جی پلاس، سیده الهام حسینی با مهار وزنه 122 کیلوگرم در حرکت دوضرب توانست رکورد وزنهبرداری بانوان را به نام خود ثبت کند و تنها ایرانی است که سنگینترین وزنه را در بخش بانوان بالای سر برده است.
source https://zanan.bashariyat.org/?p=43469
جی پلاس، سیده الهام حسینی با مهار وزنه 122 کیلوگرم در حرکت دوضرب توانست رکورد وزنهبرداری بانوان را به نام خود ثبت کند و تنها ایرانی است که سنگینترین وزنه را در بخش بانوان بالای سر برده است.
سردار حسن کرمی، فرمانده یگانهای ویژه ناجا در جمع کارکنان واحد زنان یگانهای ویژه ناجا از عملیاتی شدن تعدادی از واحدهای زنان در یگانهای ویژه سراسر کشور خبر داد و اظهار داشت: واحدهای عملیاتی زنان ان شاء الله در آینده نزدیک در دیگر استانها تشکیل خواهد شد.
سخنگوی شورای وحدت گفت: فکر میکنم که باید برای ورود زنان به انتخابات ریاست جمهوری قانون اساسی را ملاک قرار دهیم و قانون اساسی باید صراحتا یا تلویحا به موضوع ورود زنان در انتخابات ریاست جمهوری اشاره کرده باشد.
اعتمادآنلاین| منوچهر متکی، وزیرخارجه پیشین کشورمان درباره کاندیداتوری زنان در انتخابات ریاست جمهوری گفت: فکر میکنم که باید برای ورود زنان به انتخابات ریاست جمهوری قانون اساسی را ملاک قرار دهیم و قانون اساسی باید صراحتا یا تلویحا به موضوع ورود زنان در انتخابات ریاست جمهوری اشاره کرده باشد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، متکی ادامه داد: مفسر قانون اساسی شورای نگهبان است. اگر به لحاظ قانونی امکان ورود زنان به عرصه ریاست جمهوری وجود داشته باشد، آن زمان قاعدتا میتوان به مصادیق در جامعه فکر کرد و یا از آنان نام برد.
وی درباره برنامههای شورای وحدت برای انتخاب نامزدهای ریاست جمهوری اظهار کرد: در شورای وحدت با نامزدی که متقاضی کاندیداتوری است مصاحبه کرده و او را به چالش میکشیم و به این وسیله دیدگاههای او را استخراج میکنیم.
وزیرخارجه پیشین کشورمان ادامه داد: در شورای وحدت ۲۰ کمیته اقشاری و موضوعی داریم. کمیتههای اقشاری مثل جوانان، بانوان، دانشجویان، اساتید، پزشکان، فرهنگیان، کارمندان، کارگران و قشرهای دیگر اجتماعی است. کمیتههای موضوعی هم شامل صنعت، کشاورزی و نفت و گاز؛ در واقع ما زیر ساختهای مباحث اقتصادی کشور را داریم.
متکی ادامه داد: آنچه که نتیجه کار این کمیتهها است در قالب یک مانفیست و چارچوب برنامهریزی شده ۵ تا ۱۰ صفحهای استخراج میشود.
سخنگوی شورای وحدت افزود: این اصول استخراجی کمیتهها، رئوس برنامههایی میشود که شورای وحدت تعیین کرده و در اختیار نامزدی که معین میکند قرار میگیرد.
شایا گلدوست
«سن و سال کمی داشتم وقتی که به اجبار خانواده ازدواج کردم. خودم و گرایش جنسیام را به درستی نمیشناختم و حتی اگر به این موضوع آگاهی داشتم هم نمیتوانستم در مقابل فشار خانوادهام مقاومت کنم. چندین سال طول کشید تا بتوانم از همسرم طلاق بگیرم، اما نتیجه این رابطه که زندگیام را تباه کرد، فرزندی ۵ ساله است.»
«مریم» یک زن همجنسگرا در یکی از شهرهای کوچک جنوب کشور است. او از مشکلات خود به عنوان یک زن «لزبین» در فضای بسته جامعه ایران میگوید؛ جامعهای که او را نمیپذیرد، خانوادهای که او را نمیفهمند و قانونی که نه تنها از او حمایت نمیکند، بلکه او را به عنوان یک مجرم میشناسد و به دلیل گرایش جنسیاش او رو مستحق سختترین مجازاتها، حتی به قیمت جانش میداند.
۲۶ آوریل هر سال روز مشاهدهپذیری لزبینها (زنان همجنسگرا) نامگذاری شده است. این روز از سال ۱۹۹۴ با هدف آگاهیرسانی و مشاهدهپذیری جوامع و رفع خشونت و تبعیض علیه زنان همجنسگرا جشن گرفته میشود. انجمن روانپزشکی آمریکا از سال ۱۹۷۴ و سازمان بهداشت جهانی در سال ۱۹۹۲ همجنسگرایی را از لیست بیماریهای روانی خارج کردند و نتیجه تحقیقات دانشمندان علوم اجتماعی و رفتاری و متخصصان روانشناسی در جهان این است که همجنسگرایی یک شاخه سالم از گرایش جنسی در انسان است.
مریم میگوید که بعد از این همه سال زندگی اجباری حالا با فردی که دوستش دارد در رابطه است؛ اما پنهانی و با هزار و یک ترس. نه میتواند به راحتی با فردی که دوستش دارد زندگی کند و نه مطمئن است که بتواند در مقابل فشارهای خانواده برای ازدواج مجدد مقاومت کند.
«از ازدواجم چهار سال گذشته بود که رفته رفته به گرایش جنسیام پی بردم. تا آن زمان سردرگم بودم. دلیل بیمیلی و بیاحساسی به همسرم و به رابطه جنسیمان را نمیدانستم. وقتی هم که به گرایش جنسیام پی بردم اسیر یک زندگی و بچهای بودم که در شکم داشتم. با هزار و یک بهانه طلاق گرفتم و حالا دوباره اسیر خانه پدری هستم و هر روز زیر بار فشارهایی که جانم را به لبم رساندهاند؛ فشار برای این که مجدد با یک مرد ازدواج کنم، این که من جوانم و نمیتوانم با یک بچه تنها بمانم، این که باید سایه یک مرد بالای سرم باشد و تا کی میخواهم به این زندگی به این شکل ادامه دهم. اما هیچکس نمیداند عذابی که همه آن سالها در زندگی مشترک کشیدم کابوس روزها و شبهایم است.»
در ماده ۱۲۹ قانون مجازات اسلامی برای رابطه جنسی دو زن یکصد ضربه شلاق در نظر گرفته شده است و در ماده ۱۳۵ لایحه جدید مجازات اسلامی نیز همین کیفر را برای زنان لزبین (همجنسگرا) در نظر گرفتهاند. با این حال ماده ۱۳۵ این لایحه حکم اعدام در نظر گرفتهشده برای تکرار همجنسگرایی در زنان را تایید کرده و آورده است: «هر گاه زنی به جرم رابطه جنسی با زن دیگر سه بار محاکمه و حد بر او جاری شود، در مرتبه چهارم اعدام خواهد شد. تعریف مساحقه (رابطه جنسی دو زن با یکدیگر) اما در این لایحه اندکی تغییر کرده است.
در قانون مجازات اسلامی فعلی، چنانکه ماده ۱۲۷ آن شرح داده، مساحقه عبارت است از «همجنسبازی زنان با اندام تناسلی»؛ اما لایحه جدید در ماده ۲۳۸ مساحقه را «قرار دادن اندام تناسلی انسان مونث، بر اندام تناسلی همجنس خود» تعریف کرده است.
مریم در ادامه از شرایط خانواده و روزهای کودکی خود میگوید: «پدرم فردی هوسباز و خوشگذران است که هیچ ارزشی برای زن و دختر قائل نیست. مادرم وقتی که سه ساله بودم ما را ترک کرد. رفت تا از دست ظلمهای پدرم خلاص شود. من هم فکر میکردم شاید با ازدواج از این جهنم نجات پیدا کنم و هم این که بتوانم خودم و تفاوتی را که در گرایش جنسیام احساس میکردم، تغییر دهم. اما نشد و دوباره به این جهنم بازگشتم. بارها سعی کردم گرایش جنسی و احساسی را که به همجنسم دارم سرکوب کنم، اما نتوانستم. این واقعیت در من وجود دارد که نمیتوانم با یک مرد وارد رابطه شوم. این را از دوران نوجوانی وقتی در مدرسه بودم، احساس کرده بودم، اما شهامت روبرو شدن با واقعیت را نداشتم. به همین دلیل تن به ازدواج اجباری دادم و حالا در این نقطه از زندگیام هستم.
یک بار خواستم به همراه فرزندم فرار کنم، اما برادرم تهدید کرد که اگر دست از پا خطا کنم بچهام را جلوی چشمانم سر میبرد. مطمئنم که برادرم از مشکلات روانی رنج میبرد و تا حالا به چند نفر با چاقو و قمه آسیب زده است. میترسم که بلایی سر فرزندم بیاورد.»
زندگی برای مریم اینگونه که میگوید، هر روز سختتر و تلختر میشود. شرایط روحی مناسبی ندارد و زیر فشارهای موجود دچار افسردگی شده است. میگوید که روزها از خانه بیرون نمیرود و خود را در خانه حبس میکند. حتی اگر مجبور نباشد تا حیاط خانه هم نمیرود و در اتاق میماند. تنها دلخوشی این روزهایش احساسی است که قلب او را اندکی گرم نگه داشته است. او از عشقی که این روزها فکر و احساسش را به خود مشغول کرده است، میگوید:
«دختری که چند وقتی است با هم در ارتباط هستیم تهران زندگی میکند. برای یک قرار کوتاه به شهر ما آمد و با دردسرهای زیاد توانستم ببینمش. میگوید که بیا از این کشور برویم. با هم به ترکیه فرار کنیم، شاید آنجا بتوانیم کمی آزادانهتر زندگی کنیم، اما میترسم. نمیدانم چه کار کنم. قید کسی را که دوستش دارم بزنم و فراموشش کنم، یا همه چیز را زیر پا بگذارم و جانم را بردارم و از اینجا فرار کنم؟
با فرزندم چه کنم؟ نه میتوانم [او را] با خود ببرم و نه میتوانم اینجا در بین افرادی که صلاحیت سرپرستی او را ندارند، رهایش کنم. فقط سردرگمم، مثل همه روزهای زندگیام از کودکی تا به امروز.»
مریم زیر بار رنجی که میکشد احساس پیری میکند؛ با وجودی که هنوز به میانه زندگی خود نیز نرسیده است، اما با وجود همه این خستگیها امیدی در انتهای این مسیر او را سرپا نگاه میدارد. او میگوید: «از زندگی چیز زیادی نمیخواهم؛ کمی آرامش و مکانی امن که بتوانم با عشق زندگیام روزهای خوبی را بسازیم، روزهایی که احساس کنم کسی با تمام وجود، خود حقیقیام را، برای آنچه که هستم دوست دارد.»
مطالب مرتبط:
کارن، یک مرد همجنسگرا از ایران: کاش خانوادهام درک میکردند
صدای مرا از قلب تهران میشنوید؛ من لزبین هستم
ههنگاو: در ادامه اعمال فشار نهادهای امنیتی بر خانواده حسینپناهی، پدر و مادر سالخورده رامین حسینپناهی زندانی سیاسی اعدام شده کُرد ممنوعالخورج شدند.
برپایه گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هحنگاو، روز یکشنبه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ (۲۵ آوریل ۲۰۲۱)، میرزا حسینپناهی (خالو میرزا) و شریفه زرینی (دایه شریفه) پدر و مادر سالخورده رامین حسینپناهی جهت بازپس گرفتن گذرنامههای خود به اداره مربوطه در شهر سنندج مراجعه کردهاند که به آنها اعلام شدهاست به مدت پنج سال ممنوعالخروج شدهاید.
امجد حسینپناهی در اینباره به ههنگاو اعلام کرد که “ در اداره گذرنامه به پدر و مادرم گفتهاند که نه تنها نمیتوانیم گذرنامههای شما را پس بدهیم، بلکه با دستور وزارت اطلاعات تهران به مدت پنج سال ممنوعالخروج شدهاید.”
حسین پناهی در ادامه اظهار داشت که این کار با حکم دادگاه صورت نگرفته است و با دستور مستقیم وزارت اطلاعات پدر و مادرم ممنوع الخروج شدهاند.
رامین حسینپناهى، فعال سیاسی کُرد، ٢ تیر ۱۳۹۶ (۲۳ ژوئیه ۲۰۱۷) بازداشت و پس از ۲۰۰ روز انفرادى و شکنجه های جسمی و روانی، به زندان مرکزى سنە منتقل شد. این زندانی سیاسی، ٢۵ دی ٩۶ (۱۵ ژانویه ۲۰۱۸) در شعبە یک دادگاه انقلاب شهر سنندج بە اعدام محکوم شد. این حکم، ٢٢ فروردین ۱۳۹۷ (۱۱ آوریل ۲۰۱۸) در شعبه ٣٩ دیوانعالى کشور در شهر قم مجدداً به تایید رسید و جهت اجرای حکم به شعبه ۴ اجرای احکام دادسرای اجرای احکام سنندج ارجاع شد.
این زندانی سیاسی کُرد سرانجام روز شنبە ١٧ شهریور ٩٧( ٨ آگوست ٢٠١٨) به همراه دو زندانی سیاسی دیگر کُرد به نامهای لقمان مرادی و زانیار مرادی در زندان رجایی شهر کرج اعدام شد.
کمیسیون ایالات متحده در امور آزادی مذهبی بینالمللی با صدور بیانیهای، صدور حکم مضاعف برای گلرخ ابراهیمی ایرایی، فعال مدنی و نویسنده زندانی را محکوم کرد.
در بیانیه این کمیسیون که روز دوشنبه ششم اردیبهشت منتشر شد آمده است: خانم ایرانی در حالی که در زندان آمل به سر میبرد، بدون حضور در جلسه و بدون دسترسی به وکیل، به صدور یک سال زندان مضاعف، ممنوعیت عضویت در سازمانهای سیاسی و دو سال ممنوعیت سفر محکوم شده است.
