهروند ۴۳ ساله و اهل سنندج، روز جمعە ٢٩ شهریور ١٤٠٤ (١٩ سپتامبر ٢٠٢٥)، پس از سە ماه بازداشت در بازداشتگاه اطلاعات سپاه بە بند زنان زندان مرکزی این شهر منتقل شده است.

این پنج شهروند در جریان جنگ ایران و اسرائیل توسط نیروهای اطلاعات سپاه در سنندج بازداشت شدەاند و طی ایام بازداشت از حق دسترسی به وکیل و حتی ارتباط تلفنی با خانواده‌های خود محروم بوده‌اند.

پریا مرندیز، شهروند بهائی به ۳ سال حبس و مجازات تکمیلی محکوم شد

۸ مهر ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – پریا مرندیز، شهروند بهائی، توسط شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به سه سال حبس و دو سال محرومیت از فعالیت در فضای مجازی محکوم شد. بخشی از محکومیت حبس این شهروند به حالت تعلیق درآمده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، پریا مرندیز، شهروند بهائی به حبس و مجازات تکمیلی محکوم شد. بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، خانم مرندیز اخیرا توسط شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به سه سال حبس محکوم شد. این حکم از بابت اتهامات فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران در طول جنگ ۱۲ روزه و فعالیت تبلیغی در راستای تحکیم و تقویت رژیم اسرائیل علیه وی صادر شده است. علاوه بر این، او به مدت دو سال از فعالیت در فضای مجازی محروم شده است.

با اعمال قانون ۱۳۴ مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی دو سال حبس در خصوص اتهام فعالیت تبلیغی در راستای تحکیم و تقویت رژیم اسرائیل برای این شهروند بهائی قابل اجرا خواهد بود. ۱۸ ماه از حبس صادره به مدت پنج سال به حالت تعلیق درآمده است.

جلسه رسیدگی به اتهامات پریا مرندیز در تاریخ ۳۱ شهریور در شعبه مذکور برگزار شده بود. جلسه بازپرسی این شهروند بهائی نیز در تاریخ ۲۵ مرداد، در شعبه سه بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه ۳۳ تهران برگزار شد. در پایان جلسه وی با تودیع وثیقه سه میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.

پریا مرندیز در تاریخ‌های ۳۰ خرداد، ۱۰ و ۲۲ تیرماه نیز توسط وزارت اطلاعات احضار شده و هر بار چند ساعت مورد بازجویی قرار گرفته بود.

خانم مرندیز در تاریخ ۲۷ خرداد، توسط نیروهای امنیتی به صورت کوتاه‌مدت بازداشت شده بود. همزمان محل سکونت وی مورد تفتیش قرار گرفت. در جریان این بازرسی، ماموران تعدادی از وسایل شخصی او و اعضای خانواده، از جمله کتاب‌ها، عکس‌های مذهبی، لپ‌تاپ‌ها و تلفن‌های همراه را ضبط کردند. در دهه گذشته، جامعه بهاییان در ایران بیش از هر اقلیت مذهبی دیگری هدف برخوردهای امنیتی و قضایی قرار گرفته است. بررسی گزارشات سالانه مرکز آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نشان می‌دهد که طی سه سال اخیر، به‌ طور میانگین ۷۲ درصد از گزارش‌های مربوط به اقلیت‌های مذهبی، به نقض حقوق شهروندی بهاییان اختصاص داشته است.

خدیجه مبارکی دیل، معلم آموزش و پرورش به ۴ ماه انفصال از خدمت محکوم شد

۸ مهر ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا ــ خدیجه مبارکی دیل، معلم ساکن بویراحمد، توسط هیات تخلفات اداره کل آموزش و پرورش استان کهکیلویه و بویراحمد به چهار ماه انفصال از خدمت محکوم شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، خدیجه مبارکی دیل، به انفصال از خدمت محکوم شد. خانم مبارکی دیل توسط هیات تخلفات اداره کل آموزش و پرورش استان کهکیلویه و بویراحمد، به چهار ماه انفصال از خدمت محکوم شد. براساس اطلاعات دریافتی هرانا، انتشار مطالب انتقادی توسط این معلم، دلیل اصلی صدور حکم ذکر شده است.

