۱۴۰۴-۰۵-۱۹

گزارش جدید از وضعیت راحله راحمی پور، زندانی ۷۳ ساله در زندان قرچک ورامین

۱۶ مرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – راحله راحمی‌پور، فعال مدنی ۷۳ ساله که از بیماری‌های متعددی از جمله تومور مغزی و تالاسمی مینور رنج می‌برد، با شرایط جسمی نامناسب در زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شود. این در حالی است که با وجود تایید پزشکی قانونی مبنی بر وخامت وضعیت جسمانی او و تأکید بر نیاز فوری به درمان در خارج از زندان، وی همچنان از اعزام به مراکز درمانی یا برخورداری از آزادی مشروط محروم مانده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، راحله راحمی پور، فعال مدنی ۷۳ ساله محبوس در زندان قرچک ورامین، کماکان از رسیدگی تخصصی پزشکی محروم مانده است. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این فعال مدنی ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “خانم راحمی‌پور به دلیل کهولت سن از بیماری قلبی رنج می‌برد و به بیماری‌های متعددی از جمله تومور مغزی با وضعیت وخیم و نگران‌کننده، فشار خون، دیابت، درد مفاصل، آب مروارید و تالاسمی مینور مبتلا است. پیش‌تر، پزشکی قانونی عدم تحمل کیفر ایشان را تایید و اعلام کرده بود که ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﭘﺮتنش موجب تشدید وضعیت بیماری خواهد شد و او به درمان فوری در خارج از زندان نیاز دارند. با این حال، او همچنان از رسیدگی تخصصی پزشکی و اعزام به مراکز درمانی محروم مانده است.” به گفته این منبع مطلع، “قاضی اجرای احکام، معاون دادستان تهران در امور زندانیان و شماری دیگر از مسئولان دستگاه قضایی اعلام کرده‌اند که اعزام این زندانی به مرخصی و یا اعطای آزادی مشروط، از اختیارات آنها خارج است. با این حال مسئولان مشخصا اعلام نکردند که کدام ارگان و نهاد مسئولیت این موضوع را بر عهده دارد. خانم راحمی پور پیش از انتقال به زندان قرچک ورامین، در زندان اوین دچار تشنج‌های مکرر شده و در بهداری زندان اوین تحت درمان قرار می‌گرفت. از سوی دیگر شرایط نامناسب زندان قرچک و عدم دسترسی وی به خدمات اولیه پزشکی در این زندان، به نگرانی های خانواده این زندانی کهنسال دامن زده است.”

در اسفندماه سال ۱۴۰۳، محکومیت پنج سال و ۱۰ ماه حبس خانم راحمی‌پور، پس از پذیرش اعاده دادرسی و رسیدگی مجدد در شعبه ۲۱ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، به چهار سال و دو ماه حبس کاهش یافت.

خانم راحمی پور در تاریخ ۲۷ آبان ماه ۱۴۰۲، پس از حضور در دادسرای اوین بازداشت و جهت تحمل حبس به زندان اوین منتقل شده بود. این زندانی پس از حمله اخیر اسرائیل به زندان اوین، به همراه ده‌ها زن زندانی دیگر به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

راحله راحمی پور، متولد ۱۳۳۱، در سال ۹۸ پس از آزادی موقت، به دلیل سردردهای شدید تحت آزمایش‌های پزشکی قرار گرفت و وجود یک تومور مغزی تشخیص داده شد. در مرداد ۱۴۰۳ و در پی تشدید سردردها، او از زندان اوین به بیمارستان اعزام شد. در نتیجه‌ی انجام MRI مشخص شد تومور مغزی قبلی رشد کرده و یک تومور ۴ میلی‌متری دیگر نیز در نزدیکی آن شکل گرفته است. این مسئله باعث تورم جمجمه و وخامت وضعیت سلامتی او شده است.

خانم راحمی‌پور همچنین طی مدت حبس بارها دچار حملات قلبی شده و به بهداری زندان منتقل شده است. در یک مورد به دلیل وخامت شدید وضعیت، به بیمارستان اعزام و بلافاصله مورد عمل آنژیو قرار گرفت.

جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات راحله راحمی‌پور از بابت “اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام” در تاریخ ۲۷ خردادماه سال ۱۳۹۹ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران برگزار شده بود. وی در نهایتا توسط دادگاه مذکور به شش سال حبس محکوم شد.

این فعال مدنی در تاریخ ۲۱ آبان ۱۳۹۸ به همراه ژیلا کرم زاده مکوندی توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند ۲ الف زندان اوین منتقل شد. چندی بعد خانم راحمی‌پور موقتا از زندان آزاد شد.

لازم به ذکر است، پیشتر هرانا طی گزارشی از انتقال گسترده زندانیان سیاسی و امنیتی از زندان اوین به زندان‌هایی چون قرچک ورامین، تهران بزرگ و قزلحصار کرج خبر داده بود. گزارش‌ها حاکی از آن است که این جابجایی‌ها بدون رعایت اصولی نظیر تفکیک جرائم، شرایط زیستی مناسب، دسترسی به خدمات اولیه و حق تماس با خانواده‌ها صورت گرفته است. انتقال‌های ناگهانی و اجباری، در حالی انجام شده که اطلاع‌رسانی شفافی نیز از سوی نهادهای مسئول ارائه نشده و این امر نگرانی‌های جدی خانواده‌های زندانیان را در پی داشته است.

گزارشی از مرگ مغزی فاطمه مازیار بر اثر ضربه خشونت‌آمیز همسرش در محمودآباد مازندران

۱۶ مرداد ۱۴۰۴-هه نگاو

یک زن میانسال با هویت فاطمه مازیار، اهل شهرستان محمودآباد از توابع استان مازندران، توسط همسرش با سلاح شکاری مورد حمله قرار گرفته و به دلیل شدت جراحات وارده در وضعیت بحرانی به سر می‌برد. منابع پزشکی اعلام کرده‌اند که وی دچار مرگ مغزی شده است.

براساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، روز چهارشنبه ١٥ مرداد ۱۴۰۴ (٦ آگوست ۲۰۲۵)، فاطمه مازیار، ۵۰ ساله و اهل شهرستان محمودآباد، با ضربه قنداق اسلحه شکاری توسط همسرش مورد حملە قرار گرفته و هم‌اکنون در وضعیت وخیم جسمی و مرگ مغزی در بیمارستان به‌سر می‌برد.

فاطمە مازیار پس از مورد حملە قرار گرفتن توسط همسرش به بیمارستان ۱۷ شهریور آمل منتقل شده و هم‌اکنون در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) بستری است.

منابع پزشکی اعلام کرده‌اند که وی به شدت دچار خون‌ریزی شده و سطح هوشیاری (GCS) او بسیار پایین بوده و در وضعیت مرگ مغزی قرار دارد.

زندگی ورزشی زنان ایران در دست زنی که از زنان متنفر است

۱۶ مرداد ۱۴۰۴- ایران وایر

روزنامه «اعتماد» در گزارشی که به چگونگی اعزام نخستین تیم از دختران ژیمناست ایران به رقابت‌های برون مرزی پرداخته، با «زهرا اینچه درگاهی»، رییس فدراسیون این رشته ورزشی مصاحبه‌ کرده است.

زهرا اینچه درگاهی که پیش‌از این سابقه برکنار شدن از سمت خود با دستور نهادهای دولتی و امنیتی را داشته، در گفت‌وگو خود، از دشواری‌هایی که برای تولد ژیمناستیک زنان در ایران پس از انقلاب متحمل شده سخن گفته و مدعی شده که به‌دلیل کارشکنی‌های «معاونت زنان وزارت ورزش و جوانان»، مجبور شده شخصا این موضوع را از نهادهای بالادستی پیگیری کند.

او گفته شخصا لباس دختران ژیمناست را به کمیسیون زنان مجلس برده، با این‌که «چادری» نبوده، اما به مصلحت چادر به سر کرده و به ستاد «امر به معروف و نهی از منکر» رفته، با صداوسیما لابی کرده تا تصویری ولو کوتاه از پوشش زنان ژیمناست پخش شود و با مراجع بالادستی لابی کرده است تا در نهایت، وزارت ورزش و شخص معاون زنان این وزارتخانه را برای اعزام اولین تیم ژیمناستیک زنان ایران متقاعد کند.

زهرا اینچه درگاهی در این گفت‌وگو، بارها تاکید کرده که «فریبا محمدیان» نه‌تنها تمایلی به شکل‌گیری ژیمناستیک زنان در ایران نداشته، که تمامی تلاش خود را برای ناکام ماندن تلاش‌های فدراسیون ژیمناستیک برای اعزام دختران به رقابت‌های برون مرزی کرده بود.

فریبا محمدی، زنی که در ورزش ایران می‌گویند «زن‌ستیزترین زن ورزش ایران» است کیست و چرا وزارت ورزش، معاونت نیمی از ورزشکاران کشور ایران را در دست «زنان ضد زن» می‌دهد؟

***

زهرا اینچه درگاهی، رییس فدراسیون ژیمناستیک چه گفته است؟

زهرا اینچه درگاهی، رییس فدراسیون ژیمناستیک ایران به روزنامه اعتماد گفته است: «خود من قهرمانی بودم که قربانی انقلاب و جنگ شدم. من سال ۱۳۵۶ ژیمناستیک را در تهران با مربی چینی شروع کردم. داشتیم برای المپیک لس‌آنجلس ۱۹۸۴ آماده می‌شدیم و برنامه هم این بود که دختران ژیمناست ایران مدال بگیرند. سرمربی تیم ملی چین، مربی ما بود. انقلاب شد و جنگ؛ خلاصه این‌که نشد. اما حسرتش از همان موقع با من ماند. من می‌دیدم که دخترانمان چقدر انگیزه دارند. بیش از ۵۰درصد جمعیت بیش از سیصد هزار نفری ژیمناستیک دختر هستند که سال‌ها بدون هیچ امیدی ادامه می‌دادند. من برای این‌ها امید ایجاد کردم. انگیزه ایجاد کردم. تصاویر دختران مرا در تلویزیون دولتی روسیه نشان دادند. پوستر شدند این دختران. برند شدند؛ آن هم با همین حجابشان.»

او در بخش دیگری از صحبت‌هایش در مورد سنگ‌اندازی‌های مکرر فریبا محمدیان، معاون زنان دوره کنونی همچنین دوره وزارت «مسعود سلطانی‌فر» در دولت «حسن روحانی» نیز توضیح داده است: «من تصویب لباس رسمی و فرم دختران ایرانی با حجاب اسلامی را در فدراسیون جهانی گرفتم. اما در ایران، خانم محمدیان زیر بار تایید لباس نمی‌رفت. من هم رفتم سراغ کمیسیون زنان مجلس. لباس‌ها را دیدند و تایید کردند. بعد بلند شدم رفتم ستاد امر به معروف و نهی از منکر. من چادری نیستم. چادر سرم کردم و رفتم آنجا و گفتم مگر شما امر به معروف و نهی از منکر نیستید؟ همه‌اش که نمی‌شود نهی از منکر کرد. ورزش مگر معروف نیست؟ یک روز دعوتشان کردم آمدند فدراسیون. خانم معاونت بانوانشان را هم با خودشان آوردند اردوی دختران. دو، سه نفر آمدند و آن خانم رفت اردو را دید و آمد گفت خوب است شرایطشان.»

زهرا اینچه درگاهی در بخشی دیگر در مورد چگونگی گرفتن مجوز نهایی از وزارت ورزش و جوانان به روزنامه اعتماد گفته است: «من برای خانم محمدیان نوشتم شما که از صداوسیما نباید سخت‌گیرتر باشید. از ستاد امر به معروف که نباید سخت‌گیر باشید. کمیسیون زنان مجلس هم که حمایت کرده! دیگر حرف حسابتان چیست؟ می‌شود اعلام نظر صریح بفرمایید؟ دیگر نمی‌توانست مخالفت کند. به من نامه مجوز داد در نهایت ناچاری و بی‌میلی! حتی نیامد اردوی بچه‌های من را ببیند.»

موضوع تنها و غریب ماندن تیم ژیمناستیک زنان ایران در تورنمنت بین‌المللی روسیه، حتی مورد اعتراض رسانه‌های داخل ایران نیز قرار گرفته بود.

فریبا محمدیان چگونه و از کجا به ورزش ایران آمد؟

فریبا محمدیان، ۱دی‌۱۳۹۵ جانشین «رباب شهریان» در وزارت ورزش و جوانان شده بود. نخستین حکم اویی که به نظر ناشناخته‌ترین مدیر زن ورزش ایران می‌رسید را، مسعود سلطانی‌فر، از بدنام‌ترین مدیران دهه‌های اخیر ایران به‌عنوان وزیر ورزش و جوانان وقت صادر کرد.

کنار رفتن شهریان برای بانوان ورزشکار ایران شکست تلقی می‌شد؛ مهم‌ترین و همراه‌ترین حامی آن‌ها ناگهان و بدون دلیل واضحی، از سمت خود کنار رفت.

رباب شهریان نقش غیرقابل انکاری در اعزام تمام تیم های ورزشی دختران یا ورزشکاران زنان ایران داشت که از سوی حراست وزارت ورزش برای خروج از کشور منع می‌شدند. مهم‌ترین نمونه آن، اعزام تیم فوتسال دختران به رقابت‌های جهانی بود و البته، تلاش برای گرفتن مجوز جهت برگزاری رقابت‌های موتورسواری دختران در ایران.