گیل منشن، رئیس این کمیسیون نیز گفت: حکم یک سال زندان اضافی گلرخ ایرایی، نقض مخوف آزادی مذهبی است. دولت ایالات متحده باید مقامات رسمی مسئول در چنین مجازات غیرقابل توجیهی را طبق قانون مگنیتسکی، مورد تحریم قرار داده و پاسخگو کند.
دو دولت متوالی ایالات متحده در ده سال گذشته، با استناد به قانون مگنیتسکی و صدور چند فرمان اجرایی ریاست جمهوری، افرادی که مرتکب نقض حقوق مردم ایران برای انجام امور مذهبی خود شدهاند را به فهرست تحریمها اضافه کردند که از جمله آخرین آنها میتوان ابوالقاسم صلواتی و محمد مقیسه دو قاضی قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران اشاره کرد که به صدور احکام سنگین علیه فعالان سیاسی، روزنامه نگاران، و فعالان حقوق بشر در ایران شهرت دارند.
در بیانیه کمیسیون ایالات متحده در امور آزادی مذهبی بینالمللی همچنین به زندانی بودن همسر گلرخ ایرایی، آرش صادقی نیز اشاره شده که در زندان به سرطان مبتلا شده است. یک عضو دیگر کمیسیون نیز زندانی بودن این دو فعال مدنی و سایر فعالان مدنی را بیاعتنایی بزدلانه جمهوری اسلامی نسبت به تعهدات بینالمللی خود در قبال تامین آزادی مذهب و عقیده خوانده است.
گلرخ ایرایی که تاکنون چندین بار بازداشت و زندانی شده است نخستین بار به اتهام نوشتن داستانی منتشر نشده که در آن مجازات سنگسار را محکوم کرده بود، به ۳ سال زندان محکوم شده بود.
روز دوشنبه ۶ اردیبهشتماه،یک دختر نوجوان اهل شهرستان پیرانشهر از طریق حلق آویز کردن خود اقدام به خودکشی کرد و جان خود را از دست داد. سهم نوجوانان ایرانی از خودکشی های سالانه از سوی سازمان پزشکی قانونی بیش از ۷ درصد اعلام شده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از کردپا، روز دوشنبه ۶ اردیبهشتماه ۱۴۰۰،یک دختر نوجوان اهل شهرستان پیرانشهر اقدام به خودکشی کرد و جان باخت.
بر اساس این گزارش، هویت این نوجوان ژینهر بوردیان، فرزند محمد و اهل روستای “کوپر” از توابع شهرستان پیرانشهر عنوان شده است.
یک منبع مطلع در این خصوص گفت: این نوجوان به دلیل مخالفت خانواده با ازدواجش از طریق حلق آویز کردن خود اقدام به خودکشی کرده است.
سهم نوجوانان ایرانی از خودکشیهای سالانه از سوی سازمان پزشکی قانونی بیش از ۷ درصد اعلام شده است.
FacebookTwitterاشتراک گذاری
مطالب مرتـبط
علیرغم تعیین وثیقه؛ تداوم بازداشت سمیه کارگر در زندان قرچک ورامین
اردیبهشت ۴, ۱۴۰۰
خانم کارگر که از یک بیماری نادر چشمی رنج میبرد، از زمان بازداشت از رسیدگی پزشکی و دسترسی به داروهای خود محروم مانده است.
خبرگزاری هرانا – سمیه کارگر، دانشآموخته رشته فلسفه دانشگاه تبریز، علیرغم تعیین قرار وثیقه به دلیل عدم توانایی در تامین آن همچنان در زندان قرچک ورامین به سر می برد. خانم کارگر مهرماه سال گذشته توسط نیروهای امنیتی در منزل خود در تهران بازداشت و پس از حدود چهار ماه با پایان مراحل بازجویی از بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند دو الف زندان اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شد. او از یک بیماری نادر چشمی رنج میبرد و از زمان بازداشت از رسیدگی پزشکی و طی مراحل درمان محروم مانده است.
طی روزهای اخیر برای آزادی موقت خانم کارگر قرار وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی تعیین شده، با این حال به دلیل عدم توانایی در تامین آن، همچنان در زندان قرچک ورامین به سر میبرد.
سمیه کارگر در تاریخ ۲۵ مهرماه ۹۹ توسط نیروهای امنیتی در منزل خود در تهران بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. ماموران در حین بازداشت اقدام به تفتیش منزل این شهروند کرده و برخی از وسایل شخصی او ازجمله لپتاپ و تلفن همراه وی را ضبط کرده و با خود بردند.
وی بهمن ماه ۹۹ پس از گذشت حدود چهار ماه با پایان مراحل بازجویی از بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند دو الف زندان اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
خانم کارگر که از یک بیماری نادر چشمی رنج میبرد، از زمان بازداشت از رسیدگی پزشکی و دسترسی به داروهای خود محروم مانده است. به گفته یک منبع مطلع سمیه کارگر به دلیل این بیماری تحت درمان متخصصین چشم در کشور فرانسه بود و آخرین ویزای پزشکیاش برای ماه نوامبر ۲۰۲۰ صادر شده بود اما به دلیل بازداشت، موفق به تکمیل روند درمان خود نشد. او که در طول دوره بازداشت دچار کاهش وزن و ناراحتی معده شده، از دسترسی به داروهای مکملش محروم است و نیروهای امنیتی در زمان نگهداری او در بازداشتگاه سپاه از دادن داروهایش خودداری کردند؛ این امر منجر به وخامت حال، کاهش قوای بینایی و افزایش نگرانی خانواده وی شده بود. او به بند ۸ زندان قرچک ورامین که به مراتب امکانات کمتری نسبت به زندان اوین دارد منتقل شده است. خانم کارگر کماکان از دسترسی به وکیل انتخابی محروم است.
مادر خانم کارگر در زمان ملاقاتی که اوایل بهمن ۹۹ در زندان اوین با دخترش داشت، برای صحبت کردن به زبان فارسی تحت فشار قرار گرفته بود. ماموران از او خواسته بودند که مکالمه به زبان کردی را متوقف کند و او هم در جواب گفته بود: “من نمیتوانم احساسم را به زبانی غیر از کردی نسبت به بچهام ابراز کنم.
تا زمان تنظیم این گزارش کماکان از دلایل بازداشت و اتهامات مطروحه علیه این شهروند اطلاعی در دست نیست. با این حال پیشتر و پس از پیگیریهای خانواده خانم کارگر از دادسرای اوین تنها به آنها گفته بودند که اتهام ایشان مربوط به جرائم اینترنتی است.
سمیه کارگر فارغالتحصیل رشته فلسفه دانشگاه تبریز و شهروند کرد اهل ایلام است.
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
به گفته رییس هیئت مدیره نظام پرستاری تهران خشونت علیه پرستاران اگر ۴ سال پیش۱۰ درصد بوده است در حال حاضر با ۴۰ درصد خشونت کلامی و تهدید نسبت به پرستاران و خانواده آنها مواجه هستیم.
به گزارش مشرق، آرمین زارعیان، رییس هیئت مدیره نظام پرستاری تهران، در خصوص افزایش خشونت علیه پرستاران به ویژه در زمان شیوع ویروس کرونا گفت: بحث خشونت علیه پرستاران سالها است که مطرح شده و متاسفانه طی این دوران با افزایش چشمگیری همراه بوده است چرا که طی سالهای اخیر با توجه به شرایط جامعه آشفتگی ذهنی و اضطراب افزایش پیدا کرده و آستانه تحمل مردم کاهش یافته است و از طرفی دیگر بیمارستان شرایطی استرس زا و بحرانی دارد و از این رو طبیعی است که هنگامی که یک بیمار وارد بیمارستان میشود، همراهانش بسیار نگران باشند و کنترل رفتار در چنین وضعیتی که ممکن است افراد علاوه بر بیماری یکی از نزدیکان خود با سایر مشکلات در زندگی و مسائل مالی مواجه باشند، دشوار است و از این رو اشخاص در چنین شرایطی به دنبال خالی کردن خشم خود هستند و متاسفانه خط اول درمان و مراقبت که پرستارن هستند، در معرض این خشونتها قرار دارند.
بیشتر بخوانید:
آلمان و اتریش مشتاق پذیرش پرستاران ایرانی هستند
وی ضمن اشاره به اینکه در طول این سالها بیشترین میزان خشونتی که در مراکز درمانی گزارش شده خشونت بیمار یا همراه بیمار نسبت به پرستاران بوده است، ادامه داد: در تمام دنیا بیشتر جامعه پرستاری را زنان تشکیل میدهند و از آنجایی که ممکن است خشونتها جنس دیگری پیدا کنند و خشونت آشکار به خشونت پنهان تبدیل شود و به صورت کلامی بروز پیدا کند و حرفهای رکیک زده شود، طبیعتا زنان در این شرایط معذبتر هستند.
رییس هیئت مدیره نظام پرستاری تهران با بیان اینکه میزان خشونتهای علیه پرستاران در سالهای اخیر در صد بسیار بالایی داشته است، اظهار کرد: خشونتهای علیه پرستاران اگر ۴ سال پیش ۱۰ درصد بوده است در حال حاضر به ۴۰ درصد رسیده و هم اکنون با ۴۰ درصد خشونت کلامی و تهدید نسبت به پرستاران و خانواده آنها مواجه هستیم و گاهی هم مواردی منجر به ضرب و شتم میشود و برای مثال متاسفانه اخیرا همراه بیمار دست یک پرستار را گاز گرفت و در بیمارستان دیگری یک فرد شناخته شده به کادر درمان حمله کرد که از این دست موارد بسیار است و تعداد زیادی از آنها گزارش نمیشود و سعی میشود، همان موقع حل و فصل گردد.
بیشتر بخوانید:
خبرهای خوش برای پرستاران مراکز نیروهای مسلح
وی افزود: خشونتهای غیرکلامی که موجب آزار و اذیت بیشتری میشوند، ناپیدا هستند و حتی مجامع حقوقی و ما به عنوان سازمان نظام پرستاری هم از این موضوع مطلع نمیشویم چرا که پرستار به کسی نمیگوید که مورد فحش و ناسزا قرار گرفته است و این در حالی است که شنیدن یک ناسزا تمام روز آن پرستار را خراب میکند و ممکن است تمام جهات زندگی فرد را در آن روز تحت تاثیر قرار دهد و به همین دلیل پرستاران بسیار در این زمینه صبوری میکنند و در موارد زیادی واکنشی از خودشان نشان نمیدهند، اما متاسفانه در رسانهها پرستار به شکل یک فرد خشن و تندخو نمایش داده میشوند، در حالی که در واقعیت این چنین نیست و اگر هم گاهی در پرستاران چنین برخودهایی مشاهده میشود عقبهای دارد که ما از آن بی اطلاع هستیم و ممکن است چندین اتفاق موجب آسیب پرستاران شده باشد و باید در نظر بگیریم که بالاخره او هم انسان است و آستانه تحملی دارد و احتمال دارد بعد از ۲۰ مورد تحمل نتواند مورد بعدی را تحمل کند.
زارعیان با بیان اینکه به طور کلی پرستاران شاغل در مراکز درمانی خشونتهای جسمی و کلامی بسیاری را تحمل میکنند و در حال حاضر به سبب شیوع کرونا و افزایش استرس در جامعه شرایط دشوارتر شده است، توضیح داد: ما در هیات مدیره نظام پرستاری تهران یک واحد حقوقی داریم و یک وکیل در اینجا حضور دارد که با ما تفاهمنامه منعقد کرده است که پیگیر امور موارد این چنینی شود و بنابراین هر پرستاری در هر جای تهران دچار مشکل شود میتواند با نظام پرستاری تماس بگیرد تا ما بین او و وکیل ارتباط برقرار کنیم و وکیل به آن پرستار مشاوره رایگان میدهد و چنانچه نیاز به پیگیری حقوقی باشد، با توافق یکدیگر پیگری را انجام میدهند.
منبع: میزان
دختران جوان را مرعوب میکنند و آنها را آزار میدهند، در محیطهای هنری، کلاسهای آموزشی، به اسم استادِ همهچیزدان و باتجربه و مثلن باسواد.
به گزارش مشرق، هانیه توسلی سلبریتی سینما و شبکهی خانگی، متن پست قبلاش با هشتگ “من هم” را تغییر داد (حذف کرد؟) و یادداشت تازهای نوشت. کاربران کافه سینما در پست مربوط بهاین یادداشت نوشته بودند که استفاده از این هشتگ و اشاره بهخاطرهی سالهای دور، بدون اشاره به فرد یا حادثهای خاص، چه دردی را دوا میکند؟ و آیا نمیتواند فرصتطلبی قلمداد شود؟
هانیه توسلی: اساتیدی در محیطهای هنری دختران جوان را مرعوب میکنند
هانیه توسلی با انتشار تصاویری از سنین ۲۰ تا ۲۴ سالگی و شعری تلخ، از هشتگ metoo استفاده کرده و نوشت: “چرا این روزها پرت شدم به بیست سال پیش. چرا اینقدر درد دارم در قفسه ی سینه ام؟ #metoo #من_هم”
هانیه توسلی: اساتیدی در محیطهای هنری دختران جوان را مرعوب میکنند
واکنش شهره قمر(بازیگر) به پست اینستاگرامی هانیه توسلی
بیشتر بخوانید:
بهمن دان: دختران و زنانی برای گرفتن نقش درسینما خودفروشی میکنند
در متن تازهی توسلی میخوانیم:متن پست قبل تغییر میکند. من میدانم اذهان عمومی روزی رشد خواهد کرد و ظرفیت پذیرش مشکلات زنان این سرزمین را خواهد داشت. روزی میآید که وقتی زنی دردی را فریاد میزند، همدلی و درک و فرهنگ جامعه حمایتش خواهد کرد. به امید آن روز. نیت من اعلام همدری با زنان آزاردیده بود، خود من هم مثل خیلیها آزار دیدهام. آزار و تعرض و تبعیض جنسیتی و توهین و تحقیر زنان سالهای سال است که در ریز و درشت زندگیمان وجود دارد.
این ماجرا زمانی بیشتر نمود پیدا میکند که مردان در موضع قدرت به خودشان اجازهی گفتن هر حرف و انجام هر رفتاری را میدهند. کاش نترسیم. حرف زدن در مورد آزار و تعرض وقتی در جایگاه ضعیفتر باشی شجاعت و جسارت فوقالعادهای میخواهد، میدانم.
