۱۴۰۴-۰۳-۰۹

منزل پدری فاطمه داداش‌‌زاده توسط نیروهای امنیتی در تبریز تفتیش شد

۷ خرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – امروز چهارشنبه ۷ خردادماه، منزل پدری فاطمه داداش‌‌زاده، شهروند ساکن تبریز توسط نیروهای اداره اطلاعات این شهرستان تفتیش شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، منزل پدری فاطمه داداش‌‌زاده، شهروند ساکن تبریز تفتیش شد. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده خانم داداش‌زاده، ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “روز جاری منزل پدری این شهروند با ارائه حکم قضایی توسط نیروهای اداره اطلاعات تفتیش شد. در جریان این بازرسی، تلفن همراه و لوازم شخصی خانم داداش‌زاده توسط ماموران ضبط شد”.

تاکنون از دلایل این اقدام اطلاعی حاصل نشده است.

فاطمه داداش‌زاده شهروند ساکن تبریز است. در نوروز ۱۴۰۳، او تخم‌مرغ‌های رنگی نوروزی را با طرح‌هایی شامل الفبای ترکی و نمادهای فرهنگی مرتبط با نوروز ترک‌ها نقاشی کرد. این آثار که با هدف نمایش هویت فرهنگی و گرامیداشت نوروز تهیه شده بود، توسط نهادهای امنیتی از سطح خیابان‌های تبریز جمع‌آوری شد.

۱۴۰۴-۰۳-۰۸

ادامه اعتصاب غذا و وخامت حال مهوش صیدال در زندان اوین

۷ خرداد ۱۴۰۴-هه نگاو

مهوش (سایه) صیدال، فعال مدنی و زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، وارد چهارمین روز اعتصاب غذا و دارو شده است.

صفحه اینستاگرام این زندانی سیاسی، روز چهارشنبه ۷ خرداد ۱۴۰۴ با انتشار یک استوری‌ از وخامت وضعیت جسمی وی خبر داد. طبق این گزارش، فشار خون صیدال به‌شدت نوسان داشته و گاه به ۶ روی ۹ و در مواردی به ۱۵ روی ۹ رسیده است.

بنابر همین گزارش، این زندانی سیاسی با حملات میگرنی شدید مواجه شده و با وجود شرایط نگران‌کننده جسمانی، مسوولان زندان تاکنون اقدامی برای رسیدگی به وضعیت یا خواسته‌های او انجام نداده‌اند.

صیدال تاکید کرده است که در صورت بی‌توجهی به مطالباتش، به اعتصاب خود ادامه خواهد داد و مسوولیت هرگونه پیامد را متوجه جمهوری اسلامی دانسته است.

مهوش صیدال به دلیل فعالیت‌هایش در شبکه اجتماعی «کلاب‌هاوس» در دو پرونده جداگانه در مجموع به سه سال زندان محکوم شده و از ۱۵ مهر ۱۴۰۳ دوران محکومیت خود را در زندان اوین سپری می‌کند.

مرضیه حسینی، روزنامه‌نگار به دادسرا احضار شد

۷ خرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – مرضیه حسینی، روزنامه‌نگار با دریافت ابلاغیه‌ای به شعبه یک بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب قشم احضار شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مرضیه حسینی، روزنامه‌نگار به دادسرای قشم احضار شد. روز گذشته، شعبه یک بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب قشم با صدور ابلاغیه‌ای از این روزنامه‌نگار خواسته است، ظرف مدت پنج روز پس از درج در سامانه ابلاغ، جهت دفاع از اتهام انتسابی در این شعبه حاضر شود.

افترا، نشر اکاذیب، هجو و توهین به مقامات و مامورین و توهین به اشخاص عادی، از جمله اتهامات مطروحه علیه خانم حسینی است.

مرضیه حسینی، روزنامه‌نگار حوزه اقتصاد است.

لینک فراخوان مجمع عمومی ماهیانه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران

دوره آموزش کار با کنوا در تاریخ ۲۹ مای ۲۰۲۵

کلاس دوره آشنایی با حقوق بشر – ۴ ژوئن ۲۰۲۵

۱۴۰۴-۰۳-۰۷

کرمانشاه؛ مهسا زارعی از فعالین فرهنگی و حوزه حقوق زنان بازداشت شد

۵ خرداد ۱۴۰۴-هه نگاو

مهسا زارعی، از فعالین فرهنگی و مدنی سرشناس کُرد در کرمانشاه که در حوزه حقوق زنان نیز فعالیت دارد، توسط نیروهای اداره اطلاعات این شهر بازداشت شد.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هەنگاو،  روز یک‌شنبه ۴ خرداد ۱۴۰۴ (۲۵ می ٢٠٢٥)، نیروهای اداره اطلاعات با هجوم به منزل خانوادگی مهسا زارعی، از فعالین سرشناس فرهنگی و مدنی و همچنین فعال در حوزه حقوق زنان وی را بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل کرده‌اند.

به گفته یک منبع مطلع، نیروهای اداره اطلاعات بدون ارائه هرگونه برگه قضایی به منزل این فعال مدنی هجوم برده و با ایجاد فضای رعب و وحشت وی را بازداشت کرده‌اند.

قابل ذکر است که، مهسا زارعی ٣٣ ساله  طی سالهای اخیر و به ویژه نوروز امسال چندین بار توسط این نهاد امنیتی احضار و مورد بازجویی قرار گرفته است.

تا زمان تنظیم این خبر، اطلاع دقیقی از دلایل بازداشت و اتهامات وارده علیه مهسا زارعی در دسترس نیست و پیگیری‌های خانواده‌اش در این رابطه بی‌نتیجه مانده است،

زنکشی؛ گزارشی از قتل فاطمه صادقی توسط همسرش در جهرم

۵ خرداد ۱۴۰۴-هه نگاو

یک زن جوان با هویت فاطمه صادقی، توسط همسر خود در شهرستان جهرم از توابع استان فارس به قتل رسید. انگیزه قاتل از ارتکاب جرم درخواست طلاق از سوی مقتول بوده است.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هەنگاو، روز چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ (۳۰ آوریل ۲۰۲۵)، فاطمه صادقی، ۳۹ ساله و اهل جهرم توسط همسرش به قتل رسید و جنازه‌ی وی در دستشویی‌ یکی از پارک‌های این شهر کشف شد.

به گفته منابع آگاه، قاتل با هویت “صادق رنجبر” بدلیل درخواست طلاق قربانی اقدام به قتل وی کرده و با پیچاندن روسری دور گردن مقتول سعی در خودکشی جلوه دادن مرگ او داشته است.

قابل ذکر است که، مراسم خاکسپاری فاطمه صادقی که از طریق کیک‌پزی کسب درآمد میکرد، در تاریخ ۱۲ اردیبهشت‌ماه سال جاری، دو روز پس از به قتل رسیدنش، برگزار شد.

بوکان؛ بفرین معروفی برای اجرای حکم حبس روانه زندان شد

۵ خرداد ۱۴۰۴-کردستان

بفرین معروفی، شهروند کُرد اهل بوکان، برای اجرای حکم ۴ ماه و ۷ روز حبس به زندان مرکزی ارومیه منتقل شد.

بر اساس اطلاع شبکه حقوق بشر کردستان، این شهروند روز یکشنبه ۴ خرداد ۱۴۰۴ پس از احضار به اجرای احکام دادسرای عمومی و انقلاب بوکان، روانه زندان مرکزی ارومیه شد.

بفرین معروفی در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۴۰۳ توسط نیروهای امنیتی در بوکان بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل شد. وی با پایان دوران بازجویی به بند زنان زندان مرکزی ارومیه منتقل و در در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۴۰۳ با قرار وثیقه به صورت موقت از زندان آزاد شد.

این شهروند در چند ماه گذشته توسط شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری دو بوکان به اتهام :«اقدام علیه امنیت ملی»‌ از طریق همکاری با حزب دمکرات کردستان ایران به ۴ ماه و ۷ روز حبس تعزیری محکوم شد.

گزارشی از اجرای حکم اعدام یک زن در زندان دامغان، اعدام ۱۶ زن در کمتر از پنج ماه

۵ خرداد ۱۴۰۴-هه نگاو

حکم اعدام یک زن زندانی با نام ستاره طاهرلو، که پیشتر بابت اتهامات مرتبط با جرایم مواد مخدر به اعدام محکوم شده بود، در زندان مرکزی دامغان از توابع استان سمنان به اجرا در آمد. این زندانی شانزدهمین زنی است که طی سال جاری میلادی در ایران اعدام شده است.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، بامداد روز دوشنبە ٢٩ اردیبهشت ١٤٠٤(١٩ می ٢٠٢٥)، حکم اعدام یک زن با هویت ستاره طاهرلو، در زندان‌ مرکزی دامغان اجرا شد.

به گفته منابع اگاه، ستاره طاهرلو از سه سال پیش بابت اتهامات مرتبط با جرایم مواد مخدر”حمل مواد” بازداشت و توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران به اعدام محکوم شده‌ بود.

هه‌نگاو پیشتر از اجرای حکم اعدام یک زندانی دیگر با هویت علی‌اصغر عالمی، اهل دامغان خبر داده بود. وی نیز از ١٣ سال پیش بابت اتهام قتل عمد بازداشت و در نهایت توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران به اعدام محکوم شده بود.

خبر اعدام این دو زندانی تا زمان تنظیم این گزارش، در رسانه‌های حکومتی به ویژه رسانه‌های نزدیک به قوه قضاییه  اعلان نشده است.

با استناد به آمار به ثبت رسیده در مرکز آمار و اسناد سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، از ابتدای سال جاری میلادی تاکنون (کمتر از پنج ماه)، دست‌کم حکم اعدام ۱۶ زن در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران اجرا شده است.

دوران محکومیت مژگان باقری به پایان رسید

۶ خرداد ۱۴۰۴-هه نگاو

خبرگزاری هرانا – دوران محکومیت دو سال حبس مژگان باقری، فعال صنفی معلمان استان فارس به پایان رسید. او یک سال و پنج ماه پایانی محکومیت خود را تحت نظارت پابند الکترونیکی در خارج از زندان سپری کرد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مژگان باقری آزاد شد. دوران محکومیت خانم باقری روز دوشنبه ۵ خرداد ۱۴۰۴ به پایان رسید. وی مدت یک سال و پنج ماه و سه روز پایانی دوران محکومیت دو سال حبس خود را تحت نظارت پابند الکترونیکی در خارج از زندان سپری کرد.

مژگان باقری در تاریخ ۳ دی ۱۴۰۲، تحت نظارت پابند الکترونیکی از زندان عادل آباد شیراز آزاد شده بود.

خانم باقری در آبان ماه ۱۴۰۲، جهت اجرای محکومیت خود بازداشت و به زندان مذکور منتقل شد.

او در خردادماه ۱۴۰۲ توسط دادگاه انقلاب شیراز به پنج سال حبس محکوم شد. در نهایت محکومیت خانم باقری توسط دادگاه تجدیدنظر به دو سال زندان تقلیل یافت.

مژگان باقری در اردیبهشت ماه ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در جریان برگزاری تجمع اعتراضی معلمان در شیراز بازداشت و چندی بعد با قرار تامین آزاد شد.

۱۴۰۴-۰۳-۰۶

بوکان؛ بفرین معروفی برای اجرای حکم حبس روانه زندان شد

۵ خرداد ۱۴۰۴-کردستان

بفرین معروفی، شهروند کُرد اهل بوکان، برای اجرای حکم ۴ ماه و ۷ روز حبس به زندان مرکزی ارومیه منتقل شد.

بر اساس اطلاع شبکه حقوق بشر کردستان، این شهروند روز یکشنبه ۴ خرداد ۱۴۰۴ پس از احضار به اجرای احکام دادسرای عمومی و انقلاب بوکان، روانه زندان مرکزی ارومیه شد.

بفرین معروفی در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۴۰۳ توسط نیروهای امنیتی در بوکان بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل شد. وی با پایان دوران بازجویی به بند زنان زندان مرکزی ارومیه منتقل و در در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۴۰۳ با قرار وثیقه به صورت موقت از زندان آزاد شد.

این شهروند در چند ماه گذشته توسط شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری دو بوکان به اتهام :«اقدام علیه امنیت ملی»‌ از طریق همکاری با حزب دمکرات کردستان ایران به ۴ ماه و ۷ روز حبس تعزیری محکوم شد.

۱۴۰۴-۰۳-۰۵

ممنوعیت ورزش برای زنان هرمزگان، حتی در پارک‌های بانوان

۴ خرداد ۱۴۰۴-ایران وایر

روز شنبه ۳خرداد۱۴۰۴، شماری از زنان هرمزگان در اعتراض به جلوگیری از برگزاری ورزش همگانی در پارک بانوان بندرعباس، مقابل ساختمان استانداری هرمزگان دست به تجمع زدند.