حکم مذکور در تاریخ ۲۹ شهریورماه صادر و امروز سه‌شنبه ۸ مهرماه به این معلم ابلاغ شده است.

خدیجه مبارکی دیل، متولد ۱۳۵۸ و معلم مدارس بویراحمد است.

گزارشی از محکومیت و احضار رعنا کورکور، از اعضای خانواده‌های دادخواه جهت اجرای حکم حبس

۷ مهر ۱۴۰۴-هه نگاو

رعنا کورکور، خواهر مجاهد کورکور، زندانی سیاسی اعدام‌شده توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران به سه سال حبس محکوم شده و جهت اجرای این حکم احضار شد.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، رعنا کورکور، خواهر مجاهد کورکور به سه سال حبس محکوم شد و روز پنجشنبه ۳ مهرماه ۱۴۰۴ (۲۵ سپتامبر ۲۰۲۵) از تحویل خود جهت اجرای این حکم خبر داد.

رعنا کورکور پیشتر، روز پنجشنبە ١٤ تیرماه ١٤٠٣ (٤ جولای ٢٠٢٤) در منزل خود واقع در تهران توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از یک ماه با تودیع وثیقه آزاد شده بود.

مجاهد کورکور، از بازداشت‌شدگان جنبش ژن، ژیان، ئازادی سحرگاه چهارشنبه ۲۱ خردادماه ۱۴۰۴ (۱۱ ژوئن ۲۰۲۵)، پس از ۹۰۴ روز بازداشت در زندان شیبان اهواز اعدام شد.

وزارت امور خارجه آمریکا ادامه بازداشت پخشان عزیزی را محکوم کرد

۹ مهر ۱۴۰۴-صدای آمریکا

وزارت امور خارجه آمریکا در بیانیه‌ای به زبان فارسی ادامه بازداشت پخشان عزیزی را محکوم کرد.

در این بیانیه آمده است آمده است که «فعال ایرانی کرد-تبار، پخشان عزیزی» در «اوت ۲۰۲۳ به همراه اعضای خانواده اش دستگیر شد» و ایالات متحده ادامه بازداشت خودسرانه و شکنجه او را «محکوم» می‌کند.

وزارت امور خارجه در این بیانیه گفته است که پخشان عزیزی «به اعدام در یک محاکمه ساختگی» محکوم شد و «اکنون با خطر اعدام روبرو است.»

این بیانیه می‌گوید پخشان «از داشتن وکیل محروم شده و در سلول انفرادی زندان اوین محبوس است.»

وزارت خارجه می‌گوید «ما از رژیم ایران می‌خواهیم که اعدام او را متوقف کند، او و همه زندانیان سیاسی را فوراً آزاد کند و به کارزار ترور علیه مردم خود پایان دهد.»

این بیانیه می‌گوید: «استفاده سیستماتیک [جمهوری اسلامی] ایران از حکم اعدام به عنوان ابزاری برای سرکوب، بی‌توجهی رژیم به حقوق بشر و استانداردهای بین المللی را نشان می‌دهد، در حالی که بیش از ۱۰۰۰ اعدام در سال ۲۰۲۵ انجام شده است و اعدام‌ها همچنان ادامه دارد.»

وزارت امور خارجه آمریکا گفت «به پاسخگو قرار دادن رژیم در قبال این جنایات» ادامه خواهد داد.

۱۴۰۴-۰۷-۰۹

داستان نذیره؛ زن بلوچ بی‌شناسنامه‌ای که از دو سال پیش «نیست» شد

۸ مهر ۱۴۰۴-ایران وایر

قصه زنان در حاشیه ایران قصه رنج و نادیده‌گرفته شدن است. اگر زن بلوچ بی‌شناسنامه باشی ماجرا هزاران بار دردناک‌تر است. 