هانیه توسلی: اساتیدی در محیطهای هنری دختران جوان را مرعوب میکنند
بیشتر بخوانید:
بهمن دان: دختران و زنانی برای گرفتن نقش درسینما خودفروشی میکنند
نکتهی مهمی که میخواهم رویش تاکید کنم این است که قاطعانه و در نهایت صداقت اعلام میکنم، دردی که از آن حرف زدم هیچ ارتباطی به هیچکدام از فیلمهایی که در آنها بازی کردهام ندارد. من خوشبختانه پیش از ورودم به سینما سالها تئاتر کار کرده بودم و جایزهی بازیگری تئاتر داشتم؛ فیلمهای خوب دیده بودم و کتاب زیاد خوانده بودم. همین باعث شد قبل از ورودم به سینما خیلی از افراد محترمانه با من برخورد کنند و حتا من را به دیگران معرفی کنند. در عین حال نمیتوانم انکار کنم که افرادی هستند که با رفتارهای ترسناک و غیراخلاقی دختران جوان را مرعوب میکنند و آنها را آزار میدهند، در محیطهای هنری، کلاسهای آموزشی، به اسم استادِ همهچیزدان و باتجربه و مثلن باسواد. آنها زخمهایی روی روح و روان دختران جوان میگذارند که تا سالها درمان نمیشود و با قلدری ادامه میدهند چون بعید میدانند کسی حرفی بزند، چون در قدرت هستند و به سادگی «میتوانند». وجود افرادی که چنین نگاه بیماری دارند و از جایگاهشان سوءاستفاده میکنند قابل کتمان نیست. برای زنان و دختران سرزمینم عزت نفس و شجاعت و جسارت آرزو میکنم و برای کل جامعه شرافت و انسانیت.به امید روزی که اخلاق و قانون و مردم و فرهنگ این جامعه آزاردیدهها را حمایت کند و دردشان را بشنود.
منبع:کافه سینما
بر اساس آمار منتشر شده زنان ایرانی با دارا بودن ۱.۷۸ فرزند در مکان ۱۴۶ جدول جهانی قرار دارند. این در حالی است که کشورهایی مانند آمریکا در رتبههایی بالاتر از ایران قرار دارند.
خبرگزاری میزان _ تسنیم نوشت: تعداد فرزندان در یک خانواده ایرانی کمتر از یک خانواده رژیم صهیونیستی، انگلیسی و آمریکایی شده است!
نرخ فرزندآوری در ایران ۲۰ پله از آمریکا پایینتر و رژیم صهیونیستی دو برابر نرخ فرزندآوری ایران را در اختیار دارد، نرخ باروری در ایران پایینترین مقدار در میان کشورهای مسلمان است و آلبانی با رقم ۱.۵ رقیب اروپایی ایران محسوب میشود.
براساس گزارشی که سازمان جاسوسی ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۹ منتشر کرده و در آن پیشبینیهای جمعیتی ایران در سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۲۵ را تحلیل کرده است، تعداد فرزندان در خانواده ایرانی کمتر از تعداد فرزندان در یک خانواده رژیم صهیونیستی است!
سازمان جاسوسی آمریکا با اعلام این آیندهپژوهی میافزاید:
زنان ایرانی با دارا بودن ۱.۷۸ فرزند در مکان ۱۴۶ جدول جهانی قرار میگیرند این در حالی است که حتی رژیم صهیونیستی با رتبه ۷۵، آفریقای جنوبی ۹۷، برزیل ۱۰۶، ترکیه ۱۱۰، فرانسه ۱۱۸، آمریکا ۱۲۲ و انگلیس ۱۳۷ در مکانهای بهتر و بالاتر از ایران قرار دارند؟!
سازمان سیا با مقایسه نرخ زاد و ولد در کشورهای مختلف گزارشی را منتشر کرده که پتانسیل موجود برای تغییر جمعیت در کشورها را نشان میدهد؛ این آمار نشاندهنده متوسط تعداد کودکانی است که به ازای هر زن به دنیا آمده است، در این گزارش تحلیل مغرضانه نرخ بالای دو فرزند نشان میدهد که جمعیت ایران رو به رشد است و متوسط سن رو به کاهش است در حالی که متأسفانه این نرخ در ایران و در خوشبینانهترین حالت ۱.۸۷ است.
این در حالی است که لورا بوش (لورا ول بوش همسر جرج دبلیو بوش چهل و سومین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا و بانوی اول ایالات متحده از سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸) و مجموعه دولت آمریکا با جدیت کامل با کنترل جمعیت آمریکا مبارزه میکنند، جمعیت آمریکا در ۱۰۰ سال گذشته با تکثیر موالید و باز گذاشتن مهاجرت همفکران به آمریکا حدود ۱۰۰ میلیون نفر افزایش یافته است و این مطلب به عنوان یکی از مولفههای راهبردی قدرت مطرح است.
رژیم صهیونیستی و کشورهای اروپایی نیز سیاستهای جدی تشویق به زاد و ولد را در پیش گرفتند و در این زمینه رژیم صهیونیستی از همه کشورهای اروپایی پیشی گرفته است.
متأسفانه برخی از کارشناسان جمعیت در کشورمان به سادگی از همه مسائل مهم و واقعیتهای موجود دنیا در مبحث مدیریت جمعیت چشمپوشی کردند و کنترل جمعیت، تنظیبم خانواده و بهداشت فرزندآوری را دقیقاً در همان الگوی غربی و با همان دلایل، راهبردها و منابع پیگیری میکنند.
بیشتر بخوانید:
آثار و پیامدهای کاهش جمعیت
انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانههای داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.
یک زن اهل ارومیه به دلیل ارتکاب قتل عمد که در مقام دفاع از خود انجام داده به اعدام محکوم شده و مدت ۲۰سال است که در زندان مرکزی ارومیه محبوس است.
براساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری ههنگاو، یک زن اهل ارومیه با هویت “محبت محمودی” ۶۴ ساله از ۲۰ سال پیش به اتهام قتل عمد به اعدام محکوم شده و دو دهه است که زیر سایه مرگ زندگی میکند و از ۱۸ سال پیش هم از حق مرخصی محروم میباشد.
محبت محمودی که هماکنون در بند زنان زندان مرکزی ارومیه محبوس است، روز شنبه ۱ اردیبهشت ۱۳۸۰ (۲۱ آوریل ۲۰۰۱) به اتهام قتل فردی که به قصد تجاوز با چاقو به منزل آنها رفته بود، بازداشت و بعدها توسط شعبه ۲۲ دادگاه کیفری ارومیه به ریاست قاضی رضایی به اعدام محکوم و از آن زمان در زندان مرکزی ارومیه نگهداری میشود.
وی طی سالیان طولانی حبس تنها یک بار و آن هم ۱۸ سال پیش برای چند روز از حق مرخصی برخوردار بوده که آن هم با شکایت خانواده مقتول دوباره به زندان بازگردانده شده است.
این حکم بعدها به دلیل اعتراضات گسترده بینالمللی توسط دیوان عالی کشور ایران نقض و پرونده به شعبه ۱۰۶ دادگاه جزایی ارومیه ارجاع شد که این بار هم مجدداً به اتهام قتل عمد به قصاص محکوم و این حکم در دیوان عالی کشور نیز عیناً ابرام شد.
یکی از نزدیکان خانواده محمودی در این رابطه به خبرنگار ههنگاو گفت که: “ در روز حادثه تنها محبت و عروسش منزل بودهاند و مقتول با هویت ”حاتم محمودی گنبدی” اهل منطقه سرو که از آشنایان دور آنها بوده، ساعت ۸ صبح با چاقو به قصد تجاوز به حیاط آنها رفته و پس آنکه وی حاضر به ترک منزل خانم محمودی نشده، ایشان با در دست گرفتن یک سلاح گرم با قصد تهدید شلیک کرده و ناخواسته تیری به حاتم برخورد کرده است و فوت کرده است.”
محبت محمودی مادر پنج فرزند است. یکی از فرزندانش در این رابطه به ههنگاو اعلام کرد که: “ در روز حادثه مقتول با چاقو سه ضربه به پهلو و شکم مادرم زده و حتی وقتی نیروهای اداره آگاهی به محل قتل آمدهاند چاقو در دست مقتول بوده است، با این حال و تمام مدارکی که در دست بوده، دادگاه مادرم را به اعدام محکوم کرده است.”
پسر خانم محمودی در ادامه اعلام کرد که “مقتول دو همسر و ۱۶ فرزند دارد و آنها حاضر شدهاند که در قبال دریافت یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان رضایت بدهند، اما فراهم کردن این مبلغ برای ما خیلی سخت است و حتی اگر منزلمان را هم که تنها دارایی ماست بفروشیم، قادر به تامین نیمی از این مبلغ نیستیم و به همین دلیل از تمامی نیکوکاران و خیرین تقاضا داریم که برای تامین مبلغ درخواستی ما را همکاری کنند تا پس از ۲۰ سال به دیدار مادرمان شاد شویم”.
با استناد به گزارشی که ههنگاو چندی پیش منتشر نمود، هماکنون ۱۲ زن که به اعدام محکوم شدهاند در بند زنان زندان مرکزی ارومیه نگهداری میشوند.
روز شنبه ۴ اردیبهشتماه، دو شهروند در سنندج توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند.
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از کردپا، روز شنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۰، دو شهروند در سنندج توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند.
بر اساس این گزارش، هویت این دو شهروند که نسبت مادر و فرزندی با هم دارند، مرضیه غلام ویسی و سیروان عبداللهی، اهل سنندج عنوان شده است.
بازداشت خانم غلام ویسی و آقای عبداللهی بدون ارائه حکم قضایی و در منزل شخصی آنان صورت گرفته است.
تا لحظه تنظیم این خبر، از محل نگهداری و اتهامات مطروحه علیه این شهروندان اطلاعی در دست نیست.
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر که سالها زندانی سیاسی بود و مهرماه گذشته آزاد شد، بارها در گفتارها و نوشتارهای خود درباره شکنجه «سلول انفرادی» هشدار داده است.
از او کتابی نیز با نام «شکنجه سفید» نیز منتشر شده است که مصاحبههای او با ۱۲ زن زندانی سیاسی در ایران (در چاپ دوم ۱۳ زن) و تجربیات آنان از سلول انفرادی است. او در یادداشتی برای ایرانوایر به ابعاد شکنجه سفید سلول انفرادی پرداخته است.
***
سلول انفرادی یکی از پیچیدهترین شکنجههای روحی و روانی است که زندانی را در موقعیتی قرار میدهد که روانشناسان از آن به عنوان «شکنجه سفید» یا «شستشوی مغزی» یاد میکنند.
سلول انفرادی موقعیتی است که زندانی در شرایط ایزوله مطلق و بیخبری قرار گرفته و در سلول، از حق برخورداری از بدیهیترین حقوق انسانی و شرایط زیست انسان محروم میگردد. از دسترسی به حمام و دستشویی، حق هواخوری و دیدن نور و روشنایی و هوای آزاد، شنیدن صدا و مجالست با انسان دیگر محروم میگردد.
در تداوم بیخبری و اختلال در سیستم و کارکرد طبیعی مغز، فرد زندانی دچار اختلالاتی میشود که گاه تمرکز فکری خود را از دست میدهد یا تحت تاثیر یا القای اخبار دروغ و جهت دار بازجو، افکار و اظهاراتی پیدا میکند که مصداق شستشوی مغزی است.
این شکنجه علاوه بر اذیت و آزار فرد زندانی در دوران سخت و طاقت فرسای سلول انفرادی، گاهی عوارض هولناکی بر جسم و روح و روان زندانی بر جای میگذارد که تا آخر عمر با وی باقی میماند.
در کشور ایران، سلول انفرادی به طور سیستماتیک علیه فعالان سیاسی و مدنی اعمال میگردد و تا کنون شاهد اعترافات و اقرارهای افرادی در سلول انفرادی بودیم که باور آن برای جامعه غیرممکن بود.
متاسفانه بر اساس اقرار و اعترافات کذب و تحت فشارهای روحی و روانی زندانیان، گاه شاهد صدور احکام اعدام و اجرای آن نیز بودهایم و احکام سنگین بسیاری از فعالان مدنی و سیاسی نیز از جمله عواقب این اعترافات دروغین بوده است.
سالهاست که فعالان حقوق بشر و نهادهای حقوق بشری، از جمله «کانون مدافعان حقوق بشر»، نسبت به اعمال این شکنجه فعالیت میکنند. از سال ۱۳۷۹ تا سال ۱۳۸۱ که تعداد زیادی از بازداشتشدگان ملیمذهبی و نهضت آزادی در سلولهای انفرادی بازداشتگاه «عشرتآباد» سپاه پاسداران نگهداری میشدند، و همچنین پس از آن، بازداشت و نگهداری وبلاگنویسان و روزنامهنگاران در سلولهای انفرادی در بندهای امنیت، بحث سلول انفرادی به طور جدی مطرح شد.
خانوادههای بازداشتشدگان ملیمذهبی و نهضت آزادی چندین تجمع از جمله مقابل کاخ دادگستری، مجلس شورای اسلامی و سازمان ملل جهت تعطیلی سلولهای انفرادی برگزار کردند و در سال ۱۳۸۳ «کانون مدافعان حقوق بشر» کنفرانس مطبوعاتی بزرگی با حضور رسانههای داخلی و خارجی و حتی سفرای کشورهای اروپایی برگزار کرد و اعلام کرد که سلول انفرادی مصداق بارز شکنجه است و در کشور ایران به طور سیستماتیک علیه فعالان سیاسی و مدنی اعمال میشود.
«شورای ملی صلح» بیانیههای متعددی در سالهای ۱۳۸۷ و ۱۳۸۸، و به خصوص در پی بازداشت گسترده فعالان سیاسی پس از انتخابات خرداد ۱۳۸۸، صادر کرد و به نگهداری متهمان در سلولهای انفرادی اعتراض کرد.
من، نرگس محمدی، که در سالهای ۱۳۷۹ و ۱۳۸۱ و هم پس از آن در «کانون مدافعان حقوق بشر» علیه سلول انفرادی تحقیق و فعالیت کرده بودم، در زندان اوین اقدام به گرفتن مصاحبههایی از ۱۲ زن زندانی که مدتها در سلول انفرادی نگهداری شده بودند کردم.