در همان زمان، منابع خبری، فریبا محمدیان را به‌عنوان چهره‌ای تحمیل شده از سوی دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی به ورزش ایران معرفی کردند. زنی که از دومین سال دولت حسن روحانی و بدون هیچ کارنامه‌‌ای، به مدت کمتر از دو سال ریاست فدراسیون اسکیت را برعهده گرفت و ناگهان به بالاترین پست تصمیم‌گیری برای زنان ورزشکار ایرانی رسید.

در دوران معاونت فریبا محمدی در زمان وزارت مسعود سلطانی‌فر، موضوع ورود زنان به ورزشگاه‌ها با چالش‌هایی جدی‌تر از قبل مواجه شد، اعزام تیم‌ها و ورزشکاران زن به رقابت‌های خارج از کشور کُند شد و درصد اعزام ورزشکاران زن به «اردوهای آماده‌سازی بین‌المللی»، به نزدیکی صفر رسید.

او بار دیگر اما این بار در دولت «مسعود پزشکیان» به ورزش ایران بازگشت تا تقریبا همان خط و مشی‌ معاونت زنان دولت «ابراهیم رئیسی» را در قبال ورزش زنان ادامه دهد؛ زن‌ستیری و معنی مطلق تحجر در ورزش.

از تفکرات فریبا محمدیان معاون ورزش زنان چه می‌دانیم؟

آنچه از فریبا محمدیان در دوران ریاستش بر حوزه ورزش زنان به‌جا مانده، در محدود و منع کردن ورزشکاران و تماشاگران زن خلاصه می‌شود.

فریبا محمدیان ۱۸شهریور۱۳۹۶، در روزهایی که زنان ایران برای حضور در ورزشگاه‌ها تلاش می‌کردند به خبرگزاری «فارس» گفت: «فعلا نمی‌توان منتظر حضور دختران ایرانی در ورزشگاه بود. شرایط جامعه ما برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها مهیا نیست و همه‌چیز مربوط به زیرساخت‌ها نمی‌شود.»

او به‌صورت مستقیم به موضوع «شرع اسلام» اشاره کرده و گفته بود: «برخی مسائل در فرهنگ اسلامی ما جایی ندارد، از جمله ورود زنان به ورزشگاه‌ها.»

فریبا محمدیان ۲۶مهر۱۳۹۶، بار دیگر به فارس گفت: «نمی‌توان انتظار داشت که بپذیریم دختران‌مان به چنین جاهای پر از جمعیتی بروند.»

او ۲اسفند۱۳۹۶ به «ایسنا» گفت: «وزارت ورزش و جوانان تنها نهاد تصمیم‌گیرنده نیست و نهادها و دستگاه‌های دیگری هستند که وزارت ورزش و جوانان باید از آن‌ها تبعیت کند؛ اما موضوع ورود زنان به ورزشگاه‌های ما ارتباطی به فیفا ندارد و فیفا نمی‌تواند در این مورد دخالت کند.»

ولو این‌که در نهایت فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) دخالت کرد و زنان ایران ولو محدود، وارد ورزشگاه‌ها شدند.

فریبا محمدیان در بازگشت مجدد خود به وزارت ورزش و جوانان، اعزام تیم‌ها و ورزشکاران زن به رقابت‌های بین‌المللی را محدودتر کرد. او ۳۰تیر۱۴۰۴ در دفاع از عملکرد خود در زمینه محدودسازی اعزام‌ ورزشکاران زن به رقابت‌های برون مرزی گفته بود: «موضوع نفوذ فقط در حوزه سیاست نیست. در حوزه ورزش هم می‌بینیم برخی افراد زیاده‌خواه به‌دنبال القای اهداف خود با استفاده از ابزارهای مختلف هستند و ما جلوی آن ایستادیم.»

او در همین سخنرانی گفته بود: «الگوی ما باید حضرت زینب باشد که صدای کربلا را به گوش جهان رساند، نه الگوهای غربی.»

خبرنگاران و عکاسان زن ورزشی در ایران، دوران معاونت فریبا محمدیان را پرچالش‌ترین روزهای کار حرفه‌ای خود می‌دانند. برخی از آن‌ها طی سال‌های اخیر به «ایران‌وایر» گفته بودند که دوران معاونت فریبا محمدیان، فضای شغلی‌شان امنیتی و نفوذ و نظارت حراست وزارت ورزش حتی بر فعالیت‌های آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی‌ آن‌ها نیز، افزایش یافته است.

فاطمه ضیایی در تهران بازداشت شد

۱۷ مرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – روز پنجشنبه ۱۶ مردادماه، فاطمه (حوریه) ضیایی آزاد، توسط ماموران وزارت اطلاعات در تهران بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، فاطمه ضیایی آزاد، زندانی سیاسی پیشین در تهران بازداشت شد. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده وی، ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: خانم ضیایی شامگاه روز گذشته، در منزل خود توسط ماموران وزارت اطلاعات در تهران بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده است.

تاکنون از محل نگهداری، دلایل بازداشت و اتهامات مطروحه علیه این شهروند اطلاعی کسب نشده است.

فاطمه (حوریه) ضیایی آزاد، حدودا ۶۶ ساله و ساکن تهران است. وی پیشتر نیز سابقه محکومیت و تحمل حبس را داشته است.

تهدید جان مریم اکبری منفرد در زندان قرچک ورامین؛ ۱۶سال حبس در شرایط ناامن و غیربهداشتی

۱۸ مرداد ۱۴۰۴-کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۱۸ مرداد زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد، در شرایط بسیار دشوار و ناامن زندان قرچک ورامین، شانزدهمین سال حبس خود را بدون حتی یک روز مرخصی می‌گذارند. او که از سال ۱۳۸۸ بازداشت شده و به اتهامات امنیتی متعدد محکوم شده است، اکنون علاوه بر ادامه حبس طولانی، از وضعیت جسمی وخیمی رنج می‌برد و از حداقل امکانات درمانی محروم است.

شرایط ناامن و پرتنش در زندان قرچک

به گزارش منابع مطلع، هفته گذشته در بند زنان جرائم عادی زندان قرچک، درگیری خشونت‌آمیزی میان زندانیان رخ داد که طی آن شاهرگ یک زن زندانی تبعه افغانستان بریده شد. این حادثه بار دیگر وضعیت بحرانی زندان قرچک و نبود تفکیک مناسب میان زندانیان سیاسی و محکومان جرائم سنگین را برجسته کرد. استقرار زندانیان سیاسی در کنار محکومان جرائم خشن، فضای پرتنش و خطرناکی را به وجود آورده است که جان مریم اکبری منفرد و سایر زندانیان سیاسی را تهدید می‌کند.

وضعیت وخیم پزشکی و محرومیت از درمان

مریم اکبری منفرد که از بیماری‌های مزمنی چون اختلال عملکرد تیروئید، روماتیسم مفصلی، دیسک کمر و مشکلات کبد رنج می‌برد، در زندان قرچک از مراقبت‌های پزشکی لازم محروم است. با وجود وخامت وضعیت جسمانی، دسترسی به درمان تخصصی برای او فراهم نشده و همین امر می‌تواند منجر به تشدید بیماری‌ها و تهدید جدی جان وی شود.

۱۴۰۴-۰۵-۱۸

فراخوان جلسه کمیته دفاع از حقوق هنر و هنرمندان (با هم فیلم ببینیم ) در تاریخ ۷ آگوست ۲۰۲۵

فراخوان جلسه کمیته دفاع از حقوق اقوام و ملل ایرانی در تاریخ ۹ آگوست ۲۰۲۵

گزارش صوتی جلسه ویژه کمیته دفاع از حقوق زنان در تاریخ ۲۴ جولای ۲۰۲۵

جلسه ویژه کمیته دفاع از حقوق زنان مورخ ۲۴ جولای ۲۰۲۵ در ساعت ۱۵ به وقت اروپای مرکزی در فضای مجازی کلاب هاوس با مدیریت خانم پروین محمدی افقا، سخنران اول: آقای فرهود تقی پور با موضوع گزارش و تحلیل موارد نقض حقوق زنان در تیرماه ۱۴۰۴،

سخنران دوم: آقای شایان حق وردی با موضوع: مجازات اعدام، جنایت یا عدالت؟ و بحث آزاد با موضوع: زنان زندانی، کودکان بی پناه برگزار گردید.

همکارانی که ما را در برگزاری این جلسه یاری کردند عبارتند از : مسئول جلسه: خانم پروین محمدی افقا، منشی جلسه: شهرزاد حق وردی، ادمین : خانم نازی جلالی، ضبط و تدوین صدا: خانم معصومه کریمی.

علاقمندان می توانند گزارش صوتی فوق را از طریق فایل های صوتی زیر شنوا باشند.

 

شروع جلسه: خانم پروین محمدی افقا

سخنران اول: آقای فرهود تقی پورموضوع گزارش و تحلیل موارد نقض حقوق زنان در تیرماه ۱۴۰۴

سخنران دوم: آقای شایان حق وری موضوع: مجازات اعدام، جنایت یا عدالت؟

بحث آزاد: زنان زندانی، کودکان بی پناه

لینک گزارش صوتی و تصویری جلسه عمومی کانون دفاع از حقوق بشر در ایران در تاریخ ۲۷ جولای ۲۰۲۵

جلسه عمومی کانون دفاع از حقوق بشر در ایران در تاریخ ۲۷ جولای ۲۰۲۵ در ساعت ۱۵:۰۰ به و‌قت اروپای مرکزی با حضور جمعی از فعالان حقوق بشر و دیگر مهمانان، در فضای مجازی زووم، یوتیوب و اپلیکیشن کانون با مدیریت خانم سونیا سوارکوب برگزار گردید. سخنرانان عبارتند از: ۱) آقای فرجود تقی پور: گزارش و تحلیل موارد نقض حقوق بشر در تیر ماه ۱۴۰۴ – ۲) آقای شایان حق‌وردی : نقش بلاگرهای شبکه های اجتماعی برتحولات اجتماعی ۳) آقای سعید بهشتی متین: بررسی کنوانسیون منع شکنجه و مقایسه ان با قوانین ایران ۴) بحث آزاد: حق اعتراض ( واکنش دولت به اعتراضات مردمی)، با مشارکت ؛ آقایان سعید بهشتی متین ، امیر پالوانه، محمود گلستانی ، محمد محمدی ، فرجود تقی پور ، خانم ها سونیا سوارکوب، نادیا مشرف قهفرخی و خانم عظیمی.همکارانی که ما را در برگزاری این جلسه یاری کردند: مسئول جلسه: خانم سونیا سوار کوب، منشی جلسه: خانم نادیا مشرف قهفرخی، ضبط‌ صدا و تدوین: آقای محمد گلستانجو، ادمین‌ها: آقای محمود گلستانی.علاقمندان می‌توانند گزارش صوتی جلسه فوق را از طریق فایل‌های صوتی زیر شنوا باشند. همچنین گزارش تصویری این جلسه را ، در کانال یوتیوب بشریت از طریق لینک زیر تماشاگر باشند.

شروع جلسه: خانم سونیا سوارکوب

آقای فرجود تقی پور: گزارش و تحلیل موارد نقض حقوق بشر در تیر ماه ۱۴۰۴

آقای شایان حق وردی : نقش بلاگرهای شبکه های اجتماعی برتحولات اجتماعی

آقای سعید بهشتی متین: بررسی کنوانسیون منع شکنجه و مقایسه ان با قوانین ایران

بحث آزاد: حق مان را فراموش نکنیم حق اعتراض ( واکنش دولت به اعتراضات مردمی)

اطلاعیه شماره ۱۶۳۳ کمیته دفاع از حقوق زنان

گزارش جدید از وضعیت راحله راحمی پور، زندانی ۷۳ ساله در زندان قرچک ورامین

۱۶ مرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – راحله راحمی‌پور، فعال مدنی ۷۳ ساله که از بیماری‌های متعددی از جمله تومور مغزی و تالاسمی مینور رنج می‌برد، با شرایط جسمی نامناسب در زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شود. این در حالی است که با وجود تایید پزشکی قانونی مبنی بر وخامت وضعیت جسمانی او و تأکید بر نیاز فوری به درمان در خارج از زندان، وی همچنان از اعزام به مراکز درمانی یا برخورداری از آزادی مشروط محروم مانده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، راحله راحمی پور، فعال مدنی ۷۳ ساله محبوس در زندان قرچک ورامین، کماکان از رسیدگی تخصصی پزشکی محروم مانده است. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این فعال مدنی ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “خانم راحمی‌پور به دلیل کهولت سن از بیماری قلبی رنج می‌برد و به بیماری‌های متعددی از جمله تومور مغزی با وضعیت وخیم و نگران‌کننده، فشار خون، دیابت، درد مفاصل، آب مروارید و تالاسمی مینور مبتلا است. پیش‌تر، پزشکی قانونی عدم تحمل کیفر ایشان را تایید و اعلام کرده بود که ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﭘﺮتنش موجب تشدید وضعیت بیماری خواهد شد و او به درمان فوری در خارج از زندان نیاز دارند. با این حال، او همچنان از رسیدگی تخصصی پزشکی و اعزام به مراکز درمانی محروم مانده است.” به گفته این منبع مطلع، “قاضی اجرای احکام، معاون دادستان تهران در امور زندانیان و شماری دیگر از مسئولان دستگاه قضایی اعلام کرده‌اند که اعزام این زندانی به مرخصی و یا اعطای آزادی مشروط، از اختیارات آنها خارج است. با این حال مسئولان مشخصا اعلام نکردند که کدام ارگان و نهاد مسئولیت این موضوع را بر عهده دارد. خانم راحمی پور پیش از انتقال به زندان قرچک ورامین، در زندان اوین دچار تشنج‌های مکرر شده و در بهداری زندان اوین تحت درمان قرار می‌گرفت. از سوی دیگر شرایط نامناسب زندان قرچک و عدم دسترسی وی به خدمات اولیه پزشکی در این زندان، به نگرانی های خانواده این زندانی کهنسال دامن زده است.”