رسانه‌های محلی به نقل از حاضران در این تجمع نوشته‌اند که از ۱۵فروردین۱۴۰۴ و پایان تعطیلات نوروزی، به زنان اجازه ورزش همگانی در بخش «ویژه‌ بانوان» پارک جنگلی داده نشده است.

به گفته حاضران، پیگیری‌های زنان متقاضی ورزش همگانی در طول دو ماه گذشته بی‌نتیجه بوده و هیچ مرجع و مقام مسوولی، توضیحی درباره علت و چرایی این ممنوعیت ارائه نکرده است.

ایده پارک‌های بانوان یکی از راه‌های اعمال تفکیک جنسی و جنسیتی در فضاهای شهری است که از چند سال قبل توسط جمهوری اسلامی اجرا شد.

این پارک‌ها اساسا با هدف «درمان نشاط اجتماعی» و تسهیل حضور زنان در جامعه برای انجام فعالیت‌های ورزشی ایجاد شدند. مقامات جمهوری اسلامی در تبلیغ و معرفی این پارک‌ها، آن‌ها را محل‌هایی امن برای حضور «آزادانه» زنان توصیف کرده‌اند با این‌ همه، همواره استفاده از این پارک‌ها به‌رغم اعمال تفکیک جنسیتی با محدودیت‌های زیاد از جمله ممنوعیت ورود تلفن هوشمند به پارک، یا ملزم بودن به پوشش متعارف جمهوری اسلامی و حجاب اجباری همراه بوده است.

۱۴۰۴-۰۳-۰۴

ارغوان فلاحی؛ ۴ ماه انفرادی، ملاقات ممنوع، اتهام: نامشخص

۱خرداد – ۱۴۰۴- ایران وایر

«ارغوان فلاحی»، ۲۲ ساله بود که در آبان ۱۴۰۱ و در اوج اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» بازداشت شد. ماموران امنیتی اول پدرش، «نصرالله فلاحی»، زندانی سیاسی دهه ۶۰ را در اصفهان بازداشت کردند و روز بعد در شیراز، سراغ ارغوان و برادر بزرگ‌ترش، «اردوان» رفتند. اتهام آن‌ها ابتدا «محاربه» و «افساد فی‌الارض» از طریق «عضویت در سازمان مجاهدین خلق»، عنوان شد؛ اما دادگاه انقلاب آن‌ها را از این اتهام تبرئه کرد و بابت اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» به ارغوان و اردوان، هر یک دو سال و به پدرشان، ۵ سال حبس داد. خواهر و برادر با گذراندن بیش از یک سال حبس، به‌طور مشروط آزاد شدند، ولی پدر همچنان در زندان اوین است.

اوایل بهمن ۱۴۰۳، وقتی ارغوان با مادرش از میهمانی به خانه برمی‌گشت، در خیابان، بار دیگر به دست نیروهای امنیتی بازداشت شد. حالا حدود ۴ ماه است که در یکی از سلول‌های بند امنیتی ۲۴۱ زندان اوین است. منابع ایران‌وایر می‌گویند که احتمال پرونده‌سازی جدید برای او و پدرش وجود دارد، چون به‌محض بازداشت او، پدر نیز از بند ۴ زندان اوین به سلول انفرادی منتقل‌شده و تحت بازجویی قرارگرفته است.

یک فرد مطلع به ایران‌وایر می‌گوید که ارغوان در این مدت یکی دو بار با خانواده تماس گرفته و از حق ملاقات نیز محروم بوده است. این فرد می‌گوید که اتهامات او مشخص نیست، اما با توجه به اتهام سنگین بازداشت اول او، یعنی «محاربه و افساد فی‌الارض» نگرانی‌های زیادی درباره او وجود دارد. 

با پایان ایام مرخصی؛ فاطمه تدریسی به زندان کچویی کرج بازگشت

۱ خرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – فاطمه (مژگان) تدریسی، زندانی سیاسی با پایان ایام مرخصی به زندان کچویی کرج بازگشت.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، فاطمه (مژگان) تدریسی به زندان کچویی کرج بازگشت.

بازگشت به زندان خانم تدریسی روز سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴، با پایان مرخصی وی صورت گرفته است.

فاطمه تدریسی روز دوشنبه ۸ اردیبهشت ماه، با تودیع وثیقه یک میلیارد تومانی به مرخصی اعزام شده بود.

این زندانی سیاسی اواخر دی ماه ۱۴۰۲، توسط شعبه اول دادگاه انقلاب کرج به ریاست قاضی سید موسی آصف الحسینی، به شش سال حبس و دو سال تبعید به شهرستان زنجان محکوم شده بود.

از جمله اتهامات مطروحه علیه وی “اغوا و تحریک مردم به جنگ و کشتار با یکدیگر به قصد برهم‌ زدن امنیت کشور، تبلیغ علیه نظام، توهین به رهبری و تشکیل گروه با هدف بر هم زدن امنیت کشور” عنوان شده است.

جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات خانم تدریسی به همراه دو متهم دیگر به نام های مریم جلال حسینی و سیامک نصیری در تاریخ ۱۳ دی ۱۴۰۲، در شعبه قضایی مذکور برگزار شده بود.

فاطمه (مژگان) تدریسی اوایل شهریورماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان کچویی کرج منتقل شد.

 فاطمه (مژگان) تدریسی پیش از این نیز سابقه بازداشت و برخوردهای قضایی را داشته است.

تداوم بلاتکلیفی لایحه خشونت علیه زنان/ پروانه احمدی

۲ خرداد ۱۴۰۴-هرانا

ماهنامه خط صلح – جرم‌انگاری خشونت علیه زنان، موضوعی است که از سال ۱۳۹۹ در قالب لایحه به مجلس ارائه شده ولی مجلس به‌دلایل نامعلومی آن‌را در دستور کار قرار نداده است.

این لایحه یکی از معدود اقداماتی است که برای حمایت از زنان صورت گرفته و در دولت روحانی تنظیم شده است. به‌تازگی معاون امور زنان رئیس دولت چهاردهم اعلام کرده که مجلس در این لایحه دست‌کاری‌هایی انجام داده است، اما موارد تغییریافته هنوز مشخص نیست. حدود چهار سال است که این لایحه در مجلس منتظر تصویب‌شدن است.

اولین حمایت از زنان با لایحه حمایت از زنان در برابر خشونت

لایحه حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت شانس کم‌ترشدن تبعیض علیه زنان در ایران را بالا می‌برد. طبق این لایحه، باید کارگروهی تشکیل شود تا فراوانی و نتایج خشونت علیه زنان مورد مطالعه قرار گیرد و این تحقیقات را به‌صورت دوره‌ی ۶ ماهه به وزارت دادگستری تحویل دهد. هم‌چنین از مهم‌ترین اقدامات کارگروه ملی حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت، ایجاد سامانه‌ای است تا در آن اطلاعات و آمار وضعیت خشونت علیه زنان در دسترس قرار گیرد. این لایحه به‌صورت گسترده، تمام دستگاه‌های قضایی و اجرایی را ملزم می‌کند تا هرگونه خشونتی که درباره‌ی آن در قانون آورده نشده، پیگیری کنند و جرایم را به جزای نقدی و غیر نقدی تفکیک نمایند. از جمله دستگاه‌هایی که این لایحه بعد از تصویب به آنان ابلاع می‌شود صداوسیما، قوه‌ی قضاییه، سازمان بهزیستی، سازمان اداری و استخدامی کشور، شهرداری‌ها، نیروی انتظامی، سازمان زندان‌ها، کانون وکلای دادگستری و تمام وزارت‌خانه‌ها را شامل می‌شود. این لایحه، بر اساس وظایف هر سازمان و وزارت‌خانه‌ای، تکلیف کرده است که مواردی در آن حوزه، برای حمایت و حفظ امنیت زنان انجام شود. از جمله مواردی که تاکنون تبدیل به قانون نشده اما در این لایحه به آن اشاره شده است، جرم‌انگاری انتقال بیماری به زن از طریق رابطه‌ی جنسی، سوئاستفاده و تحریک زن برای آسیب‌زدن به‌خود، ترک ناموجه مرد از خانه یا اخراج زن از منزل و سوئاستفاده ناشی از ولایت و پرداخت مابه‌التفاوت دیه زنان سرپرست خانوار، به اندازه‌ی دیه مردان است. (۱)

آموزش و فرهنگ‌سازی در اولویت لایحه منع خشونت علیه زنان

بیش‌ترین قسمتی که این لایحه به‌خود اختصاص داده، بخش آموزش و فرهنگ‌سازی است که به تمامی سازمان‌ها و وزارت‌خانه‌ها سپرده شده است. طبق ماده‌ی ۸ این لایحه، برگزاری دوره‌های آموزشی ویژه‌ی قضات، ضابطان و کارکنان مراجع قضایی، مسئولیتی است که بر عهده‌ی قوه‌ی قضاییه گذاشته شده است. هم‌چنین ارتقای سطح دانش عمومی حقوقی برای پیشگیری از خشونت نسبت به زنان، از جمله تکالیفی است که وزارت دادگستری در راستای تحقق اهداف این قانون مکلف است آن‌را انجام دهد. تدوین و اجرای برنامه‌های درسی مناسب در دوره‌های مختلف تحصیلی در دو حوزه‌ی شناختی و رفتاری دانش‌آموزان، نسبت به چگونگی مدیریت اختلافات و حمایت از زنان در برابر خشونت در محیط و جامعه، موضوعی است که باید وزارت آموزش و پرورش در کلیه‌ی مدارس دولتی و غیردولتی در تمام مقاطع تحصیلی انجام دهد، اما تاکنون در هیچ‌کدام از مدارس و مقاطع تحصیلی، تدریس نشده و به آن پرداخته نشده است. (۱)

این لایحه در صورت تصویب و ابلاغ، می‌تواند تغییرات بزرگی در حوزه‌ی قانون‌گذاری برای احقاق حقوق زنان ایجاد نماید، علی‌رغم ضرورت این امر، لایحه‌ی مذکور هم‌چنان در صف بررسی مجلس باقی مانده است. با این‌که در این لایحه به مواردی مانند حق طلاق، حق تحصیل یا حضانت، هم‌چنین حق خروج از کشور بدون اجازه‌ی همسر، اشاره نشده است، اما گمان می‌رود با تبدیل‌شدن به قانون، بتواند مقداری از میزان خشونت علیه زنان را کم‌تر کند.

اخیراً معاون امور زنان در دولت مسعود پزشکیان، در گفتگو با خبرنگاران گفته است که این لایحه در مجلس دست‌خوش تغییراتی شده و حتی اسم آن نیز تغییر پیدا کرده است. زهرا بهروزآذر، در پایان جلسه‌ی هیات دولت در دهم اردیبهشت گفته‌ است: «تغییرات از نام لایحه شروع شد که البته مسئله‌ی‌ ما تغییر نام نیست، بلکه مهم این است که بتوانیم فعل خشونت، سوئ رفتار و انواع ناهنجاری‌هایی را که به‌خصوص در محیط خانواده ممکن است، وجود داشته باشد و زنان و دختران را مورد تاثیر قرار می‌دهد و موجب کاهش امنیت خانواده می‌شود، به حداقل برسانیم. طرحی که تدوین شده، در واقع اصلاح لایحه با تغییرات جدی است و با توجه به این‌که برای دولت مهم است که از این لایحه حفاظت کند، امروز تصمیم گرفته شد که لایحه از مجلس مسترد شود و در یک نوبت دیگر اقدام کنیم تا ببینیم چه تدبیری می‌شود برای کاهش خشونت انجام داد». بهروزآذر، با بیان این‌که متنی توسط مجلس پیشنهاد و روی لایحه‌ی دولت اضافه شده که لایحه را کاملاً تغییر داده است، گفت: «معاونت رئیس جمهور در امور خانواده، وزارت دادگستری و معاونت حقوقی ریاست جمهوری، از طرف دکتر پزشکیان مسئول پیگیری این لایحه بودند و وقتی متوجه شدیم که لایحه به لحاظ هویتی و ماهوی تغییر کرده و اصلاً سازگار با متن ارسالی نیست و بحث پیشگیری را ندارد، درخواست استرداد لایحه را دادیم». (۲)

حال مشخص نیست که این لایحه مجدداً از سوی مجلس به دولت ارسال شده باشد، اما دستورات هفتگی مجلس نشان می‌دهد که مجلس دوازدهم میل بیش‌تری به اصلاح قانون مهریه نسبت به لایحه حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت نشان می‌دهد. یکی از انتقادات همیشگی فعالان زن در ایران، نپرداختن به این لایحه است.