این کتاب در سال ۱۳۹۹ توسط «نشر باران» در سوئد منتشر و به زبانهای مختلف ترجمه شده و اکنون نیز در حال ترجمه است.
اسفند ۱۳۹۹ گروهی از فعالان سیاسی-مدنی که تجربه حبس در سلول انفرادی را داشتند با ارائه متن حقوقی و دادخواستی مبنی بر بازداشت و نگهداری در سلول انفرادی تصریح کردند که طبق قوانین جاری کشور، سلول انفرادی مصداق بارز شکنجه و غیرقانونی بوده اما در مورد این فعالان اعمال شده است.
این گروه خواستار محاکمه آمران و عاملان این شکنجه علیه خود شدهاند. مصاحبهها، نوشتهها و فعالیتهایی از آن زمان توسط این گروه در حال برنامهریزی و اجراست و این فعالان امید دارند بتوانند با فعالیتهای مدنی و حقوق بشری مانع تداوم این شکنجه در ایران شوند.
رئیس پلیس پیشگیری تهران بزرگ از بازداشت راننده پرایدی خبر داد که در پوشش مسافرکشی قصد تعرض به دختر جوان را داشت.
به گزارش ایلنا، سرهنگ جلیل موقوفهای با اعلام خبر بازداشت مرد شیطانصفتی که قصد تعرض و آزار و اذیت یک خانم جوان را داشت، اظهار داشت: روز گذشته دختری حدوداً ۲۲ ساله با حضور در کلانتری ۱۴۴ جوادیه تهرانپارس عنوان کرد که از دست رانندهای شیطانصفت فرار کرده است.
وی افزود: دختر جوان در اظهارات خود عنوان کرد، صبح روز گذشته از خیابان تهراننو به مقصد خیابان اتحاد، برای رفتن به محل کار خود، به دلیل نبود تاکسی، سوار بر یک خودروی پراید شخصی مسافرکش شده، اما راننده در میانه راه، به سمت جاده تلو تغییر مسیر داد.
رئیس پلیس پیشگیری تهران بزرگ ادامه داد: شاکی در ادامه اظهار کرد که پس از مطلع شدن از قصد و نیت راننده ابتدا با وی طرح دوستی ریخته و در همان حین به سرعت در پیامکی مدیر شرکت خود را از موضوع پیش آمده باخبر و موقعیت مکانی زنده خود را از طریق موبایل برای وی ارسال کرده بود.
وی تصریح کرد: دختر جوان بعد از ارسال موقعیت مکانی خود و اطمینان از اینکه مدیر شرکت در جریان قرار گرفته و به زودی به محل میرسد، خود را از خودروی پراید به پایین پرتاب میکند، اما راننده موفق میشود که کیف دختر را از دستش کشیده و پس از سرقت متواری شود.
موقوفهای خاطرنشان کرد: پرونده در ابتدا به پلیس آگاهی ارجاع، اما در ادامه از پلیس آگاهی به کلانتری ۱۴۴ حکیمیه ارجاع شد، در ادامه نیز ماموران این کلانتری ضمن رصد دوربینهای محدوده وقوع جرم، شناسایی خودروی پراید ۱۱۱ و راننده آن، اقدام و موفق به بازداشت متهم در منطقه تهرانپارس شدند.
این مقام پلیسی متذکر شد: متهم این پرونده که متاهل و ۳۷ ساله است، پس از انتقال به کلانتری به جرم خود مبنی بر قصد تعرض به دختر جوان اعتراف کرد و در نهایت، پرونده به همراه متهم و خودرو تحویل پلیس آگاهی شد.
فرمانده انتظامی ارومیه از وقوع تیراندازی در یکی از خیابانهای ارومیه خبر داد.
به گزارش ایلنا، سرهنگ شیخ نژاد امروز ۳۱ فروردین در خصوص تیراندازی امروز در یکی از خیابانهای شهر افزود: درپی تماس شهروندان با مرکز فوریت های پلیسی ۱۱۰ مبنی بر وقوع یک مورد تیر اندازی در خیابان باکری عوامل انتظامی سریعا در محل حادثه حضور یافته ومشاهده کردند که خانم میانسالی به ضرب گلوله از ناحیه دست زخمی شده و ضارب که یه گفته شاهدین همسر وی بوده پس از تیراندازی از محل متواری شده است.
به نقل از پایگاه خبری پلیس، وی بابیان اینکه علت تیراندازی در خیابان باکری ارومیه اختلاف خانوادگی بود، افزود: با توجه به حساسیت موضوع و ایجاد ناامنی برای ساکنین محل دستگیری عامل تیر اندازی در دستور کار کارگاهان پلیس آگاهی قرار گرفته است که به محض دستگیری متهم فراری نتایج بررسی های پلیس اطلاع رسانی خواهد شد.
حزب ‘جمعیت حمایت از حقوق بشر زنان ‘ در نامهای از شورای نگهبان خواسته که طرح مجلس برای “اختیاری کردن غربالگری” را تصویب نکند چرا که به گفته این نهاد، در صورت قانونی شدن، تبعات آن و “مسئولیت فاجعه به عهده حکومت است”.
مجلس ایران در روزهای آخر اسفند ۱۳۹۹ طرح ‘جوانی جمعیت و حمایت از خانواده ‘ را تصویب کرد و برای تایید به شورای نگهبان فرستاد. طرحی که چهار بند آن درباره غربالگری، به گفته بسیاری از کارشناسان پزشکی و مسئولان فعلی و سابق باعث افزایش تولد کودکان با نقص ژنتیکی و بالارفتن آمار “معلولیت” در ایران خواهد شد.
جمعیت حمایت از حقوق بشر زنان که دبیرکل آن شهیندخت مولاوری، معاون سابق حسن روحانی در امور زنان است، در نامهای سرگشاده به شورای نگهبان نوشته است:
“یکی از چالش برانگیزترین مواد این قانون از نظر حقوقی، اجتماعی و سلامت، مسئله اختیاری کردن غربالگری ژنتیک در بارداری است که همه را آشفته کرده است زیرا با اختیاری کردن آن اگر هر کس از انجام غربالگری خودداری ورزد و درنتیجه فرزندان دارای معلولیت متولد شوند مسئولیت این فاجعه به عهده حکومت است. افزایش منطقی و متوازن جمعیت امری مطلوب است اما با چه قیمتی؟”
تجمع روز جهانی زن امسال در پاریس: صدها تن از زنان ایرانی به دلیل مخالفت با حجاب اجباری و نقض حقوقشان در ایران زندانی هستند
عضویت ایران در کمیسیون مقام زن سازمان ملل برای چهار سال آینده، خشم و انتقاد فعالان حقوق زنان و سازمانهای حقوق بشر را به دنبال داشته است.
گروه “دیدهبان سازمان ملل متحد”، از انتخاب ایران به عضویت نهادی که وظیفهاش ارتقای برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان است، به شدت انتقاد کرد و از سفیر آمریکا و اتحادیه اروپا خواست که عضویت ایران را محکوم کنند.
این سازمان غیردولتی مدافع حقوق بشر که بر عملکرد سازمان ملل نظارت میکند همچنین خواهان علنی شدن آرای کشورها شده است.
ایران با کسب ۴۳ رای، روز چهارشنبه اول اردیبهشت به مدت چهار سال عضو “کمیسیون مقام زن سازمان ملل” شد.
این کمیسیون زیرمجموعه شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد است و ماموریتش گسترش برابری جنسیتی و ارتقای موقعیت زنان در کشورهای جهان است.
هیلل نویر، مدیر اجرایی دیدبان سازمان ملل، عضویت ایران در این کمیسیون سازمان ملل را “عجیب و از نظر اخلاقی غیرقابل قبول” خواند و آن را “روزی سیاه برای حقوق زنان و حقوق بشر” توصیف کرد.
آقای نویر گفت: “انتخاب جمهوری اسلامی ایران برای حمایت از حقوق زنان مثل این است که شخصی را که عمدا آتش بر پا میکند را به عنوان رئیس آتشنشانی یک شهر انتخاب کنند.”
آقای نویر با نام بردن از برخی از فعالان حقوق زنان و مخالفان حجاب اجباری که اکنون در ایران زندانی هستند و فهرستی از تبعیضهای مداوم علیه زنان و دختران در جمهوری اسلامی این پرسش را مطرح کرد که چرا سازمان ملل “یکی از بدترین ستمگران به زنان را به عنوان قاضی و نگهبان برابری جنسیتی و توانمند سازی زنان انتخاب کرده است؟”
عضویت ایران در کمیسیون مقام زن سازمان ملل در حالی صورت گرفته که کمتر از دو ماه پیش گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشری ایران، در گزارش خود از وضعیت زنان در ایران ابراز نگرانی کرده بود و گفته بود در ایران با زنان “مانند شهروندان درجه دو رفتار می شود.”
فعالان حقوق زنان در سالهای پس از انقلاب بارها به دلیل اعتراض به تبعیضها علیه زنان بازداشت شدند و به زندان افتادند. بسیاری مجبور به ترک ایران شدند و زنان ایرانی همچنان بابت خواستههای ابتدایی چون حضور در ورزشگاههای فوتبال یا حق مساوی با مردان در قوانین خانواده و اجتماع و آزادی نوع پوشش تحت فشار و تهدید هستند.
گزارشگر ویژه حقوق بشر: با دختران و زنان در ایران مانند شهروند درجه دو رفتار میشود
انتقاد پمپئو از عضویت ایران در کارگروه حقوق زنان سازمان ملل
آیا حکومت ایران در هراس از ‘انقلابی زنانه’ است؟
چهار دهه جنبش زنان از اسفند ۵۷ تا اسفند ۹۷
۲۲ روایت از ‘دختران خیابان انقلاب’؛ ادامه یک کشمکش چهل ساله
مسیح علینژاد، فعال حقوق زنان که کمپینهایی برای مخالفت با حجاب اجباری در ایران دارد در چند توییت به شدت به عضویت ایران در نهاد مدافع حقوق زنان سازمان ملل اعتراض کرد و نوشت که امروز (پنجشنبه ۲۲ آوریل) در جلسه ای به دعوت نمایندگان پارلمان سوئد به این مساله اعتراض خواهد کرد.
خانم علینژاد رای به عضویت ایران را “همبستگی و همدستی با یک حکومت داعشی” خواند و آن را “شرم آور” دانست.
چطور ایران انتخاب شد؟
رای گیری به شکل مخفی بوده است اما “دیدبان سازمان ملل” با توجه به ۴۳ رای ایران، میگوید “از ۵۴ عضو شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد فقط ۱۱ کشور از عضویت ایران حمایت نکردند.”
این سازمان تخمین زده که از ۱۵ کشور اروپایی و غربی عضو شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد دستکم ۴ کشور یا حتی بیشتر باید از عضویت ایران حمایت کرده باشد.
استرالیا، اتریش، بلغارستان، کانادا، فنلاند، فرانسه، آلمان، لتونی، لوگزامبورگ، هلند، نروژ، سوئیس، پرتغال، بریتانیا و آمریکا، پانزده کشوری هستند که سازمان دیدبان سازمان ملل خواهان مشخص شدن آرایشان شده است.
گزارش شده که بنا به درخواست لیندا توماس-گرینفیلد، سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد، رای گیری به صورت کاغذی انجام شده است.
ژاپن با ۵۲ رای، لبنان با ۵۱ رای، پاکستان با ۵۰ رای، چین با ۴۸ و ایران با ۴۳ رای به عضویت “کمیسیون مقام زن سازمان ملل” انتخاب شدند.
خبرهای بیشتر را در کانال تلگرام بیبیسی فارسی دنبال کنید
«یک شوخی لفظی و یک نیشگونی چیزی»؛ این تعبیری بود که محسن نامجو، آهنگساز و خوانندهٔ ایرانی، درباره اتهام تعرض و آزار جنسی که علیه او طرح شده است، به کار برد.
او همچنین خودش را بهگفتهٔ خودش «با کمال تواضع» فردی معرفی کرد که «یک ساعت نفس کشیدنش برابر با شش ماه زندگی هر کدام» از منتقدان و معترضانش است.
این دو عبارتِ بهشدت بحثبرانگیز که در خلال یک فایل صوتی ۱۷ دقیقهای منتشر شد، درست زمانی در شبکههای اجتماعی دستبهدست میشد که برخی کاربران این شبکهها در حال تمجید محسن نامجو بابت انتشار ویدئوی عذرخواهی او بودند.
ماجرا از اوایل شهریور سال ۹۹ شروع شد. در آن روزها و در کشاکش افشاگریها علیه آزار و تعرض جنسی، زنی با نام مستعار «ماهی» در توئیتر از «تجاوز و خشونت جنسی» محسن نامجو علیه خودش نوشت؛ واقعهای که بر اساس آن روایت «در آمریکا رخ داده بود و به پلیس هم گزارش شده بود».
یک هفته پس از طرح شدن این اتهام، محسن نامجو ویدئویی منتشر کرد و گفت این حرفها شایعه است و «قویاً و قویاً» آن را رد کرد. او همچنین گفت که این اتهامات مربوط به «چند سال پیش» است و قبلاً هم رد شدهاند.
این ویدئو اما کارساز نبود؛ منتقدان نه قانع شدند و نه پا پس کشیدند و این بار دیگرانی مانند لونا شاد (بازیگر و مجری)، پانیدا (خواننده) و بشرا دستورنژاد (بازیگر) هم به میدان آمدند و روایتهای خود درباره آزار جنسی را مطرح کردند.
همزمان درخواستهایی برای توقف حضور محسن نامجو در رسانهها و برنامههای موسیقیمحور نیز مطرح شد.
واکنش محسن نامجو این بار متفاوت بود. او ویدئوی دیگری منتشر کرد و گفت در ویدئوی شهریور سال ۹۹ صادق و شفاف نبوده است. او همچنین بدون اشاره به فردی مشخص و نیز بدون توضیح جزئیات ماجرا، به طور کلی از زنان آزاردیده «صمیمانه، خالصانه و متواضعانه» عذرخواهی کرد و فرصت جبران خواست.
ساعتی پس از این عذرخواهی اما یک فایل ۱۷ دقیقهای از صدای نامجو منتشر شد که همهٔ جملههای اساسیاش در تناقض بود با آنچه در ویدئوی عذرخواهیاش گفته بود.