در اسفندماه سال ۱۴۰۳، محکومیت پنج سال و ۱۰ ماه حبس خانم راحمی‌پور، پس از پذیرش اعاده دادرسی و رسیدگی مجدد در شعبه ۲۱ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، به چهار سال و دو ماه حبس کاهش یافت.

خانم راحمی پور در تاریخ ۲۷ آبان ماه ۱۴۰۲، پس از حضور در دادسرای اوین بازداشت و جهت تحمل حبس به زندان اوین منتقل شده بود. این زندانی پس از حمله اخیر اسرائیل به زندان اوین، به همراه ده‌ها زن زندانی دیگر به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

راحله راحمی پور، متولد ۱۳۳۱، در سال ۹۸ پس از آزادی موقت، به دلیل سردردهای شدید تحت آزمایش‌های پزشکی قرار گرفت و وجود یک تومور مغزی تشخیص داده شد. در مرداد ۱۴۰۳ و در پی تشدید سردردها، او از زندان اوین به بیمارستان اعزام شد. در نتیجه‌ی انجام MRI مشخص شد تومور مغزی قبلی رشد کرده و یک تومور ۴ میلی‌متری دیگر نیز در نزدیکی آن شکل گرفته است. این مسئله باعث تورم جمجمه و وخامت وضعیت سلامتی او شده است.

خانم راحمی‌پور همچنین طی مدت حبس بارها دچار حملات قلبی شده و به بهداری زندان منتقل شده است. در یک مورد به دلیل وخامت شدید وضعیت، به بیمارستان اعزام و بلافاصله مورد عمل آنژیو قرار گرفت.

جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات راحله راحمی‌پور از بابت “اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام” در تاریخ ۲۷ خردادماه سال ۱۳۹۹ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران برگزار شده بود. وی در نهایتا توسط دادگاه مذکور به شش سال حبس محکوم شد.

این فعال مدنی در تاریخ ۲۱ آبان ۱۳۹۸ به همراه ژیلا کرم زاده مکوندی توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند ۲ الف زندان اوین منتقل شد. چندی بعد خانم راحمی‌پور موقتا از زندان آزاد شد.

لازم به ذکر است، پیشتر هرانا طی گزارشی از انتقال گسترده زندانیان سیاسی و امنیتی از زندان اوین به زندان‌هایی چون قرچک ورامین، تهران بزرگ و قزلحصار کرج خبر داده بود. گزارش‌ها حاکی از آن است که این جابجایی‌ها بدون رعایت اصولی نظیر تفکیک جرائم، شرایط زیستی مناسب، دسترسی به خدمات اولیه و حق تماس با خانواده‌ها صورت گرفته است. انتقال‌های ناگهانی و اجباری، در حالی انجام شده که اطلاع‌رسانی شفافی نیز از سوی نهادهای مسئول ارائه نشده و این امر نگرانی‌های جدی خانواده‌های زندانیان را در پی داشته است.

گزارشی از مرگ مغزی فاطمه مازیار بر اثر ضربه خشونت‌آمیز همسرش در محمودآباد مازندران

۱۶ مرداد ۱۴۰۴-هه نگاو

یک زن میانسال با هویت فاطمه مازیار، اهل شهرستان محمودآباد از توابع استان مازندران، توسط همسرش با سلاح شکاری مورد حمله قرار گرفته و به دلیل شدت جراحات وارده در وضعیت بحرانی به سر می‌برد. منابع پزشکی اعلام کرده‌اند که وی دچار مرگ مغزی شده است.

براساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، روز چهارشنبه ١٥ مرداد ۱۴۰۴ (٦ آگوست ۲۰۲۵)، فاطمه مازیار، ۵۰ ساله و اهل شهرستان محمودآباد، با ضربه قنداق اسلحه شکاری توسط همسرش مورد حملە قرار گرفته و هم‌اکنون در وضعیت وخیم جسمی و مرگ مغزی در بیمارستان به‌سر می‌برد.

فاطمە مازیار پس از مورد حملە قرار گرفتن توسط همسرش به بیمارستان ۱۷ شهریور آمل منتقل شده و هم‌اکنون در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) بستری است.

منابع پزشکی اعلام کرده‌اند که وی به شدت دچار خون‌ریزی شده و سطح هوشیاری (GCS) او بسیار پایین بوده و در وضعیت مرگ مغزی قرار دارد.

زندگی ورزشی زنان ایران در دست زنی که از زنان متنفر است

۱۶ مرداد ۱۴۰۴- ایران وایر

روزنامه «اعتماد» در گزارشی که به چگونگی اعزام نخستین تیم از دختران ژیمناست ایران به رقابت‌های برون مرزی پرداخته، با «زهرا اینچه درگاهی»، رییس فدراسیون این رشته ورزشی مصاحبه‌ کرده است.

زهرا اینچه درگاهی که پیش‌از این سابقه برکنار شدن از سمت خود با دستور نهادهای دولتی و امنیتی را داشته، در گفت‌وگو خود، از دشواری‌هایی که برای تولد ژیمناستیک زنان در ایران پس از انقلاب متحمل شده سخن گفته و مدعی شده که به‌دلیل کارشکنی‌های «معاونت زنان وزارت ورزش و جوانان»، مجبور شده شخصا این موضوع را از نهادهای بالادستی پیگیری کند.

او گفته شخصا لباس دختران ژیمناست را به کمیسیون زنان مجلس برده، با این‌که «چادری» نبوده، اما به مصلحت چادر به سر کرده و به ستاد «امر به معروف و نهی از منکر» رفته، با صداوسیما لابی کرده تا تصویری ولو کوتاه از پوشش زنان ژیمناست پخش شود و با مراجع بالادستی لابی کرده است تا در نهایت، وزارت ورزش و شخص معاون زنان این وزارتخانه را برای اعزام اولین تیم ژیمناستیک زنان ایران متقاعد کند.

زهرا اینچه درگاهی در این گفت‌وگو، بارها تاکید کرده که «فریبا محمدیان» نه‌تنها تمایلی به شکل‌گیری ژیمناستیک زنان در ایران نداشته، که تمامی تلاش خود را برای ناکام ماندن تلاش‌های فدراسیون ژیمناستیک برای اعزام دختران به رقابت‌های برون مرزی کرده بود.

فریبا محمدی، زنی که در ورزش ایران می‌گویند «زن‌ستیزترین زن ورزش ایران» است کیست و چرا وزارت ورزش، معاونت نیمی از ورزشکاران کشور ایران را در دست «زنان ضد زن» می‌دهد؟

***

زهرا اینچه درگاهی، رییس فدراسیون ژیمناستیک چه گفته است؟

زهرا اینچه درگاهی، رییس فدراسیون ژیمناستیک ایران به روزنامه اعتماد گفته است: «خود من قهرمانی بودم که قربانی انقلاب و جنگ شدم. من سال ۱۳۵۶ ژیمناستیک را در تهران با مربی چینی شروع کردم. داشتیم برای المپیک لس‌آنجلس ۱۹۸۴ آماده می‌شدیم و برنامه هم این بود که دختران ژیمناست ایران مدال بگیرند. سرمربی تیم ملی چین، مربی ما بود. انقلاب شد و جنگ؛ خلاصه این‌که نشد. اما حسرتش از همان موقع با من ماند. من می‌دیدم که دخترانمان چقدر انگیزه دارند. بیش از ۵۰درصد جمعیت بیش از سیصد هزار نفری ژیمناستیک دختر هستند که سال‌ها بدون هیچ امیدی ادامه می‌دادند. من برای این‌ها امید ایجاد کردم. انگیزه ایجاد کردم. تصاویر دختران مرا در تلویزیون دولتی روسیه نشان دادند. پوستر شدند این دختران. برند شدند؛ آن هم با همین حجابشان.»

او در بخش دیگری از صحبت‌هایش در مورد سنگ‌اندازی‌های مکرر فریبا محمدیان، معاون زنان دوره کنونی همچنین دوره وزارت «مسعود سلطانی‌فر» در دولت «حسن روحانی» نیز توضیح داده است: «من تصویب لباس رسمی و فرم دختران ایرانی با حجاب اسلامی را در فدراسیون جهانی گرفتم. اما در ایران، خانم محمدیان زیر بار تایید لباس نمی‌رفت. من هم رفتم سراغ کمیسیون زنان مجلس. لباس‌ها را دیدند و تایید کردند. بعد بلند شدم رفتم ستاد امر به معروف و نهی از منکر. من چادری نیستم. چادر سرم کردم و رفتم آنجا و گفتم مگر شما امر به معروف و نهی از منکر نیستید؟ همه‌اش که نمی‌شود نهی از منکر کرد. ورزش مگر معروف نیست؟ یک روز دعوتشان کردم آمدند فدراسیون. خانم معاونت بانوانشان را هم با خودشان آوردند اردوی دختران. دو، سه نفر آمدند و آن خانم رفت اردو را دید و آمد گفت خوب است شرایطشان.»

زهرا اینچه درگاهی در بخشی دیگر در مورد چگونگی گرفتن مجوز نهایی از وزارت ورزش و جوانان به روزنامه اعتماد گفته است: «من برای خانم محمدیان نوشتم شما که از صداوسیما نباید سخت‌گیرتر باشید. از ستاد امر به معروف که نباید سخت‌گیر باشید. کمیسیون زنان مجلس هم که حمایت کرده! دیگر حرف حسابتان چیست؟ می‌شود اعلام نظر صریح بفرمایید؟ دیگر نمی‌توانست مخالفت کند. به من نامه مجوز داد در نهایت ناچاری و بی‌میلی! حتی نیامد اردوی بچه‌های من را ببیند.»

موضوع تنها و غریب ماندن تیم ژیمناستیک زنان ایران در تورنمنت بین‌المللی روسیه، حتی مورد اعتراض رسانه‌های داخل ایران نیز قرار گرفته بود.

فریبا محمدیان چگونه و از کجا به ورزش ایران آمد؟

فریبا محمدیان، ۱دی‌۱۳۹۵ جانشین «رباب شهریان» در وزارت ورزش و جوانان شده بود. نخستین حکم اویی که به نظر ناشناخته‌ترین مدیر زن ورزش ایران می‌رسید را، مسعود سلطانی‌فر، از بدنام‌ترین مدیران دهه‌های اخیر ایران به‌عنوان وزیر ورزش و جوانان وقت صادر کرد.

کنار رفتن شهریان برای بانوان ورزشکار ایران شکست تلقی می‌شد؛ مهم‌ترین و همراه‌ترین حامی آن‌ها ناگهان و بدون دلیل واضحی، از سمت خود کنار رفت.

رباب شهریان نقش غیرقابل انکاری در اعزام تمام تیم های ورزشی دختران یا ورزشکاران زنان ایران داشت که از سوی حراست وزارت ورزش برای خروج از کشور منع می‌شدند. مهم‌ترین نمونه آن، اعزام تیم فوتسال دختران به رقابت‌های جهانی بود و البته، تلاش برای گرفتن مجوز جهت برگزاری رقابت‌های موتورسواری دختران در ایران.

در همان زمان، منابع خبری، فریبا محمدیان را به‌عنوان چهره‌ای تحمیل شده از سوی دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی به ورزش ایران معرفی کردند. زنی که از دومین سال دولت حسن روحانی و بدون هیچ کارنامه‌‌ای، به مدت کمتر از دو سال ریاست فدراسیون اسکیت را برعهده گرفت و ناگهان به بالاترین پست تصمیم‌گیری برای زنان ورزشکار ایرانی رسید.

در دوران معاونت فریبا محمدی در زمان وزارت مسعود سلطانی‌فر، موضوع ورود زنان به ورزشگاه‌ها با چالش‌هایی جدی‌تر از قبل مواجه شد، اعزام تیم‌ها و ورزشکاران زن به رقابت‌های خارج از کشور کُند شد و درصد اعزام ورزشکاران زن به «اردوهای آماده‌سازی بین‌المللی»، به نزدیکی صفر رسید.

او بار دیگر اما این بار در دولت «مسعود پزشکیان» به ورزش ایران بازگشت تا تقریبا همان خط و مشی‌ معاونت زنان دولت «ابراهیم رئیسی» را در قبال ورزش زنان ادامه دهد؛ زن‌ستیری و معنی مطلق تحجر در ورزش.

از تفکرات فریبا محمدیان معاون ورزش زنان چه می‌دانیم؟

آنچه از فریبا محمدیان در دوران ریاستش بر حوزه ورزش زنان به‌جا مانده، در محدود و منع کردن ورزشکاران و تماشاگران زن خلاصه می‌شود.