معصومه ابتکار، معاون امور زنان و خانواده‌ی دولت دوازدهم نیز به تغییرات ایجاد شده و معطلی‌های بسیار واکنش نشان داده و گفته است: «این داستان غم‌انگیز، تلاش طیفی برای استیفای حقوق و امنیت زنان بر مبنای قرآنی و دینی و کارشکنی طیف مقابل مبتنی بر دیدگاه مردسالارانه و واپس‌گرایانه است. چنان‌که لایحه‌ی معروف به رومینا که پس از واقعه‌ی تلخ قتل او به‌دست پدرش، بعد از نظر و تایید نهایی قوه‌ی قضاییه به مجلس ارسال شد، مسکوت ماند و نه‌تنها مورد توجه قرار نگرفت، بلکه وارد روال و دستور کار مجلس نیز نشد». (۳)

محرومیت سکینه پروانه از تماس تلفنی در زندان اوین ادامه دارد

۲ خرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – سکینه پروانه، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، ۹ ماه است که از برقراری تماس تلفنی با خانواده محروم مانده است. با وجود پیگیری‌های وی و خانواده‌اش، این محرومیت همچنان ادامه دارد و مسئولان زندان تاکنون توضیحی در این باره ارائه نکرده‌اند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، سکینه پروانه، زندانی سیاسی دوران محکومیت خود را در زندان اوین سپری می‌کند. یک منبع مطلع از وضعیت خانم پروانه به هرانا گفت: «از شهریورماه سال گذشته، تلفن این زندانی سیاسی قطع شده و اکنون حدود ۹ ماه است که او از تماس با خانواده و نزدیکانش محروم مانده است. این در حالی است که با وجود پیگیری‌های مداوم او و بستگانش، مسئولان زندان تاکنون هیچ‌گونه توضیحی در این باره ارائه نکرده‌اند.» وی همچنین افزود: «خانواده خانم پروانه به‌ دلیل مشکلات اقتصادی و فاصله‌ی طولانی محل سکونت‌شان با تهران، امکان ملاقات حضوری با او را ندارند. در نتیجه، با قطع تماس‌های تلفنی، ارتباط وی با خانواده‌اش به‌طور کامل قطع شده است.»

سکینه پروانه در تاریخ ۱۵ فروردین ماه سال ۱۴۰۳، از زندان وکیل آباد مشهد به زندان اوین منتقل شده است.

در مهرماه ۱۴۰۲، سکینه پروانه توسط شعبه اول دادگاه انقلاب مشهد به ریاست قاضی منصوری از بابت اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور به شش سال حبس، از بابت اتهام تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی به یک سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم شده بود. این حکم نهایتا توسط شعبه ۳۵ دادگاه تجدیدنظر استان خراسان رضوی عینا تایید شد.

با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی شش سال زندان در خصوص خانم پروانه قابل اجرا خواهد بود.

بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، مصداق اتهام اجتماع و تبانی علیه این زندانی سیاسی حضور بر سر مزار علی مظفری، نوجوان ۱۷ ساله، اهل قوچان یکی از جانباختگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، عنوان شده است. مصداق اتهام تبلیغ علیه نظام وی نیز اعتراض به کشته شدن جوانان و کودکان در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ مطرح شده است.

سکینه پروانه در فروردین ماه ۱۴۰۲، در پی حضور سر مزار علی مظفری از جانباختگان اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ در شهرستان قوچان بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات سپاه این شهرستان منتقل شد. وی نهایتا پس از ۱۲ روز بازداشت در این نهاد امنیتی به زندان وکیل آباد مشهد انتقال یافت.

سکینه پروانه، متولد ۱۳۶۷ و اهل قوچان پیش از این نیز از بابت فعالیت های خود سابقه بازداشت و محکومیت را داشته است. خانم پروانه در نیمه دوم سال ۹۸ توسط ماموران اطلاعات سپاه دستگیر شد. وی نهایتا توسط دادگاه انقلاب تهران به ۵ سال حبس تعزیری و از بابت مجازات تکمیلی به ۲ سال ممنوعیت از عضویت در دستجات سیاسی محکوم شد. وی که دوران محکومیت خود را در زندان های قرچک ورامین، اوین و وکیل آباد مشهد گذارند، نهایتا در اسفندماه ۱۴۰۱، به دنبال صدور بخشنامه “عفو” آزاد شد.

حبس بدون تصمیم؛ ادامه بلاتکلیفی فرشته محمدزاده در زندان اوین

۲ خرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – فرشته محمدزاده، شهروند ساکن تهران، بیش از ۱۰ روز است که توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و هم اکنون به صورت بلاتکلیف در زندان اوین نگهداری می‌شود.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، فرشته محمدزاده در بازداشت موقت به‌سر می‌برد. بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، خانم محمدزاده در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ماه، به بند زنان زندان اوین منتقل شده است. وی پیشتر توسط نیروهای امنیتی در میدان ولیعصر تهران بازداشت شده بود.

یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این شهروند ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “بازداشت فرشته محمدزاده در حین شعارنویسی اعتراضی صورت گرفته است.”

تا لحظه تنظیم این گزارش، از اتهامات مطروحه علیه این شهروند اطلاعی حاصل نشده است.

فرشته محمدزاده، حدودا ۶۰ ساله و ساکن تهران است.

۱۴۰۴-۰۳-۰۳

حبس بدون تصمیم؛ ادامه بلاتکلیفی فرشته محمدزاده در زندان اوین

۲ خرداد ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – فرشته محمدزاده، شهروند ساکن تهران، بیش از ۱۰ روز است که توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و هم اکنون به صورت بلاتکلیف در زندان اوین نگهداری می‌شود.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، فرشته محمدزاده در بازداشت موقت به‌سر می‌برد. بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، خانم محمدزاده در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ماه، به بند زنان زندان اوین منتقل شده است. وی پیشتر توسط نیروهای امنیتی در میدان ولیعصر تهران بازداشت شده بود.

یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این شهروند ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “بازداشت فرشته محمدزاده در حین شعارنویسی اعتراضی صورت گرفته است.”

تا لحظه تنظیم این گزارش، از اتهامات مطروحه علیه این شهروند اطلاعی حاصل نشده است.

فرشته محمدزاده، حدودا ۶۰ ساله و ساکن تهران است.

۱۴۰۴-۰۳-۰۲

ادامه بازداشت آیدا نجف لو، نوکیش مسیحی، در زندان اوین؛ بلاتکلیفی، بیماری و وثیقه ۱۱ میلیاردی

۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴-کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴، آیدا نجف لو، نوکیش مسیحی و مادر دو کودک، با گذشت حدود چهار ماه از زمان بازداشت، همچنان به‌صورت بلاتکلیف در زندان اوین نگهداری می‌شود.

نهادهای امنیتی و قضایی نه تنها از ارائه شفاف اتهامات علیه او خودداری کرده‌اند، بلکه با تعیین وثیقه‌ای بسیار سنگین، عملاً مانع از آزادی موقت او شده‌اند.

وثیقه نجومی ۱۱ میلیارد تومانی؛ ابزاری برای فشار مضاعف

به‌گفته یک منبع مطلع نزدیک به خانواده، برای آزادی موقت آیدا نجف لو قرار وثیقه‌ای به مبلغ ۱۱ میلیارد تومان صادر شده است. این منبع تأکید کرد: «چنین مبلغی برای خانواده‌ای عادی قابل تأمین نیست. این وثیقه سنگین عملاً بازداشت او را طولانی‌تر و غیرقانونی کرده است.»

این منبع همچنین افزود: «آیدا نجف لو مادر دو فرزند است که یکی از آنها با بیماری خاصی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند. نبود او در خانه، زندگی فرزندان و همسرش را به‌هم ریخته و بحران عاطفی شدیدی به خانواده وارد کرده است.»

وضعیت وخیم جسمی در زندان؛ بی‌توجهی به نیازهای پزشکی

آیدا نجف لو پیش از بازداشت تحت عمل جراحی دیسک کمر قرار گرفته بود و با مشکلات مزمن در ناحیه ستون فقرات مواجه است. با این حال، در طول مدت بازداشت، از دریافت مراقبت‌های تخصصی محروم مانده و بنا بر گزارش‌ها، درد و التهاب در ناحیه کمر و مهره‌های او تشدید شده است.

منبع نزدیک به خانواده تأکید می‌کند: «در زندان، نه تنها درمان تخصصی صورت نمی‌گیرد، بلکه امکانات اولیه مانند دارو، فیزیوتراپی و دسترسی به پزشک متخصص هم فراهم نیست. این وضعیت، مصداق شکنجه سفید است.»

  • نه به اعدام! گسترش خیزش سراسری نه به اعدام در ۲۵ شهر و بند زنان زندان اوین
  • محمدعلی و هدی مهرگانفر؛ ادامه بازداشت بلاتکلیفی در زندان عادل‌آباد شیراز، نیازفوری به رسیدگی پزشکی

 

نسرین روشن از زندان اوین آزاد شد

۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – امروز سه شنبه ۳۰ اردیبهشت ماه، نسرین روشن، زندانی دو تابعیتی ایرانی-بریتانیایی به صورت مشروط از زندان اوین آزاد شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نسرین روشن، زندانی دو تابعیتی ایرانی-بریتانیایی آزاد شد.

بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، آزادی خانم روشن ساعاتی پیش، به صورت مشروط از زندان اوین صورت گرفته است.

نسرین روشن پیشتر توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری محاکمه شد. او از بابت اتهامات اجتماع و تبانی به چهار سال حبس و از بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به هشت ماه حبس محکوم شد. میزان محکومیت وی در پی تسلیم به رای به سه سال حبس کاهش پیدا کرد.

یک منبع مطلع پیشتر به هرانا اطلاع داده بود که ”مصداق اتهامات مطروحه علیه خانم روشن که مدتها ساکن کشور انگلستان بوده، شرکت در تجمعات خارج از کشور در رابطه با جان باختن مهسا امینی است.”

خانم روشن که متولد ۱۳۴۲ است، در تاریخ ۱۱ دی ۱۴۰۲، پس از اتمام مراحل بازجویی از بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین به بند زنان این زندان منتقل شد.

این زندانی دو تابعیتی ایرانی-بریتانیایی در تاریخ ۲۵ آبان ماه ۱۴۰۲، هنگام خروج از کشور توسط نیروهای امنیتی در فرودگاه «بین‌المللی امام خمینی» بازداشت شده بود.

نامه سرگشاده مهوش صیدال از زندان اوین؛ هشدار درباره وضعیت درمانی زندانیان زن

۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – مهوش (سایه) صیدال، زندانی سیاسی و دارنده مدرک دکترای حقوق بین‌الملل، با نگارش نامه‌ای سرگشاده از زندان اوین خطاب به نهادهای بین‌المللی حقوق بشر، نسبت به وضعیت بحرانی سلامت زندانیان زن، به‌ ویژه زندانیان سیاسی هشدار داده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مهوش (سایه) صیدال، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، به تازگی نامه‌ای سرگشاده منتشر کرده است. این نامه خطاب به شورای حقوق بشر سازمان ملل، گزارشگران ویژه این سازمان و نهادهایی چون عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر نوشته شده است. او در این نامه خواستار اقدام فوری برای بررسی نظام درمانی بند زنان زندان اوین و وضعیت بحرانی سلامت زندانیان زن شده است.

خانم صیدال تأکید کرده است که زنان زندانی از ابتدایی‌ترین خدمات درمانی محروم‌ هستند. به گفته او، در این بند حتی پزشک عمومی مستقر وجود ندارد و در بسیاری از روزها نیز پرستاری در بند حضور ندارد. او تاکید کرده است که در مواقع اورژانسی، زندانیان ناچارند خود مسئول انتقال بیماران به بهداری باشند. این در حالی‌ است که روند اعزام به مراکز درمانی خارج از زندان بسیار کند و فرسایشی است.

این زندانی سیاسی که دارنده مدرک دکترای حقوق بین‌الملل است، در این نامه از کیفیت پایین مراکز درمانی طرف قرارداد با زندان انتقاد کرده است. به گفته صیدال، دسترسی به خدمات تخصصی اغلب به تایید نهادهای امنیتی منوط شده و این وضعیت سلامت زندانیان را به ابزاری برای فشار سیاسی بدل کرده است. افزون بر این، بخش زیادی از هزینه‌های درمانی نیز بر عهده خود زندانیان موکول شده است.

مهوش صیدال این وضعیت را ناقض اسناد بین‌المللی حقوق بشر از جمله میثاق حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون منع شکنجه دانسته است. اوهشدار داده که شرایط موجود می‌تواند مصداق شکنجه یا رفتار غیرانسانی باشد.

خانم صیدال در پایان از نهادهای بین‌المللی خواسته با مستندسازی و پیگیری این وضعیت، خواستار نظارت مستقل بر نظام سلامت زندان‌های ایران شوند. وی همچنین تاکید کرده است که تبعیض سیاسی در ارائه خدمات درمانی باید پایان یابد و نظام درمانی فعلی به‌عنوان بحرانی جاری در حوزه حقوق بشر شناخته شود.