او در این فایل، منتقدان و معترضان به رفتارهایش را «افراد روانی و مریض و پاچهورمالیده» خواند، آنها را به «حسادت» متهم کرد، گفت بهرهای از زیبایی ندارند، موفق نبودهاند، تحصیلات ندارند و جنبشی در اعتراض به آزار زنان تشکیل دادهاند که «شلوغبازی» و «نبرد زامبیها»ست و «یک سال از آن میگذرد، اما یک اسم ‘آدمحسابی’ در آن نمیبینم».
نامجو در این فایل صوتی کل ماجرای افشای آزار و تعرض جنسی را نیز بیاهمیت توصیف کرد و گفت این ماجرا حتی باعث شده است طرفدارانش در شبکههای اجتماعی مانند اینستاگرام بیشتر شوند.
البته این ادعای محسن نامجو درست نبود و بیش از ده هزار نفر در روزهای گذشته صفحه اینستاگرام او را ترک کردهاند.
از سوی دیگر، او در حالی که در ویدئوی قبلی خود از زنان آزاردیدهای مثل «ماهی» عذرخواهی کرده بود، در این فایل صوتی اول گفت حرفهای این زن «دروغ» است، ولی بعد افزود شاید خودش «اشتباهی کرده… در مستی زیادهروی کرده» و بعد از ماجرا عذرخواهی کرده ولی پذیرفته نشده است.
محسن نامجو در نهایت خطاب به زنان معترض گفت که حاضر است هزینهٔ درمان این افراد را بدهد تا نزد «بهترین تراپیستها» بروند. او همچنین در این فایل نه تنها خودش را از اتهامات آزار جنسی مبرا دانست که دربارهٔ اتهامهای آزار جنسی علیه آیدین آغداشلو، نقاش ایرانی، نیز گفت «بدون سند و مدرک» است.
اتهامات علیه آیدین آغداشلو نیز شهریور سال گذشته مطرح شده بود. او نیز این اتهامات را رد کرد، ولی روزنامهٔ نیویورکتایمز در گزارشی که آبان سال گذشته منتشر شد، روایت ۱۳ زن را منتشر کرد که گفته بودند در موارد و دورههایی در سی سال گذشته توسط این نقاش مشهور آزار جنسی دیدهاند.
انتشار فایل صوتی محسن نامجو اما بنزین روی آتش نبود، خودِ آتش بود. برخی دوستان نزدیک او تمجید و ستایششان از عذرخواهی محسن نامجو را پس گرفتند، برخی دیگر نوشتند او «خط قرمز را رد کرده» و «حقیقت بالای رفاقت» است.
دختران از دوران کودکی و نوجوانی باید بدانند که فرد بهعنوان یک انسان چرا حجاب دارد و بهعنوان یک عضو از جامعه چرا باید عفاف و حجاب را رعایت کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از دغدغههای مهم خانوادههای مذهبی این است که چگونه دختران کوچکشان را با حجاب آشنا کنند،
موضوعی که مرز بسیار باریکی دارد و اگر با دقت رفتار نکنیم، ممکن است فرزندمان برای یک عمر از حجاب دلزده شود. خیلیها فکر میکنند برای اینکه دخترانشان از کودکی حجاب را رعایت کنند باید از همان سن پایین این موضوع را به آنها آموزش داد، اما تجربه نشان داده که از طریق آموزش صرف نمیتوان حجاب را در افراد نهادینه کرد بلکه باید با راهکاری تربیتی در این زمینه برنامهریزی کرد.
خبرگزاری تسنیم در گفتگو با دکتر طاهره همیز، استاد دانشگاه و کارشناس دینی، چند مهارت تربیتی را برای اینکه رعایت حجاب طبق موازین دینی در کودکان نهادینه شود، مرور کرده است. این کارشناس دینی معتقد است: «یکی از مهمترین مواردی که برای تربیت دینی کودکان به ویژه در زمینه حجاب باید به آن توجه کرد، این است که فرزندانمان را در دوران کودکی به رعایت مسائل دینی تشویق کنیم. مسلماً اگر از والدینی که از رفتار جوانشان در زمینه رعایت حجاب یا ارتباط با جنس مخالف ناراحت هستند، بپرسید آیا در دوران کودکی فرزندشان، تشویقهای دینی داشتهاند یا در اعیاد مذهبی به او هدیهای دادهاند، جواب مثبتی نخواهید گرفت.» او همچنین تأکید میکند که: «به دختربچهای که حجابش را رعایت میکند، نگویید رعایت حجاب راحت است. طبیعی است وقتی میبیند برادرش با لباس آستین کوتاه و شلوار در خیابان راه میرود و او باید روسری یا چادر سرش کند، برایش سخت است. در این زمینه بهتر است پدر به عنوان جنس مخالف، دخترش را تشویق کند و برای اینکه حجابش را رعایت میکند، به او جایزه بدهد.»
مهارت اول: توجه به محبت خداوندی
گفته میشود که تربیت دینی و آموزش حجاب به دختران نسبت به پسران راحتتر است. اصولاً چنین مطلبی صحت دارد؟
بله. چون دخترها نسبت به پسرها عاطفیتر هستند. اما موضوع مهمی که در زمینه حجاب وجود دارد این است که آن را درست تحلیل نمیکنیم در حالی که اگر جنبههای فردی و اجتماعی حجاب بررسی شود، بهتر میتوان دربارهاش برنامهریزی کرد. فرزند ما باید بداند که فرد به عنوان یک انسان چرا حجاب دارد و به عنوان یک عضو از جامعه چرا باید حجاب داشته باشد.
اما برای یاد دادن مسائل حجاب به فرزندانمان با موضوع مهمتری مواجه هستیم. اینکه اصلاً خدا کیست و چگونه باید او را به کودکان معرفی کنیم تا دستورات خدا را اجرا کنند.
بله. این موضوع هم نکته مهمی است که باید به آن توجه کرد. اینکه با نگاه کلی به جامعه به این نتیجه میرسیم که متأسفانه خدا به عنوان حی ناظر برای بعضی از بچهها و حتی بزرگترها وجود ندارد و به همین شکل، دین هم به عنوان یک موجود زنده تلقی نمیشود. وقتی دین زنده نیست، حجاب هم به عنوان یک هنجار دینی و شعائر الله زنده نیست.
طبیعی است در چنین شرایطی یک موجود زنده، چیز غیرزنده را نمیپذیرد. این وقت است که مثلاً میگویند این حجاب برای 1400 سال قبل است، برای اعراب بوده و… در حالی که اگر افراد به ویژه کودکان به خوبی متوجه شوند که دین و شعائر آن به سودشان است و فقط مجازات و فشار نیست، آن را بهتر میپذیرند.
امام زینالعابدین علیهالسلام در دعای اول صحیفه سجادیه این مطلب را بسیار لطیف مطرح میکنند: «آفریدگان را به قدرت خود آفرید و به خواست خویش بر آنان جامه هستی پوشانید؛ آنگاه ایشان را به راهی که میخواست رهنمون کرد و به جاده محبت خود روانه کرد.»
بیشتر بخوانید
معیارهای شرعی شکستن روزه در ماه رمضان/ حد شکستن روزه برای تشنگی کجاست؟
بررسی زمینه تظاهر به روزهخواری و بدحجابی/ مسئولیت ما در برابر روزهخواران متظاهر چیست؟
پاسخ آیتالله خامنهای به استفتاء درباره روزه ماه رمضان/ آیا آزمایش کرونا روزه را باطل میکند؟
اینفوگرافی|آداب و اعمال مخصوص ماه رمضان
مهارت دوم: توجه به مراجع مختلف آموزش
پرسشی که در اینجا مطرح میشود این است که آیا والدین یا معلم، این نوع تربیت را به بچهها ارائه میدهند یا اینکه همه توصیهها و تأکیدات از اجبار ناشی میشود و در آن از محبت خبری نیست؟
توجه داشته باشید که حجاب را با رویکرد اجتماعی به دو شکل میتوان بررسی کرد: اینکه آیا تربیت دینی در حکومت دینی مانند کشور خودمان مطرح است یا این موضوع فقط در حکومتهای غیردینی بررسی میشود؟
مسلم این است که تربیت دینی مثل آموزش حجاب در حکومت غیردینی راحتتر انجام میشود، زیرا فقط والدین هستند که به فرزندانشان آموزش میدهند و نکتهها و هنجارهای دینی تنها از طریق خانواده به فرزندان منتقل میشود.
اما در حکومت دینی اگر بچهای دچار مشکل مذهبی شود، مشخص نیست که مدرسه در این مورد مقصر بوده یا مسجد یا… بنابراین چون حکومت دینی داریم، باید به گونهای شخصیت بچه را بسازیم و ضرورت رعایت حجاب را منطقی بیان کنیم که هیچ چیز نتواند به پوشش او آسیب برساند.
مهارت سوم: تشویقهای دینی فراموش نشود
جایگاه تشویق و تنبیه در آموختن نکات دینی کجاست؟ درواقع میخواهیم بدانیم خانوادهها برای یاد دادن مهارتهای مربوط به حجاب هم میتوانند از ابزارهای تشویقی و تنبیهی استفاده کنند؟
از مهمترین مواردی که برای تربیت دینی کودکان به ویژه در زمینه حجاب باید به آن توجه کرد، این است که فرزندانمان را در دوران کودکی به رعایت مسائل دینی تشویق کنیم.
مسلماً اگر از والدینی که از رفتار جوانشان در زمینه رعایت حجاب یا ارتباط با جنس مخالف ناراحتاند بپرسید آیا در دوران کودکی فرزندشان، تشویقهای دینی داشتهاند یا در اعیاد مذهبی به او هدیهای دادهاند، جواب مثبتی نخواهید گرفت.
چه سنی برای یاد دادن مهارتهای دینی به کودک و نوجوان مناسب است؟
حواسمان باشد تربیت دینی فرزند- که حجاب یکی از آنهاست- در سنین سه تا پنج سالگی و بعد از آن شش تا یازده سالگی دارای اهمیت بسیار زیادی است و خانوادهها میتوانند با دادن هدیه هر چند کوچک به بهانههای مختلف، علاقه به شعائر دینی را در بچهها نهادینه کنند.
انجمن روانشناسی ایالات متحده آمریکا به این نتیجه رسیده که در ضمیر ناخودآگاه هر انسانی علاقه به دین وجود دارد؛ بنابراین اگر از سنین کودکی به این موضوع درست پرداخته شود، مسلماً نتیجه خواهد داد.
مهارت چهارم: میان کودک و اولیای دین پیوند عاطفی ایجاد کنیم
میدانیم که خانواده وظیفه دارد بین کودک و اولیای دین پیوند عاطفی برقرار کند. این مسئولیت را چگونه باید دهیم که به نتیجه دلخواه برسیم؟
زیارت اماکن مقدس و شرکت در جلسات مذهبی و هیئت میتواند در این زمینه مؤثر باشد. اما باید توجه داشت که کودک در برنامههای مذهبی آزار نبیند و خسته نشود.
در عین حال لازم است که اولیای دین را با همان زبان کودکی به بچهها معرفی کنیم؛ مثلاً به او یاد بدهیم که ائمه اطهار علیهمالسلام کسانی بودند که نامههای خدا را به ما میرساندند. اگر کودک یاد بگیرد و بفهمد که قرآن، نامه خداست، احادیث، نامه پیامبر اکرم صلیالله علیه و آله و ائمه اطهار علیهمالسلام هستند، نهجالبلاغه، نامه امام علی علیهالسلام و صحیفه سجادیه نامه امام سجاد علیهالسلام است، این بزرگان را بهتر و بیشتر میشناسد و با ایشان ارتباط برقرار میکند.
به بیان دیگر، اعتماد کودک به این شخصیتها بیشتر میشود و در همه مسائل به ویژه حجاب به آنها رجوع میکند. در نتیجه شخصیت خود را پایین نمیآورد و عزت نفس دینی و شخصیتیاش بالا میرود.
مهارت پنجم: الگوهای منفی پاک شوند
متأسفانه گاهی در جمع افراد متدین هم بداخلاقیهایی دیده میشود که به اصطلاح بدآموزیهایی به خصوص برای کودک و نوجوان به همراه دارد و آنها را از دین و حجاب دلزده میکند. برای مقابله با این آسیب، چه راهحلی در مقابل خانوادهها وجود دارد؟
همان طور که اشاره کردید بررسیها نشان میدهد یکی از دلایلی که بعضی از کودکان و نوجوانان از داشتن حجاب خودداری میکنند این است که آنها از کسی که حجاب دارد، رفتار منفی یا بداخلاقی دیدهاند. به همین دلیل زمانی که میخواهند حجاب داشته باشند، ناخودآگاه از آن بدشان میآید. در حقیقت بعضی از بچههایی که حجاب را نمیپذیرند، به دلیل ضربههای عاطفیای است که توسط برخی افراد به آنها وارد شده است.
بنابراین خانوادهها باید الگوهای منفی را از ذهن کودکانشان پاک کنند. افرادی که در ظاهر مذهبی هستند هم باید بیشتر مراقب رفتارشان باشند که چنین مشکلاتی به وجود نیاید. مهمتر از همه اینکه خانوادهها باید حواسشان باشد کودکانشان کسانی را الگو قرار دهند که شعائر دینی و تربیتی را رعایت میکنند.
مهارت ششم: دوستی با فرشتهها
سنین سه تا پنج سالگی موقعیت مناسبی است برای تربیت دینی کودک که او را با فرشتهها آشنا کنیم.
در فرهنگ ما از قدیمالایام قصههای زیبایی برای بچهها نقل میشود که جذابیت بسیاری برای کودکان دارد. مثلاً به او بیاموزیم اگر دندانش سالم باشد، فرشتهای به نام فرشته دندان آن را در کیسه زیبایی نگهداری میکند. کودک در این صورت مسواک زدن را به خوبی یاد میگیرد و با رغبت و اشتیاق این کار را انجام میدهد.
یا برای دختر گروه سنی پنج تا ده سال چادری آماده کنیم و وقتی چادر را سرش کرد، به او بگوییم فرشتهها دارند برایت دست میزنند. اگر گفت صدای دست فرشتهها را نمیشنوم، فرضاً بگوییم وقتی میگویی دلم درد میکند، درد تو را نمیبینیم؛ پس همانطور که ما درد تو را نمیبینیم، تو هم دست زدن فرشتهها را نمیبینی. همچنین پدر و مادر میتوانند به کودکانشان یاد بدهند که برای فرشتهها نامه بنویسند.