فریبا محمدیان ۱۸شهریور۱۳۹۶، در روزهایی که زنان ایران برای حضور در ورزشگاه‌ها تلاش می‌کردند به خبرگزاری «فارس» گفت: «فعلا نمی‌توان منتظر حضور دختران ایرانی در ورزشگاه بود. شرایط جامعه ما برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها مهیا نیست و همه‌چیز مربوط به زیرساخت‌ها نمی‌شود.»

او به‌صورت مستقیم به موضوع «شرع اسلام» اشاره کرده و گفته بود: «برخی مسائل در فرهنگ اسلامی ما جایی ندارد، از جمله ورود زنان به ورزشگاه‌ها.»

فریبا محمدیان ۲۶مهر۱۳۹۶، بار دیگر به فارس گفت: «نمی‌توان انتظار داشت که بپذیریم دختران‌مان به چنین جاهای پر از جمعیتی بروند.»

او ۲اسفند۱۳۹۶ به «ایسنا» گفت: «وزارت ورزش و جوانان تنها نهاد تصمیم‌گیرنده نیست و نهادها و دستگاه‌های دیگری هستند که وزارت ورزش و جوانان باید از آن‌ها تبعیت کند؛ اما موضوع ورود زنان به ورزشگاه‌های ما ارتباطی به فیفا ندارد و فیفا نمی‌تواند در این مورد دخالت کند.»

ولو این‌که در نهایت فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) دخالت کرد و زنان ایران ولو محدود، وارد ورزشگاه‌ها شدند.

فریبا محمدیان در بازگشت مجدد خود به وزارت ورزش و جوانان، اعزام تیم‌ها و ورزشکاران زن به رقابت‌های بین‌المللی را محدودتر کرد. او ۳۰تیر۱۴۰۴ در دفاع از عملکرد خود در زمینه محدودسازی اعزام‌ ورزشکاران زن به رقابت‌های برون مرزی گفته بود: «موضوع نفوذ فقط در حوزه سیاست نیست. در حوزه ورزش هم می‌بینیم برخی افراد زیاده‌خواه به‌دنبال القای اهداف خود با استفاده از ابزارهای مختلف هستند و ما جلوی آن ایستادیم.»

او در همین سخنرانی گفته بود: «الگوی ما باید حضرت زینب باشد که صدای کربلا را به گوش جهان رساند، نه الگوهای غربی.»

خبرنگاران و عکاسان زن ورزشی در ایران، دوران معاونت فریبا محمدیان را پرچالش‌ترین روزهای کار حرفه‌ای خود می‌دانند. برخی از آن‌ها طی سال‌های اخیر به «ایران‌وایر» گفته بودند که دوران معاونت فریبا محمدیان، فضای شغلی‌شان امنیتی و نفوذ و نظارت حراست وزارت ورزش حتی بر فعالیت‌های آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی‌ آن‌ها نیز، افزایش یافته است.

فاطمه ضیایی در تهران بازداشت شد

۱۷ مرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – روز پنجشنبه ۱۶ مردادماه، فاطمه (حوریه) ضیایی آزاد، توسط ماموران وزارت اطلاعات در تهران بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، فاطمه ضیایی آزاد، زندانی سیاسی پیشین در تهران بازداشت شد. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده وی، ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: خانم ضیایی شامگاه روز گذشته، در منزل خود توسط ماموران وزارت اطلاعات در تهران بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده است.

تاکنون از محل نگهداری، دلایل بازداشت و اتهامات مطروحه علیه این شهروند اطلاعی کسب نشده است.

فاطمه (حوریه) ضیایی آزاد، حدودا ۶۶ ساله و ساکن تهران است. وی پیشتر نیز سابقه محکومیت و تحمل حبس را داشته است.

۱۴۰۴-۰۵-۱۷

لینک گزارش صوتی و تصویری جلسه عمومی کانون دفاع از حقوق بشر در ایران در تاریخ ۲۷ جولای ۲۰۲۵

جلسه عمومی کانون دفاع از حقوق بشر در ایران در تاریخ ۲۷ جولای ۲۰۲۵ در ساعت ۱۵:۰۰ به و‌قت اروپای مرکزی با حضور جمعی از فعالان حقوق بشر و دیگر مهمانان، در فضای مجازی زووم، یوتیوب و اپلیکیشن کانون با مدیریت خانم سونیا سوارکوب برگزار گردید. سخنرانان عبارتند از: ۱) آقای فرجود تقی پور: گزارش و تحلیل موارد نقض حقوق بشر در تیر ماه ۱۴۰۴ – ۲) آقای شایان حق‌وردی : نقش بلاگرهای شبکه های اجتماعی برتحولات اجتماعی ۳) آقای سعید بهشتی متین: بررسی کنوانسیون منع شکنجه و مقایسه ان با قوانین ایران ۴) بحث آزاد: حق اعتراض ( واکنش دولت به اعتراضات مردمی)، با مشارکت ؛ آقایان سعید بهشتی متین ، امیر پالوانه، محمود گلستانی ، محمد محمدی ، فرجود تقی پور ، خانم ها سونیا سوارکوب، نادیا مشرف قهفرخی و خانم عظیمی.همکارانی که ما را در برگزاری این جلسه یاری کردند: مسئول جلسه: خانم سونیا سوار کوب، منشی جلسه: خانم نادیا مشرف قهفرخی، ضبط‌ صدا و تدوین: آقای محمد گلستانجو، ادمین‌ها: آقای محمود گلستانی.علاقمندان می‌توانند گزارش صوتی جلسه فوق را از طریق فایل‌های صوتی زیر شنوا باشند. همچنین گزارش تصویری این جلسه را ، در کانال یوتیوب بشریت از طریق لینک زیر تماشاگر باشند.

شروع جلسه: خانم سونیا سوارکوب

آقای فرجود تقی پور: گزارش و تحلیل موارد نقض حقوق بشر در تیر ماه ۱۴۰۴

آقای شایان حق وردی : نقش بلاگرهای شبکه های اجتماعی برتحولات اجتماعی

آقای سعید بهشتی متین: بررسی کنوانسیون منع شکنجه و مقایسه ان با قوانین ایران

بحث آزاد: حق مان را فراموش نکنیم حق اعتراض ( واکنش دولت به اعتراضات مردمی)

اطلاعیه شماره ۱۶۳۳ کمیته دفاع از حقوق زنان

گزارش جدید از وضعیت راحله راحمی پور، زندانی ۷۳ ساله در زندان قرچک ورامین

۱۶ مرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – راحله راحمی‌پور، فعال مدنی ۷۳ ساله که از بیماری‌های متعددی از جمله تومور مغزی و تالاسمی مینور رنج می‌برد، با شرایط جسمی نامناسب در زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شود. این در حالی است که با وجود تایید پزشکی قانونی مبنی بر وخامت وضعیت جسمانی او و تأکید بر نیاز فوری به درمان در خارج از زندان، وی همچنان از اعزام به مراکز درمانی یا برخورداری از آزادی مشروط محروم مانده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، راحله راحمی پور، فعال مدنی ۷۳ ساله محبوس در زندان قرچک ورامین، کماکان از رسیدگی تخصصی پزشکی محروم مانده است. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این فعال مدنی ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “خانم راحمی‌پور به دلیل کهولت سن از بیماری قلبی رنج می‌برد و به بیماری‌های متعددی از جمله تومور مغزی با وضعیت وخیم و نگران‌کننده، فشار خون، دیابت، درد مفاصل، آب مروارید و تالاسمی مینور مبتلا است. پیش‌تر، پزشکی قانونی عدم تحمل کیفر ایشان را تایید و اعلام کرده بود که ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﭘﺮتنش موجب تشدید وضعیت بیماری خواهد شد و او به درمان فوری در خارج از زندان نیاز دارند. با این حال، او همچنان از رسیدگی تخصصی پزشکی و اعزام به مراکز درمانی محروم مانده است.” به گفته این منبع مطلع، “قاضی اجرای احکام، معاون دادستان تهران در امور زندانیان و شماری دیگر از مسئولان دستگاه قضایی اعلام کرده‌اند که اعزام این زندانی به مرخصی و یا اعطای آزادی مشروط، از اختیارات آنها خارج است. با این حال مسئولان مشخصا اعلام نکردند که کدام ارگان و نهاد مسئولیت این موضوع را بر عهده دارد. خانم راحمی پور پیش از انتقال به زندان قرچک ورامین، در زندان اوین دچار تشنج‌های مکرر شده و در بهداری زندان اوین تحت درمان قرار می‌گرفت. از سوی دیگر شرایط نامناسب زندان قرچک و عدم دسترسی وی به خدمات اولیه پزشکی در این زندان، به نگرانی های خانواده این زندانی کهنسال دامن زده است.”

در اسفندماه سال ۱۴۰۳، محکومیت پنج سال و ۱۰ ماه حبس خانم راحمی‌پور، پس از پذیرش اعاده دادرسی و رسیدگی مجدد در شعبه ۲۱ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، به چهار سال و دو ماه حبس کاهش یافت.

خانم راحمی پور در تاریخ ۲۷ آبان ماه ۱۴۰۲، پس از حضور در دادسرای اوین بازداشت و جهت تحمل حبس به زندان اوین منتقل شده بود. این زندانی پس از حمله اخیر اسرائیل به زندان اوین، به همراه ده‌ها زن زندانی دیگر به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

راحله راحمی پور، متولد ۱۳۳۱، در سال ۹۸ پس از آزادی موقت، به دلیل سردردهای شدید تحت آزمایش‌های پزشکی قرار گرفت و وجود یک تومور مغزی تشخیص داده شد. در مرداد ۱۴۰۳ و در پی تشدید سردردها، او از زندان اوین به بیمارستان اعزام شد. در نتیجه‌ی انجام MRI مشخص شد تومور مغزی قبلی رشد کرده و یک تومور ۴ میلی‌متری دیگر نیز در نزدیکی آن شکل گرفته است. این مسئله باعث تورم جمجمه و وخامت وضعیت سلامتی او شده است.

خانم راحمی‌پور همچنین طی مدت حبس بارها دچار حملات قلبی شده و به بهداری زندان منتقل شده است. در یک مورد به دلیل وخامت شدید وضعیت، به بیمارستان اعزام و بلافاصله مورد عمل آنژیو قرار گرفت.

جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات راحله راحمی‌پور از بابت “اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام” در تاریخ ۲۷ خردادماه سال ۱۳۹۹ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران برگزار شده بود. وی در نهایتا توسط دادگاه مذکور به شش سال حبس محکوم شد.

این فعال مدنی در تاریخ ۲۱ آبان ۱۳۹۸ به همراه ژیلا کرم زاده مکوندی توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند ۲ الف زندان اوین منتقل شد. چندی بعد خانم راحمی‌پور موقتا از زندان آزاد شد.

لازم به ذکر است، پیشتر هرانا طی گزارشی از انتقال گسترده زندانیان سیاسی و امنیتی از زندان اوین به زندان‌هایی چون قرچک ورامین، تهران بزرگ و قزلحصار کرج خبر داده بود. گزارش‌ها حاکی از آن است که این جابجایی‌ها بدون رعایت اصولی نظیر تفکیک جرائم، شرایط زیستی مناسب، دسترسی به خدمات اولیه و حق تماس با خانواده‌ها صورت گرفته است. انتقال‌های ناگهانی و اجباری، در حالی انجام شده که اطلاع‌رسانی شفافی نیز از سوی نهادهای مسئول ارائه نشده و این امر نگرانی‌های جدی خانواده‌های زندانیان را در پی داشته است.

گزارشی از مرگ مغزی فاطمه مازیار بر اثر ضربه خشونت‌آمیز همسرش در محمودآباد مازندران

۱۶ مرداد ۱۴۰۴-هه نگاو

یک زن میانسال با هویت فاطمه مازیار، اهل شهرستان محمودآباد از توابع استان مازندران، توسط همسرش با سلاح شکاری مورد حمله قرار گرفته و به دلیل شدت جراحات وارده در وضعیت بحرانی به سر می‌برد. منابع پزشکی اعلام کرده‌اند که وی دچار مرگ مغزی شده است.

براساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، روز چهارشنبه ١٥ مرداد ۱۴۰۴ (٦ آگوست ۲۰۲۵)، فاطمه مازیار، ۵۰ ساله و اهل شهرستان محمودآباد، با ضربه قنداق اسلحه شکاری توسط همسرش مورد حملە قرار گرفته و هم‌اکنون در وضعیت وخیم جسمی و مرگ مغزی در بیمارستان به‌سر می‌برد.

فاطمە مازیار پس از مورد حملە قرار گرفتن توسط همسرش به بیمارستان ۱۷ شهریور آمل منتقل شده و هم‌اکنون در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) بستری است.

منابع پزشکی اعلام کرده‌اند که وی به شدت دچار خون‌ریزی شده و سطح هوشیاری (GCS) او بسیار پایین بوده و در وضعیت مرگ مغزی قرار دارد.

زندگی ورزشی زنان ایران در دست زنی که از زنان متنفر است

۱۶ مرداد ۱۴۰۴- ایران وایر

روزنامه «اعتماد» در گزارشی که به چگونگی اعزام نخستین تیم از دختران ژیمناست ایران به رقابت‌های برون مرزی پرداخته، با «زهرا اینچه درگاهی»، رییس فدراسیون این رشته ورزشی مصاحبه‌ کرده است.