در خصوص نویسنده این نامه گفتنی است، وی نخستین‌بار در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۴۰۲ به دلیل فعالیت در کلاب‌هاوس توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در تاریخ ۱ مرداد با وثیقه آزاد شد. او مهرماه همان سال در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به اتهام نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی به یک سال حبس و ۱۵ میلیون تومان جزای نقدی محکوم شد که اجرای حکم حبس به مدت پنج سال تعلیق شد. اما پس از بازنشر اخبار مربوط به مسمومیت‌های سریالی دانش‌آموزان، به اتهامات مشابه دوباره محاکمه و در ۱۵ مهر ۱۴۰۳ بازداشت شد. این‌بار، با صدور رأی جدید، حکم پیشین به حالت تعزیری درآمد و او به دو سال حبس تعزیری و پرداخت ۵۶ میلیون تومان جزای نقدی محکوم شد. وی همچنین در ۲۰ اسفند ۱۴۰۳ بابت پرونده‌ای جدید در دوران حبس، به اتهام تخریب اموال و اخلال در نظم عمومی تفهیم اتهام شد.

منزل سونیا تودیعی، شهروند بهائی تفتیش شد

۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – روز شنبه ۲۷ اردیبهشت، منزل سونیا تودیعی شهروند بهائی ساکن بابل توسط نیروهای امنیتی تفتیش شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز شنبه ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۴، منزل سونیا تودیعی مورد تفتیش قرار گرفت. یک منبع نزدیک به این شهروند بهایی ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “ساعت ۱۲ ظهر روز شنبه، پنج مامور امنیتی وارد منزل سونیا تودیعی شدند. آنها با نشان دادن حکمی با امضای شخصی به نام مرتضوی، اقدام به تفتیش منزل خانم تودیعی کردند.”

او در ادامه افزود: “در جریان این تفتیش، موبایل، شماری کتاب و لوازم شخصی این شهروند بهائی توسط ماموران ضبط شده است.”

سونیا تودیعی، شهروند بهائی و ساکن شهرستان بابل در استان مازندران است.

در دهه گذشته، جامعه بهائیان در ایران بیش از هر اقلیت مذهبی دیگری هدف برخوردهای امنیتی و قضایی قرار گرفته است. بررسی گزارشات سالانه مرکز آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نشان می‌دهد که طی سه سال اخیر، به‌ طور میانگین ۷۲٪ از گزارش‌های مربوط به اقلیت‌های مذهبی، به نقض حقوق شهروندی بهائیان اختصاص داشته است.

علیه معصومه سلیمانی پرونده قضایی تشکیل شد

۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – علیه معصومه سلیمانی، دارنده مدال جهانی کشتی زنان، پرونده قضایی تشکیل شد. او در این رابطه به دادسرای عمومی و انقلاب خرم آباد احضار شده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، علیه معصومه سلیمانی پرونده قضایی تشکیل شد.

خانم سلیمانی با انتشار ویدیویی در این خصوص اعلام کرد که اخیرا به اتهام تشویق زنان به بی حجابی، به شعبه هشت بازپرسی خرم آباد احضار شده است.

وی در مردادماه ۱۴۰۲، توسط دادگاه کیفری خرم‌ آباد از بابت اتهام “تحریک به ارتکاب اعمال خشونت‌ آمیز در بستر فضای مجازی” به یک سال حبس تعزیری محکوم شده بود.

خانم سلیمانی در یک پرونده دیگر به شش ماه حبس تعزیری و شش ماه حبس تعلیقی محکوم شد. سپس در پی اعتراض به احکام صادره، محکومیت وی به ۵۰ میلیون تومان جزای نقدی و شش ماه حبس تعلیقی تبدیل شد.

معصومه سلیمانی پیشتر در تاریخ ۲۰ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در خرم آباد بازداشت شد. وی نهایتا در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ماه همان سال، با تودیع وثیقه از بازداشتگاه اداره اطلاعات سپاه این شهر آزاد شده بود.

خانم سلیمانی، دارنده مدال جهانی کشتی زنان و مادر پیش از این نیز به واسطه فعالیت‌های خود سابقه بازداشت را داشته است.

۱۴۰۴-۰۳-۰۱

نخستین جام‌جهانی فوتسال زنان؛ پایان ۴دهه تبعیض با فریاد فرشته‌ها

۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۴- ایران وایر

تیم ملی فوتسال زنان ایران، شنبه ۲۷اردیبهشت۱۴۰۴ با پیروزی ۳ بر یک مقابل چین در دیدار رده‌بندی جام ملت‌های آسیا، موفق شد به مقام سوم این رقابت‌ها دست یابد و سهمیه حضور در «نخستین دوره جام‌جهانی فوتسال زنان» که سال ۲۰۲۵ به میزبانی فیلیپین برگزار خواهد شد را، کسب کند.

پس از این صعود، نخستین سوال این‌گونه شکل گرفت که چرا تاکنون جام‌جهانی فوتسال زنان برگزار نشده است؟ درحالی که ۳۶ سال از برگزاری نخستین دوره جام‌جهانی فوتسال مردان گذشته و فیفا در تمامی این سال‌ها ادعای برابری‌های جنسی را فریاد زده است، اما به دلایلی از جمله «عدم وجود اسپانسرهای کافی»، این مسابقات تاکنون برگزار نشده بود.

شاید جالب باشد که بدانیم نامه‌ای که «فرشته کریمی» در کنار برخی دیگر از ستاره‌های زن فوتسال جهان، خطاب به فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) نوشت و روزنامه «گاردین» آن را با عکسی از ملی‌پوش‌های زن فوتسال ایران پوششی گسترده داد، در شکل‌گیری نخستین دوره این مسابقات، تاثیری ویژه داشت.

***

از نخستین جام جهانی فوتسال زنان چه می‌دانیم؟

نخستین دوره جام‌جهانی فوتسال زنان، به میزبانی شهرهای «پاسیگ» و «ویکتوریاس» کشور فیلیپین، طی روزهای ۳۰آبان۱۴۰۴ تا ۱۶آذر۱۴۰۴ (۲۱نوامبر تا ۷دسامبر۲۰۲۵)، در دو ورزشگاه «فیلیپ اسپورت» و «ویکتوریا سیتی» برگزار خواهد شد.

برای نخستین دوره این مسابقات قرار است ۱۶ تیم از ۶ کنفدراسیون قاره‌ای حضور داشته باشند. تیم‌ها به ۴ گروه ۴ تیمی تقسیم می‌شوند، دو تیم برتر هر گروه به مرحله حذفی صعود می‌کنند و دو تیم سوم و چهارم هر گروه، حذف خواهند شد. تیم‌های صعودکننده هم به ترتیب در مراحل حذفی ‌چهارم نهایی، نیمه‌نهایی و چهار تیم برتر، در بازی رده‌بندی و فینال مقابل هم قرار می‌گیرند.

اسپانیا، پرتغال، لهستان و ایتالیا (از اروپا)، نیوزلند (از قاره اقیانوسیه)، کلمبیا، برزیل و آرژانتین (از قاره آمریکای جنوبی)، پاناما و کانادا (از آمریکای شمالی)، تانزانیا و مراکش (از آفریقا)، ایران، تایلند و ژاپن در کنار فیلیپین میزبان (از آسیا)، شرکت‌کنندگان اولین جام‌جهانی فوتسال زنان هستند.

زنان فوتسالیست خطاب به فیفا چه نوشتند؟

بررسی سخنرانی‌های اخیر «جیانی اینفانتینو»، رییس فیفا نشان می‌دهد که او طی سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۵ بیش از ۱۰ بار به سیاست برابری زنان و مردان در نگاه فدراسیون جهانی فوتبال اشاره کرده است. به صورت نمونه، او آگوست۲۰۲۳ گفته بود: «زمان آن رسیده که زنان و مردان را به‌ طور برابر ببینیم. به همه زنان می‌گویم؛ شما قدرت تغییر را دارید. فقط انجامش دهید. خودتان انجامش دهید. درهای باز در انتظار شماست.»

سال ۲۰۲۱، یعنی دو سال پیش از اینکه چنین سخنانی بر زبان جیانی اینفانتینو جاری شود، روزنامه «گاردین» گزارشی با تیتر «بازیکنان از فیفا می‌خواهند سیاست “عمیقا تبعیض‌آمیز” فوتسال زنان را تغییر دهد.»

گاردین نوشته بود که جمعی از «برجسته‌ترین بازیکنان زن فوتسال جهان» از فیفا خواسته‌اند تا با راه‌اندازی جام‌جهانی فوتسال زنان، برای «ایجاد برابری» با مردان، به رویکردی که این زنان آن را «رفتار عمیقا تبعیض‌آمیز فیفا در قبال خود» خوانده بودند، پایان دهد.

این زنان نوشته بودند که رفتار فیفا در قبال نادیده گرفتن مسابقات فوتسال جهانی زنان، نمونه‌ای بارز از «بدرفتاری جنسیتی» است.

گاردین نوشته بود که چهره‌هایی شاخص از فوتسال زنان جهان، این نامه‌ را امضا کرده بودند. از جمله «ناتالیا اوریو» و «آنیتا لوخان»، دو ستاره و کاپیتان تیم اسپانیا، «آماندینها»، کاپیتان و برنده شش بار عنوان بهترین بازیکن تیم ملی فوتسال زنان برزیل و «فرشته کریمی»، بهترین بازیکن فوتسال زنان آسیا.

گاردین با هریک از این زنان گفت‌وگویی کوتاه داشت و به نقل از فرشته کریمی، ستاره فوتسال ایران نوشته بود: «این بزرگترین نقطه ضعف فیفا است. امیدوارم با برگزاری جام‌جهانی فوتسال زنان، به این تبعیض بزرگ پایان دهد.»

از AMF چه می‌دانیم و چرا به دشمن FIFA تبدیل شده است؟

شاید اگر این نامه نوشته نمی‌شد و رسانه‌های بین‌المللی مانند گاردین آن را پوشش خبری نمی‌دادند، فیفا همچنان میلی به برگزاری جام‌جهانی فوتسال زنان نشان نمی‌داد و طی دهه‌های اخیر حاضر به برگزاری دو مسابقه زنان نمی‌شد؛ جام جهانی فوتسال زنان و جام‌جهانی فوتبال ساحلی زنان.

ریشه این بی‌میلی فدراسیون جهانی فوتبال برای برگزاری این دو جام‌جهانی، در ده‌ها فاکتور دیده شده، اما مهم‌ترین آن، بحث «میزان درآمدهای مالی» و دوم «اختلاف با نهادهای متفرقه» است.

فیفا، دهه‌ها فوتسالیست‌های زن جهان را قربانی یک مبارزه جاه‌طلبانه با نهادی به نام «AMF» (Asociación Mundial de Futsal) کرد؛ «اتحادیه جهانی فوتسال»

این سازمان در سال ۱۹۷۰ و با تلاش فوتسالیست‌ها و کمک فدراسیون‌‌های فوتبال دو کشور اروگوئه و برزیل راه‌اندازی شد. فیفا در سال ۱۹۸۰ این سازمان را «غیررسمی» خواند و از فدراسیون‌های عضو خود خواست از هرگونه همکاری با این فدراسیون خودداری کنند.

این سازمان از سال ۱۹۸۰ تلاش کرد نخستین دوره‌های رقابت‌های فوتسال بین‌المللی زنان و مردان را راه‌اندازی کند، اما فیفا اجازه نداد. در نهایت، فدراسیون جهانی فوتبال در سال ۱۹۸۹ نخستین دوره جام‌جهانی فوتسال مردان را برگزار کرد، ولی مسابقات فوتسال زنان را به دلیل آنچه «عدم استقبال از سوی اسپانسرها» و «پایین بودن رقم حق پخش تلویزیونی» می‌خواند، بی‌اهمیت جلوه داد.

فوتسالیست‌های زن چگونه قربانی یک دعوای قدرت شدند؟

تصور کنید که بیش از چهار دهه، زنان فوتسالیست، قربانی یک دعوا و جاه‌طلبی میان دو نهاد موازی در فوتسال بودند.

«اتحادیه فوتسال جهان» (AMF) خود را «وارث حقیقی فوتسال اصیل» می‌داند، چون سال‌ها پیش از ورود فیفا به مقوله فوتسال، مسابقات رسمی این ورزش را برگزار کرده بود. به صورت کلی، فیفا می‌گوید هرجا توپ به پایی برخورد کرد، حق انحصارش متعلق به اوست؛ حتی اگر خودش نخواهد برگزار‌کننده مسابقات آن باشد.