مهارت هفتم: همبازی همعقیده داشته باشد
کودکان بخشی از مهارتها را از طریق همبازیهای خود یاد میگیرند. والدین تا چه اندازه از این راهکار برای آموزش مهارتهای دینی به فرزند خود میتوانند استفاده کنند؟
تعلق به گروه، حسی است که خودش را از شش سالگی نشان میدهد. در این سن بهتر است که کودک، همبازی همعقیده داشته باشد. در واقع خانوادهها باید برای کودکان گروه سنی شش تا یازده سال، دوستی در نظر بگیرند که باحجاب باشد و آنها را به مدرسهای بفرستند که امور دینی در آن رعایت شود.
در معاشرتهای فامیلی هم باید به این قضیه توجه داشت. اما از آنجا که صلهرحم در اسلام مورد تأکید است، اگر با خانوادهای رفتوآمد داریم که فرزندانش حجاب را رعایت نمیکنند، این قضیه را باید برای کودکمان تفهیم کنیم که بیحجابی کار درستی نیست. متأسفانه بعضی از خانوادهها موضوعات مهم تربیتی را برای کودکانشان به درستی تشریح نمیکنند در حالی که در ذهن آنها هزاران سؤال نقش بسته است.
مهارت هشتم: باورهای دینی بچهها را تقویت کنیم
این، یک واقعیت است که نوجوانان و به خصوص دخترها از زینت و زیور لذت میبرند و خود را با آنها زیباتر میبینند. چگونه باید این حس غریزی دختران را با آموختن موضوع حجاب کنترل کرد؟
اگر دختری در چهاردهسالگی حجاب ندارد و میخواهد زینتش را برای دیگران نمایان کند، باید ریشه بیحجابی را در دوران کودکی او جستوجو کرد، زیرا روانشناسان معتقدند مسائل تربیتی باید از سهسالگی مورد توجه قرار بگیرند.
کودک باید آنقدر تغذیه دینی شود، تا زمانی که به نوجوانی رسید و بر سر دوراهی ماند، به باور محکم مذهبی خود رجوع کند. در حقیقت، مادری در تربیت دینی فرزندش موفق است که وقتی از او میپرسد چرا نماز میخوانی یا چرا حجابت را رعایت میکنی، جواب دهد چون خدا میگوید. یعنی خداوند را به عنوان عامل توانمند و حی ناظر بشناسد و باور داشته باشد. بنابراین باید فرزندانمان را از کودکی با صفات زیبای خداوند آشنا کنیم.
مهارت نهم: نگویید رعایت حجاب راحت است
به دختربچهای که حجابش را رعایت میکند، نگویید رعایت حجاب راحت است. طبیعی است وقتی میبیند برادرش با لباس آستینکوتاه و شلوار در خیابان راه میرود و او باید روسری یا چادر سرش کند، برایش سخت است.
در این زمینه بهتر است پدر بهعنوان جنس مخالف، دخترش را تشویق کند و برای اینکه حجابش را رعایت میکند، به او جایزه بدهد، مثلاً اگر قرار است برایش لباسی بخرد، صبر کند وقتی حجابش خوب است آن را بهعنوان جایزه به او بدهد و بگوید “به تو افتخار میکنم” تا دخترش شیرینی رعایت حجاب را بچشد و بتواند سختیهای آن را تحمل کند.
ناهید تقوی یکی از چند شهروند دوتابعیتی زندانی در ایران است
خانواده ناهید تقوی، شهروند ایرانی-آلمانی، خبر دادند که قرار است پس از شش ماه که از زندانی شدن او میگذرد، جلسه محاکمهای برای او برگزار شود.
بنا بر بیانیهای که نسخهای از آن در اختیار رادیوفردا قرار گرفته، خانم تقوی که ۶۶ سال دارد، قرار است روز هشتم اردیبهشت در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب محاکمه شود.
وکلای ناهید تقوی همچنان به پرونده او دسترسی ندارند و مشخص نیست که به آنان اجازه دیدار با موکلشان پیش از برگزاری جلسه دادگاه داده خواهد شد یا خیر. اتهامات این معمار بازنشسته نیز مشخص نیست.
خانم تقوی که بیشتر دوران بازداشت را در سلول انفرادی به سر برده، پس از وقفهای کوتاه، حدود سه هفته پیش بار دیگر به انفرادی بند دو الف زندان اوین منتقل شد.
ناهید تقوی یکی از چند شهروند دوتابعیتی زندانی در ایران است.
جمهوری اسلامی متهم است که از این زندانیان به عنوان گروگان و برای امتیازگیری در مذاکره با کشورهای غربی استفاده میکند، اتهامی که تهران آن را رد میکند.
سازمان حقوق بشری عفو بینالملل با ثبت ۴۸۳ مورد اعدام در ۱۸ کشور جهان طی سال ۲۰۲۰ میلادی، اعلام کرد ایران در میان چهار کشوری بوده که ۸۸ درصد اعدامها در آنها صورت گرفته است.
این سازمان تازهترین گزارش سالانه خود از اعدام در سطح جهان را روز چهارشنبه اول اردیبهشتماه منتشر کرده که نشان میدهد ایران به همراه چین، مصر، عراق و عربستان سعودی کشورهایی بودهاند که بیشترین اعدامهای جهان در سال گذشته میلادی را انجام دادهاند.
بدون در نظر گرفتن چین، ۸۸ درصد اعدامها در چهار کشور دیگر انجام شده است. آمار ثبتشده دادههای این کشور را در بر نمیگیرد.
این سازمان حقوق بشری اشاره کرده که چالش بیسابقه همهگیری کرونا هم این کشورها را از اجرای اعدام باز نداشته است.
گزارش اشاره میکند که عفو بینالملل طی سال ۲۰۲۰، در مجموع ۴۸۳ مورد اعدام در ۱۸ کشور را ثبت کرده که نسبت به سال قبل از آن ۲۶ درصد کاهش نشان میدهد. در سال ۲۰۱۹ میلادی، این رقم ۶۵۷ مورد بوده است.
عفو بینالملل میگوید این آمار پایینترین عدد اعدامی بوده که طی دهه گذشته ثبت کرده است.
جمهوری اسلامی؛ رتبه اول اعدام زنان
این سازمان حقوق بشری اشاره کرده ۱۶ زن در میان کل اعدامشدگانی بودهاند که در جهان ثبت کرده که سه درصد از کل این آمار را شامل میشود.
ایران با ۹ مورد، بیشترین اعدام زنان را داشته و پس از آن مصر با چهار مورد، عربستان سعودی با دو مورد و عمان با یک مورد قرار دارند.
اعدام سه نفر با جرائم دوران کودکی در ایران
از سوی دیگر این سازمان اشاره کرده سه نفر از سوی حکومت ایران در ارتباط با جرائمی اعدام شدند که در دوران کودکی آنها صورت گرفته بود.
گزارشها حاکی از آن است که افراد دیگری در این گروه در ایران و همچنین کشور مالدیو در صف حكم اعدام باقی ماندهاند.
بیتوجهی به دادرسی منصفانه
از سوی دیگر ایران از جمله کشورهایی عنوان شده که احکام اعدام در آن طی روند دادرسیهایی صادر شده که استانداردهای بینالمللی را رعایت نکردهاند.
از جمله سایر کشورهای این گروه بحرین، بنگلادش، مصر، مالزی، پاکستان، عربستان سعودی، سنگاپور، ویتنام و یمن هستند.
مجموع احکام اعدام
عفو بینالملل میگوید مجموعا هزار و ۴۴۷ مورد حکم اعدام در ۵۴ کشور طی سال ۲۰۲۰ صادر شد که نسبت به سال ۲۰۱۹ میلادی، ۳۶ درصد کاهش داشته است.
در پایان سال ۲۰۲۰، دستکم ۲۸ هزار و ۵۶۷ نفر تحت حکم اعدام قرار داشتهاند.
چین؛ برجستهترین جلاد جهان
در بخشی از این گزارش اشاره شده چین همچنان برجستهترین جلاد جهان باقی مانده است.
اما میزان واقعی استفاده از مجازات اعدام در چین ناشناخته است، زیرا دادهها در این زمینه به عنوان اسرار دولتی طبقهبندی میشوند.
با این حساب، آمار جهانی اشاره شده، هزاران اعدامی را که تصور میشود در چین انجام شدهاند، شامل نمیشود.
کاهش ۸۵ درصدی در عربستان سعودی
گزارش عفو بینالملل نشان میدهد عربستان سعودی آمار اعدام خود را نسبت به سال ۲۰۱۹ میلادی ۸۵ درصد کاهش داده است.
این میزان از ۱۸۴ مورد به ۲۷ مورد در سال ۲۰۲۰ میلادی رسید.
اما در مصر این میزان بیش از سه برابر شده و در عراق نیز به پایینتر از نصف تعداد ثبتشده در سال ۲۰۱۹ رسیده است.
توقف اعدام در چاد، تلاش قزاقستان برای توقف
کشور چاد در آفریقا در ماه مه سال گذشته مجازات اعدام را برای همه جرائم لغو کرد.
قزاقستان نیز پروتکل اختیاری دوم میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی را با هدف لغو مجازات اعدام امضا کرد و در ماه دسامبر سال گذشته اقداماتی را برای تصویب آن انجام داد.
در مجموع با پایان سال ۲۰۲۰ میلادی، شمار کشورهایی که مجازات اعدام در قوانین را برای همه جرائم متوقف کردند به ۱۰۸ مورد رسید.
شمار کشورهایی که این مجازات را در قانون و عمل لغو کردند هم ۱۴۴ مورد گزارش شد.
بازنشستگان در تجمعات هفتگی و سراسری خود در چندین شهر ایران ، خواهان انطباق دستمزدها با هزینهها شدند. پرستاران نیز با تجمع در مقابل ساختمان قوه قضاییه خواستار اجرای قانون تعرفهگذاری شدند.
بازنشستگان و مستمریبگیران سازمان تامین اجتماعی مانند هفتههای گذشته امروز یکشنبه ۵ اردیبهشت (۲۵ آوریل) نیز برای پیگیری مطالبات خود به خیابانها رفتند.
طبق ویدئوها و تصاویر منتشره در شبکههای اجتماعی، این اعتراضات در شهرهای تهران، اراک، شوش، اصفهان، اردبیل، قزوین، کرج، کرمانشاه و بروجرد انجام شده است.
آنها به محاسبه نکردن حقوق از کار افتادگان و بازماندگان برابر ماده ۱۱۱ قانون تامین اجتماعی بر اساس ۳۰ روز معترض هستند.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
معترضان به حذف مبلغ اضافه شده اسفندماه به حقوق مشاغل سخت و زیانآور، لحاظ نشدن متناسبسازی مرحله دوم در احکام ۱۴۰۰، عدم افزایش حق سنوات به صورت سالانه و تفاوت قائل شدن میان بازنشستگان همکار و غیرهمکاران اعتراض دارند.
از موارد دیگری که باعث این اعتراضها شده است میتوان به عدم افزایش حقوقها به نسبت درصد افزایشها در سال ۹۹ و عدم اجرای متناسبسازی قبل از اعمال ماده ۹۶ و پرداخت نکردن صحیح حق اولاد و عائلهمندی برابر بند چهار ماده ۶۸قانون مدیرت خدمات کشوری اشاره کرد.
اعتراض پرستاران
همزمان با اعتراض بازنشستگان، پرستاران نیز در مقابل ساختمان ریاست قوه قضائیه تجمع و نسبت به عدم اجرای قانون تعرفهگذاری و مفاد قانون مشمولیت پرستاران به عنوان مشاغل سخت و زیانآور اعتراض کردند.
پرستاران شعار میدادند: “قانون سختی کار حق مسلم ماست”، “پرستار داد بزن، حقتو فریاد بزن”.
در روزهای اخیر اعتراضهای “معیشتی” افزایش یافته است. روز گذشته نیز مالباختگان شرکت “آذویکو” و بورس دست به تجمعات اعتراضی زدند.
ببینید: ویدئوی تجمع سراسری بازنشستگان تأمین اجتماعی (دو هفته پیش)
۱۰۱ وکیل دادگستری طی نامهای سرگشاده خطاب به ابراهیم رئیسی، رئیس قوه قضاییه، خواستار آزادی وکلا زندانی و تعدادی از زندانیان سیاسی و مدنی شدند.
در بخشی از این این بیانیه آمده است، “اینجانبان شماری از وکلای دادگستری حسب وظیفه انسانی و مسئولیت اجتماعی خود، خواهان دستور پیگیری و اقدام عاجل ذیل هر عنوان قانونی که صلاح میدانید جهت آزادی افرادی که دغدغه خیر عمومی داشته و مورد تعقیب کیفری واقع شدهاند، هستیم.” در این بیانیه به اسامی چهار وکیل زندانی چون، گیتی پورفاضل، نسرین ستوده، محمد نجفی و امیر سالار داودی در کنار شماری از فعالان مدنی و سیاسی نظیر محمد نوری زاد، اسماعیل عبدی، فرهاد میثمی و کیوان صمیمی اشاره شده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از انصاف نیوز، ۱۰۱ وکیل دادگستری در نامهای به ابراهیم رئیسی، رئیس قوه قضاییه، خواهان آزادی چندین فعال سیاسی و مدنی و همچنین وکیل زندانی شدند.
متن این بیانیه در پی میآید:
“ریاست محترم قوه قضاییه
با سلام و احترام
چنانچه مستحضر هستید چهار همکار ما؛ خانمها گیتی پورفاضل و نسرین ستوده و آقایان محمد نجفی و امیرسالار داودی در کنار شماری از فعالان مدنی و سیاسی نظیر آقایان محمد نوری زاد، اسماعیل عبدی، فرهاد میثمی ،کیوان صمیمی و … در مسیر انتقاد از حکمرانان، به ناروا در زندان به سر میبرند.
اینجانبان شماری از وکلای دادگستری حسب وظیفه انسانی و مسئولیت اجتماعی خود، خواهان دستور پیگیری و اقدام عاجل ذیل هر عنوان قانونی که صلاح میدانید جهت آزادی افرادی که دغدغه خیر عمومی داشته و مورد تعقیب کیفری واقع شدهاند، هستیم.