زن بی‌شناسنامه بلوچ در زمان حیات در آمار به شمار نمی‌آید و اگر به هر دلیلی نیست یا بهتر بگوییم «سر به نیست» شود هم خیلی آسان است که دولت و خانواده و نهادهای مسوول خودشان را درباره ماهیت وجودی او به آن راه بزنند. آنچه می‌خوانید قصه مفقود شدن «نذیره» است. زن جوان بلوچ بی‌شناسنامه‌ای که چهره و چشم‌هایش پر از شور زندگی است اما زندگی با او سر سازگاری نداشته و دو سال است که اثری از او نیست.

صاحب این چشمان پرشور نامش «نذیره» است. دخترکی که پیش از پا گذاشتن به بزرگسالی در یک روایت دردناک ناپدیدشده است.

نذیره در خانواده‌ای بلوچ به دنیا آمده که هیچ‌کدامشان شناسنامه ندارند. نه خودش نه خواهران و برادرهایش و نه هیچ‌یک از والدین و قوم‌وخویش‌هایشان. او زمستان ۱۴۰۲ در جریان یک نزاع خانوادگی که به زخمی شدن همسرش منجر شد، ناپدیدشده و خانواده‌اش هیچ نشانی از او ندارند. خانواده نذیره فقر و زندگی در حاشیه تهران را باهمه معضلاتش تجربه می‌کنند ولی همچنان پیگیر سرنوشت دختری هستند که پرشور بود و عاشق زندگی.

باقرشهر؛ انباشته از آسیب‌های اجتماعی و فقر اقتصادی

کسانی که با انجمن‌های مردم‌نهاد و موسسه‌های خیریه کار می‌کنند به‌خوبی می‌دانند «باقرشهر» کجاست؛ یکی از شهرهای حاشیه‌ای پایتخت  که جمعیتی متشکل از شهروندان بومی و اتباع مهاجر در آن ساکن هستند.

نذیره همراه با دو خواهر، دو برادر و والدینش در کنار جمعی از وابستگان دور و نزدیکشان در این جغرافیا ساکن بود.

او قربانی کودک همسری است. وقتی گم شد حدودا ۱۵ یا ۱۶ ساله بود. او مثل بسیاری از دختران هم‌سن‌وسالش داشت عشق را تجربه می‌کرد و  دل درگرو مردی داشت؛ اما درنهایت به‌اجبار خانواده با مرد دیگری به نام «شبیر» که نسبت فامیلی دوری با خانواده نذیره داشت، ازدواج کرد. بر اساس آنچه ایران‌وایر به آن دست‌یافته شبیر  درگیر اعتیاد بود، از هیچ خشونتی علیه نذیره دریغ نمی‌کرد و  دست‌کم یک زن دیگر و یک نوجوان بلوچ در خانه او به همین سرنوشتی دچار شده‌اند که نذیره. آن‌ها هم گم‌شده‌اند و نه خبری از زنده‌بودنشان هست و نه اثر و نشانی از پیکرهای بی‌جانشان.

قصه نذیره از کجا شروع شد؟

نذیره فرزند آخر خانواده است و از خواهر قبل از خودش دو سالی کوچک‌تر بود. به همین سبب نزدیکانش سن او را در زمان مفقود شدن ۱۵ یا ۱۶ سال تخمین زده‌اند.

این دختر جوان مانند بسیاری از نوجوان‌ها رویاهای بزرگ و دست‌نیافتنی داشت و دستی کوتاه، چرا که نه شناسنامه داشت و نه خانواده‌ای که او را برای رسیدن به رویاها همراهی کنند.

سه‌ هفته پیش‌ازاین‌که نذیره گم شود از شوهرش کتک سختی خورد و به خانه پدر و مادرش رفت. گفت که تحت خشونت است و نمی‌خواهد به زندگی بازگردد چند روز بعد اما خانواده‌اش او را به خانه شبیر پس فرستادند با این استدلال که «شوهرت است. کتک زده؟ طبیعی است. عصبانی شده، اشکالی ندارد. برگرد به خانه‌ات  و زندگی کن.»