در دهه ۱۹۸۰ میلادی، AMF، رقابت‌های فوتسال مردان و زنان را بدون کسب اجازه از فیفا برگزار کرد. پس از آنکه فدراسیون جهانی فوتبال، فدراسیون‌های ملی را تهدید کرد که در صورت شرکت کردن در رقابت‌های AMF آن‌ها را تعلیق می‌کند، این نهاد به برگزاری بیشتر بازی‌های زنان روی آورد؛ چیزی که فیفا به دلیل عدم درآمدهای مالی، به آن علاقه‌ای نشان نمی‌داد.

با این حال، اتحادیه فوتسال جهانی از سال ۲۰۰۸ تاکنون، رقابت‌های «AMF Futsal Women’s World Cup» را صرفا برای زنان و با حضور محدود تیم‌های ملی فوتسال زنان برگزار کرده است؛ فدراسیون فوتبال ایران به دلیل نگرانی از واکنش‌های فیفا، هرگز تیم ملی فوتسال زنان ایران را به این مسابقات اعزام نکرد.

زنان فوتسالیست چگونه حق خود را گرفتند؟

زن هستید یا مرد، آنچه را که می‌خواهید و حق‌تان می‌دانید را انجام دهید. سپتامبر۲۰۲۱ ستاره‌های فوتسال جهان از جمله فرشته کریمی، خطاب به جیانی اینفانتینو، از «ظلم فیفا»، «تبعیض و بدرفتاری جنسیتی» نوشتند.

نوامبر۲۰۲۲، انجمن بین‌المللی بازیکنان فوتسال زنان، (AJFSF) کمپینی راه‌اندازی و فیفا را به «بی‌توجهی عمومی» نسبت به بازیکنان فوتسال زنان متهم کرد. فقط یک ماه بعد یعنی دسامبر۲۰۲۲، فیفا اعلام می‌کند که نخستین دوره جام‌جهانی فوتسال زنان را در سال ۲۰۲۵ برگزار خواهد کرد.

یک سال بعد، جیانی اینفانتینو، رییس فیفا، از موضع حکیمانه به زنان فوتبالیست و فوتسالیست گفت: «تبعیض در فوتبال و فوتسال زنان، بی‌احترامی و توهین به تمام زنان است.»

علیه معصومه سلیمانی پرونده قضایی تشکیل شد

۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – علیه معصومه سلیمانی، دارنده مدال جهانی کشتی زنان، پرونده قضایی تشکیل شد. او در این رابطه به دادسرای عمومی و انقلاب خرم آباد احضار شده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، علیه معصومه سلیمانی پرونده قضایی تشکیل شد.

خانم سلیمانی با انتشار ویدیویی در این خصوص اعلام کرد که اخیرا به اتهام تشویق زنان به بی حجابی، به شعبه هشت بازپرسی خرم آباد احضار شده است.

وی در مردادماه ۱۴۰۲، توسط دادگاه کیفری خرم‌ آباد از بابت اتهام “تحریک به ارتکاب اعمال خشونت‌ آمیز در بستر فضای مجازی” به یک سال حبس تعزیری محکوم شده بود.

خانم سلیمانی در یک پرونده دیگر به شش ماه حبس تعزیری و شش ماه حبس تعلیقی محکوم شد. سپس در پی اعتراض به احکام صادره، محکومیت وی به ۵۰ میلیون تومان جزای نقدی و شش ماه حبس تعلیقی تبدیل شد.

معصومه سلیمانی پیشتر در تاریخ ۲۰ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در خرم آباد بازداشت شد. وی نهایتا در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ماه همان سال، با تودیع وثیقه از بازداشتگاه اداره اطلاعات سپاه این شهر آزاد شده بود.

خانم سلیمانی، دارنده مدال جهانی کشتی زنان و مادر پیش از این نیز به واسطه فعالیت‌های خود سابقه بازداشت را داشته است.

۱۴۰۴-۰۲-۳۱

نسرین روشن از زندان اوین آزاد شد

۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – امروز سه شنبه ۳۰ اردیبهشت ماه، نسرین روشن، زندانی دو تابعیتی ایرانی-بریتانیایی به صورت مشروط از زندان اوین آزاد شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نسرین روشن، زندانی دو تابعیتی ایرانی-بریتانیایی آزاد شد.

بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، آزادی خانم روشن ساعاتی پیش، به صورت مشروط از زندان اوین صورت گرفته است.

نسرین روشن پیشتر توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری محاکمه شد. او از بابت اتهامات اجتماع و تبانی به چهار سال حبس و از بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به هشت ماه حبس محکوم شد. میزان محکومیت وی در پی تسلیم به رای به سه سال حبس کاهش پیدا کرد.

یک منبع مطلع پیشتر به هرانا اطلاع داده بود که ”مصداق اتهامات مطروحه علیه خانم روشن که مدتها ساکن کشور انگلستان بوده، شرکت در تجمعات خارج از کشور در رابطه با جان باختن مهسا امینی است.”

خانم روشن که متولد ۱۳۴۲ است، در تاریخ ۱۱ دی ۱۴۰۲، پس از اتمام مراحل بازجویی از بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین به بند زنان این زندان منتقل شد.

این زندانی دو تابعیتی ایرانی-بریتانیایی در تاریخ ۲۵ آبان ماه ۱۴۰۲، هنگام خروج از کشور توسط نیروهای امنیتی در فرودگاه «بین‌المللی امام خمینی» بازداشت شده بود.

۱۴۰۴-۰۲-۳۰

نخستین جام‌جهانی فوتسال زنان؛ پایان ۴دهه تبعیض با فریاد فرشته‌ها

۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۴- ایران وایر

تیم ملی فوتسال زنان ایران، شنبه ۲۷اردیبهشت۱۴۰۴ با پیروزی ۳ بر یک مقابل چین در دیدار رده‌بندی جام ملت‌های آسیا، موفق شد به مقام سوم این رقابت‌ها دست یابد و سهمیه حضور در «نخستین دوره جام‌جهانی فوتسال زنان» که سال ۲۰۲۵ به میزبانی فیلیپین برگزار خواهد شد را، کسب کند.

پس از این صعود، نخستین سوال این‌گونه شکل گرفت که چرا تاکنون جام‌جهانی فوتسال زنان برگزار نشده است؟ درحالی که ۳۶ سال از برگزاری نخستین دوره جام‌جهانی فوتسال مردان گذشته و فیفا در تمامی این سال‌ها ادعای برابری‌های جنسی را فریاد زده است، اما به دلایلی از جمله «عدم وجود اسپانسرهای کافی»، این مسابقات تاکنون برگزار نشده بود.

شاید جالب باشد که بدانیم نامه‌ای که «فرشته کریمی» در کنار برخی دیگر از ستاره‌های زن فوتسال جهان، خطاب به فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) نوشت و روزنامه «گاردین» آن را با عکسی از ملی‌پوش‌های زن فوتسال ایران پوششی گسترده داد، در شکل‌گیری نخستین دوره این مسابقات، تاثیری ویژه داشت.

***

از نخستین جام جهانی فوتسال زنان چه می‌دانیم؟

نخستین دوره جام‌جهانی فوتسال زنان، به میزبانی شهرهای «پاسیگ» و «ویکتوریاس» کشور فیلیپین، طی روزهای ۳۰آبان۱۴۰۴ تا ۱۶آذر۱۴۰۴ (۲۱نوامبر تا ۷دسامبر۲۰۲۵)، در دو ورزشگاه «فیلیپ اسپورت» و «ویکتوریا سیتی» برگزار خواهد شد.

برای نخستین دوره این مسابقات قرار است ۱۶ تیم از ۶ کنفدراسیون قاره‌ای حضور داشته باشند. تیم‌ها به ۴ گروه ۴ تیمی تقسیم می‌شوند، دو تیم برتر هر گروه به مرحله حذفی صعود می‌کنند و دو تیم سوم و چهارم هر گروه، حذف خواهند شد. تیم‌های صعودکننده هم به ترتیب در مراحل حذفی ‌چهارم نهایی، نیمه‌نهایی و چهار تیم برتر، در بازی رده‌بندی و فینال مقابل هم قرار می‌گیرند.

اسپانیا، پرتغال، لهستان و ایتالیا (از اروپا)، نیوزلند (از قاره اقیانوسیه)، کلمبیا، برزیل و آرژانتین (از قاره آمریکای جنوبی)، پاناما و کانادا (از آمریکای شمالی)، تانزانیا و مراکش (از آفریقا)، ایران، تایلند و ژاپن در کنار فیلیپین میزبان (از آسیا)، شرکت‌کنندگان اولین جام‌جهانی فوتسال زنان هستند.

زنان فوتسالیست خطاب به فیفا چه نوشتند؟

بررسی سخنرانی‌های اخیر «جیانی اینفانتینو»، رییس فیفا نشان می‌دهد که او طی سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۵ بیش از ۱۰ بار به سیاست برابری زنان و مردان در نگاه فدراسیون جهانی فوتبال اشاره کرده است. به صورت نمونه، او آگوست۲۰۲۳ گفته بود: «زمان آن رسیده که زنان و مردان را به‌ طور برابر ببینیم. به همه زنان می‌گویم؛ شما قدرت تغییر را دارید. فقط انجامش دهید. خودتان انجامش دهید. درهای باز در انتظار شماست.»

سال ۲۰۲۱، یعنی دو سال پیش از اینکه چنین سخنانی بر زبان جیانی اینفانتینو جاری شود، روزنامه «گاردین» گزارشی با تیتر «بازیکنان از فیفا می‌خواهند سیاست “عمیقا تبعیض‌آمیز” فوتسال زنان را تغییر دهد.»

گاردین نوشته بود که جمعی از «برجسته‌ترین بازیکنان زن فوتسال جهان» از فیفا خواسته‌اند تا با راه‌اندازی جام‌جهانی فوتسال زنان، برای «ایجاد برابری» با مردان، به رویکردی که این زنان آن را «رفتار عمیقا تبعیض‌آمیز فیفا در قبال خود» خوانده بودند، پایان دهد.

این زنان نوشته بودند که رفتار فیفا در قبال نادیده گرفتن مسابقات فوتسال جهانی زنان، نمونه‌ای بارز از «بدرفتاری جنسیتی» است.

گاردین نوشته بود که چهره‌هایی شاخص از فوتسال زنان جهان، این نامه‌ را امضا کرده بودند. از جمله «ناتالیا اوریو» و «آنیتا لوخان»، دو ستاره و کاپیتان تیم اسپانیا، «آماندینها»، کاپیتان و برنده شش بار عنوان بهترین بازیکن تیم ملی فوتسال زنان برزیل و «فرشته کریمی»، بهترین بازیکن فوتسال زنان آسیا.

گاردین با هریک از این زنان گفت‌وگویی کوتاه داشت و به نقل از فرشته کریمی، ستاره فوتسال ایران نوشته بود: «این بزرگترین نقطه ضعف فیفا است. امیدوارم با برگزاری جام‌جهانی فوتسال زنان، به این تبعیض بزرگ پایان دهد.»

از AMF چه می‌دانیم و چرا به دشمن FIFA تبدیل شده است؟

شاید اگر این نامه نوشته نمی‌شد و رسانه‌های بین‌المللی مانند گاردین آن را پوشش خبری نمی‌دادند، فیفا همچنان میلی به برگزاری جام‌جهانی فوتسال زنان نشان نمی‌داد و طی دهه‌های اخیر حاضر به برگزاری دو مسابقه زنان نمی‌شد؛ جام جهانی فوتسال زنان و جام‌جهانی فوتبال ساحلی زنان.

ریشه این بی‌میلی فدراسیون جهانی فوتبال برای برگزاری این دو جام‌جهانی، در ده‌ها فاکتور دیده شده، اما مهم‌ترین آن، بحث «میزان درآمدهای مالی» و دوم «اختلاف با نهادهای متفرقه» است.

فیفا، دهه‌ها فوتسالیست‌های زن جهان را قربانی یک مبارزه جاه‌طلبانه با نهادی به نام «AMF» (Asociación Mundial de Futsal) کرد؛ «اتحادیه جهانی فوتسال»

این سازمان در سال ۱۹۷۰ و با تلاش فوتسالیست‌ها و کمک فدراسیون‌‌های فوتبال دو کشور اروگوئه و برزیل راه‌اندازی شد. فیفا در سال ۱۹۸۰ این سازمان را «غیررسمی» خواند و از فدراسیون‌های عضو خود خواست از هرگونه همکاری با این فدراسیون خودداری کنند.

این سازمان از سال ۱۹۸۰ تلاش کرد نخستین دوره‌های رقابت‌های فوتسال بین‌المللی زنان و مردان را راه‌اندازی کند، اما فیفا اجازه نداد. در نهایت، فدراسیون جهانی فوتبال در سال ۱۹۸۹ نخستین دوره جام‌جهانی فوتسال مردان را برگزار کرد، ولی مسابقات فوتسال زنان را به دلیل آنچه «عدم استقبال از سوی اسپانسرها» و «پایین بودن رقم حق پخش تلویزیونی» می‌خواند، بی‌اهمیت جلوه داد.