زهرا اینچه درگاهی که پیش‌از این سابقه برکنار شدن از سمت خود با دستور نهادهای دولتی و امنیتی را داشته، در گفت‌وگو خود، از دشواری‌هایی که برای تولد ژیمناستیک زنان در ایران پس از انقلاب متحمل شده سخن گفته و مدعی شده که به‌دلیل کارشکنی‌های «معاونت زنان وزارت ورزش و جوانان»، مجبور شده شخصا این موضوع را از نهادهای بالادستی پیگیری کند.

او گفته شخصا لباس دختران ژیمناست را به کمیسیون زنان مجلس برده، با این‌که «چادری» نبوده، اما به مصلحت چادر به سر کرده و به ستاد «امر به معروف و نهی از منکر» رفته، با صداوسیما لابی کرده تا تصویری ولو کوتاه از پوشش زنان ژیمناست پخش شود و با مراجع بالادستی لابی کرده است تا در نهایت، وزارت ورزش و شخص معاون زنان این وزارتخانه را برای اعزام اولین تیم ژیمناستیک زنان ایران متقاعد کند.

زهرا اینچه درگاهی در این گفت‌وگو، بارها تاکید کرده که «فریبا محمدیان» نه‌تنها تمایلی به شکل‌گیری ژیمناستیک زنان در ایران نداشته، که تمامی تلاش خود را برای ناکام ماندن تلاش‌های فدراسیون ژیمناستیک برای اعزام دختران به رقابت‌های برون مرزی کرده بود.

فریبا محمدی، زنی که در ورزش ایران می‌گویند «زن‌ستیزترین زن ورزش ایران» است کیست و چرا وزارت ورزش، معاونت نیمی از ورزشکاران کشور ایران را در دست «زنان ضد زن» می‌دهد؟

***

زهرا اینچه درگاهی، رییس فدراسیون ژیمناستیک چه گفته است؟

زهرا اینچه درگاهی، رییس فدراسیون ژیمناستیک ایران به روزنامه اعتماد گفته است: «خود من قهرمانی بودم که قربانی انقلاب و جنگ شدم. من سال ۱۳۵۶ ژیمناستیک را در تهران با مربی چینی شروع کردم. داشتیم برای المپیک لس‌آنجلس ۱۹۸۴ آماده می‌شدیم و برنامه هم این بود که دختران ژیمناست ایران مدال بگیرند. سرمربی تیم ملی چین، مربی ما بود. انقلاب شد و جنگ؛ خلاصه این‌که نشد. اما حسرتش از همان موقع با من ماند. من می‌دیدم که دخترانمان چقدر انگیزه دارند. بیش از ۵۰درصد جمعیت بیش از سیصد هزار نفری ژیمناستیک دختر هستند که سال‌ها بدون هیچ امیدی ادامه می‌دادند. من برای این‌ها امید ایجاد کردم. انگیزه ایجاد کردم. تصاویر دختران مرا در تلویزیون دولتی روسیه نشان دادند. پوستر شدند این دختران. برند شدند؛ آن هم با همین حجابشان.»

او در بخش دیگری از صحبت‌هایش در مورد سنگ‌اندازی‌های مکرر فریبا محمدیان، معاون زنان دوره کنونی همچنین دوره وزارت «مسعود سلطانی‌فر» در دولت «حسن روحانی» نیز توضیح داده است: «من تصویب لباس رسمی و فرم دختران ایرانی با حجاب اسلامی را در فدراسیون جهانی گرفتم. اما در ایران، خانم محمدیان زیر بار تایید لباس نمی‌رفت. من هم رفتم سراغ کمیسیون زنان مجلس. لباس‌ها را دیدند و تایید کردند. بعد بلند شدم رفتم ستاد امر به معروف و نهی از منکر. من چادری نیستم. چادر سرم کردم و رفتم آنجا و گفتم مگر شما امر به معروف و نهی از منکر نیستید؟ همه‌اش که نمی‌شود نهی از منکر کرد. ورزش مگر معروف نیست؟ یک روز دعوتشان کردم آمدند فدراسیون. خانم معاونت بانوانشان را هم با خودشان آوردند اردوی دختران. دو، سه نفر آمدند و آن خانم رفت اردو را دید و آمد گفت خوب است شرایطشان.»

زهرا اینچه درگاهی در بخشی دیگر در مورد چگونگی گرفتن مجوز نهایی از وزارت ورزش و جوانان به روزنامه اعتماد گفته است: «من برای خانم محمدیان نوشتم شما که از صداوسیما نباید سخت‌گیرتر باشید. از ستاد امر به معروف که نباید سخت‌گیر باشید. کمیسیون زنان مجلس هم که حمایت کرده! دیگر حرف حسابتان چیست؟ می‌شود اعلام نظر صریح بفرمایید؟ دیگر نمی‌توانست مخالفت کند. به من نامه مجوز داد در نهایت ناچاری و بی‌میلی! حتی نیامد اردوی بچه‌های من را ببیند.»

موضوع تنها و غریب ماندن تیم ژیمناستیک زنان ایران در تورنمنت بین‌المللی روسیه، حتی مورد اعتراض رسانه‌های داخل ایران نیز قرار گرفته بود.

فریبا محمدیان چگونه و از کجا به ورزش ایران آمد؟

فریبا محمدیان، ۱دی‌۱۳۹۵ جانشین «رباب شهریان» در وزارت ورزش و جوانان شده بود. نخستین حکم اویی که به نظر ناشناخته‌ترین مدیر زن ورزش ایران می‌رسید را، مسعود سلطانی‌فر، از بدنام‌ترین مدیران دهه‌های اخیر ایران به‌عنوان وزیر ورزش و جوانان وقت صادر کرد.

کنار رفتن شهریان برای بانوان ورزشکار ایران شکست تلقی می‌شد؛ مهم‌ترین و همراه‌ترین حامی آن‌ها ناگهان و بدون دلیل واضحی، از سمت خود کنار رفت.

رباب شهریان نقش غیرقابل انکاری در اعزام تمام تیم های ورزشی دختران یا ورزشکاران زنان ایران داشت که از سوی حراست وزارت ورزش برای خروج از کشور منع می‌شدند. مهم‌ترین نمونه آن، اعزام تیم فوتسال دختران به رقابت‌های جهانی بود و البته، تلاش برای گرفتن مجوز جهت برگزاری رقابت‌های موتورسواری دختران در ایران.

در همان زمان، منابع خبری، فریبا محمدیان را به‌عنوان چهره‌ای تحمیل شده از سوی دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی به ورزش ایران معرفی کردند. زنی که از دومین سال دولت حسن روحانی و بدون هیچ کارنامه‌‌ای، به مدت کمتر از دو سال ریاست فدراسیون اسکیت را برعهده گرفت و ناگهان به بالاترین پست تصمیم‌گیری برای زنان ورزشکار ایرانی رسید.

در دوران معاونت فریبا محمدی در زمان وزارت مسعود سلطانی‌فر، موضوع ورود زنان به ورزشگاه‌ها با چالش‌هایی جدی‌تر از قبل مواجه شد، اعزام تیم‌ها و ورزشکاران زن به رقابت‌های خارج از کشور کُند شد و درصد اعزام ورزشکاران زن به «اردوهای آماده‌سازی بین‌المللی»، به نزدیکی صفر رسید.

او بار دیگر اما این بار در دولت «مسعود پزشکیان» به ورزش ایران بازگشت تا تقریبا همان خط و مشی‌ معاونت زنان دولت «ابراهیم رئیسی» را در قبال ورزش زنان ادامه دهد؛ زن‌ستیری و معنی مطلق تحجر در ورزش.

از تفکرات فریبا محمدیان معاون ورزش زنان چه می‌دانیم؟

آنچه از فریبا محمدیان در دوران ریاستش بر حوزه ورزش زنان به‌جا مانده، در محدود و منع کردن ورزشکاران و تماشاگران زن خلاصه می‌شود.

فریبا محمدیان ۱۸شهریور۱۳۹۶، در روزهایی که زنان ایران برای حضور در ورزشگاه‌ها تلاش می‌کردند به خبرگزاری «فارس» گفت: «فعلا نمی‌توان منتظر حضور دختران ایرانی در ورزشگاه بود. شرایط جامعه ما برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها مهیا نیست و همه‌چیز مربوط به زیرساخت‌ها نمی‌شود.»

او به‌صورت مستقیم به موضوع «شرع اسلام» اشاره کرده و گفته بود: «برخی مسائل در فرهنگ اسلامی ما جایی ندارد، از جمله ورود زنان به ورزشگاه‌ها.»

فریبا محمدیان ۲۶مهر۱۳۹۶، بار دیگر به فارس گفت: «نمی‌توان انتظار داشت که بپذیریم دختران‌مان به چنین جاهای پر از جمعیتی بروند.»

او ۲اسفند۱۳۹۶ به «ایسنا» گفت: «وزارت ورزش و جوانان تنها نهاد تصمیم‌گیرنده نیست و نهادها و دستگاه‌های دیگری هستند که وزارت ورزش و جوانان باید از آن‌ها تبعیت کند؛ اما موضوع ورود زنان به ورزشگاه‌های ما ارتباطی به فیفا ندارد و فیفا نمی‌تواند در این مورد دخالت کند.»

ولو این‌که در نهایت فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) دخالت کرد و زنان ایران ولو محدود، وارد ورزشگاه‌ها شدند.

فریبا محمدیان در بازگشت مجدد خود به وزارت ورزش و جوانان، اعزام تیم‌ها و ورزشکاران زن به رقابت‌های بین‌المللی را محدودتر کرد. او ۳۰تیر۱۴۰۴ در دفاع از عملکرد خود در زمینه محدودسازی اعزام‌ ورزشکاران زن به رقابت‌های برون مرزی گفته بود: «موضوع نفوذ فقط در حوزه سیاست نیست. در حوزه ورزش هم می‌بینیم برخی افراد زیاده‌خواه به‌دنبال القای اهداف خود با استفاده از ابزارهای مختلف هستند و ما جلوی آن ایستادیم.»

او در همین سخنرانی گفته بود: «الگوی ما باید حضرت زینب باشد که صدای کربلا را به گوش جهان رساند، نه الگوهای غربی.»

خبرنگاران و عکاسان زن ورزشی در ایران، دوران معاونت فریبا محمدیان را پرچالش‌ترین روزهای کار حرفه‌ای خود می‌دانند. برخی از آن‌ها طی سال‌های اخیر به «ایران‌وایر» گفته بودند که دوران معاونت فریبا محمدیان، فضای شغلی‌شان امنیتی و نفوذ و نظارت حراست وزارت ورزش حتی بر فعالیت‌های آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی‌ آن‌ها نیز، افزایش یافته است.

۱۴۰۴-۰۵-۱۵

سروه شیری زندانی سیاسی اهل بوکان پس از اتمام دوران محکومیت از زندان ارومیه آزاد شد

۱۲ مرداد ۱۴۰۴-هه نگاو

سروه شیری، زندانی سیاسی کُرد اهل بوکان پس از تحمل هفت ماه حبس و با اتمام دوران محکومیت خود از زندان‌ مرکزی ارومیه آزاد شد.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، روز شنبه ١۱ مردادماه ۱۴۰۴ (۲ آگوست ٢٠٢٥)، سروه شیری، ۲۳ ساله و اهل روستای «طرغه» از توابع شهرستان بوکان پس از تحمل هفت ماه حبس از زندان مرکزی ارومیه آزاد شد.

این شهروند به همراه برادر خود، پیمان شیری توسط شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری دو بوکان بابت اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام به نفع حزب دمکرات کُردستان ایران” به ترتیب به ۸ ماه حبس و ۶ ماه حبس تعزیری با احتساب ایام قبلی بازداشت محکوم و در تاریخ ۱۷ دی‌ماه ۱۴۰۳ (۶ ژانویه ۲۰۲۵)، جهت اجرای این احکام بترتیب به زندان‌های ارومیه و بوکان منتقل شده بودند.

این خواهر و برادر روز چهارشنبه ۴ مهر ماه ۱۴۰۳ (۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴) به همراه پسرعموی خود، فردین شیری توسط نیروهای اداره اطلاعات بدون ارائه هرگونه برگه قضایی بازداشت شدند.

سروه و پیمان شیری به یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی اداره اطلاعات منتقل و پس از چندی با تودیع وثیقه و موقتاً تا زمان اتمام مراحل دادرسی آزاد شده بودند.

قابل ذکر است که این شهروند در ایام بازداشت خود از حق دسترسی به وکیل و تماس با خانواده محروم بوده است.

 

تعیین وثیقه دو میلیارد تومانی برای ارغوان فلاحی

۱۳ مرداد ۱۴۰۴-کانون حقوق بشر ایران

نصرالله فلاحی، پدر ارغوان، که خود نیز زندانی سیاسی محبوس در زندان فشافویه است، چند روز پیش در پیامی صوتی خطاب به افکار عمومی از بی‌خبری و شکنجه فرزندش پرده برداشت.

کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۱۳ مردادماه ۱۴۰۴ – در حالی که بیش از شش ماه از بازداشت ارغوان فلاحی، زندانی سیاسی ۲۴ ساله، می‌گذرد و خانواده‌اش هیچ اطلاعی از محل نگهداری او ندارند، منابع مطلع خبر داده‌اند که برای آزادی موقت وی، وثیقه‌ای سنگین به مبلغ دو میلیارد تومان تعیین شده است.