این اما آن زندگی نبود که نذیره برای خودش می‌خواست.

دو روز پیش  از اینکه گم شود با خانواده‌اش تماس تلفنی گرفته و این آخرین باری بوده که آن‌ها صدایش را شنیدند.

شاهدان عینی می‌گویند شب حادثه شبیر با یکی از اهالی منطقه که از بستگان دور هر دو خانواده و او هم از بلوچ‌های بی‌شناسنامه بوده دعوایش می‌شود و آن فرد تا سر حد مرگ شبیر را کتک زده و با چاقو زخمی می‌کند: «به دنبال این حادثه شبیر به کما رفت و خانواده نذیره هم از این ماجرا بی‌خبر بودند. عموی نذیره از طریق پدر کسی که شبیر را با چاقو زخمی کرده بود داستان درگیری را می‌شنود و به خانواده این دختر خبر می‌دهد. وقتی مادر نذیره با برادرشوهر شبیر تماس می‌گیرد آن‌ها از سرنوشت نذیره اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند و تا امروز کسی از نذیره خبر ندارد.»

سابقه مفقود کردن زنان در خانواده شبیر

یکی از فعالان بلوچ ساکن ایران به ایران‌وایر می‌گوید: «در جریان دعواهای خانوادگی هر چیزی ممکن است رخ دهد. در این مورد با توجه به سابقه پیشین شبیر در پنهان کردن  دست‌کم یک زن و یک نوجوان دیگر ممکن است باز باهمان سناریو روبرو باشیم اما مشکل این است که جز اعتراف شبیر آن‌هم در شرایطی که به‌شدت زخمی بوده و اندکی بعد به کما رفته مدرک دیگری وجود ندارد.»

خانواده نذیره هربار که از سرنوشت فرزندشان از خانواده شبیر پرس‌وجو کرده‌اند یک روایت متفاوت شنیده‌اند. از اینکه او را دیده‌اند که با ضارب شوهرش فرار کرده تا اعتراف همسرش که گفته وقتی چاقو خودم پیش‌ازاین‌که بی‌هوش شوم شنیدم که برادرم به یکی از فامیل‌ها سپرد نذیره را به منزلش ببرد و پنهان کند.

فعال بلوچی که با ایران‌وایر گفتگو کرده است می‌گوید:  متاسفانه معمولا از چنین اتفاقاتی خبرهای خوش نخواهیم شنید. بارها پیش آمده دختری مفقودشده و ماه‌ها و سال‌ها بعد پیکر بی‌جانش را درجایی یافته‌اند.

او به کشف پیکر «نازیلا خوشا (زاروهی)» ماه‌ها پس از بی‌خبری خانواده‌اش از او اشاره‌کرده و می‌گوید: «این دختر که در زمان مرگ ۱۹ سال سن داشت وقتی ۱۴ ساله بود با فردی خشونت‌گر و آزارگر ازدواج کرد و به زاهدان آورده شد. وقتی محل دفنش را پیدا کردند ۸ ماه از کشته شدنش می‌گذشت. او خوش‌شانس بود که شناسنامه داشت. اگر نداشت مثل نذیره به‌راحتی از صفحه روزگار پاک می‌شد.»

اجرای حکم اعدام سە زندانی از جملە یک زن در زندانهای اصفهان و بم

۸ مهر ۱۴۰۴-هه نگاو

حکم اعدام سە زندانی از جمله یک  زندانی زن با نامهای جیران ظاهری،  محمدرضا محمدی‌برنجگانی و عزیز قربانی‌فر، که پیشتر بابت اتهامات قتل عمد  و جرایم مرتبط با مواد مخدر  بازداشت و به اعدام محکوم شده بودن، در زندانهای اصفهان و بم به اجرا درآمد.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، سحرگاه روز دوشنبە ٧ مهر ١٤٠٤(٢٩ سپتامبر ٢٠٢٥)، حکم اعدام یک زندانی زن بە نام جیران ظاهری و زندانی دیگر بە نام محمدرضا محمدی‌برنجگانی، ۲۹ ساله و اهل اصفهان در زندان مرکزی اصفهان (دستگرد) به اجرا درآمد.