فوتسالیست‌های زن چگونه قربانی یک دعوای قدرت شدند؟

تصور کنید که بیش از چهار دهه، زنان فوتسالیست، قربانی یک دعوا و جاه‌طلبی میان دو نهاد موازی در فوتسال بودند.

«اتحادیه فوتسال جهان» (AMF) خود را «وارث حقیقی فوتسال اصیل» می‌داند، چون سال‌ها پیش از ورود فیفا به مقوله فوتسال، مسابقات رسمی این ورزش را برگزار کرده بود. به صورت کلی، فیفا می‌گوید هرجا توپ به پایی برخورد کرد، حق انحصارش متعلق به اوست؛ حتی اگر خودش نخواهد برگزار‌کننده مسابقات آن باشد.

در دهه ۱۹۸۰ میلادی، AMF، رقابت‌های فوتسال مردان و زنان را بدون کسب اجازه از فیفا برگزار کرد. پس از آنکه فدراسیون جهانی فوتبال، فدراسیون‌های ملی را تهدید کرد که در صورت شرکت کردن در رقابت‌های AMF آن‌ها را تعلیق می‌کند، این نهاد به برگزاری بیشتر بازی‌های زنان روی آورد؛ چیزی که فیفا به دلیل عدم درآمدهای مالی، به آن علاقه‌ای نشان نمی‌داد.

با این حال، اتحادیه فوتسال جهانی از سال ۲۰۰۸ تاکنون، رقابت‌های «AMF Futsal Women’s World Cup» را صرفا برای زنان و با حضور محدود تیم‌های ملی فوتسال زنان برگزار کرده است؛ فدراسیون فوتبال ایران به دلیل نگرانی از واکنش‌های فیفا، هرگز تیم ملی فوتسال زنان ایران را به این مسابقات اعزام نکرد.

زنان فوتسالیست چگونه حق خود را گرفتند؟

زن هستید یا مرد، آنچه را که می‌خواهید و حق‌تان می‌دانید را انجام دهید. سپتامبر۲۰۲۱ ستاره‌های فوتسال جهان از جمله فرشته کریمی، خطاب به جیانی اینفانتینو، از «ظلم فیفا»، «تبعیض و بدرفتاری جنسیتی» نوشتند.

نوامبر۲۰۲۲، انجمن بین‌المللی بازیکنان فوتسال زنان، (AJFSF) کمپینی راه‌اندازی و فیفا را به «بی‌توجهی عمومی» نسبت به بازیکنان فوتسال زنان متهم کرد. فقط یک ماه بعد یعنی دسامبر۲۰۲۲، فیفا اعلام می‌کند که نخستین دوره جام‌جهانی فوتسال زنان را در سال ۲۰۲۵ برگزار خواهد کرد.

یک سال بعد، جیانی اینفانتینو، رییس فیفا، از موضع حکیمانه به زنان فوتبالیست و فوتسالیست گفت: «تبعیض در فوتبال و فوتسال زنان، بی‌احترامی و توهین به تمام زنان است.»

۱۴۰۴-۰۲-۲۹

گفتند جانمان درخطر است، مراجع قانونی جدی نگرفتند، به قتل رسیدند

۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۴-ایران وایر

قتل زنان در روزگار ما به «اتفاقی روزمره» و عملی بی‌عاقبت تبدیل‌شده است. آنچه این قتل‌ها را به موردی تکراری و تقریبا بی‌اهمیت بدل کرده علاوه بر ساختار مردسالار، سکوت نهادهای متولی و بی‌توجهی به امنیت و حقوق زنان است.

زنان هرروز با تهدید به مرگ زندگی می‌کنند اما رسانه‌های ایران در هنگام انتشار خبر، آنچه را رخ‌داده به «اختلافات خانوادگی» یا «حادثه» تقلیل می‌دهند و هیچ‌کس مسوولیتی برای پایان دادن به این چرخه خشونت احساس نمی‌کند.

این گزارش درباره زنانی است که اگر پلیس و قوه قضاییه شکایت‌ها علیه خشونت همسران یا مردان نزدیک به آن‌ها را جدی می‌گرفتند، امروز هنوز در میان ما بودند.

دلارا جهاندیده؛ قاضی گفت برو با شوهرت بساز

«دلارا جهاندیده» زن جوان ۳۸ ساله اهل جهرم شامگاه ۷اسفند۱۴۰۳ به‌وسیله سلاح سرد توسط همسرش موردحمله و ضرب و شتم قرار گرفت. ضرب و شتمی که منجر به شکستگی جمجمه، کما و نهایتا مرگ او شد.

دلارا جهاندیده به گفته نزدیکانش زنی جسور و جنگنده بود. او مدت‌ها در رابطه‌ای پرخشونت بود و تنها به دلیل آن‌که به لحاظ اقتصادی مستقل نبود ناچار شده بود، زندگی زناشویی خود را ادامه دهد.

دلارا، سرانجام شغلی در یک رستوران پیدا کرد و سه ماه قبل از قتل، فرزندانش را از خانه‌‌ای که جز فریاد و کتک و زخم و خون در آن خبری نبود به خانه مادری برده بود.

 بررسی‌های ایران‌وایر نشان می‌دهد که پیش از اینکه او همراه با فرزندانش به خانه مادرش بازگردد، یک روز در اتاقی در حال استراحت نیمروزی بود که همسرش به او حمله کرد و گلویش را به‌قصد کشتن فشار داد.

منابع نزدیک به دلارا تایید کرده‌اند که دلارا بعدازاین اقدام همسرش چندساعتی بی‌هوش بود و وقتی بهوش آمده، متوجه شده همسرش پتو را روی صورت او انداخته چون گمان می‌کرده، او مرده است.

یک منبع نزدیک به دلار جهاندیده به ایران‌وایر می‌گوید: «دلارا بعد از به هوش آمدن، به پزشکی قانونی مراجعه کرد. متاسفانه پزشک در محل خدمت نبود. رسیدگی به وضعیتش موکول شد به یک روز بعد. روز بعد کبودی و تورم از روز اول کمی بهتر شده بود اما در پزشکی قانونی ثبت شد.  رفت کلانتری و همراه با شهود شکایت خود را ثبت کرد اما کلانتری برای سازش، پرونده را به شورای حل اختلاف ارجاع داد.»

بررسی پرونده دلارا جهاندیده نشان می‌دهد درحالی‌که او در شکایت خود تاکید کرده بود که همسرش دایما او را به مرگ و اسیدپاشی تهدید می‌کند و شاهدان هم این اظهارات را تایید کرده بودند اما «شورای حل اختلاف» بدون توجه به خطرات جانی که این زن جوان را تهدید می‌کرد، زمان دیدار را برای بیست روز بعد تعیین کرده است.

به گفته منابع آگاه، دلارا جهاندیده بر سر تصمیم خود برای جدایی ماند: «وقتی جلسه شورای حل اختلاف رسید دلارا  چیزهایی که در شکایت ثبت کرده بود، دوباره تکرار کرد اما قاضی فقط تلاش کرد حرف‌های او را نشنیده بگیرد و از همسرش حمایت می‌کرد. مدام او را به تلاش برای سازش و رفتن زیر سقف مشترک و ادامه زندگی تشویق کردند.»

وقتی دلارا نپذیرفت که به خانه همسرش بازگردد، شورای حل اختلاف تاریخ دومی را برای رسیدگی به پرونده تعیین کرد: «در جلسه دوم هم دلارا تایید کرد که امنیت جانی ندارد. او چندین بار گفت شوهرش حتی در محل کار و فضای عمومی مزاحم اوست و هرلحظه ممکن است او را بکشد یا به صورتش اسید بپاشد اما شورا بدون توجه به این اظهارات تنها پرونده را به دادگاه ارجاع داد تا روند طلاق آغاز شود، بدون اینکه حفظ امنیت دلارا حایز اهمیت باشد.»

ماده ۴۸ لایحه منع خشونت علیه زنان یکی از مواردی است که به باور منتقدان اثربخشی این لایحه را پایین‌تر ازآنچه هست خواهد کرد. این ماده بر «صلح و سازش» در خانواده تاکید دارد و  در صورت شکایت زن، اگر متهم از اعضای خانواده باشد، پرونده به شورای حل اختلاف ارسال شود. این لایحه همچنین  نگاه حفظ محور به خانواده دارد و  در اهداف آن عبارت «تحکیم مبانی خانواده و حفاظت از کیان آن» می‌تواند حفظ ساختار خانواده را حتی به قیمت تداوم خشونت در اولویت قرار دهد.

دلارا قربانی این ماده‌قانونی است. او سرانجام شامگاه سه‌شنبه ۷اسفند۱۴۰۳ وقتی خسته از محل کار به خانه مادرش بازمی‌گشت با ضربه‌های سخت چماق همسرش از ناحیه جمجمه و هر دودست دچار شکستگی‌های متعدد شد. در کما به بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان منتقل شد و دو روز بعد فرزندانش را تنها گذاشت.

فاطمه برخورداری؛ آموزش‌وپرورش در کنار قاتل ایستاد

فاطمه برخورداری، معلم آموزش‌وپرورش شهرستان سبزوار، روز چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت‌۱۴۰۴ در یکی از خیابان‌های این شهر با ضربات متعدد قمه توسط همسرش کشته شد.

منابع مطلع تایید کرده‌اند که همسر این معلم خود از کارکنان آموزش‌وپرورش و شاغل در حوزه فرهنگی بوده است.

منابع نزدیک به فاطمه برخورداری تایید می‌کنند که او بارها در نامه‌هایی رسمی به اداره آموزش‌وپرورش، نسبت به خشونت خانگی و تهدیدهای مکرر همسرش هشدار داده و از آن‌ها خواسته بود دستکم با تذکر به او تا حدی به تامین امنیت او کمک کنند اما  هیچ‌گونه اقدام موثری از سوی مسوولان برای حمایت از او صورت نگرفته بود.

این معلم و مادر سه فرزند سرانجام تصمیم گرفت منزل مستقلی تهیه کند و درخواست طلاق بدهد اما مدت کوتاهی پس‌ازاین تصمیم همسرش او را به قتل رساند، بی‌اینکه سازمان آموزش‌وپرورش تلاشی در مراقبت و محافظت از فاطمه کرده باشد.

شیوا عاملی راد از کنشگران صنفی معلمان با اشاره به «پرونده‌سازی‌های آموزش‌وپرورش علیه دانش‌آموزان و معلمان منتقد» نوشته است که این نهاد، در حمایت از کارکنان خود در برابر خشونت، «ناتوان و بی مسوولیت» است و «به جاده‌صاف‌کن جنایت علیه معلمان» بدل شده است.

او در یادداشتی به همین بهانه نوشته است: «قتل فاطمه یک تراژدی شخصی یا «اختلاف خانوادگی» نیست؛ بلکه یک جلوه از پروژه سیاسی مرد/دولت سالاری است که از طریق قوانین و فرهنگ رسمی مردسالارانه، زنان را در موقعیتی دائمی از بی‌قدرتی و حذف‌پذیری قرار می‌دهد و پیامد مستقیم از خشونت دولتی و سکوت ساختاری در برابر حق زنان برای زیستن آزاد، ایمن و انسانی است.»

گوران قادری آزاد و پرونده شلر مختومه است

دو سال قبل «شلر رسولی»، زن ۳۶ ساله و مادر دو فرزند در معرض تجاوز فردی به نام «گوران قادری» قرار گرفت و خود را مقابل چشم فرزندانش از ساختمان به پایین پرت کرد، می‌گذرد.

شلر زن خیرخواه و جوانی ساکن مریوان، از شهرهای استان کردستان، در نزدیکی مرز باشماق و در چند کیلومتری عراق بود. گوران قادری یکی از همسایگان او و خانواده‌اش، او را به بهانه کمک به همسر بیمارش به خانه‌اش کشاند و در جریان کشمکش میان این دو، شلر برای اینکه مورد تجاوز قرار نگیرد، از بالکن خانه او به پایین پرت و کشته شد.

گوران قادری فردی دارای سو سابقه در مریوان است. به گفته منابع محلی، او پیش‌ازاین اتفاقی که برای شلر رسولی افتاد، برای چند فقره پرونده تجاوز، پرونده‌های بازداشت‌شده و مظنون به قتل هم بوده است. علاوه بر این، سابقه دزدی و اخاذی و قمه‌کشی هم داشته، اما چرا در زندان نیست؟ چرا آزادانه در شهر می‌گردد و پرونده شکایت خانواده شلر علیه او مختومه اعلام‌شده است؟

ایران‌وایر مطلع شده است بااینکه ادله کافی برای گناهکار بودن گوران در ماجرای مرگ شلر وجود دارد اما او موفق شده با مخدوش کردن روایت و کاستی‌هایی که در قانون مجازات اسلامی وجود دارد از اتهام قتل و قصد تجاوز به او تبرئه شود.