اسامی امضا کنندگان”
۱- صالح نیکبخت، ۲- عبدالفتاح سلطانی، ۳- قاسم کمیلی، ۴- محمدصالح نقره کار، ۵- فریده غیرت، ۶- سعید دهقان، ۷- آرش کیخسروی، ۸- ایمان میرزازاده، ۹- لیلا حیدری، ۱۰- ابوالفضل غلامی، ۱۱- حسن آقاخانی، ۱۲- محمدرضا فقیهی، ۱۳- یاشار کاظمی، ۱۴- مجید ناظمی، ۱۵- آرش دولتشاهی، ۱۶-حسین صیادی نژاد، ۱۷-صنم صباغی، ۱۸-مصطفی دانشجو، ۱۹-عباس زرگر، ۲۰- بابک پاک نیا، ۲۱- علی اصغر مهابادی، ۲۲- مهناز جنگجو، ۲۳- محمد علی رضایی آهنگران، ۲۴- محمدرضا نظری نژاد، ۲۵- امیرپیمان رمضانی، ۲۶- محمد اولیایی فرد، ۲۷- علی شریف زاده، ۲۸- سعید محمدی، ۲۹- مهدی کریمی، ۳۰ – پیمان حاج محمود عطار، ۳۱- محسن رحمانیان، ۳۲- مصطفی ترک همدانی، ۳۳- محدثه کریمی، ۳۴- رسول رازی، ۳۵- مرتضی فروحی، ۳۶- محمود کامرانزاده، ۳۷- سعید رزاقی حسن کلایی، ۳۸- میرتقی هاشمی، ۳۹- مجید پوراستاد، ۴۰- سعید شیخ، ۴۱- علیرضا مافی، ۴۲- حسین حمدی، ۴۳- حبیب اله باقری، ۴۴- شاپوراسماعیلیان، ۴۵- سید ابراهیم عادلی پسیخانی، ۴۶- سیاوشجعفری گرگانی، ۴۷- هلاله موسویان، ۴۸- احمد بابادی، ۴۹- پوریا تاجیک، ۵۰- عثمان مزین، ۵۱- محمد روستابیک، ۵۲-علیرضا امانی، ۵۳- محمدمسعود محبی، ۵۴- امیر بابامرادی، ۵۵- سیدبکتاش حجتی، ۵۶- محمدرضا شاکری، ۵۷- مسعود اولیایی فرد، ۵۸- رامز پیفون، ۵۹- شهره اسفندیارپور، ۶۰-رمضان حاجی مشهدی، ۶۱-زهرا ارزنی، ۶۲- رضا معتمدی، ۶۳-حسین داودی بیرق، ۶۴-مصلح قربانی، ۶۵- ثارالله روحی، ۶۶- مسعود حاجیانی، ۶۷- مینا مجدزاده، ۶۸- آزیتا پولادوند، ۶۹- شهین حاجیان، ۷۰- امیر رئیسیان فیروزآباد، ۷۱- محمدمحمودی، ۷۲- مهرداد سلیمی، ۷۳- شادی محمدی، ۷۴- مینا جعفری، ۷۵- محمد پیران، ۷۶- علی فواکه، ۷۷- عبدالعظیم برومندیان، ۷۸- محمد شیوایی کجوری، ۷۹- ابوالفضل حمزه، ۸۰- بهنام نزادی، ۸۱- مازیار طاطائی، ۸۲- مهدی بزرگی، ۸۳- محمد مقیمی، ۸۴- الناز ملک نیا، ۸۵- وحید معظم اسلاملو، ۸۶- محسن محمدی، ۸۷- علی عادلی، ۸۸- آرزو بشکوه، ۸۹- فرشاد خلعت بری، ۹۰- سجاد قدوسی، ۹۱- سمیرا محترمی، ۹۲- محمد حسین مقدسی، ۹۳- فرزاد کاکائی، ۹۴- حسن عبدالله پور، ۹۵- غلامرضا طوسی، ۹۶- اکبر ابوترابی، ۹۷- امیرحسین سلیمیان، ۹۸- سهیلا رجب پور، ۹۹- محمد کریمی، ۱۰۰- ساناز فدایی، ۱۰۱- زهره فرخی
نام و نام خانوادگی: نسیم اشرفی
نام مستعار: –
تاریخ یا سال تولد:
اتهامات: تبلیغ علیه نظام و عضویت در تشکیلاتی که قصد اخلال در امنیت ملی را دارند
محکومیت: یکسال حبس تعزیری
دادگاه اولیه: دادگاه انقلاب- شعبه ۲۸ قاضی مقیسه
مرجع تایید حکم: دادگاه تجدید نظر استان تهران
محل نگهداری: زندان اوین
تاریخ بازداشت : ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۳
وضعیت پزشکی:
محکومیت های پیشین:
سوابق: شهروند بهایی
وی با پایان دوران محکومیت آزاد شد.
عکسی که پلیس فتا از زن بازداشتشده به دلیل توهین به قومیتها منتشر کرده است
رئیس پلیس فتای تهران از بازداشت زن جوانی خبر داد که به گفته او با انتشار کلیپی در فضای مجازی به شهروندان شمال ایران توهین و فحاشی کرده بود.
به گزاش رکنا، داود معظمی گودرزی روز شنبه، چهارم اردیبهشت، گفت که این زن جوان گفته است که پس از درگیری لفظی با افرادی در یک از اتاقهای کلابهاوس «از روی عصبانیت» دست به این اقدام زده است.
به گفته آقای معظمی گودرزی، این زن جوان در یکی از استانهای همجوار تهران بازداشت شده است.
پیشتر نیز در شهریور ۹۹ مردی که با انتشار ویدئویی به شهروندان مازندرانی توهین کرده بود بازداشت شده بود.
مردی در مشهد که متهم است در قالب مسافرکشی زنان متعددی را مورد تجاوز قرار داده، بازداشت شد. تحقیقات پلیس با دستورات قضایی برای کشف جرایم دیگر این متهم همچنان ادامه دارد.
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از عصر ایران، یک متهم به تجاوز به در مشهد بازداشت شد.
بر اساس این گزارش، یازدهم فروردینماه زن ۲۷ سالهای در حاشیه بولوار حر مشهد منتظر تاکسی ایستاد. در همین هنگام پراید سفید رنگی مقابل زن جوان متوقف شد. مسافر با اشاره راننده پراید در صندلی عقب نشست. راننده پراید که یک مسافر زن دیگر را به همراه داشت، از منطقه قلعه ساختمان وارد صد متری شد. او به بهانه کمبود سوخت خودرو، به طرف بلوار میامی دور زد. راننده پراید وقتی با اعتراض مسافرش روبهرو شد، ادعا کرد که پمپ گاز برای سوختگیری در مسیر حرکت وجود ندارد اما زن جوان از رفتار و گفتار راننده فهمید که او نقشه ای دارد. به همین دلیل با فریاد از راننده خواست تا توقف کند که تلاش وی بی ثمر بود. در یک لحظه تصمیم گرفت خود را از داخل خودرو به بیرون پرت کند اما دستگیرهای وجود نداشت و درهای پراید قفل شده و او حتی نمیتوانست شیشههای خودرو را پایین بکشد. زن جوان گوشی تلفن را از کیفش بیرون آورد تا با پلیس ۱۱۰ تماس بگیرد ولی با دیدن چاقویی که زیر گلویش قرار گرفته بود گوشی را با اشاره راننده به او داد. دقایقی بعد پراید شیشهدودی در زمینهای کشاورزی اطراف جاده میامی متوقف شد و راننده او را مورد آزار و اذیت قرار داد. ساعتی بعد، این زن خود را به نیروهای انتظامی رساند و ماجرا را برای مامورین بازگو کرد.
پرونده به پلیس آگاهی خراسان رضوی ارسال شد و با دستور رئیس پلیس آگاهی در دایره جرایم مهمه اداره جنایی مورد رسیدگی قرار گرفت.
تحقیقات کارشناسی و بررسی پروندههای موجود بیانگر آن بود که این راننده همان رانندهای است که از مدتی قبل و با جرایمی مشابه تحت تعقیب پلیس قرار دارد. بنابراین ماجرای آزار و اذیتهای مسافران زن، اهمیت ویژهای یافت و کارآگاهان تحقیقات گستردهای را آغاز کردند.
رصدهای اطلاعاتی با بررسی دوربینهای شهری، بانک اطلاعاتی مجرمان سابقهدار و اندکمشخصاتی از یک پراید شیشهدودی، ادامه یافت تا اینکه در نهایت اسنادی از یک پراید به دست آمد که به صورت قولنامهای فروخته شده بود. از سوی دیگر چند گروه عملیاتی فرضیههای متفاوت پلیسی را با بررسی پروندههای مشابه در حالی ادامه میدادند که برخی از آنها فقط به عنوان سرقت از یک راننده پراید شکایت کرده بودند.
با جمعآوری و تکمیل سرنخ ها و با صدور دستورات قضایی، روز چهارشنبه گذشته برای دستگیری متهم که زن جوان ۲۷ ساله تصویر او را در سیستم پلیس شناسایی کرده بود آغاز شد و متهم نهایتا در منطقه شهرک شهید رجایی بازداشت شد.
با انتقال متهم «ع.الف» به دایره جرایم مهمه آگاهی، بازجوییها از وی وارد مرحله جدیدی شد چرا که در همان ساعات اولیه دستگیری، سه زن جوان که مورد آزار و اذیت متهم مذکور قرار گرفته بودند او را شناسایی کردند.
بررسی سوابق وی نشان میدهد که او قبلا به جرم سرقت نیز روانه زندان شده و از سال ۹۷ به جرایم تجاوز به زنان ادامه میداده است.
تحقیقات پلیس با دستورات قضایی برای کشف جرایم دیگر این متهم همچنان ادامه دارد.
لازم به ذکر است در ادبیات عرفی رسانه های دارای مجوز از کلمه آزار و اذیت برای اشاره به تجاوز و اشکال مختلف آسیب های جنسی استفاده می شود.
ههنگاو: یکی از فعالین داشنجویی کُرد و عضو پیشین شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان ترقیخواه دانشگاه صنعتی امیرکبیر به دلیل اعتراض به ساقط کردن هواپیمای اوکراینی به حبس و جریمه محکوم گردید.
برپایه گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری ههنگاو، طی روزهای گذشته غزل معصومشاهی فعال دانشجویی اهل کرمانشاه، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری به اتهام “نشر اکاذب در فزای مجازی” به تحمل ۱۸ ماه حبس تعزیری و پرداخت ۳ میلیون تومان جریمه محکوم شده که حکم حبس وی به مدت ۴ سال به تعلیق در آمده است.
بر طبق حکم صادره این فعال کُرد طی ۴ سال تعلیق مجازات خود باید ۵ بار در قطعه موسوم به “شهدای مدافع حرم” حاضر شود و همچنین به مراجعه فصلی به دفتر پیگیری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و کسب اجازه از مقام قضایی برای سفر خارج از کشور مکلف شده است.
مواضع خانم معصومشاهی، در شبکههای اجتماعی به ویژه تویتر در رابطه با سرنگونی هواپیامی اوکراینی توسط سپاه پاسداران از مصادیق اتهامی این فعال دانشجویی عنوان شده است. وی همچنین از اتهاماتی نظیر “اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی” و “فعالیت تبلیغی علیه نظام” تبرئه شده است.
غزل معصومشاهی روز سهشنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۹ (۱۶ فوریه ۲۰۲۱) بدون اطلاع قبلی به شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب احضار و از بابت عناوینی همچون «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» و «فعالیت تبلیغی علیه نظام» تفهیم اتهام شد.
هواپیمای مسافربری اوکراینی بامداد ۱۸ دی سال ۹۸ به لحظاتی پس از پرواز از فرودگاه بینالمللی تهران با شلیک دو موشک پدافند سپاه پاسداران سرنگون شد و تمامی ۱۷۶ سرنشین آن جان باختند.
Share on:
ههنگاو: در ادامه موج بازداشت شهروندان كُرد پس از کشته شدن یکی از اعضای ارشد سپاه پاسداران در پیرانشهر، همسر وی نیز بازداشت شد.
برپایه گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری ههنگاو، روز چهارشنبه ۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ ( ۲۱ آوریل ۲۰۲۱)، صفیه ماموشیپور ۴۸ ساله و همسر عثمان حاجیحسینی، پاسدار کشته شده اهل پیرانشهر پس از احضار به اطلاعات سپاه این شهر بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات سپاه ارومیه منتقل شده است.
روز شنبه ۲۸ فروردین (۱۷ آوریل) نیز داماد عثمان حاجیحسینی با هویت “ طاهر بزازی بازداشت و روز دوشنبه به اطلاعات سپاه ارومیه منتقل شده است.
چند ساعت پیش از بازداشت طاهر بزازی، گلاله مرادی مادر و متین بزازی برادر ۱۴ ساله وی نیز توسط نیروهای اطلاعات سپاه بازداشت شده بودند.
با گذشت چند روز از بازداشت این سه نفر هیچ خبری از سرنوشت آنها در دست نیست و تاکنون موفق به تماس با خانواده خود نشدهاند.
عثمان حاجیحسینی شامگاه جمعه ۲۷ فروردین (۱۶ آوریل) در جاده زیویه به رگبار بسته شدن و پس از چند ساعت گروه “عقابهای زاگروس” مسئولیت کشه شدن وی را بر عهده گرفت .
سازمان دیدبان سازمان ملل متحد از انتخاب ایران به عنوان عضو شورای مربوط به برابری جنسیتی و توانمندسازی حقوق زنان در این سازمان بینالمللی انتقاد کرد.
این سازمان از لیندا توماس-گرینفیلد، سفیر ایالات متحده و کشورهای اتحادیه اروپا خواست انتخاب ایران به عنوان یکی از ۴۵ کشور عضو کمیسیون «نهاد زنان سازمان ملل» برای یک دوره چهار ساله را محکوم کنند.
هدف این نهاد که یک نهاد بیندولتی است، ارتقای برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان است.
رایگیری دیروز شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد و انتخاب ایران خشم فعالان حقوق بشر را برانگیخته و هیلل نویر، مدیر اجرایی سازمان دیدبان سازمان ملل، نیز به این موضوع واکنش نشان داده است.