جیران ظاهری از نە سال پیش بە اتهام قتل همسر خود و محمدی‌برنجگانی نیز از هفت سال پیش با اتهام قتل بازداشت و توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران به اعدام محکوم شده بودند.

از سوی دیگر روز یکشنبە ٦ مهر ١٤٠٤(٢٨ سپتامبر)، حکم اعدام یک زندانی بە نام عزیز قربانی‌فر، ۳۰ ساله، اهل روستای “خنک” شهرستان خفر از توابع استان فارس در زندان مرکزی بم از توابع استان کرمان به اجرا درآمد. این زندانی پیشتر از بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر بازداشت و توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران به اعدام محکوم شده بود.

خبر اعدام این سە زندانی تا زمان تنظیم این گزارش، در رسانه‌های حکومتی به ویژه رسانه‌های مرتبط با قوه قضاییه اعلان نشده است.

سنندج؛ گزارشی از بازداشت و متهم کردن پنج شهروند کورد از جملە یک زن به “همکاری با اسرائیل”

۸ مهر ۱۴۰۴-هه نگاو

پنج شهروند کورد اهل سنندج (سنە) با اسامی درخشان رحیمی و دو برادرش به نامهای یاسین رحیمی، رزگار رحیمی، عدنان مولایی و یک شهروند دیگر کە هویت وی هنوز مشخص نشدە است، در جریان جنگ ١٢ روزه اسرائیل و جمهوری اسلامی ایران توسط اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و در یک پروندە مشترک بە “همکاری با اسرائیل” و “ارتباط با کوملە” متهم شدە و اکنون در زندان مرکزی سنندج محبوس می‌باشند.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، عدنان مولایی، درخشان رحیمی بە همراه دو برادر خود یاسین و رزگار رحیمی و همچنین یک شهروند دیگر که در شیرینی‌فروشی این خانواده مشغول به کار بود و هویت وی از سوی هەنگاو در دست برسی است، پس از سە ماه بازداشت در اطلاعات سپاه بە زندان مرکزی سنندج منتقل و بە “همکاری با اسرائیل” و “ارتباط با کوملە” متهم شدەاند.

یک منبع مطلع در اینبارە بە هەنگاو اعلام کرد کە، یاسین و رزگار رحیمی روز چهارشنبە ١٢ شهریور ماه ١٤٠٤ (٣ سپتامبر ٢٠٢٥) از بازداشتگاه اطلاعات سپاه بە زندان مرکزی سنندج منتقل شدەاند.

این شهروندان در مدت بازداشت خود در بازداشتگاه اطلاعات سپاه تاکنون از اساسی‌ترین حقوق خود شامل حق تماس با خانواده و دسترسی به وکیل محروم بوده است.

هەنگاو پیشتر گزارش داده بود که، درخشان رحیمی، شهروند ۴۳ ساله و اهل سنندج، روز جمعە ٢٩ شهریور ١٤٠٤ (١٩ سپتامبر ٢٠٢٥)، پس از سە ماه بازداشت در بازداشتگاه اطلاعات سپاه بە بند زنان زندان مرکزی این شهر منتقل شده است.

این پنج شهروند در جریان جنگ ایران و اسرائیل توسط نیروهای اطلاعات سپاه در سنندج بازداشت شدەاند و طی ایام بازداشت از حق دسترسی به وکیل و حتی ارتباط تلفنی با خانواده‌های خود محروم بوده‌اند.