برادر شلر رسولی می‌گوید: «وکیل تعیین‌شده برای این پرونده از سوی قوه قضاییه برای حمل اسلحه جدا، برای حبس غیرقانونی شلر و قتل هم جدا تقاضای دادرسی کرد اما درنهایت دادگاه موضوع را قتل شبه عمد در نظر گرفت و گوران قادری را فقط به سه سال حبس محکوم کرد که همان هم اجرانشده و او با وثیقه آزاد است.»

برخورد پلیس با تماس‌هایی که خشونت خانگی را گزارش می‌کنند

ابراهیم دوران سربازی خود را در پلیس ۱۱۰ گذرانده است. او به ایران‌وایر می‌گوید: «چیزی که می‌گویم تجربه من از حضور در مرکز پلیس ۱۱۰ است و اصلاً معنایش این نیست که همه‌جا همین است.  من در شهر بزرگی خدمت می‌کردم و خیلی وقت‌ها تماس‌ها درباره گزارش ضرب و شتم خانگی و خشونت علیه زنان بود. همیشه این گزارش‌ها اولویت پایین‌تری از گزارش‌هایی مثل سرقت یا زدوخوردهای خیابانی داشتند.»

او می‌گوید خیلی وقت‌ها بعد از برقراری و قطع تماس من به‌وضوح می‌دیدم که برای اعزام نیرو تعلل می‌شود: «فرمانده‌ها با خنده می‌گفتند زن و شوهر دعوا کنند، ابلهان باور کنند. می‌گفتند ده دقیقه که گذشت دوباره تماس می‌گیرند اگر تماس نگیرند خودشان حل‌وفصل کرده‌اند زندگی از این دعواها دارد.»

این در حالی است که نهادهایی مانند پلیس ۱۱۰ یا اورژانس اجتماعی باید بیشترین سطح حساسیت را به گزارش‌های خشونت اعم از خانگی یا خیابانی داشته باشند چراکه ممکن است موضوع مرگ و زندگی آدم‌ها در میان باشد.

ابراهیم بازخوردهای تماس‌گیرندگان را هم از دلایل کم‌اهمیت جلوه دادن چنین گزارش‌هایی می‌داند: «از حق نگذریم. بعضی وقت‌ها هم نیرو می‌فرستادیم وقتی می‌رسیدند خانم‌ها حالا یا از ترس بود و تهدید یا واقعاً کنار آمده بودند، می‌گفتند مشکلی نیست و اشتباه شده. در این موارد پلیس نمی‌تواند کاری از پیش ببرد و باید برگردد.»

آمار زن کشی در ایران، هرگز به‌صورت رسمی و دقیق منتشر نمی‌شود، اما گزارش‌های پراکنده و اخبار روزانه نشان از بحرانی عمیق دارد. بر اساس برخی برآوردها، سالانه صدها زن در ایران قربانی قتل‌های ناموسی یا خشونت خانگی می‌شوند. در سال ۱۴۰۳، فعالان حقوق زنان از افزایش نگران‌کننده این آمار خبر دادند. آماری که تنها نوک کوه یخ را نشان می‌دهد، چراکه بسیاری از این جنایات در سکوت و پشت دیوارهای خانه‌ها مدفون می‌مانند و جای خالی قوانین حمایتی کارآمد برای زنان خشونت دیده در آن‌ها به‌وضوح دیده می‌شود.

فاطمه سپهری از زندان وکیل‌آباد مشهد به بیمارستان منتقل شد

۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – روز گذشته، فاطمه سپهری، زندانی سیاسی در پی شرایط نامساعد جسمی از زندان وکیل‌آباد مشهد به بیمارستان شریعتی این شهر منتقل شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، فاطمه سپهری از زندان وکیل‌آباد مشهد به بیمارستان منتقل شد. علی سپهری، برادر فاطمه سپهری اعلام کرد که خواهرش روز چهارشنبه ۲۴ اردیبهشت ماه، به بیمارستان شریعتی منتقل شده است. به گفته او، این انتقال در پی تپش شدید قلب، درد قفسه سینه و افت فشار خون خانم سپهری صورت گرفته است.

آقای سپهری همچنین افزود: فاطمه سپهری چندی پیش نیز به دستور بهداری زندان بیمارستان منتقل شده بود. او نهایت یک روز بعد پس از انجام آزمایش اکوکاردیوگرافی قلب به زندان بازگرداننده شد.

فاطمه سپهری در اسفندماه سال گذشته، در یک پرونده مشترک با برادرش محمدحسین سپهری توسط شعبه پنج دادگاه انقلاب مشهد به حبس محکوم شد. خانم سپهری و برادرش هر کدام به سه سال و ۹ ماه حبس محکوم شدند.

خانم سپهری مجددا در یک پرونده مشترک با برادرش محمدحسین در شعبه پنج دادگاه انقلاب مشهد محاکمه شد. سپس اسفندماه سال گذشته، حکم آنها صادر و هر یک به سه سال و ۹ ماه حبس محکوم شدند.

این پرونده به نامه‌ای مربوط است که این دو زندانی سیاسی در تاریخ ۶ دی‌ماه ۱۴۰۳ از زندان وکیل‌آباد مشهد منتشر کرده بودند.

در خردادماه ۱۴۰۳، فاطمه سپهری در پرونده‌ مشترکی دیگر با برادرانش محمدحسین و حسین سپهری، به ۱۸ سال و شش ماه حبس محکوم شد.

پیش از این، در بهمن ۱۴۰۱، دادگاه کیفری مشهد فاطمه سپهری را به اتهامات نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی به یک سال حبس تعزیری و پرداخت ۲۰ میلیون تومان جزای نقدی محکوم کرده بود.

فاطمه سپهری در پرونده‌ای دیگر به اتهام همکاری با دول متخاصم به ۱۰ سال حبس محکوم شد. او بابت اجتماع و تبانی نیز به پنج سال زندان محکوم شد. از بابت توهین به رهبری دو سال و بابت تبلیغ علیه نظام یک سال حبس گرفت. این احکام در دادگاه تجدیدنظر تأیید شد. بر اساس ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، ۱۰ سال از این احکام قابل اجراست.

خانم سپهری یکی از امضاکنندگان نامه درخواست استعفای آیت‌الله علی خامنه‌ای است. او به همین دلیل در مرحله بدوی توسط شعبه چهارم دادگاه انقلاب مشهد به پنج سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در تجدیدنظر به سه سال و شش ماه کاهش یافت. سپس اوایل سال ۱۳۹۹ به مدت پنج سال و به صورت مشروط تعلیق از زندان آزاد شد.

گزارشی از نقض حقوق بشر و وضعیت زنان زندانی و سیاسی در ایران

۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۴-کمپین دفاع از زندانیان مدنی و سیاسی

وضعیت زنان زندانی در ایران یکی از مهم‌ترین و نگران ‌کننده‌ترین مسائل حقوق بشری در سال‌های اخیر بوده است. زنان بسیاری به دلیل فعالیت‌های سیاسی، مدنی، اجتماعی، فرهنگی و حتی ابراز عقاید شخصی در فضای مجازی، هدف پیگرد قضایی قرار گرفته و با اتهاماتی مبهم روانه زندان شده‌اند.

اتهامات مبهم و کلی

بسیاری از زنان فعال اجتماعی و سیاسی در ایران با اتهاماتی نظیر «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، یا «تشویش اذهان عمومی» مواجه می‌شوند. این اتهامات که اغلب تعاریف حقوقی دقیقی ندارند، می‌توانند به‌راحتی برای سرکوب طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های مسالمت‌آمیز به کار روند.

نبود شفافیت در فرآیند قضایی، زمینه را برای برخوردهای سلیقه‌ای و فراقانونی فراهم می‌سازد.

شرایط نامناسب زندان و برخوردهای ناعادلانه

  • محرومیت از خدمات درمانی و پزشکی
  • نگهداری طولانی‌مدت در سلول انفرادی
  • اعمال فشارهای روانی و جسمی
  • محدودیت در دسترسی به وکیل یا تماس با خانواده

این وضعیت نه‌تنها ناقض اصول اولیه حقوق بشر است، بلکه می‌تواند سلامت جسمی و روانی زندانیان را نیز به‌شدت به خطر اندازد.

زنان شاخص و چهره‌های برجسته

برخی از زنان زندانی، فعالان سرشناسی هستند که به چهره‌های نمادین مقاومت مدنی در ایران تبدیل شده‌اند.

زینب جلالیان، قدیمی‌ترین زندانی سیاسی بدون مرخصی که در این سال‌ها از بیماری رنج می‌برد.

نسرین ستوده، وکیل و مدافع حقوق بشر که سال‌هاست در معرض فشار و تهدید قرار دارد.

سپیده قلیان، فعال کارگری که بارها به دلیل حمایت از حقوق کارگران بازداشت شده است.

پخشان عزیزی، وریشه مرادی، زندانیان سیاسی. عضو جامعه زنان آزاد و مددکار اجتماعی تحت فشار جسمی و روحی، محکوم به اعدام می‌باشند.

این چهره‌ها و صدها زن زندانی دیگر، نماد ایستادگی در برابر سرکوب و بی‌عدالتی از گذشته تا به امروز تلقی می‌شوند.

نقش زنان در اعتراضات و تبعات آن

در اعتراضات سال‌های اخیر، به‌ویژه پس از جان‌باختن مهسا امینی در سال ۱۴۰۱، نقش زنان به‌صورت گسترده و برجسته ظاهر شد. حضور در خیابان‌ها، انتشار پست در شبکه‌های اجتماعی، و حتی برداشتن حجاب به‌عنوان نماد اعتراض، باعث بازداشت و مجازات بسیاری از زنان شد. این حضور گسترده، از سوی حکومت با سرکوب شدید و برخوردهای امنیتی مواجه شده است.

واکنش‌های بین‌المللی

نهادهای بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری از جمله عفو بین‌الملل، دیدبان حقوق بشر، و گزارشگر ویژه سازمان ملل بارها نسبت به وضعیت زندانیان زن در ایران ابراز نگرانی کرده‌اند. این سازمان‌ها خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط زندانیان عقیدتی و پایان دادن به سرکوب سیستماتیک زنان شده‌اند.

دهگلان؛ سهیلا مطاعی، فعال مدنی به دادگاه کیفری احضار شد

۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۴-هه نگاو

سهیلا مُطاعی، فعال حوزە زنان و از بازداشت‌شدگان جنبش ژن، ژیان، ئازادی در دهگلان (دیولان) ، توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران احضار شده است.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، سهیلا مطاعی، از بازداشت شدگان جنش ژن ژیان ئازادی در دهگلان که در سال‌های اخیر چندین بار بازداشت شده، به شعبه ۱۰۲ دادگاه کیفری دهگلان احضار شده است .

بنا بر ابلاغیه، سهیلا مطاعی باید در تاریخ ۳ خرداد امسال بابت اتهام “تبلیغ بە نفع گروهها یا سازمان های مخالف جمهوری اسلامی” در شعبه ١٠٢ این مجتمع قضایی حضور یابد. این در حالیست کە وی از حق همراه داشتن وکیل در جلسه رسیدگی محروم شدە است.

سهیلا مطاعی پیشتر نیز بابت اتهاماتی از جمله “تبلیغ علیه جمهوری اسلامی ایران” و “همکاری با یکی از احزاب کُردستان” تفهیم اتهام شده بود.

وی شامگاه دوشنبه ٢٠ اسفند ماه سال گذشته ، در ارتباط با فعالیت و حضورش در مراسم اخیر ویژه روز جهانی زنان در سنندج، توسط نیروهای اداره اطلاعات در دهگلان بازداشت شده و پس از یک هفته با تودیع وثیقه آزاد شده بود.

سهیلا مطاعی روز چهارشنبە ٣ بهمن‌ماه ۱۴۰۳، نیز در میدان ساعت دهگلان با توسل بە خشونت بازداشت و پس از ساعاتی بازجویی با وثیقە ٢٠٠ میلیون تومانی و بە طور موقت آزاد شد.

این فعال حقوق زنان در جنبش ژن، ژیان، ئازادی، دو بار بازداشت و چندی بعد توسط دادگاه انقلاب دهگلان در مجموع به ۶۰ ماه حبس محکوم شد. وی بعد از گذراندن چند ماه از دوران محکومیت خود مشمول عفو و از زندان آزاد شده بود.