این تصمیم در حالی گرفته شده که ارغوان فلاحی از روز بازداشت تاکنون در بی‌خبری مطلق نگهداری شده و تماس یا ملاقاتی با خانواده نداشته است. این بلاتکلیفی، در کنار بی‌اطلاعی مطلق از وضعیت جسمی و روانی او، موجب افزایش نگرانی‌ها درباره سلامت و امنیت وی شده است.

دادخواهی پدر دربند: صدای من و دخترم باشید

نصرالله فلاحی، پدر ارغوان، که خود نیز زندانی سیاسی محبوس در زندان فشافویه است، چند روز پیش در پیامی صوتی خطاب به افکار عمومی از بی‌خبری و شکنجه فرزندش پرده برداشت. او در این پیام می‌گوید:

«در این هفت ماه، نه خبری از ارغوانم داشتم، نه اجازه یک تماس تلفنی کوتاه. حتی وقتی زخمی و خون‌آلود بودم، دنبال خبری از دخترم بودم که آیا زنده است یا نه؛ اما فقط با اسلحه تهدید شدم.»

وی تأکید می‌کند که ارغوان از میگرن عصبی شدید رنج می‌برد و نیاز مداوم به دارو دارد، اما از دسترسی به دارو نیز محروم مانده است.

ارغوان فلاحی، بیش از ۶ماه زندان انفرادی

ارغوان فلاحی، فرزند نصرالله فلاحی زندانی سیاسی ۲۴ ساله، در ۶ بهمن ۱۴۰۳ به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «هواداری از مجاهدین خلق» در تهران بازداشت شد. او بیش از شش ماه در سلول انفرادی تحت بازجویی و شکنجه قرار داشت. فلاحی که از بیماری مزمن رنج می‌برد، در این مدت از دریافت دارو و خدمات پزشکی محروم بوده و اخیراً بدون اطلاع خانواده به مکانی نامعلوم منتقل شده است. این وضعیت نگرانی‌ها درباره سلامت و جان او را افزایش داده است.

کرمان؛ هشت فعال صنفی معلمان به هشت سال و نیم زندان محکوم شدند

۱۳ مرداد ۱۴۰۴-هه نگاو

فاطمه یزدانی، میترا نیک‌پور، زهرا عزیزی، لیلا افشار، شهناز رضائی شریف‌آبادی، مجید نادری، حسین رشیدی زرندی و محمدرضا بهزادپور، هشت فعال صنفی معلمان اهل استان کرمان در مجموع به تحمل هشت سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم شدند.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، فاطمه یزدانی، میترا نیک‌پور، زهرا عزیزی، لیلا افشار و شهناز رضائی شریف‌آبادی توسط شعبه اول دادگاه انقلاب کرمان به ریاست هادی آقائی‌پور، هریک به اتهام “عضویت در گروه معاند به قصد برهم زدن امنیت” به ٦ ماه حبس و از بابت اتهام “تبلیغ علیه حکومت” به ٤ ماه حبس تعزیری محکوم شدند.

همچنین، مجید نادری به اتهام “عضویت در گروه معاند به قصد برهم زدن امنیت” به یک سال زندان، به اتهام “تبلیغ علیه حکومت” به ٤ ماه و بابت اتهام “توهین به خامنه‌ای” به ٤ ماه حبس محکوم شد.

حسین رشیدی زرندی نیز بابت اتهام “عضویت در گروه معاند به قصد برهم زدن امنیت” به یک سال و بابت اتهام “توهین به خمینی و خامنه‌ای” به ٤ ماه زندان تعزیری محکوم شد..

محمدرضا بهزادپور نیز به اتهام عضویت در گروه معاند به قصد برهم زدن امنیت” به یک سال حبس و از بابت اتهام “تبلیغ علیه حکومت” به ٤ ماه حبس محکوم شده است.

این هشت فعال صنفی در تاریخ ۲۰ خرداد ماه ۱۴۰۳، به دادسرای عمومی و انقلاب کرمان احضار شدند. در این میان محمدرضا بهزادپور، مجید نادری و حسین رشیدی اردیبهشت ١٤٠١ توسط نیروهای امنیتی در کرمان بازداشت و پس از چند روز با تودیع وثیقه آزاد شده بودند.

نازنین عابدینی، شهروند بهائی آزاد شد

۱۳ مرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – نازنین عابدینی، شهروند بهائی ساکن قائمشهر روز شنبه ۱۱ مردادماه از زندان ساری آزاد شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نازنین عابدینی شهروند بهائی از زندان ساری آزاد شد. بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، آزادی خانم عابدینی روز شنبه ۱۱ مردادماه، با قرار تامین کیفری صورت گرفته است.

این شهروند بهائی در تاریخ ۴ تیرماه توسط نیروهای امنیتی در قائمشهر بازداشت شد. همزمان برخی وسایل شخصی و الکترونیکی وی توسط ماموران ضبط شد. بازداشت وی توام با اعمال خشونت توسط ماموران و شکستن درب ورودی منزل‌اش همراه بود.

خانم عابدینی، نهایتا یک هفته پس از دستگیری از بازداشتگاه یک نهاد امنیتی به زندان ساری منتقل شده بود. وی طی مدت زمان بازداشت بدون برخورداری از رعایت اصل تفکیک جرائم در بند زندانیان جرائم خشن نگهداری شد.

نازنین عابدینی، شهروند بهائی ساکن قائمشهر و مربی موسیقی کودکان است.

سهیل حقدوست و راکوئل عطائیان آزاد شدند

۱۴ مرداد۱۴۰۴- هرانا

خبرگزاری هرانا – سهیل حقدوست و راکوئل عطائیان، زوج بهائی ساکن قائمشهر، ظهر امروز با تودیع وثیقه آزاد شدند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، یک زوج بهائی بازداشتی، آزاد شدند. سهیل حقدوست و راکوئل عطائیان، ظهر امروز هر کدام با تودیع وثیقه سه میلیارد تومانی آزاد شدند. آزادی آقای حقدوست از زندان قائمشهر صورت گرفته است.

راکوئل عطائیان در تاریخ ۱۰ تیرماه، توسط ماموران اطلاعات سپاه بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. پس از گذشت دو روز، همسر وی نیز توسط ماموران اطلاعات و امنیت عمومی با اعمال خشونت در منزل شخصی خود بازداشت شد.

همزمان با بازداشت آقای عطائیان، ماموران اقدام به تفتیش منزل و ضبط وسایل شخصی این زوج بهائی کردند.

تا لحظه تنظیم این گزارش، از اتهامات مطروحه علیه این افراد اطلاعی حاصل نشده است.

سهیل حقدوست پیشتر نیز سابقه برخوردهای قضائی را داشته است. در دهه گذشته، جامعه بهاییان در ایران بیش از هر اقلیت مذهبی دیگری هدف برخوردهای امنیتی و قضایی قرار گرفته است. بررسی گزارشات سالانه مرکز آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نشان می‌دهد که طی سه سال اخیر، به‌ طور میانگین ۷۲ درصد از گزارش‌های مربوط به اقلیت‌های مذهبی، به نقض حقوق شهروندی بهاییان اختصاص داشته است.

۱۴۰۴-۰۵-۱۴

صدور حکم قصاص در ملاعام برای قاتل الهه حسین‌نژاد

۱۱ مرداد۱۴۰۴-ایران وایر

شعبه اول دادگاه کیفری یک استان تهران، پس از رسیدگی به پرونده قتل الهه حسین‌نژاد، حکم قصاص نفس در ملأ عام را برای متهم صادر کرد. طبق حکم صادره، محل اجرای این مجازات میدان قائم در شهرستان اسلامشهر تعیین شده است.

امیرحافظ سلیمانی، وکیل پرونده، با اعلام این خبر اظهار داشت که دادگاه پس از بررسی کامل شواهد و مدارک و احراز بزهکاری متهم، به این رأی رسیده است.

وی همچنین یادآور شد که بر اساس قانون آیین دادرسی کیفری، متهم حق دارد ظرف ۲۰ روز از تاریخ ابلاغ حکم، نسبت به آن فرجام‌خواهی کرده و پرونده را به دیوان عالی کشور ارجاع دهد. این مرجع، صرفا از منظر انطباق حکم با قوانین و بررسی روند دادرسی، رای صادره را مورد بررسی قرار خواهد داد.

پزشکی قانونی علت مرگ را آسیب به قلب ناشی از ضربات چاقو اعلام کرد و سلامت روانی متهم را تایید نمود. در جلسه دادگاه، اولیای دم ضمن شرح وضعیت معیشتی خانواده مقتول، خواستار اجرای حکم «قصاص در ملاعام» شدند.

الهه حسین‌نژاد، کارمند یک سالن زیبایی در تهران بود که روز ۴خرداد۱۴۰۴ پس از ترک محل کار و در مسیر بازگشت به خانه‌ در اسلامشهر، حوالی میدان آزادی ناپدید شد. آخرین بار او در حالی دیده شده بود که سوار خودرویی می‌شد؛ تنها یک ساعت پس از آن، تلفن همراهش خاموش شد و تماس او با خانواده‌ قطع گردید.

 ۱۰ روز بعد، پیکر بی‌جان الهه در بیابان‌های اطراف تهران پیدا شد.

تداوم بازداشت؛ بی‌خبری از وضعیت فروغ خسروی کماکان ادامه دارد

۱۲ مرداد۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – فروغ خسروی، معلم پایه ابتدایی، علیرغم گذشت نزدیک به یک هفته از زمان بازداشت، کماکان در یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی بهبهان در بلاتکلیفی به سر می‌برد. بی‌خبری از وضعیت این معلم، منجر به نگرانی خانواده و اطرافیان وی شده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، فروغ خسروی، معلم پایه ابتدایی همچنان در بازداشت و بلاتکلیفی به سر می‌برد. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده خانم خسروی ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “علیرغم گذشت شش روز از زمان بازداشت، این معلم کماکان در یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی بهبهان نگهداری می‌شود. تاکنون اطلاع دقیقی از محل نگهداری وی حاصل نشده است، امری که موجب نگرانی خانواده و اطرافیان او شده است.”

فروغ خسروی، مادر یک کودک هفت ساله، در تاریخ ۷ مردادماه توسط ماموران اطلاعات سپاه با ارائه حکم قضایی بازداشت شده بود. وی در همان روز به صورت تلفنی به دادسرای بهبهان احضار شده بود.

تا لحظه تنظیم این گزارش از دلایل بازداشت و اتهام مطروحه علیه خانم خسروی اطلاعی حاصل نشده است.

در تاریخ ۳۰ خرداد، شش مامور اطلاعات سپاه، از جمله دو زن، بدون ارائه حکم قضایی وارد منزل خانم خسروی شدند. ماموران با ایجاد فضای رعب و وحشت، منزل این معلم را مورد تفتیش قرار دادند. بخشی از لوازم شخصی او، از جمله تلفن همراهش، توسط ماموران ضبط شد. در زمان تفتیش، دختر خانم خسروی در خانه حضور داشت و این اقدام موجب ترس و وحشت شدید او شده است.

چندی بعد این معلم علیه این ماموران شکایتی ثبت کرد. با این حال، بازپرس شعبه ۲ بهبهان، روح‌الله فرزادنسب، با عملکردی یک جانبه و موضع‌گیری به نفع نهاد نظامی، رای به تبرئه ماموران داده و قرار منع تعقیب آنها را صادر کرد.

فروغ خسروی، معلم پایه ابتدایی و دارای مدرک دکتری تعلیم و تربیت است. وی پس از اعتراضات ۸۸، از دانشگاه پیام نور بندر امام اخراج شده بود.

رزیتا رجایی از زندان لاکان رشت آزاد شد

۱۲ مرداد۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – امروز یکشنبه ۱۲ مردادماه، رزیتا رجایی، داستان نویس ساکن رشت با تودیع وثیقه از زندان لاکان این شهر آزاد شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، رزیتا رجایی از زندان آزاد شد. آزادی خانم رجایی امروز یکشنبه ۱۲ مرداد ۱۴۰۴، با تودیع وثیقه از زندان لاکان رشت صورت گرفته است.

وی در تاریخ ۲۸ تیرماه، پس از برگزاری جلسه بازپرسی در دادسرای رشت، بازداشت و به زندان مذکور منتقل شده بود.

رزیتا رجایی در مردادماه ۱۴۰۳، توسط شعبه سوم دادگاه انقلاب رشت به چهار سال و یک ماه و ۱۷ روز حبس محکوم شده بود. اتهامات مطروحه علیه وی اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم و تبلیغ علیه نظام ذکر شده است.

این داستان نویس ساکن رشت، پیشتر نیز در آبان ماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و پس از چند روز با تودیع وثیقه از زندان لاکان رشت آزاد شده بود.

دنیا حسینی از زندان قرچک ورامین آزاد شد

۱۲ مرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – ساعاتی پیش، دنیا حسینی (آزاد)، شهروند ساکن تهران با تودیع وثیقه از زندان قرچک ورامین آزاد شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، دنیا حسینی آزاد شد.بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، آزادی خانم حسینی، امروز یکشنبه ۱۲ مرداد ۱۴۰۴، با تودیع وثیقه سه میلیارد تومانی از زندان قرچک ورامین صورت گرفته است.

دنیا حسینی در تاریخ ۲۶ خردادماه امسال، توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت شده بود.

