زندان عادل آباد شیراز؛ روایت‌هایی از سرکوب، بیماری و محرومیت

۱۹ دی ۱۴۰۳ کانون حقوق بشر ایران

زندان عادل آباد شیراز، یکی از مخوف‌ترین زندان‌های دیکتاتوری حاکم است. این زندان، سال‌هاست که به نمادی از سرکوب، شکنجه، و نقض گسترده حقوق بشر تبدیل شده است. زندان عادل آباد شیراز، محل نگهداری زندانیان سیاسی، عقیدتی و عمومی است. این زندان در شرایطی اداره می‌شود که حقوق ابتدایی انسان‌ها به‌طور سیستماتیک نادیده گرفته می‌شود. وضعیت بند زنان این زندان، به‌ویژه، نشان‌دهنده ابعاد فاجعه‌بار این بی‌عدالتی است. در این گزارش، که توسط زندانیان آزاد شده ارسال شده است، ضمن بررسی شرایط دهشتناک بند زنان زندان عادل آباد ، به گزارش‌های مربوط به شکنجه و سرکوب زندانیان نیز پرداخته می‌شود

بند زنان زندان عادل آباد شیراز

بند زنان زندان عادل آباد شیراز شامل ۸ اتاق است. یکی از این اتاق‌ها به زندانیان سیاسی و مالی اختصاص دارد و با فاصله‌ای از سایر اتاق‌ها قرار گرفته است. در حال حاضر، سه زن زندانی سیاسی به نام‌های هدی مهرگان، مرسم دریس و حکیمه هنرمند در این بند محبوس هستند. این زندانیان نه تنها به دلیل عقاید و فعالیت‌هایشان در برابر رژیم مورد هدف قرار گرفته‌اند، بلکه اکنون در شرایطی غیرانسانی زندگی می‌کنند:

• هدی مهرگان، که همراه با پدرش محمدعلی مهرگان بازداشت شده، حدود ۴۰ تا ۵۰ روز را در سلول انفرادی سپری کرده است.
• حکیمه هنرمند، زندانی سیاسی دهه ۶۰، نیز همراه با پسرش دستگیر شده و سال‌ها تجربه فشارهای امنیتی و زندان را در کارنامه خود دارد.
• مریم دریس، ساکن شهرستان کازرون از توابع استان فارس، دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه ساوه و از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ می‌باشد.

شرایط این بند به‌شدت غیربهداشتی و خطرناک است. حمام و دستشویی‌ها داخل اتاق‌ها قرار گرفته‌اند و بوی نامطبوع آن‌ها هوای اتاق‌ها را به‌شدت آلوده کرده است. ازدحام جمعیت در این بند چنان شدید است که زندانیان مجبور به خوابیدن به‌صورت “کتابی” هستند و بسیاری از آنان روی کف سرد و بدون امکانات گرمایشی مناسب شب را به صبح می‌رسانند. این در حالی است که هوای سرد زندان و نبود وسایل گرمایشی، شرایط را غیرقابل‌تحمل‌تر کرده است.

مشکلات بهداشتی و درمانی

زندانیان بند زنان در زندان عادل آباد شیراز از دسترسی به امکانات بهداشتی و درمانی محروم‌اند. بیماری‌های پوستی به دلیل نبود امکانات بهداشتی و تراکم بالای جمعیت به‌شدت شیوع پیدا کرده است. همچنین، زنان معتاد تزریقی در این بند فراوان‌اند و به‌جای درمان مناسب، با داروهای خواب‌آور و آرام‌بخش به حال خود رها می‌شوند. این وضعیت نه تنها سلامت جسمی زندانیان را به خطر انداخته، بلکه آثار مخربی بر سلامت روانی آنان نیز داشته است.