او گفته انتخاب جمهوری اسلامی «برای حمایت از حقوق زنان، مثل این است که یک آتشافروز را به ریاست آتشنشانی شهر منصوب کنید.»
آقای نویر انتخاب ایران به عنوان عضو نهاد حقوق زنان سازمان ملل را «عجیب و از نظر اخلاقی، غیرقابل قبول» عنوان کرده و روز چهارشنبه را که روز رایگیری بود «روزی سیاه» برای حقوق زنان و حقوق بشر توصیف کرده است.
بر اساس این گزارش، با این که رایگیری مخفی بود، سازمان دیدبان متوجه شده که دستکم ۴ کشور از ۱۵ کشور اروپایی و شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل متحد شامل اتریش، استرالیا، کانادا، فنلاند، فرانسه، آلمان، لوکزامبورگ، هلند، بریتانیا، آمریکا و سوئیس، نروژ و لتونی به ایران رای دادهاند.
دیدبان سازمان ملل از نمایندگان کشورها خواسته از دولتهایشان بخواهند آرای خود در رایگیری روز چهارشنبه را علنی کنند.
هیلل نویر ، مدیر اجرایی دیدبان، میگوید ایران در حالی عضو این نهاد شده که زنان ایرانی «به صورت سیستماتیک، مورد آزار و اذیت» قرار دارند و دبیرکل سازمان ملل نیز درباره «تبعیض مداوم علیه زنان و دختران» گزارشهایی ارائه کرده است.
حجاب اجباری، بازداشت شماری از زنان مخالف این پدیده، ضرورت اخذ اجازه پدر در ازدواج دختران، ازدواج زیر سن قانونی، اشاره به نام شماری از فعالان زن زندانی از جمله نسرین ستوده، مژگان کشاورز، یاسمن آریانی و منیره عربشاهی از دیگر موارد مورد اشاره در اظهارات نویر است.
وی به صراحت از سازمان ملل پرسیده است که چرا از «یکی از بدترین رژیمهای ستمگر جهان به عنوان قاضی و نگهبان برابری جنسی و تواندسازی زنان» نام برده است؟
آقای نویر اضافه کرده که انتخاب ایران به عنوان عضو نهاد زنان سازمان ملل، ارسال این پیام بود که «میتوان حقوق زنان را برای معاملات سیاسی پشت پرده فروخت.»
انتخاب ایران برای عضویت در این نهاد در حالی انجام شده که گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران، اسفندماه ۹۹ در گزارشی به شورای حقوق بشر ملل متحد با اشاره به رواج کودکهمسری در ایران، تاکید کرد در خصوص رفتار جمهوری اسلامی با زنان و دختران ایران «اصلاحات فوری لازم است.»
جاوید رحمان افزود که در حکومت جمهوری اسلامی «همچنان با زنان و دختران به عنوان شهروند درجه دو رفتار میشود.»
آیا زمان آن نرسیده که به جای نادیده گرفتن خشونت خانگی به بهانه ریاست مرد و ولایت پدر، به جای تاکید بر حجاب و عفاف زنان و آنها را مسئول اصلی سلامت اخلاقی جامعه قلمداد کردن، آموزش مدیریت احساسات و کنترل هیجان به پسران و مردان را جدی بگیریم؟
فاطمه موسوی ویایه- گروه مطالعات زنان
خبر روزنامه شرق از مرگ دختربچه هفده ماهه در اثر جراحات حاصل از تجاوز پدرش در شهر ری، باعث بهت و حیرت شده است. این خبر علاوه بر کودک آزاری جنسی به تجاوز جنسی توسط محارم نیز اشاره دارد، تجاوز جنسی توسط محارم واقعیتی است که در تمام کشورهای جهان چه کشورهای غربی و توسعه یافته و چه کشورهای در حال توسعه یا فقیر وجود دارد. در کشور ما هم، این مساله کم و بیش وجود دارد اما برخلاف کشورهای پیشرفته، در کشور ما نسبت به این آسیب اجتماعی سکوت شده است. همچنین به دلیل مشکلات قانونی در زمینه اثبات تجاوز، بسیاری از متهمان تبرئه میشوند و هیچ گونه درمان و پیگیری از سوی مسئولان ذیربط، درباره متهمان و قربانیان شکل نمیگیرد. تنها تحقیقی که در زمینه تجاوز به محارم وجود دارد تحقیق محسن مالجو با عنوان «تجاوز به محارم: زمینهها، استراتژیهای متجاوز و واکنشهای بزهدیده» است که در سال ۱۳۸۸ در فصلنامه رفاه اجتماعی منتشر شد.
دادههای تحقیق مالجو با استفاده از مصاحبه عمیق، رجوع به اسناد و مدارک، مشاهده، و پرسشنامه جمعآوری شده و نمونهای از ۳۹ مورد از زنان و دخترانی که در خانواده تحت تجاوز جنسی پدر یا برادر قرار گرفتهاند مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان میدهد که متجاوزان از چهار استراتژی مختلف استفاده میکردند: ۱) استراتژیهای اجبار و خشونت جسمانی ۲) استراتژیهای تحریکات عاطفی و ارعاب احساسی ۳) استراتژیهای اقتصادی ۴) استراتژیهای فریبکارانه.
نتایج این پژوهش نشان میدهد: «مردسالاری و شکل روابط قدرت در خانواده و همچنین حاکمیت انگارههای مالکانه در روابط والدین و فرزندان از مهمترین زمینههای شکلگیری تجاوز به محارم است. هر چه از ساختار خانواده دموکرات و مساوات طلبانه به سوی ساختار خانواده خودکامه و بی بندبار و نابسامان پیش میرویم امکان تجاوز جنسی بیشتر میشود. تربیت یا به شکل کاملا سخت گیرانه است یا کاملا سهل گیرانه، مردسالاری در این خانواده ها حرف اول را میزند و تصمیم گیری در آن کاملا یک جانبه و از سوی پدر است. اما مهم ترین مساله، حاکمیت انگارههای مالکانه در روابط میان پدر و فرزندان در این خانوادههاست.
در بسیاری از مصاحبه ها این نکته به وضوح قابل مشاهده بود که پدران دخترانشان را مال خود می دانستند و هر جور که مایل بودند حق استفاده از آنها را به خود میدادند. در واقع تلقی مالکیت بر فرزندان، به شکلی مجوز این سوء استفاده برای آنهاست. به نحوی که ایشان در برخی موارد، تصور می کنند که همانگونه که در ارتباط با املاک و وسایل خود قادر به انجام هر کاری هستند به همان نحو نیز حق هرگونه رفتار را با فرزندان خود دارند.» این در حالی است که اساس قوانین فعلی خانواده در ایران بر مبنای تحکیم مردسالاری است و تداخل با ولایت پدر مانع اصلی تصویب قوانین درباره حمایت از کودکان و نوجوانان قربانی خشونت خانگی است.
بخش دیگری از انگارههای مردسالارانه به اهمیت مردان، تحقیر و فرودست دانستن زنان بازمیگردد. طبیعت مردانه خشن، تهاجمی و شهوانی دانسته میشود. گویی میل جنسی مردانه سهمگین است و پس از تحریک، بر عقل و منطق غلبه میکند و مهارناپذیر و ناگزیر به ارضا شدن است. بنابر این از زنان که سوژه میل جنسی مردانه هستند انتظار میرود که محتاط باشند و با رعایت پوشش و رفتار همراه با شرم و پاکدامنی از بیدار کردن غریزه مردانه بپرهیزند. سخنان علی مطهری در ستایش تحریک پذیری مردان و لزوم حفظ حجاب اجباری از همین دیدگاه سخن میگفت.
وقتی مردانگی را با قدرت جنسی تعریف کنند و زنان را نه انسان هایی برابر و دارای حقوق که فقط و فقط سوژه میل جنسی بینند، این خطر وجود دارد که حتی محارم مرد چون خواهر و دختر نیز ورای روابط احساسی و عاطفی فقط به شکل ابزار ارضای میل مهارناپذیر جنسی قلمداد شوند و تجاوز به محارم در محیط امن خانه رخ دهد همانگونه که دختربچه هفده ماهه آخرین قربانی آن بوده است. میتوان درباره خصوصیات روانی پدر متجاوز سخن گفت اما در تحلیل نهایی، انگارههای مردسالاری درباره بها دادن به میل جنسی مرد و عدم مهار آن مقصر اصلی است.
آیا زمان آن نرسیده که به جای نادیده گرفتن خشونت خانگی به بهانه ریاست مرد و ولایت پدر، به جای تاکید بر حجاب و عفاف زنان و آنها را مسئول اصلی سلامت اخلاقی جامعه قلمداد کردن، آموزش مدیریت احساسات و کنترل هیجان به پسران و مردان را جدی بگیریم؟
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندی
معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهوری گفت: از قوه قضائیه انتظار میرود با سرعت و قاطعیت به جنایت کسی که نام پدر را یدک میکشد، رسیدگی کند.
ناطقان: معصومه ابتکار در حساب توییتری خود نوشت: از قوه قضائیه انتظار میرود با سرعت و قاطعیت به جنایت کسی که نام پدر را یدک میکشد رسیدگی کند تا به اشد مجازات برسد.
وی افزود: برای چندمین بار هم از مجلس محترم میخواهم لایحه حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت را که ۱۰۶ روز است به مجلس ارسال شده تصویب کند. گرچه هنوز اعلام وصول هم نکردند.
انتشار خبر مرگ دختر ۱۷ ماهه بر اثر آزار توسط پدرش، واکنش بسیاری از فعالین حوزه زنان و کودکان را در پی داشت. منبع: ایسنا برچسب ها: ابتکار ، آزار جنسی ، دختر17ماهه
علی بابایی کارنامی گفت: لایحه «حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت» هنوز اعلام وصول نشده و در اولویت کمیسیون اجتماعی نیست.
به گزارش برنا؛ نزدیک به یک دهه از تدوین لایحه «تامین امنیت زنان در برابر خشونت» میگذرد لایحهای که در صورت تصویب، دستگاه قضا قادر خواهد بود برای عاملان خشونت خانگی، مجازات کیفری تعیین کند و حالا سرانجام پس از یک دهه انتظار لایحه «حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت» با 57 ماده و پنج فصل تعاریف و کلیات در مسیر قانونگذاری قرار گرفت.
گله نمایندگان مجلس از تاخیر در ارسال لایحه و حالا سکوت چندماهه پس از ارسال آن
از ابتدای شروع به کار مجلس یازدهم، نمایندگان بارها گله کردند چرا دولت این لایحه را به مجلس ارسال نمیکند به همین دلیل خودشان دست به کار شدند و طرحی به نام «صیانت، کرامت و تأمین امنیت بانوان در برابر خشونت» را تدوین کردند که این طرح هم به جایی نرسید و در دستور کار خودشان نیز قرار نگرفت اما پس از چندماه یعنی دی ماه سال 1399 بود که پس از بررسیها و کارشناسیهای فراوان و پس از برگزاری 40 جلسه کمیسیون لوایح و فرعی، لایحه «حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت» به تصویب دولت رسید و برای طی کردن روند قانونی به مجلس شورای اسلامی ارسال شد اما ماهها از ارسال این لایحه میگذرد و هنوز مجلس شورای اسلامی حتی اعلام وصول نکرده است و مشخص نیست آن همه گله برای عدم ارسال لایحه چی بود و این تاخیر در عدم وصول چیست؟
آقای قالیباف؛ تصویب لایحه حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت را تسریع کنید
بیشتر بخوانید:
مجازات اسیدپاشی در دستورکار کمیسیون اجتماعی قرار گرفت/ فرد اسیدپاش باید کلیه هزینههای درمان قربانی را بپردازد/ از سخنان امام جمعه اصفهان بازی سیاسی راه انداختند
تاکید رئیس مجلس بر تسریع در ارسال لایحه منع خشونت علیه زنان
از آنجایی که چندین ماه از ارسال این لایحه میگذرد و هنوز خبری از اعلام وصول آن نیست معصومه ابتکار، معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری لب به اعتراض گشود و در مصاحبهای به خبرنگار برنا گفت: یکی از اقدامات بسیار مهمی که سال گذشته انجام شد تصویب لایحه حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت بود که با رایزنیهای بسیار گسترده از همان سال 1396 انجام شد. این لایحه از طرف دولت به قوه قضائیه ارجاع شد اما بررسی آن طول کشید تا اینکه آقای رئیسی آمدند و پس از چندماه لایحه از سوی قوه قضائیه به دولت ارسال شد و در دولت هم پس از برگزاری 40 جلسه کمیسیون لوایح و فرعی به تصویب رسید اما چندین ماه است که در نوبت اعلام وصول مجلس شورای اسلامی به سر میبرد و بنده از آقای قالیباف و نمایندگان مجلس شورای اسلامی انتظار دارم نسبت به تصویب این لایحه اقدام کنند چرا که یک لایحه فرا قوهای است و قوه مجریه و قوه قضائیه نسبت به تدوین آن اقدام کردند از طرفی این لایحه مطالبه جدی زنان است و به اعتقاد من تصویب آن میتواند به تسهیل ازدواج کمک کند چون درصورت قانون شدن این لایحه دختران احساس میکنند در پناه قانون و حمایت آن هستند.
اما پیگیری خبرنگار برنا از مجلس شورای اسلامی نشان میدهد قرار است همچنان این لایحه در راه روهای بهارستان گم شود.
رسیدگی به لایحه «حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت» اولویت ما نیست
علی بابایی کارنامی، سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرنگار برنا درخصوص آخرین وضعیت لایحه «حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت» گفت: تاجایی که بنده اطلاع دارم این لایحه هنوز به کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی نیامده است.
او درباره زمان اعلام وصول این لایحه افزود: اطلاعی ندارم و هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی باید در خصوص اعلام وصول این لایحه تصمیم گیری کند.
این نماینده مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این سوال که آیا رسیدگی به این لایحه در دستور کار کمیسیون اجتماعی قرار دارد یا خیر؟ بیان کرد: خیر، اولویت ما این نیست، ما اولویتهای خود را اعلام کردیم.
۱۹ آذر ۱۴۰۳ ایران وایر در پی انتشار گزارشهایی مبنیبر تاخیر در اجرای قانون جنجالی «عفاف و حجاب»، «اسماعیل سیاوشی»، عضو کمیسیون فرهنگی مج...