تا لحظه تنظیم این گزارش، از دلایل بازداشت و اتهامات مطروحه علیه این شهروند اطلاعی حاصل نشده است.

دنیا حسینی با نام مستعار “دنیا آزاد”، متولد ۲۸ بهمن ۱۳۶۷، فرزند غلامحسین و شهروند ساکن تهران، پیشتر نیز به دلیل فعالیت‌های خود سابقه بازداشت و برخورد قضایی داشته است.

سروه شیری زندانی سیاسی اهل بوکان پس از اتمام دوران محکومیت از زندان ارومیه آزاد شد

۱۲ مرداد ۱۴۰۴-هه نگاو

سروه شیری، زندانی سیاسی کُرد اهل بوکان پس از تحمل هفت ماه حبس و با اتمام دوران محکومیت خود از زندان‌ مرکزی ارومیه آزاد شد.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، روز شنبه ١۱ مردادماه ۱۴۰۴ (۲ آگوست ٢٠٢٥)، سروه شیری، ۲۳ ساله و اهل روستای «طرغه» از توابع شهرستان بوکان پس از تحمل هفت ماه حبس از زندان مرکزی ارومیه آزاد شد.

این شهروند به همراه برادر خود، پیمان شیری توسط شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری دو بوکان بابت اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام به نفع حزب دمکرات کُردستان ایران” به ترتیب به ۸ ماه حبس و ۶ ماه حبس تعزیری با احتساب ایام قبلی بازداشت محکوم و در تاریخ ۱۷ دی‌ماه ۱۴۰۳ (۶ ژانویه ۲۰۲۵)، جهت اجرای این احکام بترتیب به زندان‌های ارومیه و بوکان منتقل شده بودند.

این خواهر و برادر روز چهارشنبه ۴ مهر ماه ۱۴۰۳ (۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴) به همراه پسرعموی خود، فردین شیری توسط نیروهای اداره اطلاعات بدون ارائه هرگونه برگه قضایی بازداشت شدند.

سروه و پیمان شیری به یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی اداره اطلاعات منتقل و پس از چندی با تودیع وثیقه و موقتاً تا زمان اتمام مراحل دادرسی آزاد شده بودند.

قابل ذکر است که این شهروند در ایام بازداشت خود از حق دسترسی به وکیل و تماس با خانواده محروم بوده است.

 

تعیین وثیقه دو میلیارد تومانی برای ارغوان فلاحی

۱۳ مرداد ۱۴۰۴-کانون حقوق بشر ایران

نصرالله فلاحی، پدر ارغوان، که خود نیز زندانی سیاسی محبوس در زندان فشافویه است، چند روز پیش در پیامی صوتی خطاب به افکار عمومی از بی‌خبری و شکنجه فرزندش پرده برداشت.

کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۱۳ مردادماه ۱۴۰۴ – در حالی که بیش از شش ماه از بازداشت ارغوان فلاحی، زندانی سیاسی ۲۴ ساله، می‌گذرد و خانواده‌اش هیچ اطلاعی از محل نگهداری او ندارند، منابع مطلع خبر داده‌اند که برای آزادی موقت وی، وثیقه‌ای سنگین به مبلغ دو میلیارد تومان تعیین شده است.

این تصمیم در حالی گرفته شده که ارغوان فلاحی از روز بازداشت تاکنون در بی‌خبری مطلق نگهداری شده و تماس یا ملاقاتی با خانواده نداشته است. این بلاتکلیفی، در کنار بی‌اطلاعی مطلق از وضعیت جسمی و روانی او، موجب افزایش نگرانی‌ها درباره سلامت و امنیت وی شده است.

دادخواهی پدر دربند: صدای من و دخترم باشید

نصرالله فلاحی، پدر ارغوان، که خود نیز زندانی سیاسی محبوس در زندان فشافویه است، چند روز پیش در پیامی صوتی خطاب به افکار عمومی از بی‌خبری و شکنجه فرزندش پرده برداشت. او در این پیام می‌گوید:

«در این هفت ماه، نه خبری از ارغوانم داشتم، نه اجازه یک تماس تلفنی کوتاه. حتی وقتی زخمی و خون‌آلود بودم، دنبال خبری از دخترم بودم که آیا زنده است یا نه؛ اما فقط با اسلحه تهدید شدم.»

وی تأکید می‌کند که ارغوان از میگرن عصبی شدید رنج می‌برد و نیاز مداوم به دارو دارد، اما از دسترسی به دارو نیز محروم مانده است.

ارغوان فلاحی، بیش از ۶ماه زندان انفرادی

ارغوان فلاحی، فرزند نصرالله فلاحی زندانی سیاسی ۲۴ ساله، در ۶ بهمن ۱۴۰۳ به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «هواداری از مجاهدین خلق» در تهران بازداشت شد. او بیش از شش ماه در سلول انفرادی تحت بازجویی و شکنجه قرار داشت. فلاحی که از بیماری مزمن رنج می‌برد، در این مدت از دریافت دارو و خدمات پزشکی محروم بوده و اخیراً بدون اطلاع خانواده به مکانی نامعلوم منتقل شده است. این وضعیت نگرانی‌ها درباره سلامت و جان او را افزایش داده است.

کرمان؛ هشت فعال صنفی معلمان به هشت سال و نیم زندان محکوم شدند

۱۳ مرداد ۱۴۰۴-هه نگاو

فاطمه یزدانی، میترا نیک‌پور، زهرا عزیزی، لیلا افشار، شهناز رضائی شریف‌آبادی، مجید نادری، حسین رشیدی زرندی و محمدرضا بهزادپور، هشت فعال صنفی معلمان اهل استان کرمان در مجموع به تحمل هشت سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم شدند.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، فاطمه یزدانی، میترا نیک‌پور، زهرا عزیزی، لیلا افشار و شهناز رضائی شریف‌آبادی توسط شعبه اول دادگاه انقلاب کرمان به ریاست هادی آقائی‌پور، هریک به اتهام “عضویت در گروه معاند به قصد برهم زدن امنیت” به ٦ ماه حبس و از بابت اتهام “تبلیغ علیه حکومت” به ٤ ماه حبس تعزیری محکوم شدند.

همچنین، مجید نادری به اتهام “عضویت در گروه معاند به قصد برهم زدن امنیت” به یک سال زندان، به اتهام “تبلیغ علیه حکومت” به ٤ ماه و بابت اتهام “توهین به خامنه‌ای” به ٤ ماه حبس محکوم شد.

حسین رشیدی زرندی نیز بابت اتهام “عضویت در گروه معاند به قصد برهم زدن امنیت” به یک سال و بابت اتهام “توهین به خمینی و خامنه‌ای” به ٤ ماه زندان تعزیری محکوم شد..

محمدرضا بهزادپور نیز به اتهام عضویت در گروه معاند به قصد برهم زدن امنیت” به یک سال حبس و از بابت اتهام “تبلیغ علیه حکومت” به ٤ ماه حبس محکوم شده است.

این هشت فعال صنفی در تاریخ ۲۰ خرداد ماه ۱۴۰۳، به دادسرای عمومی و انقلاب کرمان احضار شدند. در این میان محمدرضا بهزادپور، مجید نادری و حسین رشیدی اردیبهشت ١٤٠١ توسط نیروهای امنیتی در کرمان بازداشت و پس از چند روز با تودیع وثیقه آزاد شده بودند.

نازنین عابدینی، شهروند بهائی آزاد شد

۱۳ مرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – نازنین عابدینی، شهروند بهائی ساکن قائمشهر روز شنبه ۱۱ مردادماه از زندان ساری آزاد شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نازنین عابدینی شهروند بهائی از زندان ساری آزاد شد. بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، آزادی خانم عابدینی روز شنبه ۱۱ مردادماه، با قرار تامین کیفری صورت گرفته است.

این شهروند بهائی در تاریخ ۴ تیرماه توسط نیروهای امنیتی در قائمشهر بازداشت شد. همزمان برخی وسایل شخصی و الکترونیکی وی توسط ماموران ضبط شد. بازداشت وی توام با اعمال خشونت توسط ماموران و شکستن درب ورودی منزل‌اش همراه بود.

خانم عابدینی، نهایتا یک هفته پس از دستگیری از بازداشتگاه یک نهاد امنیتی به زندان ساری منتقل شده بود. وی طی مدت زمان بازداشت بدون برخورداری از رعایت اصل تفکیک جرائم در بند زندانیان جرائم خشن نگهداری شد.

نازنین عابدینی، شهروند بهائی ساکن قائمشهر و مربی موسیقی کودکان است.

۱۴۰۴-۰۵-۱۳

سروه شیری زندانی سیاسی اهل بوکان پس از اتمام دوران محکومیت از زندان ارومیه آزاد شد

۱۲ مرداد ۱۴۰۴-هه نگاو

سروه شیری، زندانی سیاسی کُرد اهل بوکان پس از تحمل هفت ماه حبس و با اتمام دوران محکومیت خود از زندان‌ مرکزی ارومیه آزاد شد.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، روز شنبه ١۱ مردادماه ۱۴۰۴ (۲ آگوست ٢٠٢٥)، سروه شیری، ۲۳ ساله و اهل روستای «طرغه» از توابع شهرستان بوکان پس از تحمل هفت ماه حبس از زندان مرکزی ارومیه آزاد شد.

این شهروند به همراه برادر خود، پیمان شیری توسط شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری دو بوکان بابت اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام به نفع حزب دمکرات کُردستان ایران” به ترتیب به ۸ ماه حبس و ۶ ماه حبس تعزیری با احتساب ایام قبلی بازداشت محکوم و در تاریخ ۱۷ دی‌ماه ۱۴۰۳ (۶ ژانویه ۲۰۲۵)، جهت اجرای این احکام بترتیب به زندان‌های ارومیه و بوکان منتقل شده بودند.

این خواهر و برادر روز چهارشنبه ۴ مهر ماه ۱۴۰۳ (۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴) به همراه پسرعموی خود، فردین شیری توسط نیروهای اداره اطلاعات بدون ارائه هرگونه برگه قضایی بازداشت شدند.

سروه و پیمان شیری به یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی اداره اطلاعات منتقل و پس از چندی با تودیع وثیقه و موقتاً تا زمان اتمام مراحل دادرسی آزاد شده بودند.

قابل ذکر است که این شهروند در ایام بازداشت خود از حق دسترسی به وکیل و تماس با خانواده محروم بوده است.

 

۱۴۰۴-۰۵-۱۲

مسدود کردن سیم‌کارت سعیده شفیعی، روزنامه‌نگار توسط اطلاعات سپاه

۹ مرداد ۱۴۰۴-هرانا

«حسن همایون»، همسر «سعیده شفیعی»، روزنامه‌نگار ساکن تهران از مسدود شدن سیم‌کارت او توسط فرماندهی امنیت سایبری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (گرداب) خبر داد.

او با انتشار پستی در حساب کاربری «ایکس» خود نوشت: «نهاد قضایی-امنیتی سیم‌کارت سعیده شفیعی، روزنامه‌نگار و زندانی سیاسی سابق را مسدود کرد. او هم اکانت‌هایش را در شبکه‌های اجتماعی بست. مصادیق اتهام، توییت و پست‌هایی‌ است که او پیش‌تر برای آن‌ها زندانی شده بود.»

بر اساس آن‌چه آقای همایون نوشته سعیده شفیعی تحت فشار نهادهای امنیتی مجبور به امضای تهعدنامه‌ای شده است که یکی از مفاد آن «انتشار ۲۰ پست حمایتی از جمهوری اسلامی» بوده است.

پیش‌تر شمار زیادی از فعالان و کنش‌گران رسانه و همچنین خبرنگاران از قطع و مسدود شدن سیم‌کارت‌های خود به دست «فرماندهی امنیت سایبری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (گرداب)»، نهادی وابسته به اطلاعات سپاه خبر داده بودند.

ایران‌وایر به‌تازگی در گزارشی خبر داد که نهادهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی سیم کارت تلفن همراه شهروندان را بدون حکم دادگاه مسدود و خطوط‌شان  را قطع می‌کنند. این اقدام به‌منظور «کنترل اینترنت» و «کنترل روایت» انجام شده و نهادهای امنیتی مسوول، برای وصل دوباره سیم‌کارت شهروندان، از آن‌ها می‌خواهند که مطابق نظر ماموران امنیتی در شبکه‌های اجتماعی خود بنویسند.

در شهریور‌ماه۱۴۰۳، «ایران‌وایر» در گزارشی  دیگر در گفت‌وگو با چند شهروند که سیم‌کارت‌هایش قطع شده بود، از آغاز رویه‌ای جدید برای سرکوب آزادی‌های شهروندان خبر داد.

سعیده شفیعی، روزنامه‌نگار و داستان‌نویس ساکن تهران عصر روز ۲۱بهمن۱۴۰۳ در شرایطی پس از تحمل ۹ ماه حبس از زندان اوین آزاد شد که به‌رغم ابتلا به بیماری حکم صادرشده علیه این روزنامه‌نگار اجرا شده بود.

گزارشی از اعدام ۲ زندانی از جمله یک زن در زندان وکیل‌آباد مشهد

۱۰ مرداد۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – سحرگاه روز چهارشنبه ۸ مردادماه، حکم دو زندانی، از جمله یک زن که پیشتر در پرونده‌ای مشترک از بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر به اعدام محکوم شده بودند، در زندان وکیل‌آباد مشهد به اجرا درآمد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، دو زندانی در زندان وکیل‌آباد مشهد اعدام شدند. هویت این زندانیان که سحرگاه روز چهارشنبه ۸ مردادماه به چوبه‌ دار آویخته شدند، مهتاب بیاتی و علی اشرف خانی توسط هرانا احراز شده است.