جزئیاتی از شرایط و وضعیت کنونی زینب جلالیان در زندان یزد

۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – زینب جلالیان، تنها زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد در ایران دوران محکومیت خود را بدون رعایت اصل تفکیک جرائم در زندان یزد سپری می‌کند. این زندانی سیاسی علیرغم شرایط نامناسب جسمی ناشی از بیماری های چشمی، کلیوی و گوارشی، کماکان از رسیدگی مکفی و مداوم پزشکی محروم مانده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، زینب جلالیان، زندانی سیاسی کماکان از رسیدگی پزشکی مناسب در زندان یزد محروم مانده است. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “خانم جلالیان با بیماری‌های چشمی، کلیوی و گوارشی مواجه است. با وجود گذشت حدود هفت ماه از آزمایش‌ها، نتایج پزشکی به او ارائه نشده است. در این مدت، درمانی برای او صورت نگرفته و به بیمارستان نیز اعزام نشده است. کارشکنی مسئولان باعث محرومیت او از رسیدگی پزشکی شده است. این وضعیت، نگرانی خانواده‌اش را نسبت به سلامت او افزایش داده است.”

زینب جلالیان در سال ۱۳۸۶ دستگیر و در سال ۱۳۸۸ به اتهام خروج غیرقانونی از کشور به یک سال حبس تعزیری و به اتهام محاربه به دلیل عضویت در گروه‌های مخالف نظام به اعدام محکوم گردید. حکم اعدام او در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور تأیید، اما سپس به حبس ابد تغییر یافت.

خانم جلالیان بارها اعلام کرده بود که در زمان بازداشت به شیوه‌هایی چون شلاق زدن به کف پا، مشت به شکم، کوبیدن سر به دیوار و تهدید به تجاوز، مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است.

کاهش محکومیت نرگس خراسانی پس از پذیرش اعاده دادرسی

۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – حکم سه سال حبس نرگس خراسانی، از هواداران عرفان حلقه که در زندان اوین محبوس است، پس از پذیرش اعاده دادرسی و رسیدگی مجدد در شعبه ۲۱ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، به یک سال و شش ماه حبس کاهش یافت.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، حکم حبس نرگس خراسانی از هواداران عرفان حلقه، کاهش یافت. علی شریف زاده اردکانی، وکیل دادگستری با انتشار مطلبی از کاهش حکم حبس خانم خراسانی خبر داد. به گفته وی، پس از پذیرش اعاده دادرسی و ارجاع پرونده این زندانی به شعبه ۲۱ تجدیدنظر مستقر در دادگاه انقلاب، حکم حبس نرگس خراسانی از سه سال به یک سال و شش ماه کاهش یافت.

نرگس خراسانی پیشتر در داداگاه انقلاب از بابت اتهام عضویت در گروه غیرقانونی، به سه سال حبس محکوم شده بود.

وی در تاریخ ۲۶ خرداد ۱۴۰۳، جهت تحمل حبس بازداشت و راهی زندان اوین شد.

نرگس خراسانی، از هواداران عرفان حلقه، در مردادماه ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و چندی بعد با تودیع وثیقه از زندان اوین آزاد شده بود.

زنکشی؛ قتل یک زن جوان در شاهرود با انگیزه‌ی ناموسی توسط همسرش

۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴-هه نگاو

یک زن جوان به هویت یاسمن نصرتی در شهرستان شاهرود استان سمنان توسط همسرش از طریق خفه کردن به قتل رسید. انگیزه قاتل از ارتکاب جرم قتل همسرش، ناموسی بوده است.

براساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، روز شنبه ۲۷ اردیبهشت ماه ١٤٠٤( ۱۷ می ٢٠٢٥)، یک زن ٢٠ سالە با هویت یاسمن نصرتی در منطقه تفریحی امیریه، شهرستان شاهرود توسط همسرش با نام کوچک ”پارسا”  از طریق خفەکردن با کمربند بە قتل رسید.

سایت حکومتی رکنا بدون اشاره به هویت این زن نوشته است کە وی در پی یک مشاجره خانوادگی در شاهرود از ناحیه گردن دچار خفگی شدە و با وجود انتقال به بیمارستان، جان خود را از دست داده است.

قاتل کە مردی ٢٦ سالە و همسر وی می‌باشد پس از ارتکاب جرم از محل حادثه متواری و در نهایت دستگیر شده است.

قاتل ضمن اعتراف به قتل همسرش ادعا کرده که به دلیل سوء‌ظن به خیانت همسرش وی را به بیابان‌های اطراف شاهرود برده و با استفاده از کمربند به قتل رسانده است.

زنکشی‌‌؛ قتل همسر و مادر همسر توسط یک فرد در شهرستان فیروزآباد

۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴-هه نگاو

یک مرد در شهرستان  فیروزآباد از توابع استان فارس، با به کارگیری سلاح سرد همسر و مادر همسرش به نامهای الیانا کوهی و فریده باقری  را به قتل رساند. انگیزه‌ی قاتل از ارتکاب جرم “درخواست طلاق همسرش” بوده است.

براساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، روز شنبه ٢٧ اردیبهشت ١٤٠٤ (١٧ می ٢٠٢٥)،  یک مرد در شهرستان فیروزآباد الیانا کوهی همسر ٢٣سالە و مادرزن ٤٥ سالە خود به نام فریده باقری را با باضربات متعدد چاقو به قتل رساند.

این دو زن کە توسط داماد خانوادە با ضربات متعدد چاقو شدیدا مجروح شدە بودند، به بیمارستان منتقل شده و در نهایت بر اثر شدت جراحات وارده جان خود را از دست دادند.

 سایت “اعتماد آنلاین” بدون اشاره به هویت قاتل و مقتولن نوشته است، متهم، کە پس از به قتل رساندن همسر و مادر همسرش از محل حادثه متواری شده بود تحت بازداشت قرار گرفته و انگیزه‌ی خود را درخواست طلاق همسرش اعلام کرده است.

به دلیل عدم رعایت حجاب؛ چند واحد صنفی در تهران پلمب شدند

۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – امروز، شماری از واحدهای صنفی در تهران از جمله فودکورت و چند فروشگاه‌ زنجیره‌ای، به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری از سوی مشتریان، توسط پلیس نظارت بر اماکن عمومی، پلمپ شدند.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از امتداد، چند واحد صنفی در تهران پلمپ شدند.

در این گزارش آمده است، نیروهای پلیس نظارت بر اماکن عمومی، امروز مبادرت به پلمب چند فروشگاه مواد غذایی و فودکورت در هایپر باکری تهران کردند. این اقدام در پی عدم رعایت حجاب از سوی برخی مشتریان در بخش عمومی فروشگاه‌ها صورت گرفته است.

برخی از فروشگاه‌های پلمب شده حتی فاقد پرسنل زن بوده‌اند. در نتیجه این پلمب، فروشگاه‌ها ناچار به تخلیه کامل اقلام فاسد شدنی خود شدند.

بر اساس این گزارش، فرآیند پلمب سایر فروشگاه‌ها نیز کماکان ادامه دارد. در سال ۱۴۰۳، بر اساس آماربرداری سالانه مرکز آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، دست‌کم ۵۳۶ مورد پلمب اماکن تجاری و صنفی گزارش شده است. این پلمب‌ها نه به دلیل تخلفات صنفی، بلکه عمدتاً به دلایلی از جمله ارائه خدمات در ماه رمضان، عدم رعایت مسائل مربوط به حجاب اجباری و ارائه خدمات در ایام سوگواری مذهبی انجام شده است. این آمار نمایانگر افزایش مداخلات و نظارت‌های نهادهای قضایی و امنیتی بر فعالیت‌های تجاری و صنفی است که تأثیرات قابل توجهی بر آزادی‌های فردی و اجتماعی به همراه دارد.

۱۴۰۴-۰۲-۲۸

کاهش محکومیت نرگس خراسانی پس از پذیرش اعاده دادرسی

۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۴-هرانا

خبرگزاری هرانا – حکم سه سال حبس نرگس خراسانی، از هواداران عرفان حلقه که در زندان اوین محبوس است، پس از پذیرش اعاده دادرسی و رسیدگی مجدد در شعبه ۲۱ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، به یک سال و شش ماه حبس کاهش یافت.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، حکم حبس نرگس خراسانی از هواداران عرفان حلقه، کاهش یافت. علی شریف زاده اردکانی، وکیل دادگستری با انتشار مطلبی از کاهش حکم حبس خانم خراسانی خبر داد. به گفته وی، پس از پذیرش اعاده دادرسی و ارجاع پرونده این زندانی به شعبه ۲۱ تجدیدنظر مستقر در دادگاه انقلاب، حکم حبس نرگس خراسانی از سه سال به یک سال و شش ماه کاهش یافت.

نرگس خراسانی پیشتر در داداگاه انقلاب از بابت اتهام عضویت در گروه غیرقانونی، به سه سال حبس محکوم شده بود.

وی در تاریخ ۲۶ خرداد ۱۴۰۳، جهت تحمل حبس بازداشت و راهی زندان اوین شد.

نرگس خراسانی، از هواداران عرفان حلقه، در مردادماه ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و چندی بعد با تودیع وثیقه از زندان اوین آزاد شده بود.

۱۴۰۴-۰۲-۲۷

گزارش صوتی جلسه ویژه کمیته دفاع از حقوق زنان در تاریخ ۳۰ آوریل ۲۰۲۵

جلسه ویژه کمیته دفاع از حقوق زنان مورخ ۳۰ آوریل ۲۰۲۵ در ساعت ۱۵:۰۰ به وقت اروپای مرکزی در فضای مجازی کلاب هاوس با مدیریت آقای محمد گلستانجو ، سخنران اول: خانم نازی جلالی با موضوع “گزارش و تحلیل موارد نقض حقوق زنان در ایران در فروردین ماه ۱۴۰۴” ، سخنران دوم: خانم زهرا رشیدی با موضوع” زنان سرپرست خانوار در ایران” و بحث آزاد با موضوع “حق بر مالکیت شخصی(مالکیت جسمی و معنوی) ” برگزار گردید. همکارانی که مارا در برگزاری این جلسه یاری کردند عبارتند از: مسئول جلسه : آقای محمد گلستانجو ، منشی جلسه: خانم معصومه کریمی، ضبط صدا و تدوین: خانم حدیث خوب‌رفتار. علاقمندان می توانند گزارش صوتی جلسه فوق را از طریق فایل های صوتی زیر شنوا باشند.

 

شروع جلسه : آقای محمد گلستانجو

خانم نازی جلالی : گزارش و تحلیل موارد نقض حقوق زنان در ایران در فروردین ماه ۱۴۰۴

خانم زهرا رشیدی: زنان سرپرست خانوار در ایران

بحث آزاد : حق بر مالکیت شخصی (مالکیت جسمی و معنوی)

گزارش صوتی و تصویری جلسه عمومی کانون دفاع از حقوق بشر در ایران در تاریخ ۱۱ می ۲۰۲۵

جلسه عمومی کانون دفاع از حقوق بشر در ایران در تاریخ ۱۱ می ۲۰۲۵ ساعت ۱۵:۰۰ بوقت اروپای مرکزی با حضور جمعی از فعالان حقوق بشر و دیگر مهمانان از طریق فضای مجازی زووم، یوتیوب، اپلیکیشن کانون با مدیریت نسرین جهانی گلشیخ برگزار گردید. سخنرانان عبارتند از: ۱) سلمان قربانی : بررسی هدف هشتم از سند 2030 یونسکو و مقایسه آن با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، ۲) مرضیه معظمی : کودک آزاری در ایران، ۳) نزهت رشید خانی : روز جهانی ارتباطات، ۴) بحث آزاد : حقمان را فراموش نکنیم “دنیای زیبا برای همه”، با مشارکت: ساره استوار، سلمان قربانی، معصومه توکلی، فرشاد اربابی، امیر پالوانه.
همکارانی که مارا در برگزاری این جلسه یاری کردند: مسئول جلسه : نسرین جهانی گلشیخ، منشی جلسه : کوثر ولیزاده، ضبط صدا و تدوین : پویا حسابی، ادمین‌ها : سینا اشجعی، محمود گلستانی.
علاقمندان می‌توانند گزارش‌های صوتی جلسه فوق را از طریق فایل‌های صوتی زیر نوا باشند و همچنین گزارش تصویری جلسه را در کانال یوتیوب بشریت از طریق لینک زیر تماشاگر باشند:

شروع جلسه : نسرین جهانی گلشیخ

سلمان قربانی: بررسی هدف هشتم از سند 2030 یونسکو و مقایسه آن با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

مرضیه معظمی: کودک آزاری در ایران

نزهت رشید خانی: روز جهانی ارتباطات

بحث آزاد: حقمان را فراموش نکنیم “دنیای زیبا برای همه”

سحر ممی‌زاده، فعال اردبیلی را در بازداشتگاه بارها تا پای چوبه دار بردند و بازگرداندند

۲۸ تیر ۱۴۰۴-رادیو زمانه سحر ممی‌زاده، فعال مدنی ساکن اردبیل که ۲۸ خرداد ۱۴۰۴ به دست ماموران امنیتی بازداشت شد، در ملاقات با خانواده‌اش گفت...