پریا مرندیز، شهروند بهائی به ۳ سال حبس و مجازات تکمیلی محکوم شد

۸ مهر ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – پریا مرندیز، شهروند بهائی، توسط شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به سه سال حبس و دو سال محرومیت از فعالیت در فضای مجازی محکوم شد. بخشی از محکومیت حبس این شهروند به حالت تعلیق درآمده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، پریا مرندیز، شهروند بهائی به حبس و مجازات تکمیلی محکوم شد. بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، خانم مرندیز اخیرا توسط شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به سه سال حبس محکوم شد. این حکم از بابت اتهامات فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران در طول جنگ ۱۲ روزه و فعالیت تبلیغی در راستای تحکیم و تقویت رژیم اسرائیل علیه وی صادر شده است. علاوه بر این، او به مدت دو سال از فعالیت در فضای مجازی محروم شده است.

با اعمال قانون ۱۳۴ مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی دو سال حبس در خصوص اتهام فعالیت تبلیغی در راستای تحکیم و تقویت رژیم اسرائیل برای این شهروند بهائی قابل اجرا خواهد بود. ۱۸ ماه از حبس صادره به مدت پنج سال به حالت تعلیق درآمده است.

جلسه رسیدگی به اتهامات پریا مرندیز در تاریخ ۳۱ شهریور در شعبه مذکور برگزار شده بود. جلسه بازپرسی این شهروند بهائی نیز در تاریخ ۲۵ مرداد، در شعبه سه بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه ۳۳ تهران برگزار شد. در پایان جلسه وی با تودیع وثیقه سه میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.

پریا مرندیز در تاریخ‌های ۳۰ خرداد، ۱۰ و ۲۲ تیرماه نیز توسط وزارت اطلاعات احضار شده و هر بار چند ساعت مورد بازجویی قرار گرفته بود.

خانم مرندیز در تاریخ ۲۷ خرداد، توسط نیروهای امنیتی به صورت کوتاه‌مدت بازداشت شده بود. همزمان محل سکونت وی مورد تفتیش قرار گرفت. در جریان این بازرسی، ماموران تعدادی از وسایل شخصی او و اعضای خانواده، از جمله کتاب‌ها، عکس‌های مذهبی، لپ‌تاپ‌ها و تلفن‌های همراه را ضبط کردند. در دهه گذشته، جامعه بهاییان در ایران بیش از هر اقلیت مذهبی دیگری هدف برخوردهای امنیتی و قضایی قرار گرفته است. بررسی گزارشات سالانه مرکز آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نشان می‌دهد که طی سه سال اخیر، به‌ طور میانگین ۷۲ درصد از گزارش‌های مربوط به اقلیت‌های مذهبی، به نقض حقوق شهروندی بهاییان اختصاص داشته است.

خدیجه مبارکی دیل، معلم آموزش و پرورش به ۴ ماه انفصال از خدمت محکوم شد

۸ مهر ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا ــ خدیجه مبارکی دیل، معلم ساکن بویراحمد، توسط هیات تخلفات اداره کل آموزش و پرورش استان کهکیلویه و بویراحمد به چهار ماه انفصال از خدمت محکوم شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، خدیجه مبارکی دیل، به انفصال از خدمت محکوم شد. خانم مبارکی دیل توسط هیات تخلفات اداره کل آموزش و پرورش استان کهکیلویه و بویراحمد، به چهار ماه انفصال از خدمت محکوم شد. براساس اطلاعات دریافتی هرانا، انتشار مطالب انتقادی توسط این معلم، دلیل اصلی صدور حکم ذکر شده است.

حکم مذکور در تاریخ ۲۹ شهریورماه صادر و امروز سه‌شنبه ۸ مهرماه به این معلم ابلاغ شده است.

خدیجه مبارکی دیل، متولد ۱۳۵۸ و معلم مدارس بویراحمد است.

صدور حکم اعدام نسیمه اسلام زهی و همسرش به همراه یک تن دیگر

۱۳ مهر ۱۴۰۴-کانون حقوق بشر ایران کانون حقوق بشر ایران،  ۱۳ مهرماه ۱۴۰۴ – در ادامه روند صدور احکام سنگین برای زندانیان اهل سنت، سه زندانی ب...