بنابر اطلاعات دریافتی هرانا، این دو زندانی پیشتر در یک پرونده مشترک از بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر بازداشت و سپس توسط دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شده بودند.

تا لحظه تنظیم این گزارش، اعدام این زندانیان توسط مسئولین زندان و نهادهای متولی اعلام نشده است.بر اساس آماربرداری سالانه مرکز آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در سال ۲۰۲۴ بیش از ۵۲ درصد از اعدام‌شدگان از بابت اتهام جرائم مرتبط با مواد مخدر به اعدام محکوم شده بودند. طی ده سال گذشته، محکومان به اتهام قاچاق مواد مخدر همواره حدود ۴۰ درصد از مجموع اعدام‌ها را تشکیل داده‌اند. این آمارها نشان‌دهنده عدم پیشرفت در کاهش تعداد اعدام‌های مرتبط با مواد مخدر در این مدت است.

بلاتکلیفی لیلا صارمی در زندان بروجرد ادامه دارد

۱۰ مرداد۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا –  لیلا صارمی، مادر فرزاد معظمی گودرزی، زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ، بیش از ۱۰ روز است که بازداشت شده و به صورت بلاتکلیف در زندان بروجرد نگهداری می‌شود.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، لیلا صارمی در بازداشت به سر می‌برد. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این شهروند، ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “بیش از ۱۰ روز از بازداشت خانم صارمی می‌گذرد و او کماکان به صورت بلاتکلیف در زندان بروجرد نگهداری می‌شود. تاکنون از دلایل بازداشت و اتهامات مطروحه علیه وی اطلاعی در دست نیست.”

 احمد معظمی گودرزی و لیلا صارمی، پدر و مادر فرزاد معظمی گودرزی، زندانی سیاسی در تاریخ ۳۱ تیرماه، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. آقای معظمی گودرزی چندی بعد آزاد شده است.

لیلا صارمی، شهروندان ساکن بروجرد، مادر فرزاد معظمی گودرزی، زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ و از بستگان رضا معظمی گودرزی است.

گفتنی است، رضا معظمی گودرزی، متولد ۱ دی ۱۳۷۸ در تاریخ ۲۶ آبان ماه ۱۳۹۸، در جریان اعتراضات سراسری بر اثر اصابت گلوله در شهریار جان باخت. پیکر او در بروجرد به خاک سپرده شد.

اجرای حکم اعدام ناهید جوکار در زندان مرکزی شیراز

۱۰ مرداد۱۴۰۴-هه نگاو

حکم اعدام یک زندانی زن به نام  ناهید جوکار، اهل شیراز، که پیشتر بە اتهام مرتبط با جرائم مواد مخدر به اعدام محکوم شده بود، در زندان مرکزی شیراز اجرا شد. هه‌نگاو پیشتر از اجرای اعدام سه زندانی یگر در همین روز در این زندان خبر دادە بود.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، سحرگاه روز پنجشنبه ۹ مرداد ١٤٠٤(٣١ جولای ٢٠٢٥)، حکم اعدام یک زن زندانی بە نام ناهید جوکار ٥٢ سالە و اهل شیراز  در زندان عادل‌آباد شیراز اجرا شد.

این زن زندانی پیشتر از بابت اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر بازداشت و توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران به اعدام محکوم شده بود.

هه‌نگاو پیشتر از اجرای اعدام سه زندانی یگر در همین روز از جمله یک زندانی تُرک و اهل جلفا به نام ابوالفضل علائی و دو تبعه کشور افغانستان که هویت آنها در دست بررسی است در این زندان خبر دادە بود. این سە زندانی نیز پیشتر از بابت اتهامات جرایم مرتبط با مواد مخدر بازداشت  توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران به اعدام محکوم شده بوند.

تا زمان تنظیم این گزارش، خبر اعدام این چهار زندانی در رسانه‌های حکومتی بویژه رسانه‌های مرتبط با قوه‌ی قضائیه اعلان نشده است.

صدور حکم قصاص در ملاعام برای قاتل الهه حسین‌نژاد

۱۱ مرداد۱۴۰۴-ایران وایر

شعبه اول دادگاه کیفری یک استان تهران، پس از رسیدگی به پرونده قتل الهه حسین‌نژاد، حکم قصاص نفس در ملأ عام را برای متهم صادر کرد. طبق حکم صادره، محل اجرای این مجازات میدان قائم در شهرستان اسلامشهر تعیین شده است.

امیرحافظ سلیمانی، وکیل پرونده، با اعلام این خبر اظهار داشت که دادگاه پس از بررسی کامل شواهد و مدارک و احراز بزهکاری متهم، به این رأی رسیده است.

وی همچنین یادآور شد که بر اساس قانون آیین دادرسی کیفری، متهم حق دارد ظرف ۲۰ روز از تاریخ ابلاغ حکم، نسبت به آن فرجام‌خواهی کرده و پرونده را به دیوان عالی کشور ارجاع دهد. این مرجع، صرفا از منظر انطباق حکم با قوانین و بررسی روند دادرسی، رای صادره را مورد بررسی قرار خواهد داد.

پزشکی قانونی علت مرگ را آسیب به قلب ناشی از ضربات چاقو اعلام کرد و سلامت روانی متهم را تایید نمود. در جلسه دادگاه، اولیای دم ضمن شرح وضعیت معیشتی خانواده مقتول، خواستار اجرای حکم «قصاص در ملاعام» شدند.

الهه حسین‌نژاد، کارمند یک سالن زیبایی در تهران بود که روز ۴خرداد۱۴۰۴ پس از ترک محل کار و در مسیر بازگشت به خانه‌ در اسلامشهر، حوالی میدان آزادی ناپدید شد. آخرین بار او در حالی دیده شده بود که سوار خودرویی می‌شد؛ تنها یک ساعت پس از آن، تلفن همراهش خاموش شد و تماس او با خانواده‌ قطع گردید.

 ۱۰ روز بعد، پیکر بی‌جان الهه در بیابان‌های اطراف تهران پیدا شد.

۱۴۰۴-۰۵-۱۱

بازداشت فروغ خسروی، معلم ساکن بهبهان، یک هفته پس از تفتیش منزل توسط اطلاعات سپاه

۸ مرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – فروغ خسروی، معلم پایه ابتدایی و ساکن بهبهان، روز سه شنبه ۷ مرداد ۱۴۰۴ توسط نیروهای اطلاعات سپاه بازداشت شد. پیشتر در تاریخ ۳۰ خرداد، منزل این معلم بدون حضور وی مورد تفتیش قرار گرفته و تلفن همراهش ضبط شده بود. خانواده او تاکنون از محل نگهداری‌اش اطلاعی ندارند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، فروغ خسروی بازداشت شد.یک منبع مطلع از وضعیت این معلم ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “صبح روز سه شنبه، تماس تلفنی از شماره‌ای ناشناس با خانم خسروی برقرار و از وی خواسته شد تا ظهر برای پاسخگویی در دادسرا حاضر شود. وی با تأکید بر نداشتن ابلاغیه رسمی، از حضور خودداری کرد. ساعاتی بعد، در حدود ساعت ۲:۳۰ بعدازظهر، ماموران اطلاعات سپاه با در دست داشتن حکم جلب، او را بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل کردند.”

تا لحظه تنظیم این گزارش از دلایل بازداشت و اتهام مطروحه علیه خانم خسروی اطلاعی حاصل نشده است.

در تاریخ ۳۰ خرداد، شش مامور اطلاعات سپاه، از جمله دو زن، بدون ارائه حکم قضایی وارد منزل خانم خسروی شدند. ماموران با ایجاد فضای رعب و وحشت، منزل این معلم را مورد تفتیش قرار دادند. بخشی از لوازم شخصی او، از جمله تلفن همراهش، توسط ماموران ضبط شد. در زمان تفتیش، دختر خانم خسروی در خانه حضور داشت و این اقدام موجب ترس و وحشت شدید او شده است.

چندی بعد این معلم علیه این ماموران شکایتی ثبت کرد. با این حال، بازپرس شعبه ۲ بهبهان، روح‌الله فرزادنسب، با عملکردی یک جانبه و موضع‌گیری به نفع نهاد نظامی، رای به تبرئه ماموران داده و قرار منع تعقیب آنها را صادر کرد.

فروغ خسروی، معلم پایه ابتدایی و دارای مدرک دکتری تعلیم و تربیت هستند. وی پس از اعتراضات ۸۸، از دانشگاه پیام نور بندر امام اخراج شده بود.

گزارشی از آخرین وضعیت مهوش صیدال در زندان قرچک ورامین

۹ مرداد۱۴۰۴- هرانا

خبرگزاری هرانا – مهوش (سایه) صیدال، زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین، اخیرا به صورت تنبیهی به سلول انفرادی منتقل شده است. وی امروز در تماسی با نزدیکان خود اعلام کرده که در اعتراض به این اقدام، دست به اعتصاب زده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مهوش (سایه) صیدال زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین، در اعتصاب به‌سر میبرد. خانم صیدال اخیرا به صورت تنبیهی به سلول انفرادی منتقل شده است. انتقال به انفرادی این زندانی در پی اعتراض وی به شرایط نامناسب زندان و عدم دسترسی زندانیان به خدمات پزشکی مناسب صورت گرفته است. این زندانی امروز در تماسی با بستگان خود اعلام کرده که در اعتراض به این اقدام، دست به اعتصاب غذا و دارو زده است. وی اکنون در شرایط جسمانی نامناسبی به‌سر میبرد؛ امری که افزایش نگرانی‌های خانواده این زندانی را در پی داشته است.

این زندانی پس از حمله اخیر اسرائیل به زندان اوین، به همراه ده‌ها زن زندانی دیگر به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

خانم صیدال در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۴۰۳، در رابطه با پرونده‌ای که در دوران حبس علیه وی گشوده شده است، در شعبه سه بازپرسی دادسرای اوین از بابت تخریب اموال و اخلال در نظم عمومی، تفهیم اتهام شد.

وی که در تاریخ ۱۵ بهمن ۱۴۰۳ به مرخصی اعزام شده بود، در صفحه اینستاگرام خود اعلام کرد که هنگام مراجعه به شعبه یک اجرای احکام دادسرای اوین، به دلیل امتناع از پوشیدن چادر، توسط مأمور حفاظت مورد ضرب‌وشتم و توهین قرار گرفته است. خانم صیدال نوشت که پس از اعتراض به این رفتار، دادستان از ثبت شکایت او خودداری کرده است.

مهوش صیدال در تاریخ ۱۵ مهر ۱۴۰۳ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بند زنان زندان اوین منتقل شد.

پس از صدور یک رأی جدید علیه او، محکومیت پیشین وی که به حالت تعلیق درآمده بود، به حالت تعزیری تغییر کرد. وی در این پرونده از بابت اتهاماتی همچون نشر اکاذیب توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران محاکمه شد. این دادگاه او را به دو سال حبس تعزیری و پرداخت ۵۶ میلیون تومان جزای نقدی محکوم کرد. بازنشر اخبار مربوط به مسمومیت‌های سریالی دانش‌آموزان، از جمله مصادیق اتهامی علیه او اعلام شد.

مهرماه سال ۱۴۰۲، او در همین دادگاه به ریاست قاضی ایمان افشاری به اتهام «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» محاکمه شد. دادگاه وی را به یک سال حبس و پرداخت ۱۵ میلیون تومان جزای نقدی محکوم کرد، اما اجرای حکم حبس به مدت پنج سال تعلیق شده بود.

خانم صیدال در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۴۰۲ به همراه چند فعال دیگر کلاب‌هاوس در تهران بازداشت شد. این بازداشت توسط نیروهای امنیتی و به دلیل فعالیت در شبکه اجتماعی کلاب‌هاوس صورت گرفت. او نهایتاً در تاریخ ۱ مرداد همان سال، با تودیع وثیقه از بازداشتگاه وزارت اطلاعات، موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین، آزاد شد.

لازم به ذکر است، پیشتر هرانا طی گزارشی از انتقال گسترده زندانیان سیاسی و امنیتی از زندان اوین به زندان‌هایی چون قرچک ورامین، تهران بزرگ و قزلحصار کرج خبر داده بود. گزارش‌ها حاکی از آن است که این جابجایی‌ها بدون رعایت اصولی نظیر تفکیک جرائم، شرایط زیستی مناسب، دسترسی به خدمات اولیه و حق تماس با خانواده‌ها صورت گرفته است. انتقال‌های ناگهانی و اجباری، در حالی انجام شده که اطلاع‌رسانی شفافی نیز از سوی نهادهای مسئول ارائه نشده و این امر نگرانی‌های جدی خانواده‌های زندانیان را در پی داشته است.

گزارش جدید از وضعیت راحله راحمی پور، زندانی ۷۳ ساله در زندان قرچک ورامین

۱۶ مرداد ۱۴۰۴-هرانا خبرگزاری هرانا – راحله راحمی‌پور، فعال مدنی ۷۳ ساله که از بیماری‌های متعددی از جمله تومور مغزی و تالاسمی مینور رنج می‌...